Ἡ Ἀνάγκη τῆς Ἀνάστασης τοῦ Πνεύματος Δημιουργίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Ἀνατολῆς γιὰ τὴν Ἔξοδο ἀπὸ τὴν Ἠθικὴ καὶ Οἰκονομικὴ Κρίση. 

Ἡ παρατεταμένη  κρίσι ποὺ εὑρίσκεται ἡ Ἑλλάδα τὰ τελευταῖα χρόνια ἦταν ἀναμενομένη ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια ἀφοῦ ὅλες  οἱ προϋποθέσεις γιὰ νὰ ἔλθῃ εἶχαν ἑτοιμασθεῖ ἀπὸ τίς πολιτικὲς ἡγεσίες ποὺ κυβέρνησαν τὸν τόπο τίς τελευταῖες δεκαετίες.  Ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια ἔχει ἐγκαταλειφθεῖ ὁποιαδήποτε ὅραμα  καὶ βούλησις γιὰ ἀνάπτυξι καὶ δημιουργία ἀπὸ τίς πολιτικὲς ἡγεσίες. Τίς τρεῖς τελευταῖες δεκαετίες ἡ  ὅλη οἰκονομικὴ ἰδεολογία ἐβασίσθη στὸν συνεχὴ  δανεισμὸ ἀπὸ τὸ ἐξωτερικό,  σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν διαφθορὰ ποὺ ἐνῳρχηστρώθη μὲ τὴν συνεργασία πολιτικῶν τῶν κυβερνώντων κομμάτων, ποὺ εἶχε σὰν ἀποτέλεσμα ἡ Ἑλλάδα νὰ εὑρίσκεται στὸ ἐπίπεδο τῆς διαφθορᾶς μεταξὺ τῶν πρώτων χωρῶν παγκοσμίως.
Ἂν δῇ κάποιος τὴν διεθνῆ  ἀξιολόγησι τοῦ ἐπιπέδου τῆς  διαφθορᾶς βλέπει τὴν χώρα μας, δυστυχῶς, μὲ τὸν δείκτη 3.5 νὰ ἕπεται ἀπὸ τὸ Μαλαούι μὲ ἀντίστοιχο δείκτη 3.4  http://en.wikipedia.org/wiki/Corruption Perceptions Index).
Μὲ τὴν διασπάθιση τῶν δημοσίων πόρων, κυρίως κάνοντας κατάχρησι τῆς πραγματικῆς ἐξωτερικῆς ἀπειλῆς,  
ἐσπαταλήθη ποσὸ περίπου 150 δισεκατομμυρίων εὐρῶ, τὴν περίοδο 1996-2004. Ἡ ἀναποτελεσματικὴ  ἀξιοποίησις τῶν πόρων τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως (π.χ. τὸ Ὑπουργεῖο Ὑγείας εἶχε μόλις 10% ἀποῤῤοφητικότητα ἀπὸ τὰ κονδύλια τῆς Ε.Ε. ἐπειδὴ δὲν εἶναι δυνατὴ ἡ ἐφαρμογὴ διαδικασιῶν ποὺ ἐμπεριέχουν διαφθορὰ καὶ ἔτσι ἐχάθησαν τεράστια ποσά  σὲ ὄφελος τῆς Ὑγείας).

Σὲ ὅποιες δὲ περιπτώσεις ὑπῆρξε ἀποῤῥόφησις Κοινοτικῶν κονδυλίων,  μὲ τὴν κακοδιαχείρισι ποὺ ἀκολουθήθηκε, προέκυψαν καταστροφικὰ ἀποτελέσματα  γιὰ τὸ παραγωγικὸ δυναμικὸ τῆς χώρας, σὲ πολλοὺς τομεῖς καὶ πρωτίστως στὴν ἀγροτικὴ βιομηχανία. Μὲ τίς παράλογες ἐπιδοτήσεις ὁ ἀγροτικὸς τομέας ὁδηγήθηκε σὲ κατάῤῥευσι. Βέβαια, ὅλα αὐτὰ συνεδυάσθησαν μὲ τὴν παλινόρθωσι τοῦ παλαιοκομματικοῦ συστήματος καὶ τὴν ἐγκατάλειψι οὐσιαστικῆς πολιτικῆς δράσεως γιὰ τὴν ἐπίλυσ τῶν ζωτικῶν ζητημάτων τοῦ τόπου. Κορυφαία ἐκδήλωσις τοῦ παλαιοκομματισμοῦ εἶναι ὁ νεποτισμὸς καὶ τὸ κυλιόμενο κλειστὸ σύστημα τῆς οἰκογενειοκρατίας, ποὺ δὲν περιορίζεται σὲ τρεῖς δυναστεῖες, ἀλλὰ καὶ σὲ πολλὲς μικρότερες μὲ ἔντονο τοπικιστικὸ χαρακτῆρα. Οἱ αἰτίες αὐτὲς  ἔχουν  ὁδηγήσει στὴν ζοφερὴ κατάστασι τὴν χώρα,  ποὺ τὸ παρὸν πολιτικὸ σύστημα φαίνεται ὅτι ἀδυνατεῖ νὰ ἀντεπεξέλθῃ.

  Ἡ λυσσαλέα καταπολέμησις ὁποιασδήποτε δημιουργικῆς πρωτοβουλίας ποὺ θὰ ἐτόνωνε τὸ παραγωγικὸ δυναμικὸ τῆς χώρας, ἰδιαίτερα τίς τελευταῖες δεκαετίες, μπορεῖ νὰ ἀποδειχθῇ δίδοντας μερικὰ ἐλάχιστα παραδείγματα, ὅπως:

α) Πλῆθος ἱκανῶν ἐπιστημόνων ποὺ προσεπάθησαν νὰ βοηθήσουν τὴν Ἑλλάδα ἀντιμετωπίσθη ἀπὸ τίς ἐξουσίες μὲ ἐχθρότητα, ἐνῶ ὅλες οἱ χῶρες κάνουν τὸ πᾶν γιὰ νὰ προσελκύσουν ἱκανοὺς ἐπιστήμονες. Κορυφαῖο παράδειγμα εἶναι ἡ περίπτωσις τοῦ Ἰωάννου Ἀργύρη (Κωνσταντινουπολίτης στὴν καταγωγὴ καὶ συγγενής του ἐπίσης Κωνσταντινουπολίτου διασήμου μαθηματικοῦ Κωνσταντίνου Καραθεοδωρῆ) ποὺ ὑπῆρξε κορυφαῖος ἐπιστήμονας μηχανικὸς στὴν μεταπολεμικὴ Εὐρώπη. Ὅταν προσεκλήθη στά  τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1970 ἀπὸ τὸν τότε πρωθυπουργὸ Κ. Καραμανλῆ,  μετὰ ἀπὸ παρότρυνσι τοῦ Καγκελάριου Χ. Σμίτ, γιὰ νὰ ἱδρύσῃ ἕνα μεγαλεπήβολο ἐρευνητικὸ κέντρο, εὑρῆκε πλῆθος ἐμποδίων ἀπὸ τὸ σύμπλεγμα τῶν ἀτζέντηδων καὶ τῶν συνεργατῶν τους. Τελικὰ γιὰ νὰ ἐξαναγκασθῇ σὲ φυγή, τοῦ ἠσκήθη ποινικὴ δίωξις γιὰ ἐξαγωγὴ συναλλάγματος ἐπειδὴ ἔστειλε 100 μάρκα τῆς ἐποχῆς στὴν γραμματέα του, στὴν Γερμανία, γιὰ τίς ἐργασίες δακτυλογραφήσεως κειμένων. Παραδείγματα σὰν αὐτὰ μποροῦμε νὰ δώσουμε τουλάχιστο 20 ἐὰν ζητηθοῦν.

β) Ἡ Ἑλλάδα γιὰ πολλὲς δεκαετίες ὑπῆρξε ἀπὸ τοὺς πρώτους εἰσαγωγεῖς  προϊόντων ὑψηλῆς τεχνολογίας μετὰ ἀπὸ τὸ 1975 (κυρίως ἀμυντικὰ συστήματα) πληρῶντας μὲ σκληρὸ συνάλλαγμα. Ἐνῶ σχεδὸν ὅλες οἱ χῶρες μὲ τίς εἰσαγωγὲς αὐτὲς  χρησιμοποιῶντας τον μηχανισμὸ τῶν «ἀντισταθμιστικῶν ὠφελημάτων» ἐπέτυχαν νὰ ἀναπτύξουν σὲ ὁρισμένους τομεῖς δικές  τους βιομηχανικὲς καὶ ἐρευνητικὲς μονάδες, ἡ Ἑλλάδα ἀποτελεῖ τὸ μοναδικὸ παράδειγμα ποὺ τὰ ἀντισταθμιστικὰ ὠφελήματα ὑπῆρξαν ἡ πηγὴ παρανόμου πλουτισμοῦ τῶν ἀτζέντηδων.  

γ) Ἂν σκεφθῇ κάποιος ὅτι, σὲ διεθνῆ κλίμακα, σὲ ἀπολύτους ἀριθμούς, ὁ Ἑλληνισμὸς διαθέτει τὸν μεγαλύτερο ἀριθμὸ ἐπιστημόνων σὲ ὅλους τους  κλάδους τῆς συγχρόνου ἐπιστήμης καὶ οἱ δεύτεροι σὲ σειρά,  μὲ σημαντικὴ ἀπόστασι, Ἑβραῖοι, τὰ τελευταῖα 40 χρόνια ἔχουν ἀναδείξει τὸ Ἰσραὴλ  σὲ μιὰ παγκόσμιο δύναμι ἐπιστήμης, καταλαβαίνει κάποιος τὸ μέγεθος τοῦ προβλήματος.

δ) Πλῆθος ἐπενδυτῶν σὲ σύγχρονες τεχνολογίες οὐσιαστικῶς ἐξεδιώχθησαν, ἐπειδὴ ἡ ἐπιτυχία τους θὰ δημιουργοῦσε μιὰ ὑγιῆ οἰκονομία, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ἀνεχθῇ τὸ παλαιοκομματικὸ πελατειακὸ σύστημα. Ὅταν σὲ μιὰ χώρα οἱ βουλευτὲς ἐννοοῦν νὰ διορίζουν, ὄχι μόνον τους ἡμετέρους τους σὲ δημόσιες θέσεις, ἀλλὰ διεκδικοῦν ἀπὸ ἰδιωτικὲς ἑταιρεῖες νὰ προσλαμβάνουν μὲ ῥουσφέτι τοὺς ὀπαδούς τους, καταλαβαίνει κάποιος τὸ μέγεθος τοῦ προβλήματος.

 Σημαντικό, ὅμως, εἶναι νὰ ἀναφερθῇτὸ αἴσθημα τῆς ἀτιμωρησίας ποὺ ἔχει ἐπικρατήσει λόγῳ τῶν δυσλειτουργιῶν τοῦ συστήματος δικαιοσύνης. Πρόσφατος ἡ ἀπόφασις περὶ «ἀθωώσεως» τῶν ὑπαιτίων τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς, ὅταν ἀποδεδειγμένα αὐτοὶ εἶχαν ἐγκαταλείψει ἑκατοντάδες χιλιάδες Ἕλληνες στὸ σίδερο καὶ τὴν φωτιὰ γνωρίζοντας πολὺ καλὰ τὸ τί θὰ συμβῇ.

 Μπορῶ νὰ συνεχίσω τὴν ἀνάλυσι αὐτὴ τῶν αἰτιῶν γιὰ πολὺ καὶ νὰ ἀποδεικνύω, κάθε φορά, πῶς τα προσωπικὰ συμφέροντα ὀλίγων ᾡδήγησαν τὸν τόπο σὲ κατάῤῥευσι.

 Ὅμως, ἐκεῖνο ποὺ προέχει, εἶναι αὐτὸ ποὺ ἀναφέρω σὰν τίτλο, ἡ ἀνάγκη τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Πνεύματος Δημιουργίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ποὺ τὰ τελευταῖα 200 χρόνια ἔδειξε  ὅτι ὑπῆρξε μιὰ μεγάλη δύναμις ἀναβιώσεως καὶ ἀναζωογονήσεως.

 Καλὸ εἶναι νὰ θυμηθοῦμε δύο σημαντικὰ ἐπιτεύγματα τοῦ Ἑλληνισμοῦ:

1) Τὴν περίοδο 1850-1910,  ὁ Ἑλληνισμὸς στήν  Ἀνατολὴ ἐπέτυχε ἕνα πρωτόγνωρο ἐπίτευγμα δημιουργῶντας μιὰ οἰκονομία μέσα στὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία, ποὺ κυριαρχοῦσε παντοῦ σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου καὶ Βαλκάνια. Τὸ πρόγραμμα ἀφανισμοῦ τοῦ ἑλληνικοῦ καὶ τῶν λοιπῶν λαῶν ποὺ ἐσχεδιάσθη καὶ ἐξετελέστη ἀπὸ τὸ Κομιτάτο «Ἕνωσις καὶ Πρόοδος» εἶχε σὰν συνέπεια τὴν καταστροφὴ αὐτῆς τῆς προόδου, ποὺ θὰ καθιστοῦσε τὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο μιὰ περιοχὴ μεγάλης εὐημερίας γιὰ ὅλους τους λαούς της. Οἱ δυτικὲς δυνάμεις μὲ πρώτη τὴν Γερμανία, Γαλλία, Ἰταλία τὴν τότε νέα Σοβιετικὴ Ἕνωσι καὶ ἐν μέρει ἡ Ἀγγλία, ἔχουν τὸ μερίδιο τοὺς στὸν ἀφανισμὸ αὐτό.

(β) Ὁ Ἑλληνισμὸς τῆς Ἀνατολῆς ἀκόμη καὶ ἀκρωτηριασμένος, μετὰ ἀπὸ τὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφή, ἔδειξε τὴν ἱκανότητά του νὰ ἀναστήσῃ τὴν Ἑλλάδα τὴν περίοδο 1924-1940, μετατρέποντας τὴν πιὸ φτωχὴ χώρα τῶν Βαλκανίων, σὲ μιὰ χώρα Εὐρωπαϊκή. Ἡ πρόοδος  αὐτὴ κατεστράφη μὲ τὴν τριπλῆ κατοχὴ καὶ τὸν ἐμφύλιο πόλεμο, ποὺ ἡ βασική του αἰτία ὑπῆρξε ἡ ἀπεμπόλησις τῆς προσφυγικῆς περιουσίας μὲ τὴν συμφωνία Βενιζέλου-Κεμάλ, κατὰ παράβασιν τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης. Ἀκόμη καὶ μετὰ ἀπὸ τὸ 1950, ἂν ἐξετάσῃ κάποιος μὲ προσοχὴ τὰ δεδομένα, βλέπει ὅτι  ἡ οἰκονομία τῆς χώρας  ἀνεστήθη ἀπὸ τὸ προσφυγικὸ στοιχεῖο, παρ’ ὅλο ποὺ ὑπάρχει μιὰ ἐντυπωσιακὴ ἀπουσία τῶν προσφύγων ἀπὸ τὴν πολιτικὴ ζωὴ τῆς χώρας. Δὲν πρέπει νὰ διαφύγῃ τῆς προσοχῆς μας ὅτι τὰ δάνεια ποὺ ἔλαβαν οἱ πρόσφυγες ἀπὸ τὴν Ἐπιτροπὴ Ἀποκαταστάσεως Προσφύγων, ποὺ εἶχε τὸν ἄμισθο Πρόεδρο τὸν Χένρυ Μοργκεντάου (Πρέσβυς τῶν Η.Π.Α στὴν Κωμσταντινούπολι 1913-17) ἐξῳφλήθησαν  πλήρως ἀπὸ τοὺς ἰδίους τοὺς πρόσφυγες καὶ εἶχε σὰν ἀποτέλεσμα τὴν δημιουργία ἑνὸς πολὺ ἀξιολόγου παραγωγικοῦ δυναμικοῦ καὶ οἰκιῶν γιὰ τὴν στέγασι περίπου τοῦ 50% τῶν 1.5 ἑκατομμυρίων προσφύγων τὴν περίοδο 1923-1929.

Εἶναι σαφὲς ὅτι, τὸ πνεῦμα τῆς δημιουργίας καὶ προόδου  εἶναι ἐκεῖνο ποὺ πρέπει νὰ κινητοποιηθῇ καὶ νὰ ἀναστήσῃ τὸν τόπο ξανά. Τὸ ἐρώτημα εἶναι το πῶς μπορεῖ ὅμως νὰ γίνῃ αὐτὸ μὲ τὰ σημερινὰ δεδομένα, ἀφοῦ  ὅλοι δέχονται ὅτι τὸ πολιτικὸ σύστημα ἔχει ἐξαντλήσει ὅλα τὰ ἀποθέματά του -ὅποια ἦσαν αὐτά.

  Γιὰ τὸ ζήτημα τῆς διασπαθίσεως τῆς προσφυγικῆς περιουσίας τῶν ὑπαγόμενων στὴν Ἀνταλλαγὴ πληθυσμῶν, ἀλλὰ καὶ τῶν περιουσιῶν τῶν μὴ-ἀνταλλαξίμων Κωνσταντινουπολιτῶν, θὰ ἀναφερθῶ, σὲ ἑπόμενο κείμενο. Εἶναι ἀπὸ τὰ λίγα γνωστὰ θέματα τὸ πῶς ἐλεηλατήθη τὸ βιός  τῶν Ἑλλήνων τῆς Ἀνατολῆς ἀπὸ τίς ὀντότητες κράτη-ἔθνη.

 Ἡ ἀνάγκη τῆς κινητοποιήσεως τῶν συλλογικῶν φορέων τοῦ  προσφυγικοῦ κόσμου  καὶ ὁ  ἀπεγκλωβισμός τους ἀπὸ τὸ παλαιοκομματικὸ σύστημα ἀποτελεῖ τὴν βασικὴ προϋπόθεσι τῆς ἐνάρξεως τῆς προσπαθείας αὐτῆς.

Ἡ συνεργασία μεταξὺ τῶν συλλογικῶν φορέων, ποὺ μεταφέρουν τὸ πνεῦμα τῆς δημιουργίας καὶ προόδου εἶναι τὸ δεύτερο βῆμα. Στὰ πλαίσια αὐτά. καλό  θὰ ἦταν οἱ προσφυγογενεὶς Σύλλογοι νὰ ἐξετάσουν τὰ ἀρχεῖα τους καὶ νὰ ἀνακαλέσουν πιθανοὺς τιμητικοὺς τίτλους, ποὺ ἔχουν ἀπονείμει σὲ πολιτικούς, ποὺ ἀποδεδειγμένα ἔχουν ὁδηγήσει τὴν χώρα σὲ αὐτὴ τὴν κατάστασι.  Ἡ συνεργασία θὰ πρέπῃ νὰ κατευθυνθῇ μὲ στόχο τὴν  ἀπομάκρυνσι ἀπὸ τὸ παλαιοκομματικὸ σύστημα,   ποὺ παρὰ τὴν ἀπαξίωσί του, διαθέτει  ἀκόμα ἐρείσματα στὸν λαό. Παραρλλήλως δευτέρα ἐνέργεια πρέπει νὰ εἶναι ἡ  κινητοποίησις τοῦ ἐπιστημονικοῦ, τεχνικοῦ καὶ παραγωγικοῦ ἀνθρωπίνου δυναμικοῦ τοῦ Ἑλληνισμοῦ παντοῦ γιὰ νὰ συντονισθῇ καὶ νὰ ἀνατρέψῃ τὴν καταβαράθρωσι τῆς χώρας.

 Ὅσοι Ἕλληνες δὲν ἔχουν χάσει τὸ αἴσθημα τῆς φιλοτιμίας καὶ ἀξιοπρεπείας, πρέπει νὰ ἑνωθοῦν γιὰ νὰ ἐπιτευχθῇ αὐτὸς ὁ σκοπὸς τὸ συντομότερο δυνατόν.

Σὰν πρῶτο βῆμα θὰ πρέπῃ νὰ συγκροτηθοῦν ἐπιτροπὲς ἐμπειρογνωμόνων, ποὺ θὰ παρέχουν δωρεὰν συμβουλὲς πρὸς τὴν δημοσία διοίκησι καὶ ἀκόμη τεχνικὰ μέσα, ποὺ θὰ ἐξασφαλίσουν τὴν ἀναζωογόνησι τῆς οἰκονομίας σὲ ὑγειῆ βάσι. Ἐκεῖνο δὲ ποὺ πρέπει νὰ μὴ γίνῃ, εἶναι ἡ ἐπικράτησις τῆς λήθης, δηλαδὴ τῆς μὴ-ἀλαθείας. Δὲν πρέπει νὰ ξεχασθῇ ποιοὶ καὶ πῶς ἔφεραν τὴν χώρα σὲ αὐτὴ τὴν κατάστασι. Ἐὰν δὲ τὸ πῶς ἐδημιουργήθη ἡ παροῦσα κατάστασις δὲν ἀποκαλυφθῇ πλήρως, ἕνα πρᾶγμα εἶναι σίγουρο: ὅτι θὰ ἐπαναληφθῇ ξανὰ συντόμως.

Φυλλίτσα Αθηναϊς Αναπνιώτου

φωτογραφία