Ὁ Ἕλληνας ῥέπει πρὸς τὴν ἀεργία καὶ τὸ ἀριδοξάπλωμα.

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΡΕΠΕΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΕΡΓΙΑ καὶ τὸ ἀριδοξάπλωμα. Κοινῶς, τοῦ ἀρέσει νὰ κάθεται κι ὅσο περσότερο ἀράζει τόσο πιὸ πολὺ στενεύει τὸ μυαλὸ καὶ φαρδαίνουν τὰ ὀπίσθια ἢ κρέμονται οἱ κοιλιὲς ὣς τὸ πάτωμα. Ἔτσι, προτιμᾶ νὰ πάρῃ τ’ αὐτοκίνητο ἀντὶ νὰ περπατήσῃ· σπάνια ἀνεβαίνει ἀπ’ τὶς σκάλες, ἀντ’ αὐτοῦ χρησιμοποιεῖ τὸ ἀσασέρ· τοῦ ἀρέσει νἆναι «φίλαθλος» καὶ νὰ παρακολουθῇ «ἀγῶνες» ἀλλ’ ἀποφεύγει νὰ γυμνάζεται.
Τὰ στοιχεῖα σχετικὰ μὲ τὴν ὑποκινητικότητα τῶν Ἑλλήνων εἶναι ἀποκαρδιωτικά: Τὸ 49% τοῦ πληθυσμοῦ δὲν συμμετέχει σὲ καμμία μορφὴ φυσικῆς δραστηριότητας! Αὐτὸ σημαίνει ὅτι τὸ 49% κινδυνεύει ἀπὸ ἐκφυλιστικὲς νόσους μιᾶς κι ἡ ὑποκινητικότητα εἶν’ ἕνας ἀπ’ τοὺς παράγοντες ποὺ εὐθύνονται ἐμμέσως γιὰ ὑπέρταση, ὀστεοπόρωση, στεφανιαία νόσο, ἐγκεφαλικά, διαβήτη τύπου 2 κ.ἄ. Ἐπιπλέον, ἡ ὑποκινητικότητα ἐπιφέρει μείωση τῆς παραγωγικότητας τοῦ ἐργατικοῦ δυναμικοῦ καὶ αὐξημένη χρήση ὑγειονομικῶν κι ἄλλων σχετικῶν ὑπηρεσιῶν, μὲ ἐπιπτώσεις στὸ κόστος τοῦ συστήματος ὑγείας καί, γενικότερα, στὴν οἰκονομία μιᾶς χώρας.
Οἱ παραδοξότητες ποὺ παρατηροῦνται στὴν περίπτωση τῆς ὑποκινητικότητας πολλές: Οἱ σύγχρονες συνθῆκες εἶναι καλύτερες κι οἱ εὐκαιρίες γιὰ σωματικὴ ἄσκηση περσότερες συγκριτικὰ μὲ τὸ παρελθόν, ἀλλὰ σπάνια πατᾶνε τὸ πόδι τους οἱ Ἕλληνες σὲ χώρους ἄθλησης. Θέλουν νὰ βγάζῃ ἡ χώρα τους Ὀλυμπιονικὲς καὶ παγκόσμιους πρωταθλητὲς μὲ ὅποιο τίμημα, ἀλλὰ οἱ ἴδιοι καὶ τὰ παιδιά τους συνθλίβονται κάτ’ ἀπ’ τὸ ὑπερβολικό τους σωματικὸ βάρος καὶ κολυμπᾶνε εὐτυχισμένοι μέσα στὴ χοληστερίνη. Τρέμουν στὴν ἰδέα ὅτι τὸ παιδί τους μπορεῖ νὰ μπλεχτῇ στὰ ναρκωτικὰ καὶ γίνονται κέρβεροι ὅταν ξεκινήσῃ τὸ κάπνισμα, ἄλλά γιὰ τὴ μάστιγα τῆς παχυσαρκίας (ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ὑποκινητικότητας) ἀδιαφοροῦν καὶ μπουκώνουν τὰ παιδιά τους μὲ σκουπίδια.
Δὲν μοῦ κάνει ἐντύπωση τίποτα ἀπ’ αὐτὰ ὅταν εἶναι γνωστὸ ὅτι στὸ σχολεῖο ποτὲ κανεὶς δὲν τοὺς μίλησε γιὰ τὴν ἀξία τῆς σωματικῆς δραστηριότητας καὶ δὲν τοὺς ἔμαθε γιατί ν’ ἀγαπᾶνε τὸν ἀθλητισμὸ καὶ πῶς νὰ τὸν ἐντάξουν διὰ βίου στὴν καθημερινότητά τους. Ὅσο γιὰ ’κεῖνο τὸ πολυδιαφημισμένο κι εἰσαγόμενο ἀπ’ τὴν Ἑσπερία θέμα τῆς ἀνάπτυξης τῶν «θετικῶν στάσεων» ἀπέναντι στὴ σωματικὴ ἄσκηση, ὅ,τι διδάσκονται οἱ ἐκκολαπτόμενοι «γυμναστές» στὰ «πανεπιστήμια» τῆς χώρας (μὲ ἐξαίρεση ἴσως τὸ ΤΕΦΑΑ Τρικάλων) κι ὅ,τι ἀναφέρεται στὰ «ἀναλυτικὰ προγράμματα» φυσικῆς ἀγωγῆς τοῦ ὑπουργείου «παιδείας» εἶναι γιὰ γέλια.
Μὰ πάν’ ἀπ’ ὅλα δὲν μοῦ κάνει ἐντύπωση τίποτ’ ἀπ’ αὐτὰ κυρίως γιατὶ γνωρίζω ὅτι εἴμαστε μιὰ κοινωνία τῆς ἐλάσσονος προσπάθειας καὶ τοῦ ῥαχατιοῦ σ’ ὅλα τὰ ἐπίπεδα καὶ σ’ ὅλα μας τὰ φανερώματα.

Ἐρινύες Τίσις

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply