Εἶναι μεγάλη ὑπόθεσις νὰ ἀγαπᾷς ἕναν σκύλο!

Τὰ ζῶα, καὶ ἰδίως τὰ σκυλιά, ἤ ποὺ θὰ περνοῦν ἀπὸ δίπλα μας ἀδιάφορα, ἤ, σὲ κάποιες ἀκραῖες περιπτώσεις, θὰ τὰ κακοποιοῦμε, πρὸ κειμένου νὰ διασκεδάσουμε ἤ ἀκόμη καὶ νὰ κρύψουμε τοὺς δικούς μας φόβους.
Ὑπάρχουν ὅμως κάποιοι ἀνάμεσά μας, ὄχι ἀπαραιτήτως καλοί, ποὺ γιὰ κάποιους λόγους δένονται μὲ αὐτὰ τὰ πανέμορφα ζωντανά. Μία τέτοια σχέσις εἶναι ἱκανὴ νὰ τοὺς ἀλλάξῃ σὰν ἄτομα, ἀκόμη καὶ νὰ τοὺς ὁδηγήσῃ σὲ διαφορετικὴ στάσι ζωῆς.
Αὐτὸ βέβαια δὲν ἀφορᾷ στὸν παρακάτω νεαρὸ ἄνδρα. Γενικῶς τὸ λέμε…

Σὲ κάθε περίπτωσιν πάντα ὀφείλουμε νὰ καταθέτουμε μεγαλύτερον σεβασμὸ καὶ τρυφερότητα γιὰ ἐτοῦτα τὰ ζωντανά. Τοὺς ἔχουμε καταλάβει τὸν χῶρο, τὰ ἔχουμε καταδιώξει κι ἔχουμε τὴν ἀπαίτησιν, κάποιες φορές, νὰ ἐξαφανισθοῦν ἀπὸ τὸν πλανήτη πρὸ κειμένου νὰ μὴ μᾶς χαλοῦν τὶς εἰκόνες μας καὶ νὰ μὴ μολύνουν τὸ ἀποστειρωμένο μας περιβᾶλλον.

Φιλονόη. 

Ευτυχώς μερικές φόρες το καλό κερδίζει

Ένας άνδρα που κλαίει επειδή δεν έχει χρήματα να πάρει πίσω το σκύλο του, κινητοποίησε χιλιάδες στο Facebook

Υπάρχουν δόξα τω θεώ περιπτώσεις, που η εμπιστοσύνη στην καλή πλευρά του ανθρώπου, στην ανθρωπότητα γενικότερα, αποκαθιστάται μέσα από μικρής σημασίας πράγματα, μικρής με την έννοια ότι δεν πρόκειται να προστεθούν ούτε σαν υποσημείωση στο βιβλίο της ιστορίας και όμως κάτι τέτοια μικροπράγματα δεν αλλάζουν το ρου, αλλάζουν όμως εμάς τους ίδιους, για μια στιγμή ή για περισσότερο.
Γενικά καλώς η κακώς, πάντα πίστευα και υποστήριζα ότι οι άνθρωποι είμαστε μουλάρια στον ξένο πόνο. Ευτυχώς όμως δεν είμαστε όλοι, γιατί υπάρχουν και εκείνοι, ή υπάρχουν στιγμές που κάτι ξυπνάει μέσα μας και η πρώτη σκέψη που κάνουμε μπροστά σε έναν άνθρωπο που πονά, είναι τι να κάνω για να τον βοηθήσω και όχι “που να μπλέξω τώρα” και “άσε άλλη φορά“.

Μπροστά σε μια τέτοια περίπτωση βρέθηκε πριν λίγο καιρό ένας μικροαπατεώνας από το Όρεγκον. Χωρίς καμιά απολύτως διάθεση για μελό ιστορίες και μελοδραματισμούς, η ιστορία του Dave Thomas -που κάτω από άλλες συνθήκες θα ήταν ακόμη μια θλιβερή ιστορία που χάνεται στο χρόνο- αντί να ξεχαστεί, καταγράφηκε και έμεινε έστω και για λίγο στη μνήμη μας, να μας θυμίζει ότι καμία φορά, υπάρχει μεγαλείο στην ανθρώπινη ψυχή. Μπορεί να μην φαίνεται και ειδικά στις μέρες μας λόγω συνθηκών, αλλά υπάρχει.

Η ιστορία έχει ως εξής: Ο Dave μπήκε στη φυλακή για παραβάσεις της τροχαίας και κατοχή μαριχουάνας. Τον καιρό που ο ίδιος ήταν φυλακή, ο σκύλος του, φιλοξενήθηκε σε καταφύγιο. Όταν ο Dave πήγε να παραλάβει τα σκύλο του, καιρό αργότερα, ανακάλυψε ότι έπρεπε να δώσει 400 δολάρια (όσα ήταν τα έξοδα για όλο τον καιρό που φιλοξενήθηκε). Ο Dave ήταν άφραγκος και φυσικά ξέρει ότι αν δεν πληρωθεί άμεσα το ποσό, ο σκύλος μετά από λίγο καιρό θανατώνεται.

Ο άντρας είναι απελπισμένος, ξαπλώνει έξω από το κλουβί και βάζει τα κλάματα. Είναι μια από τις χειρότερες στιγμές της ζωής του. Έτσι νομίζει, αλλά στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο. Μια γυναίκα η φιλόζωη Μaria Sanchez, που προσπαθεί να σώσει όλο και περισσότερα σκυλάκια από το καταφύγιο, τον τράβα φωτογραφία, την ποστάρει στο facebook και ξεκινά ένας αγώνας δρόμου για να μάθουν ποιος είναι ο άτυχος άντρας που χρειάζεται χρήματα για να σώσει το σκυλάκι του. Η φωτογραφία κοινοποιείται συνεχώς και από τοίχο σε τοίχο ανακαλύπτουν την ταυτότητά του. Από το πουθενά, ο άντρας που νόμιζε ότι δεν είχε τίποτε να περιμένει, ανακαλύπτει ότι χιλιάδες άνθρωποι του μιλάνε, τον στηρίζουν με ένα καλό λόγο και με χρήματα. Λένε ότι ο Dave μάζεψε 2.000 δολάρια , μια πρόταση για δουλειά και μια πρόταση γάμου.

Το ξέρω, είναι από αυτές τις ιστορίες που σου έρχονται δάκρυα στα μάτια, σαν να βλέπεις την ταινία “Tο θαύμα των Χριστουγέννων” ή κάποια άλλη μελό ταινία, όπου ο ήρωας την τελευταία στιγμή σώζεται λόγω της γενναιοδωρίας των ξένων.
Να που τελικά ορισμένα πράγματα α συμβαίνουν και στην πραγματική ζωή. Σπάνια, αλλά συμβαίνουν και όλοι θέλουμε να βλέπουμε το καλό να κερδίζει στο τέλος και τη δικαιοσύνη να θριαμβεύει ειδικά στις σημερινές κυνικές εποχές.
Υστερόγραφο: Βέβαια η εξέλιξη της ιστορίας δεν είναι πολύ ροζ. Ο Dave Κατηγορεί την Maria, ότι δεν του έδωσε όλα τα λεφτά που μαζεύτηκαν για το σκύλο. Εκείνη αρνείται να του δώσει τα λεφτά ισχυριζόμενη ότι προτιμά ν α του πληρώσει έξοδα και απλήρωτες κλήσεις για να μην ξαναπάει φυλακή παρά να του δώσει τα χρήματα που θα πάνε σε φιάλες ουίσκι. Στην ιστορία μπλέχτηκαν και τα Media που μυρίστηκαν το αίμα σαν καρχαρίες στη θάλασσα.
Είμαι σίγουρος ότι η ιστορία θα γίνει χειρότερη όσο περνά ο καιρός, όπως όλες οι ιστορίες που έχουν να κάνουν με χρήματα ή με δόξα. Αλλά δεν έχει σημασία, για λίγες ώρες για ένα απόγευμα ή και περισσότερα, κάποιοι άνθρωποι άφησαν κατά μέρος τα δικά τους πιθανότατα εξίσου δύσκολα προβλήματα και βοήθησαν έναν άλλον άνθρωπο που έσκυβε στο χώμα κλαίγοντας. Αυτό φτάνει

πηγή

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply