Ἡ σημαντικὴ λεπτομέρεια ποὺ πρέπει νὰ καταλάβουμε εἶναι πὼς ὅταν λέμε ἰσομέρεια ἐννοοῦμε τὴν θέσι ποὺ λαμβάνει ἕνα ἄτομο στὸν χῶρο του, ὅταν φυσικὰ συζητᾶμε γιὰ τὸν ἴδιον ἀριθμὸ ἀτόμων σὲ διαφορετικὰ μόρια. (Γιὰ τὸ εἰκονιζόμενον παράδειγμα ἀναφερόμεθα σὲ πέντε ἄνθρακες, σὲ διαφορετικὲς διατάξεις.)

Αὐτὸ ὅμως σημαίνει πὼς τὰ ἰσομερῆ ἴσως νὰ ἔχουν καὶ θέσεις καθρεπτίσματος μεταξύ των.
Κατ’ ἀντιστοιχίαν δῆλα δῆ, ἄν καὶ στὴν κοινωνία μας μποροῦμε νὰ εὕρουμε ἀνθρώπους μὲ τὰ ἴδια χαρακτηριστικά, ἐν τούτοις αὐτὰ μποροῦν νὰ λειτουργοῦν καὶ ἰσομερῶς. Δῆλα δὴ ἀκόμη καὶ ὡς καθρέπτισμα.

Μοῦ ἀρέσει ὡς σκέψις. Ἐὰν πάλι προσθέσουμε πὼς αὐτὸς ὁ Ἄνθραξ, τοῦ ὁποίου ἁλυσίδες βλέπουμε παραπάνω, συνιστᾶ ὅλον τὸν ἔμβυο κόσμο μας. Δῆλα δὴ εἴμαστε ὅλοι μας ὅ,τι καὶ τὰ ζῶα καὶ τὰ φυτά… Ἑνώσεις Ἄνθρακος μὲ διάφορα ἄλλα στοιχεῖα.
Ἐάν ὅμως συνδυαστοῦν αὐτά τά στοιχεῖα ἀλλοιῶς; Τί θά βγάλουν;

Φιλονόη.

 Σε προηγούμενο άρθρο αντιστοίχισα μια κατάσταση της ανθρώπινης ηθικής με μια ενεργειακή των ηλεκτρονίων και έπειτα εξήγαγα κάποια πορίσματα για το πρώτο σκέλος, εξετάζοντας την συμπεριφορά του δευτέρου υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Κάτι παρόμοιο θα γίνει και στο εξής άρθρο, μελετώντας την Φύση και τη συμπεριφορά της με το σύνολο των νόμων που την διέπουν, θα εξαχθούν ορισμένα συμπεράσματα σχετικά με τους ανθρώπους και στη συνεισφορά τους μέσα στη συνοχή της κοινωνίας. Θεωρώ πως οι νόμοι της Φύσεως είναι καθολικοί και για όλους, από τη μικρότερη κλίμακα του μικροκόσμου έως τις μεγαλύτερες κλίμακες του μακροκόσμου. Συνεπώς ότι ισχύει εν μέρει, ισχύει και εν όλω και αντιστρόφως, επομένως τα συμπεράσματα είναι ικανοποιητικά ασφαλή.

 Θα ξεκινήσω λοιπόν με έναν όρο που αφορά τη Χημεία και ονομάζεται ισομέρεια, και θα παραθέσω τον ορισμό του παρακάτω:

”Γενικώς ο όρος ισομέρεια σημαίνει κατανομή σε ίσα μέρη. Το αντίθετο είναι η ανισομέρεια.

Ειδικότερα στη Χημεία ισομέρεια, ή ισομερισμός (ως αποτέλεσμα επιδράσεων), λέγεται το φαινόμενο κατά το οποίο δύο ή περισσότερες χημικές ενώσεις αν και αποτελούνται από τα ίδια χημικά στοιχεία, του αυτού αριθμού ατόμων εκάστου, δηλαδή έχουν τον ίδιο μοριακό τύπο, εντούτοις παρουσιάζουν διαφορές στις φυσικές ή χημικές ιδιότητές τους. Πρώτος που εισήγαγε τον όρον αυτό ήταν ο Σουηδός χημικός Μπερτσέλιους, το 1830.

Η ισομέρεια οφείλεται στο διαφορετικό τρόπο διάταξης των ατόμων του μορίου στο επίπεδο (οπότε μιλούμε για συντακτική ισομέρεια) ή το χώρο (οπότε μιλούμε για στερεοϊσομέρεια).”

 Εν ολίγοις δηλαδή, δύο μόρια μπορεί να αποτελούνται από τον ίδιο αριθμό ατόμων του ιδίου στοιχείου, αλλά να διαφέρουν ως σύνολα και στις ιδιότητες, αναλόγως των δεσμών μεταξύ των ατόμων. Αν κανείς θέλει να μελετήσει λίγο περισσότερο περί ισομέρειας, καθαρά λόγω περιέργειας, μπορεί να δει εδώ λίγα πράγματα επί πλέον.

 Ερχόμαστε λοιπόν τώρα στα της κοινωνίας και του ανθρώπου εντός αυτής. Σύνηθες φαινόμενο (σύγχρονο περισσότερο, αλλά και διαχρονικό) είναι πλέον να παρουσιάζουν προβλήματα οι κοινωνίες και να καθίστανται δυσλειτουργικές ή και πλέον εν τελώς αδύνατες να λειτουργήσουν οδηγούμενες στο χάος και την αταξία. Και καθώς οι κοινωνίες δεν είναι τίποτα επί πλέον από τους ανθρώπους που τη συνθέτουν, συνεπώς το πρόβλημα ανάγεται στα άτομα ατομικά και συλλογικά.

 Εύλογα υποθέτει κανείς, αφού τα άτομα συνθέτουν την κοινωνία και η κοινωνία καταντάει προβληματική, συνεπώς τα άτομα (κάποια εξ αυτών) είναι προβληματικά. Επομένως, εντοπίζονται τα άτομα αυτά, αποβάλλονται από το σώμα και αποκαθίσταται η τάξη. Όμως το σκεπτικό αυτό είναι λανθασμένο και θα οδηγεί σε λανθασμένο αποτέλεσμα, οπότε το πρόβλημα θα παραμένει άλυτο.

 Σε μια κοινωνική δομή για να γνωρίζουμε επακριβώς τι συμβαίνει εντός της, ώστε να δυνάμεθα να αντιμετωπίσουμε και ενδεχόμενα προβλήματα που θα παρουσιαστούν, δεν αρκεί να γνωρίζουμε τα επί μέρους συστατικά στοιχεία ξεχωριστά, τους ανθρώπους στην περίπτωση μας, αλλά και το πως σχετίζονται μεταξύ τους και αυτό προκύπτει από το φαινόμενο της ισομέρειας που παρετέθην παραπάνω, παραλληλίζοντας μια κοινωνία με ένα μόριο και τα συστατικά στοιχεία της κοινωνίας με αυτά του μορίου, τους ανθρώπους με τα άτομα δηλαδή.

 Εν κατακλείδι λοιπόν, προτού βιαστούμε να κρίνουμε καταστάσεις και πρόσωπα που εμπλέκονται σε αυτές, φρόνιμο θα ήταν να μην φροντίσουμε να ενημερωθούμε ατομικά για τον κάθε έναν ξεχωριστά, αλλά και συλλογικά, για τις σχέσεις μεταξύ των εμπλεκομένων.

Ὑπατία ἡ Ἀλεξανδρινή