Τοὐλάχιστον κάποτε οἱ δήμιοι ἔκρυβαν τὸ πρόσωπό τους…

Εἶδες ἡ ΔΕΗ;
Ἀν τὶ νὰ στείλῃ τοὺς ὑπαλλήλους της νὰ κόβουν τὸ ῥεῦμα, ἔχει κάνῃ συμβάσεις μὲ ὑπεργολάβους ποὺ ἀναλαμβάνουν αὐτοί. 
Κι ἔτσι, οὔτε τὰ κομματόσκυλα ἐκτίθενται, οὔτε τὰ συνδικαλιστόπαιδα αἰσθάνονται τύψεις, οὔτε φυσικὰ καὶ ἡ ΔΕΗ ἔχει κάποιαν μεγάλη σκασίλα. Αὐτὴ δὲν ξέρει καὶ δὲν εἶδε!!!
Ὁ ἐργολάβος.

Τὸ ἐὰν φυσικὰ ὁ ἐργολάβος παρανομῇ, ἐὰν παραβιάζῃ ἰδιωτικὸ ἄσυλο, ἐὰν καταπατᾷ βασικὰ συνταγματικὰ δικαιώματα, ἔ, ἐχέσθη…
Ἄς καθαρίσῃ ἡ ΔΕΗ. Αὐτὸς ἔκανε τὴν δουλίτσα του καὶ ἐτσίμπησε δύο εὐρώπουλα!!!
Τὰ κτήνη!
Ὁ θάνατός μου ἡ ζωή σου κοντεύουμε νὰ γίνουμε. 

Δήμιοι για δύο ευρώ!

 Οι παπάδες του Μεσσαίωνα δεν βασάνιζαν οι ίδιοι τα θύματα τους, ούτε ήσαν αυτοί που άναβαν τη φωτιά, για να τους κάψουν ζωντανούς.
Επειδή λέει, οι άγιοι πατέρες της Χριστιανικής εκκλησίας, απαγορεύεται να λερώσουν τα χέρια τους με αίμα!
Κι’ αφού ευλογούσαν τους μελλοθάνατους, τους παρέδιδαν «στα χέρια της κοσμικής εξουσίας», για να τους κατακρεουργήσουν.
Αυτοί άκουγαν μόνο τα ουρλιαχτά των θυμάτων τους και έκαμαν περίλυποι τον σταυρό τους.

Έτσι και η ΔΕΗ δεν αναλαμβάνει η ίδια να κόψει το ρεύμα στους φτωχούληδες του Θεού. Ούτε είναι οι υπάλληλοι της που ξεβιδώνουν τις ασφάλειες, για να στείλουν χιλιάδες ανθρώπους πάλι πίσω στον Μεσσαίωνα της γκαζιέρας και του σπαρματσέτου.
Αυτό δα έλειπε να λερώσει τα χέρια του με αίμα ο κάθε κ. Φωτόπουλος, που μοστράρεται για παιδί του λαού. Και πως θα βάνει αύριο ντουντούκα για να ζητήσει τις ψήφους του κοσμάκη;
‘Ελα, ντε… 
Το αναθέτουν λέει σε εργολάβους.
Για δύο ευρώ, τη διακοπή.

Χίλιες διακοπές την ημέρα. Χίλιες μαχαιριές στο κορμί του λαού.
Δύο ευρόπουλα για να αφήσουν αρρώστους χωρίς φώς, χωρίς θέρμανση, χωρίς μηχανική υποστήριξη, χωρίς ζεστό νερό, χωρίς ψυγείο, χωρίς κουζίνα. 
Δύο ευρόπουλα για να βυθίσουνε οικογένειες στο σκοτάδι.
Δύο ευρώ για να στερήσουνε από τους φτωχούς τον ήχο, τη μουσική, τη χαρά, την ελπίδα.
Δύο ευρώ η μαχαιριά.

Δήμιοι για δύο ευρώ. Και γυρνάνε σαν τους παλιούς κουκουλοφόρους στις γειτονιές και σηκώνουν το δάχτυλο για να δείξουν.
Σήμερα αυτός.
Αύριο εσύ.
Όχι όμως οι ίδιοι. Όχι! Αυτό το κουράγιο δεν το έχουν.

Όχι τα παιδιά του λαού και οι μελλοντικοί εξουσιαστές του. Όχι οι εργατοπατέρες και οι βολεμένοι των κομματικών στρατηγείων.
Όχι!
Αυτοί κάνουν μόνο τις περατζάδες τους στα βρωμοκάναλα και χύνουν φιδίσια δάκρυα.
Εμείς είμαστε με τον λαό! 
Δύο ευρώ, η καθαρή συνείδηση. Δύο ευρώ, η ενοχή.

Κι οι δήμιοι των δύο ευρώ ξαμολιώνται κάθε πρωί, για το μεροκάματο του θανάτου. Με το πόπολο να παρακολουθεί βουβό τις εκτελέσεις.
Τι φταίνε κι αυτοί; Τη δουλειά τους κάνουν.
Με τους εργαζόμενους θα τα βάνουμε τώρα; Ή μήπως θα στραφούμε ο ένας εναντίον του άλλου, για να γελάει η πλουτοκρατία;
Ναι, βέβαια. Δήμιοι υπήρχαν πάντα. Είναι κι αυτό ένα τίμιο επάγγελμα. Όσο τίμιο είναι και το να ανάβεις τη φωτιά, όπου θα κάψουν τους καταδικασμένους.
Σάμπως οι δήμιοι φταίνε που τους καταδίκασαν; Άλλοι έλαβαν τες αποφάσεις. Σ’ αυτούς να πάτε να τα πείτε.
Οι δήμιοι απλώς κάμουν τη δουλειά τους.

Μόνο που στα παλιά τα χρόνια, είχανε το φιλότιμο να κρύβουν τα μούτρα τους με κουκούλες. 
Για να μη προσβάλουν το Φως…

Ξέρετε πόσα παιδιά εἶναι χωρίς ῥεῦμα;  Παγωμένα; Νηστικά; Στά σκοτάδια; 
Ἔ καί… Τί ἔγινε;
Κάποιοι, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ προσαρμοσθοῦν, θὰ πεθάνουν. Ἔτσι δέν ἔλεγε ὁ μπουμποῦκος;
Πρέπει νὰ ἀνθέξουμε Ἕλληνες. Ὄχι τὸ κρύο. Θὰ τὸ παλεύσουμε. Τὴν μεταξύ μας σχέσι. 
Τὰ καθάρματα καὶ οἱ δήμιοι, παρέα μὲ τὰ ἀφεντικά τους, συντόμως θὰ λάβουν τὸν δρόμο ποὺ τοὺς ἀξίζει. 
Ἀλλὰ ἐμεῖς πρέπει νὰ ἀνθέξουμε. 
Νὰ παλεύσουμε. ὅπως πάντα κάναμε. Κι ὅπως πάντα, μέσα ἀπὸ τὸ αἷμα, κερδίζαμε τὴν ἐλευθερία μας.
Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply