Τί εἶναι (καὶ τὶ δὲν εἶναι) ἐπιστήμη;

 Ἡ ἐπιστήμη (ἀπὸ τὸ ῥῆμα ἐπίσταμαι=γνωρίζω καλά), εἶναι ἡ ὀρθολογικὴ καὶ μεθοδικὴ ἔρευνα τῆς πραγματικότητας καὶ ἡ συστηματικὴ ὀργάνωση τῆς γνώσης που προκύπτει ἀπὸ τὴν ἔρευνα αὐτή. Ἀπὸ τὸ ὁρισμὸ προκύπτει τὸ δυναμικὸ τοῦ χαρακτῆρα τῆς ἐπιστήμης, καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἐπιστήμη δὲν δίνει τετελεσμένη ἑρμηνεία σὲ κάθε τομέα, ἀλλὰ ἐμπλουτίζεται καὶ ἀναθεωρεῖται, καθὼς προκύπτουν ὁλοένα καὶ περισσότερα δεδομένα ἀπὸ τὴν ἔρευνα. Ἑπομένως, ὄσο ἐξελίσσονται οἱ τεχνικὲς μετρήσῃς καὶ ἐρευνᾷς τῆς ὕλης, τὰ νέα δεδομένα ἔρχονται να ἀνατρέψουν ἢ να ἐπιβεβαιώσουν τις προηγούμενες ἐρμηνεῖες.

Στὸν κόσμο ὑπάρχουν τρία στοιχεῖα: ἡ ὕλη, ἡ συνείδηση καὶ ὅτι ὑπάρχει πέρα ἀπὸ τὸν Αἰσθητὸ κόσμο (κόσμος τῶν Ἰδεῶν κατὰ τοὺς Κλασσικούς). Εἶναι ἐφικτό γιά τήν ἐπιστήμη νά ἐρευνήσῃ τίς Πρῶτες Ἀρχές;
Ἐξ’ ὁρισμοῦ, ὄχι!
Μέ τί μετρητικό ὄργανο θά μποροῦσε νά ἐρευνήσῃ κάτι, τό ὁποῖο εἶναι ἐκτός τοῦ Αἰσθητοῦ κόσμου;
Τὸ πιθανότερο εἶναι νὰ προκαλοῦσε τὸν αὐθόρμητο γέλωτα τῶν ἐπιστημόνων μία τέτοια πρόταση για ἔρευνα!
Θά μποροῦσε μήπως νά μᾶς δώσῃ μετρήσεις γιά τήν συνείδηση;
Καὶ πάλι ὄχι, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἡ ἱκανότητα ἀντίληψης τῶν ὅσων συμβαίνουν στὸν ἐσωτερικὸ κόσμο, δὲν ἔχει ὑλικὴ ὑποστάσῃ!
Ἡ ἀδυναμία ἐρεύνης αὐτῶν, δεν εἶναι προσωρινή. Κανένα μελλοντικὸ ἐργαστήριο δὲν θὰ μπορέσῃ νὰ  ἐξετάσῃ κάτι περισσότερο ἀπὸ τὴν ὕλη (εἴτε σὲ μικροσκοπικὸ εἴτε σὲ μακροσκοπικὸ ἐπίπεδο), γιατὶ δὲν μπορεὶ νὰ μετρηθῇ κάτι πέρα ἀπὸ αὐτήν.
Πόσο ἀνόητο εἶναι νά θέλῃ  κάποιος νά χρησιμοποιήσῃ  ἕνα ὄργανο γιά νά ἐρευνήσῃ κάτι ἄλλο πέραν ἀπὀ αὐτό γιά τόὸ ὁποῖο εἶναι κατασκευασμένο;!

Ἐμμέσως ἔχουμε ἤδη ἀπαντήσει στὸ τὶ ΔΕΝ εἶναι ἡ ἐπιστήμη:
ΔΕΝ εἶναι θρησκεία!!!
Καὶ δεν εἶναι ἐπειδὴ ἀκριβῶς ἡ θρησκεία, μὲ τις βασικὲς ἀρχὲς της, προσεγγίζει τὶς πέραν τοῦ Αἰσθητοῦ κόσμου ὀντότητες, τὸ συνειδησιακὸ ζήτημα καὶ γενικὰ ὅτι εἶναι ὑπαρκτό, ἀνεξαρτήτως τῆς φύσεώς του.
Ποιό τό νόημα ἑπομένως, άα ἐπικαλούμαστε τήν ἐπιστημονική  ἰδιότητα κάποιου, ὅταν προβάλλουμε τις προσωπικές του ἀπόψεις, γύρω ἀπό τήν ὑπάρξῃ τοῦ θείου; Για τὸν ἑαυτό του δικαιοῦται νὰ ὁμιλῇ καὶ ὄχι ἐκπροσωπώντας τὴν ἐπιστήμη, καθὼς εἶναι παράλογο νὰ μιλὰ κάποιος «ἐπιστημονικά» γιὰ τὶς πρῶτες Ἀρχὲς καὶ τὴν συνείδηση.

Συμπερασματικά, εἶναι τουλάχιστον παράλογο νὰ θεωρῇ κάποιος ὅτι ἡ ἐπιστήμη ὑποκαθιστὰ τὴν θρησκεία καὶ μπορεὶ να λατρευτῇ ὡς τέτοια. Τόσο ἡ ἐπιστήμη, ὄσο καὶ ἡ θρησκεία, ἀδικοῦνται ἀπὸ μία  τέτοια συλλογιστική.
Ποῖος θὰ ἤθελε μιάν θρησκείᾳ (τὴν θρησκεία τῆς Ἐπιστήμης) ἀνίκανη νά ἀγγίξῃ ὁ,τιδήποτε πέρα ἀπό τήν ὕλη;
Θὰ ἤταν δυνατό νά αἰσθάνονται πνευματικῶς κεκαλυμμένοι οἱ πιστοί της ἀπό μία θρησκεία πού δέν ἔχει καθόλου πνεύμα;
Προφανῶς ὄχι.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, ποῖος θά ἤθελε μίαν ἐπιστήμη πού ἐπιτρέπει τήν ἀποδόμηση τῆς σοβαρότητός της, ἡ ὁποία θά ἐπέλθῃ ἐξ’ αἰτίας τῆς ἐνασχολήσεῶς της  μέ τομεῖς γιά τούς ὁποίους δέν μπορεῖ νά ἐξαγάγῃ μετρήσιμα ἀποτελέσματα;
Λογικά, κανείς.

Ὄλγα Χρυσανθοπούλου

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply