Ἔχουμε μακρὺ δρόμο γιὰ νὰ κερδίσουμε τὸ δικαίωμα νὰ λεγόμεθα ἄνθρωποι.

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ὁ δημοφιλὴς «ἀοιδός» Νότης Σφακιανάκης τόλμησε νὰ πῇ τὴ γνώμη του γιὰ τὴν Χρυσὴ Αὐγή, μ’ ἀποτέλεσμα συνάδελφοί του, «δημοσιογράφοι» κι ἄλλοι ἀπ’ τὸν χῶρο τοῦ θεάματος νὰ πέσουν νὰ τὸν φᾶνε.
Δὲν εἶναι πρώτη φορὰ ποὺ ὁ συγκεκριμένος «καλλιτέχνης» βρίσκει τὸ θάρρος νὰ μιλήσῃ ἀνοιχτὰ γιὰ διάφορα ζητήματα κοινωνικὰ ἢ πολιτικά. Ὅπως δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ στ’ ἄκουσμα μιᾶς γνώμης (ἀκραίας ἢ ὄχι, αὐτὸ δὲν μ’ ἐνδιαφέρει) διαφορετικῆς ἀπ’ αὐτὲς ποὺ ἀκούγονται συνήθως ἀπ’ τοὺς πολλούς, προκαλεῖται ἀναστάτωση, θυμὸς καὶ διάθεση γιὰ «λιντσάρισμα».
Νὰ πῶ ἐξαρχῆς ὅτι τὸν Σφακιανάκη δὲν τὸν ἐκτιμῶ ὡς καλλιτέχνη. Τὸν θεωρῶ μέτριο ὅπως μέτρια ἢ μάλλον κάτω τοῦ μετρίου εἶν’ τὰ τραγούδια ποὺ ἔχει πεῖ ὣς τὰ τώρα. Ὅπως μέτρια θεωρῶ καὶ τὴν Δέσποινα Βανδὴ ποὺ ἔσπευσε νὰ διακόψῃ τὴ συνεργασία της μὲ τὸν Σφακιανάκη σὲ νυχτερινὸ κέντρο ὅταν ἄκουσε τὶς ἀπόψεις του.
Ἐπικροτῶ, ὅμως, τὴ στάση του αὐτὴ νὰ ἐκφράζῃ μὲ θάρρος καὶ παρρησία ἀπόψεις ποὺ ὡς φαίνεται ἀπορρέουν ἀπὸ μιὰ συνείδηση π ρ ο σ ω π ι κ ή. Οἱ ἀπόψεις ποὺ ἐκφράζει κατὰ καιροὺς ὁ Σφακιανάκης εἶναι σὲ κάποιες περιπτώσεις ἀκραῖες κι ἀπόλυτες καὶ μὲ κάποιες ἐξ αὐτῶν διαφωνῶ, ἀλλὰ τὸ ἀναφαίρετο δικαίωμα νὰ ἐκφράζεσαι ἐλεύθερα ἀφορᾶ κ α ὶ σ’ αὐτὲς τὶς ἀπόψεις καὶ κ υ ρ ί ω ς σὲ αὐτές, δηλαδὴ σὲ ἀπόψεις ποὺ δὲν υἱοθετοῦνται (ἀπὸ φόβο; ἀπὸ δειλία;) ἀπ’ τὶς πλατειὲς μᾶζες.
Δυστυχῶς στὴν Ἑλλάδα ἡ ἀνοχὴ ἀπέναντι σ’ ἕναν διαφορετικὸ τρόπο σκέψης κι ὅτι προκύπτει ἀπ’ αὐτὸν (συμπεριφορές, νοοτροπίες, προτιμήσεις κ.λπ.) εἶναι φαινόμενο σπάνιο. Τὰ παραδείγματα, πέραν ἀπ’ τὴν περίπτωση τοῦ Σφακιανάκη, εἶναι πολλά: ἡ θέση τοῦ ἠθοποιοῦ Βασίλη Διαμαντόπουλου, πρὶν ἀπὸ χρόνια, περὶ ἑλληνικῆς σημαίας-πανιοῦ, τοῦ Μάνου Χατζιδάκι περὶ ἐκπολιτισμοῦ τῶν ἄξεστων Κυπρίων ἀπ’ τοὺς Τούρκους καὶ πολλῶν ἄλλων ποὺ ἀντιμετωπίστηκαν περίπου ὡς ἐχθροὶ τῆς πατρίδας.
Τὸ κατὰ πόσο ὅμως μιὰ κοινωνία μπορεῖ νὰ χαρακτηριστῇ ἐ λ ε ύ θ ε ρ η καθορίζεται ἀπ’ τὸν βαθμὸ ἀνοχῆς ποὺ δείχνει στὸ διαφορετικό, στὸ ἄλλο ποὺ ἐμεῖς δὲν κατέχουμε ἢ δὲν κατανοοῦμε ἢ δὲν θέλουμε νὰ καταλάβουμε, καὶ κυρίως στὴ σκέψη ἐκείνη τὴν προερχόμενη ἀπ’ τὸ πιὸ π ρ ο σ ω π ι κ ὸ στοιχεῖο, ἀπ’ τὴν πιὸ προσωπικὴ αἴσθηση τοῦ καθενὸς γιὰ τὰ πράγματα.
Ἔχουμε μάλλον πολὺ δρόμο νὰ διανύσουμε ἀκόμα μέχρι νὰ μάθουμε νὰ ὑπερασπιζόμαστε μέχρι θανάτου τὸ δικαίωμα τοῦ ἄλλου νὰ λέῃ ἐκεῖνο μὲ τὸ ὁποῖο ἐμεῖς διαφωνοῦμε.

Ἐρινύες Τίσις

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply