Περὶ τοῦ πλαστοῦ «ὄρκου τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου».

Περὶ τοῦ πλαστοῦ «ὄρκου τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου», ἔμπλεου διεθνιστικῆς προπαγάνδας, ποὺ περιφέρουν κάποιοι ἐπιτήδειοι – καὶ δεῖτε τὶ εἴδους:

«…Αὐτὸ εἶναι γνωστὴ ἱστορία ποὺ κρατάει χρόνια.
Ὁ ὅρκος δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο ἀπὸ μία συγγραφικὴ δημιουργία ποὺ τὴν ἔγραψε ὁ Ζαλόκωστας, βάσει λογοτεχνικῆς ἀδείας, πολὺ ἀργότερα, τὸ 1951. Πῆρε ἀφορμὴ ἀπὸ μία πρόταση τοῦ Πλούταρχου κι ἔγραψε αὐτὸν τὸν «ὅρκο» ποὺ τὸν ἀπέδωσε στὸν Μ’ Ἀλέξανδρο. . Ψάξε νὰ βρεῖς τὸ ἔργο τοῦ Ζαλοκώστα ποὺ τὸν ἀναφέρει, καὶ θὰ καταλάβεις τί σου λέω…»

Φυσικὰ ἔψαξα καὶ βρῆκα σὲ ποιὸ ἔργο τοῦ ὁ Χρῆστος Ζαλόκωστας ἀναφέρει τὸν ὅρκο, καὶ εἶναι στὸ
«ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ».
Ἐκεῖ μέσα πῆρε σάρκα καὶ ὀστὰ ὁ γιὰ πρώτη φορᾶ ὁ «ὅρκος», ποὺ δὲν εἶναι κείμενο τοῦ 324 πχ, ἀλλὰ πολὺ μεταγενέστερο, τοῦ 1950 μ.Χ!»

Πέρσεια Ἑκάτη

Ο «όρκος» του Μεγάλου Αλεξάνδρου

ΠΡOΣ AΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟY «OΡΚΟΥ» ΣΤΗΝ ἸΟΠΠΗ ΤΟY ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

«…ὄλβιος ὅστις τῆς ἱστορίας ἔσχε μάθησιν…»

“Εὐριπίδου” Ἀντιόπη

«..Ἐξ ἱστορίας ἀναιρεθείσης τῆς ἀληθείας, τὸ καταλειπόμενον αὐτῆς ἀνωφελὲς γίνεται διήγημα…»
(Ἂν ἀφαιρέσεις ἀπὸ τὴν ἱστορία τὴν ἀλήθεια, αὐτὸ ποὺ μένει γίνεται ἀνώφελη, ἄχρηστη διήγηση)

“Πολύβιος” Ἅ, 14,6

Ὑπάρχουν παρὰ πολλὲς στιγμὲς στὴν ζωὴ ἐνὸς ἀνθρώπου, ὅπου κυριαρχεῖ τὸ αἴσθημα τοῦ ἔνστικτου ἀπὸ αὐτὸ τῆς λογικῆς.
Ἔτσι ἀκριβῶς ἔγινε ἕνα ἀπόγευμα ὅταν εἶδα τοιχοκολλημένο ἕνα κείμενο ποὺ ἀπὸ κάτω ἔλεγε… “Ὁ ὅρκος τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου”
Τὸ πρῶτο πράγμα ποὺ ἔκανα μόλις τελείωσα τὴν ἀνάγνωση τοῦ κείμενου, ἦταν νὰ σκεφτῶ γιὰ λίγο, καὶ νὰ φωνάξω αὐθόρμητα….αὐτὸ ἀποκλείεται νὰ τὸ εἶπε ὁ Ἀλέξανδρος…..καὶ πόσο μάλιστα μπροστὰ στὸν στρατό του καὶ στοὺς στρατηγούς του…..

Παραθέτω ὁλόκληρο τὸ κείμενο τοῦ “Ὅρκου”.

«…Σᾶς εὔχομαι τώρα ποὺ θὰ τελειώσουν οἱ πόλεμοι νὰ εἶστε εὐτυχισμένοι μέσα σὲ εἰρήνη.
Ὅλοι οἱ θνητοὶ ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα νὰ ζήσουν σὰν ἕνας λαὸς μονιασμένος γιὰ τὴν κοινὴ προκοπή, νὰ ἔχετε τὴν οἰκουμένη γιὰ πατρίδα σας, μὲ νόμους κοινούς, ὅταν θὰ κυβερνοῦν οἱ ἄριστοι ἀνεξάρτητα ἄπ΄ τὴ φυλή.
Δὲ χωρίζω τοὺς ἀνθρώπους, ὅπως κάνουν οἱ στενόμυαλοι, Ἕλληνες καὶ βάρβαρους.

Δὲν μ΄ ἐνδιαφέρει ἡ καταγωγὴ τῶν πολιτῶν οὔτε ἡ ράτσα ποὺ γεννήθηκαν, τοὺς καταμερίζω μὲ μοναδικὸ κριτήριο τὴν ἀρετή, γιὰ μένα κάθε καλὸς ξένος εἶναι Ἕλληνας καὶ κάθε κακὸς Ἕλληνας εἶναι χειρότερος ἀπὸ βάρβαρο.

Ἂν ποτέ σας παρουσιαστοὺν διαφορές, δὲν θὰ καταφύγετε στὰ ὅπλα, Παρὰ θὰ τὶς λύσετε εἰρηνικά. Στὴν ἀνάγκη θὰ σταθῶ διαιτητής σας.

Τὸ θεὸ δὲν πρέπει νὰ τὸν ἔχετε σὰν αὐταρχικὸ κυβερνήτη, ἀλλὰ Σὰν κοινὸ πατέρα ὅλων, ὥστε ἡ διαγωγή σας νὰ μοιάζει μὲ τὴ ζωὴ ποὺ κάνουν τ΄ ἀδέλφια μέσα στὴν οἰκογένεια.

Ἄπ΄ τὴ μεριά μου ὅλους σας Θεωρῶ ἴσους, λευκοὺς καὶ μελαψοὺς καὶ θά΄ θελα νὰ μὴν αἰσθάνεστε μόνο σὰν ὑπήκοοι τῆς κοινοπολιτείας μου, ἀλλὰ νὰ νοιώθετε ὅλοι σὰν μέτοχοι καὶ συνέταιροι.

Ὅσο περνᾶ ἄπ΄ τὸ χέρι μου, θὰ προσπαθήσω νὰ γίνουν πραγματικότητα αὐτὰ ποὺ ὑπόσχομαι. Αὐτὸ τὸν ὅρκο ποὺ δώσαμε ἀπόψε μὲ σπονδὲς κρατῆστε τὸν σὰν σύμβολο ἀγάπης…»

Δὲν πέρασαν πολλὲς ὧρες, καὶ ἄρχισα τὴν ἔρευνα καὶ τὴν ἀναζήτηση τοῦ κειμένου ποὺ ἀναφέρει τὸν περίφημο «ὅρκο».
Γιὰ νὰ πῶ τὴν ἀλήθεια μέχρι στιγμῆς δὲν εἶχα διαβάσει ὅλη τὴν ἱστορία τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, παρὰ μόνο μερικὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ γραμματεία ποὺ εἶχαν πέσει στὰ χέρια μου.
Ἄρχισα τὴν ἀναζήτηση μὲ αὐτὰ ποὺ διέθετα, δηλαδὴ τὰ ἔργα τοῦ Πλουτάρχου ¨Περι Ἀλεξάνδρου τύχης καὶ ἀρετής¨ καὶ ¨Ἀλέξανδρος – Καίσαρ¨, τὰ βιβλία τῆς ἱστορίας τοῦ Διόδωρου Σικελιώτη, καὶ κάποια ἔργα συγχρόνων ἐρευνητῶν καὶ ἱστορικῶν.
Νόμιζα ὅτι θὰ ἦταν εὔκολος ὁ ἐντοπισμὸς τοῦ «ὅρκου»  ἢ ἔστω ἡ ἀναφορὰ τοῦ γεγονότος.
Ἔπεσα πολὺ ἔξω γιατί κανένα ἀπὸ τὰ κείμενα ποὺ εἶχα δὲν ἀνέφεραν τίποτα περὶ αὐτοῦ.
Τὸ ἔνστικτο ἄρχισε νὰ γίνεται πλέον βάσιμη ὑποψία..
Ἄρχισα νὰ προμηθεύομαι καὶ νὰ μελετάω ὅτι κείμενο ἀρχαῖο καὶ μὴ ὑπάρχει γιὰ τὸν Μ. Ἀλέξανδρο, ξεκινώντας ἀπὸ τὸν Ἀρριανὸ καὶ τὸν Καλλισθένη, καὶ τελειώνοντας σὲ Χριστιανικὰ κείμενα.
Ὄχι μόνο δὲν βρῆκα τὸν «ὅρκο», ἀλλὰ δὲν υπάρχει πουθενὰ γραμμένο καὶ τὸ γεγονός!
Ἄρχισα νὰ πιστεύω πολὺ περισσότερο σὲ αὐτὸ ποὺ εἶχα πεῖ μόλις διάβασα τὸν« ὅρκο» ἀλλὰ καὶ νὰ ἐνθουσιαστῶ περισσότερο, καὶ ἔτσι τὸ ἐνδιαφέρον μου γιὰ τὴν ἔρευνα νὰ γίνει μεγαλύτερο.
Μοῦ πῆρε πολλὲς ἡμέρες, ἤ καλύτερα νύκτες, γιὰ νὰ μελετήσω καὶ διαβάσω ὅλα αὐτὰ τὰ συγγράμματα, ποὺ οὔτε λίγο οὔτε πολὺ ἀνέρχονταν σὲ 70 βιβλία καὶ πραγματεῖες!
Ἄφαντος ὁ «ὅρκος»….
Καμία απολύτος ἀναφορὰ γιὰ τὸ γεγονός.
Οὔτε κὰν γιὰ τὴν πόλη Ἰόππη ποὺ δῆθεν δόθηκε ὁ «ὅρκος».
Ἤμουν σίγουρος πλέον ὅτι δὲν ὑπάρχει γραμμένος σὲ ἀρχαῖο κείμενο, καὶ ἄρχισα νὰ ψάχνω σὲ fragmenta (μισοχαμένα κείμενα) καὶ διάφορες παραπομπές, καὶ σὲ κάποιες διάσπαρτες ἀναφορὲς ἱστορικῶν σχετικὰ μὲ τὸν βίο τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου.
Φαντάζομαι ὅτι θὰ καταλάβατε τὸ ἀποτέλεσμα καὶ αὐτῆς μου τῆς ἔρευνας..
Τὸ ἑπόμενο βῆμα μου ἦταν ἡ ἐπίσκεψη στὴν δημόσια βιβλιοθήκη τῆς πόλης μου, μήπως καὶ ὑπάρχει κάποιο ἔργο νεότερου ἱστορικοῦ ποὺ νὰ μὴν τὸ γνωρίζω, μιὰ καὶ δὲν ὑπάρχει σὲ κανέναν ἀρχαῖο συγγραφέα.
Τὰ μόνα ποὺ δὲν εἶχα ὓπ’ ὄψιν μου, ἦταν τὸ βιβλίο τοῦ Brunt P.A “History of Alexander and Indica” καὶ τοῦ Γαρδελᾶ Δ.Π “Ἱστορία τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου κατὰ τοὺς ἀνατολίτες συγγραφεῖς μὲ σχόλια γεωγραφικὰ καὶ ἱστορικὰ “.
Σὲ κανένα ἀπὸ τὰ δυὸ ἔργα δὲν ἀναφέρετε τὸ γεγονὸς τοῦ «ὅρκου».
Δὲν ἤθελα κάτι ἄλλο πλέον, ἀπὸ τὸ νὰ κάνω μία ἐργασία καὶ νὰ τὴν δημοσιεύσω στὴν Δοιμοθήνια, φέρνοντας ἄλλους σὲ ἀπορία, καὶ ἄλλους σὲ ἀμηχανία….
Δὲν εἶχα ὅμως μέχρι στιγμῆς βάλει τὴν τεχνολογία νὰ ψάχνει ἀντὶ γιὰ ἔμενα, καὶ ἔτσι μπῆκαν τὰ μεγάλα μέσα ποὺ δὲν ἦταν ἄλλο ἀπὸ τὸ Διαδίκτυο, (ὅπου καὶ βρῆκα πράματα καὶ θαύματα ποὺ θὰ τὰ ποῦμε ἀργότερα), καὶ κάποια tlg προγράμματα ὅπου βοήθησαν τὴν ἐρευνά μου στο μέγιστο.
Στὸ διαδίκτυο βρῆκα πολλὲς σελίδες μὲ τὸν «ὅρκο» ἀλλὰ τὸ περίεργο ποὺ φυσικὰ τὸ περίμενα, εἶναι ὅτι δὲν ὑπάρχει πουθενὰ σὲ Ἀρχαία Ἑλληνικὴ γραφή, παρὰ μόνο σὲ μιὰ καὶ μοναδικὴ μετάφραση!!!!
Καὶ ἐξηγοῦμε….
Ἐὰν ψάξουμε γιὰ τὸν ὅρκο τοῦ Ἱπποκράτη στὸ διαδίκτυο, θὰ τὸν βροῦμε σὲ τουλάχιστον 40 διαφορετικὲς μεταφράσεις, ποὺ ἡ καθεμία διαφέρει ἀπὸ τὴν ἄλλη σὲ κάποια σημεῖα, γιὰ τὸν ἁπλὸ λόγο ὅτι ἔχει γίνει ἀπὸ διαφορετικοὺς μεταφραστὲς καὶ φιλολόγους.
Τοῦ «Ἀλεξάνδρου» ὅμως θὰ τὴν βροῦμε σὲ μία καὶ μοναδικὴ μετάφραση, ποὺ αὐτὸ τὸ γεγονὸς ἀπὸ μόνο τοῦ λέει πολλά!!!
Τὸ πρόγραμμα ¨mousaios¨ (tlg – tlg32) ἦταν τὸ τελειωτικὸ χτύπημα στὸ «ὅρκο», καὶ ἡ ἀπόδειξη πλέον, ὅτι εἶναι στὴν φαντασία ἢ στὴν ὕποπτη εὐρυμάθεια ἡ ἀμάθεια κάποιον «ἱστορικῶν».
Τo TLG (Thesaurus Linguae Graecae – θησαυρὸς τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης) εἶναι μία ἠλεκτρονικὴ βάση δεδομένων πλήρους κειμένου ποὺ περιλαμβάνει ὅλα τὰ σωζόμενα ἀρχαία ἑλληνικὰ κείμενα ἀπὸ τὸν 8ο αἵ. π.Χ. μέχρι καὶ τὸ 600 μ.Χ., καθὼς καὶ ἰστοριογραφικὰ καὶ λεξικογραφικὰ κείμενα, καὶ κείμενα σχολιαστῶν τῆς περιόδου 600 μ.Χ. ἕως 1453 μ.Χ.
Τὸ TLG ἀποτελεῖ προϊὸν ἐρευνητικοῦ προγράμματος τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Καλιφόρνια (Irvine) καὶ εἶναι ἕνα σημαντικὸτατο βοήθημα γιὰ ὅλα τὰ Πανεπιστήμια τοῦ κόσμου.
Τὸ ποιὸ χρήσιμο στὸν musaio, εἶναι ὅτι μπορεῖς νὰ πληκτρολογήσεις μία λέξη π.χ Ἰόππη, καὶ νὰ σοῦ ἀναφέρει, σὲ ποιὸ κείμενο τὴν συναντᾶμε, ποιὸς τὸ ἔγραψε, σὲ ποιὸ στῖχο εἶναι γραμμένη, καὶ σὲ ποιὰ λεξικὰ ἀναφέρεται…
Μὲ λίγα λόγια ἂν ἔχεις ὄρεξη καὶ χρόνο γιὰ ἀναζήτηση, δὲν σοῦ ξεφεύγει τίποτα.
Πληκτρολόγησα λοιπὸν τὶς λέξεις…«ὅρκος» βγάζοντάς μου 1.345 ἀναφορὲς καὶ τὴν λέξη «Ἰόππη» βγάζοντάς μου 150 ἀναφορές.
Καὶ ἐφόσον ἐκεῖ δὲν βρῆκα τίποτα, ἄρχισα νὰ ψάχνω λέξεις ποὺ βρίσκονται μέσα στὸ «ὅρκο» π.χ «βάρβαρο» βγάζοντάς μου 6.345 (!!) ἀναφορές, «εἰρηνικὰ» μὲ 135 ἀναφορές, κ.ὁ.κ.
Μοῦ πῆρε πολλὰ βράδια σκυμμένος πάνω ἀπὸ τὸν ὑπολογιστὴ μέχρι νὰ ἐλέγξω ὅλες αὐτὲς τὶς ἀναφορές, ἀλλὰ τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν θεαματικό.
Καμία ἀπολύτως νύξη γιὰ τὸν «ὅρκο»…
Ἐφόσον σιγουρεύτηκα ὅτι o «ὅρκος» εἶναι 100% πλαστὸς καὶ χαλκευμένος, ἄρχισα νὰ ψάχνω τοὺς ὑποστηρικτὲς τοῦ, τί παραπομπὲς δίνουν, καὶ ἐὰν δίνουν…
Θὰ ἀναφέρω πρῶτα τὸν κ. Γιῶργο Ἄθ. Ράπτη, φιλόλογο καὶ μεταφραστῆ τοῦ ἔργου Ἀρριανοῦ «Ἀλεξάνδρου ἀνάβασις» καὶ τοῦ Πλουτάρχου «Περὶ Ἀλεξάνδρου τύχης καὶ ἀρετῆς» τῶν ἐκδόσεων Ζήτρου Θεσσαλονίκης.
Στὸ σχόλια τοῦ ἔργου τοῦ Πλουτάρχου, καὶ στὴν σελίδα 203, γραφεῖ..

«Αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ ὑπέρβαση μὲ κριτήριο στὴν ἀξιοκρατία τὴν ἀρετὴ καὶ ὄχι τὴν καταγωγὴ ἡ τὸ χρῶμα, ἡ ἄκρως ἀντιρατσιστική, κάνει μερικοὺς συγχρόνους ὑπερεθνικιστὲς ἀναλυτὲς νὰ ἀμφισβητοῦν τὸ πνεῦμα καὶ τὸ γράμμα τοῦ Ὅρκου στὴν Ὤπη, ποὺ σὲ πλάγιο λόγω περίπου ἀναφέρει ὁ Ἀρριανὸς (Ζ’ 9-10), ἐνῶ ὁ φιλόσοφος Ἐρατοσθένης, τρίτος στὴν σειρὰ διευθυντὴς τῆς Ἀλεξανδρινῆς βιβλιοθήκης, τὸν ἔχει διασώσει αὐτούσιο».

Ἃς ἀρχίσουμε ἀπὸ τὴν λέξη Ὤπη, ποὺ εἶναι ἡ ὀνομασία τῆς πόλης ποὺ δόθηκε ὁ περίφημος αυτός «ὅρκος» τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, τὸ 324 π.Χ (ἕνα χρόνο πρὶν ἀναχωρήσει ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος), ὅπου εἶναι ἡ σημερινὴ πόλη Γιάφα, κοντὰ στὸ Τέλ-Ἀβίβ.
Ἐὰν ψάξουμε στὶς ἐγκυκλοπαίδειες καὶ στὰ λεξικὰ στὸ λύμα Ὤπη, θὰ βροῦμε ἀναφορὰ γιὰ τὴν ὤπη ἡ ἀλλιῶς τρύπα…!!
Στὸ λῆμμα Ὠπις, η εγκυκλοπαίδεια του Ηλίου μας λέει…

«..στὴν δωρικὴ διάλεκτο, ὅπου εἶναι ἐπίθετό της Ἀρτέμιδος, συνδεόμενον μὲ τὴν ἀρχαία δοξασίαν, ὅτι ἡ Ἄρτεμις ἦτο θέα «ὠκυτόκος», δηλαδὴ ὅτι ὑπεβοήθει τᾶς ἐπιτόκους γυναίκας νὰ γεννοῦν ταχέως καὶ ἄνευ πολλῶν ὠδίνων. Ὑπὸ τὴν ἰδιότητα αὐτὴ ἐλατρεύετο ἡ θέα, πρὸ πάντων εἰς τὴν Τροιζήνα, τὴν Λακεδαίμονα, τὴν Κρήτη, τὴν Ἔφεσον καὶ ἀλλοῦ.
(2) Ὄνομα ὑπερβορείου παρθένου ἀκολούθου ἡ τροφοῦ τῆς Ἀρτέμιδος καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος. Ὁ τάφος τῆς ἐδεικνύετο εἰς Δῆλον. Ἒπ’ αὐτοῦ αἳ παρθένοι τῆς νήσου κατέθετον τᾶς κόμας τῶν, τᾶς ὁποίας ἔκοπτον πρὸς τιμήν της.
(3) Εἰς τοὺς Ἕλληνας τῶν μεταγενεστέρων χρόνων ἐπίθετον καὶ τῆς Νεμέσεως…»

Τὰ ἴδια περίπου λέει ὁ Πυρσὸς καὶ ὁ Ἐλευθερουδάκης, μὴ ἔχοντας καμμία ἀναφορὰ γιὰ τὴν πόλη ἀφοῦ δὲν ὀνομάζεται Ὤπη ἡ Ὤπις, ἀλλὰ ἡ ὀνομασία τῆς εἶναι Ἰόππη….
Οὔτε κὰν στὸν κόπο δὲν μπῆκε ὁ κ. Ράπτης γιὰ νὰ βρεῖ τὴν σωστὴ ὀρθογραφία τῆς πόλεως.
Τὸ ὄνομα τῆς πόλης Ἰόππης, μὲ μιὰ ἁπλὴ ἀναζήτηση σὲ ἐγκυκλοπαίδειες τὴν βρίσκεις πολὺ εὔκολα, ἀλλὰ καμιὰ δὲν ἀναφέρει γιὰ τὸν μεγάλο γεγονὸς τοῦ «ὅρκου».
Στὴν Μυθολογία ἀναφέρεται ἀπὸ τοὺς Παυσανία, Στράβων, Πλάτων καὶ ἄλλους, ὅτι ἐκεῖ ὁ Περσέας ξέπλυνε τὸ αἷμα μετὰ τὸν φόνο τοῦ κήτους, γι’ αὐτὸ τὸ νερὸ ἐκεῖ ἀναβλύζει κόκκινο.
Στὴν Ἑλληνικὴ γραμματεία τὴν πόλη Ἰόππη τὴν συναντᾶμε σὲ πολλοὺς συγγραφεῖς, ἀλλὰ κάνεις (τί σύμπτωση) δὲν ἀναφέρει τὸ γεγονὸς τοῦ ὅρκου, παρὰ μόνο ἀρκοῦνται σὲ γεωγραφικὲς ἀναφορές.

Παυσανίας, Μεσσηνιακά, 35, 6 -10

«…τοὺς γυναικείους χύτρους, νερὸ κόκκινο ποὺ καθόλου σχεδὸν δὲν διαφέρει στὸ χρῶμα ἀπὸ τὸ αἷμα παρέχει ἡ χώρα τῶν ἑβραίων, παρὰ τὴν πόλη Ἰόππη. Εἶναι μία πηγὴ πολὺ κοντὰ στὴν θάλασσα ὅπου κατὰ τὴν τοπικὴ παράδοση ὁ Περσέας ἀπέπλυνε τὸ αἷμα μετὰ τὸν φόνο τοῦ κήτους, χάριν τοῦ ὁποίου εἶχε ἐκτεθεῖ ἡ κόρη τοῦ Κηφέα Ἀνδρομέδα. Νερὸ μαῦρο νὰ ξεπηδάει ἀπὸ πηγὲς ξέρω στὰ Ἄστυρα, ὅπου τὸ εἶδα ὁ ἴδιος. Τὰ Ἄστυρα εἶναι θερμὰ λουτρὰ ἀντίκρυ στὴν Λέσβο, στὸν λεγόμενο Ἀταρνέα τὸ μέρος δηλαδὴ ποὺ εἶχαν πάρει οἱ Χιῶτες ὡς ἀνταμοιβὴ ἀπὸ τοῦ Μήδους ὅταν παρέδωσαν ἕνα ἱκέτη τὸ Λύδο Πακτύη…»

Φυσικὰ ὁ Παυσανίας καὶ παρακάτω ὁ Διόδωρος ὁ Σικελιώτης ποὺ μάλιστα ἔχει ἀφιερώσει 4 ἀπὸ τὰ 19 βιβλία του στὴν ἱστορία τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου, εἶναι μεταγενέστεροί του, καὶ ἂν εἶχαν γνώση τοῦ γεγονότος, πιθανότατα θὰ τὸ εἶχαν καταγράψει.

Διώδορος Σικελιώτης 19, 59, 2

«…γιὰ τὴν συνέχιση τῆς πολιορκίας, ἐνῶ ὁ ἴδιος μὲ τὸν στρατὸ τοῦ ἀναχώρησε καὶ κυρίευσε κατὰ κράτος τὴν Ἰόππη καὶ τὴ Γάζα ποὺ ἔδειχναν ἀνυπακοή. Ὅσους ἀπὸ τοὺς στρατιῶτες τοῦ Πτολεμαίου αἰχμαλώτισε, τοὺς διεμοίρασε στὰ δικά του στρατιωτικὰ σώματα καὶ στὶς πόλεις ἐγκατέστησε φρουρὰ ποὺ θὰ ἀνάγκαζε τοὺς κατοίκους νὰ πειθαρχοῦν. Ὁ ἴδιος τότε ἐπέστρεψε στὸ στρατόπεδο τῆς Παλαιτύρου καὶ ἔκανε προετοιμασίες γιὰ τὴν πολιορκία…»

19, 93, 7

«…τὴν Ἄκη τῆς Φοινικικῆς Συρίας καὶ τὴν Ἰόππη τὴ Σαμάρεια καὶ τὴν Γάζα τῆς Συρίας. Ὁ ἴδιος ἀναλαμβάνοντας τὸ στράτευμα καὶ παίρνοντας ὅσα ἀπὸ τὰ πράγματα μποροῦσε νὰ λεηλατήσει ἐπέστρεψε στὴν Αἴγυπτο. Ὁ Ἀντίγονος ἀφοῦ ἀνέκτησε χωρὶς κίνδυνο ὅλη τὴ Συρία καὶ τὴν Φοινίκη, σχεδίαζε νὰ ἐκστρατεύσει ἐναντίον τὴν χώρας τῶν Ἀράβων τῶν ὀνομαζόμενων Ναβαταίων…»

Μετάφραση ¨Ἐκδόσεων Γεωργιάδης¨

Ἕνας ἀπὸ τοὺς σημαντικότερους συγγραφεῖς ποὺ ἀναφέρει γεγονότα ἀπὸ τὴν ζωὴ καὶ τὸ ἔργο τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου, εἶναι ὁ Ἀρριανός, ποὺ ἀπὸ τὰ ἱστορικὰ τοῦ βιβλία, τὸ σπουδαιότερο καὶ τὸ καλύτερο, ποὺ διασώθηκε ὁλόκληρο, εἶναι ἡ «Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασις».
Ἀποτελεῖται ἀπὸ ἑπτὰ βιβλία γραμμένα στὴν ἀττικὴ διάλεκτο.
Περιγράφεται ὄχι μόνο ἡ ἐκστρατεία τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου ἐναντίον τῆς Περσίας, ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρη ἡ ἱστορία του μὲ τὰ πιὸ κύρια στοιχεῖα. Ὁ Ἀρριανὸς πίστευε πὼς τὰ κατορθώματα τοῦ Μακεδόνα στρατηλάτη ἦταν θέληση καὶ ἔργο τῆς εἱμαρμένης καὶ πὼς κανένας ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους δὲν ἔκανε ἔργα μεγαλύτερα ἀπὸ αὐτόν. Στὰ ἱστορικὰ ἀναφέρονται ἐπίσης τὰ «Μετὰ τὸν Ἀλέξανδρον», δέκα βιβλία, ποὺ ἀποσπάσματά τους ὑπάρχουν σήμερα, τὰ «Βιθυνιακά» καὶ τὰ «Παρθενικά» ποὺ εἶναι χαμένα.
Τὸ ποιὸ σημαντικὸ γιὰ τὴν ἐρευνά μας εἶναι, ὅτι μέσα σὲ αὐτὰ δὲν ἀναφέρει καθόλου τὶς λέξεις Ἰόππη καὶ ὅρκος !!!

Ἡ ἀναφορὰ τῆς Ἰόππης γίνεται καὶ ἀπὸ πολλοὺς νεότερους συγγραφεῖς καὶ ἐρευνητές, ὅπως ὁ Παπαρηγόπουλος στὴν ¨Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους¨ καὶ στὸν τόμο Ἀλεξανδρινὰ χρόνια, ὁ Ἀθανάσιος Σταγειρίτης στὸ ἔργο τοῦ «Ὠγυγία», ἡ Έκδοτικὴ Ἀθηνῶν στὸν πέμπτο τόμο τῆς Ἱστορίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, ὁ Ἇλ. Ραγκαβῆς στὸ «Λεξικὸ τῆς Μυθολογίας», καὶ ὁ Νέστορας Μάτσας στὸ ἔργο τοῦ «Τὸ χειρόγραφο τῆς Βαβυλωνίας», ἀλλὰ κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς δὲν ἀναφέρει γιὰ κάποιο «ὅρκο» στὴν περιοχὴ αὐτήν.
Εἶναι ὄντος πολὺ παράξενο νὰ ἔχει γίνει ἕνα τόσο μεγάλο γεγονὸς στὴν πόλη Ἰόππη τὸ 324 π.Χ, καὶ ὄχι μόνο νὰ μὴν τὸ ἔχει καταγράψει κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ προείπαμε, ἀλλὰ νὰ ἀγνοοῦν καὶ τὴν πόλη…
Ἡ ἀναφορὰ γιὰ τὴν πόλη Ἰόππη δὲν ἔχει γίνει μόνο ἀπὸ Ἕλληνες ἀρχαίους καὶ μή, ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ σὲ χειρόγραφα πολλῶν Χριστιανῶν, ποὺ χάρη τῆς ἔρευνας τὰ μελέτησα ὅλα (!) μήπως καὶ βρεθεῖ κάτι ἐκεῖ.
Ἄδικος κόπος..
Τίποτα…
Πολλὲς ἀναφορὲς γιὰ τὴν πόλη, ἀλλὰ καμία γιὰ τὸν «ὅρκο»…
Οἱ Χριστιανοὶ ποὺ μέσα στὰ κείμενα τοὺς ἔχουν ἀναφορὰ γιὰ τὴν Ἰόππη, εἶναι οἱ, Φλάβιος Ἰώσηπος, Ὀριγένης, Θεόγνωστος, Κύρριλος, Εὐσέβιος, Ἰωάννης Χρυσόστομος, καὶ πολλοὶ ἄλλοι…

Ἃς πᾶμε τώρα στὴν πρώτη παραπομπὴ πού μας δίνει ὁ κ. Ράπτης, λέγοντας ὅτι ὁ ὅρκος ἀναφέρεται στὸν
Ἀρριανὸ βιβλίο Ζ(7ο) 9-10.

Παραθέτω τὸ κείμενο μὲ τὴν μετάφραση τοῦ ἰδίου τοῦ κ. Ράπτη.

«…Αὐτὸς ὁ λόγος μου, Μακεδόνες, δὲν θὰ ἐκφωνηθεῖ γιὰ νὰ σταματήσει τὴν ἐπιθυμία σας γιὰ ἐπιστροφὴ στὴν πατρίδα – γιατί μπορεῖ ὁ καθένας σας νὰ φύγει ὅπου θέλει μὲ τὴν ἔγκρισή μου – ἀλλὰ γιὰ νὰ καταλάβετε τί λογὴς εἴμαστε ἐμεῖς καὶ τί λογὶς γίνατε ἐσεῖς καὶ φεύγετε.
Καὶ θὰ ἀρχίσω πρῶτα τὴν ὁμιλία μου μὲ ἀναφορὰ στὸν πατέρα μου Φίλιππο, ὅπως εἶναι φυσικό, ὁ Φίλιππος λοιπόν, ἀφοῦ σας παρέλαβε περιφερομένους καὶ φτωχούς, ποὺ βοσκούσατε τὰ λίγα σας πρόβατα στὰ βουνὰ ντυμένοι μὲ προβιὲς καὶ ποὺ πολεμούσατε μὲ δυσκολία γι’ αὐτὰ ἐναντίον τῶν Ἰλλυριῶν καὶ τῶν Τριβαλλῶν καὶ τῶν γειτόνων Θρακῶν, σᾶς ἀξίωσε νὰ φορέσετε χλαμύδες ἀντὶ γιὰ τὰ δέρματα καὶ σᾶς κατέβασε ἄπο τὰ βουνὰ στὶς πεδιάδες, καθιστώντας σας ἀξιωματούχους (ἀντιπάλους) ἀπέναντι τῶν γειτόνων βαρβάρων, ἔτσι ποὺ νὰ στηρίζετε τὴ σωτηρία σας πιὰ ὄχι στὴν ὀχυρότητα τῆς τοποθεσίας ἀλλὰ στὴν προσωπική σας ἀνδρεία, καὶ σᾶς κατέστησε πολίτες πόλεων καὶ σᾶς ἐκπολίτισε μὲ νόμους καὶ χρυσὰ ἤθη. Καὶ ἀπέναντι αὐτῶν τῶν βαρβάρων, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ὑποφέρατε ἐσεῖς καὶ τὰ ὑπάρχοντάς σας, σᾶς ἀνέδειξε σὲ ἡγεμόνες ἀπὸ δούλους καὶ ὑπηκόους καὶ πρόσθεσε τὰ περισσότερα μέρη τῆς Θράκης στὴν Μακεδονία καί, καταλαμβάνοντας τὰ πιὸ ἐπίκαιρα σημεῖα τῶν παραθαλασσίων περιοχῶν, ἀνέπτυξε τὸ ἐμπόριο στὴ χώρα καὶ ἐξασφάλισε γιὰ ἐσᾶς τὴν χωρὶς κινδύνους (ἐξωτερικούς) ἐκμετάλλευση τῶν μεταλλείων καὶ σᾶς κατέστησε κυρίαρχους τῶν Θεσσαλῶν, ποὺ παλιότερα πεθαίνατε ἀπὸ τὸν φόβο σας, καὶ ταπεινώνοντας τὸ ἔθνος τῶν Φωκέων ἄνοιξε διάπλατα καὶ εὐκολοδιάβατο τὸ δρόμο γιὰ τὴν Ἑλλάδα ἀντὶ τοῦ ἀρχικὰ στενοῦ καὶ ἀδιάβατου, καὶ τοὺς Ἀθηναίους καὶ Θηβαίους, ποὺ ταλαιπωροῦσαν πάντα τὴν Μακεδονία μὲ τὶς ἐπιδρομές τους, τοὺς ταπείνωσε σὲ τέτοιο βαθμό, καὶ μὲ δική σας ἤδη συμμετοχὴ σ’ αὐτὰ ὥστε ἀντὶ νὰ πληρώνετε φόρους στοὺς Ἀθηναίους καὶ νὰ εἶστε ὑπήκοοι τῶν Θηβαίων, νὰ ἐναποθέτουν ἐκεῖνοι τὴν ἀσφάλειά τους σὲ σᾶς ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον.
Καὶ ἀφοῦ κατέβηκε στὴν Πελοπόννησο, διευθέτησε τὶς ἐκεῖ ὑποθέσεις καί, ἀφοῦ ἀνακηρύχθηκε στρατηγὸς μὲ ἀπεριόριστες ἁρμοδιότητες ὅλης της ὑπόλοιπης Ἑλλάδας γιὰ τὸ στράτευμα ἐναντίον τοῦ Πέρση βασιλιά, πρόσθεσε περισσότερο αὐτὴ τὴ δόξα ὄχι στὸν ἑαυτὸ τοῦ περισσότερο παρὰ στὸ κοινὸ τῶν Μακεδόνων.
Αὐτὲς τὶς ὑπηρεσίες ἔχει προσφέρει ὁ πατέρας μου σὲ ἐσᾶς, ὥστε νὰ τὶς ἐκτιμήσει κανεὶς σπουδαῖες αὐτὲς καθαυτές, ἀλλὰ μικρὲς σὲ σύγκριση μὲ τὶς δικές μας.
Γιατί ἐγώ, παραλαμβάνοντας ἀπὸ τὸν πατέρα μου ἐλάχιστα χρυσὰ καὶ ἀσημένια σκεύη, οὔτε ἑξῆντα τάλαντα στὰ ταμεῖα, χρέη τοῦ Φιλίππου πάνω ἀπὸ πεντακόσια τάλαντα καί, ἀφοῦ δανείστηκα ὁ ἴδιος ἐπιπλέον ἄλλα ὀχτακόσια, ξεκινώντας ἀπὸ τὴ χώρα μας ποὺ δὲν ἐπαρκοῦσε οὔτε γιὰ τὶς βοσκές σας, ἀμέσως σας ἄνοιξα τὸν δρόμο τοῦ Ἑλλησπόντου, ἐνῶ οἱ Πέρσες τότε ἦταν παντοδύναμοι στὴν θάλασσα, καὶ κατανικώντας μὲ τὸ ἱππικό τους σατράπες τοῦ Δαρείου, προσάρτησα ὅλη τὴν Ἰωνιὰ στὴν δική σας ἐπικράτεια καὶ ὅλη τὴν Αἰολία καὶ τὶς δυὸ Φρυγίες καὶ τοὺς Λυδοὺς καὶ κυρίευσα τὴν Μίλητο μὲ πολιορκία καὶ ὅλα τὰ ἄλλα μέρη, ποὺ προσχώρησαν σὲ μᾶς μὲ τὴν θέλησή τους, τὰ πῆρα καὶ τὰ παρέδωσα σὲ ἐσᾶς νὰ τὰ καρπώνεσθε καὶ τὰ ἀγαθὰ ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο καὶ τὴν Κυρήνη, ὅσα ἀπόχτησα χωρὶς μάχη, ἀνήκουν σὲ ἐσᾶς, καὶ ἡ Κοίλη Συρία καὶ ἡ Παλαιστίνη καὶ ἡ χώρα ἀνάμεσα στὰ ποτάμια (Μεσοποταμία) εἶναι δικό σας κτῆμα, καὶ ἡ Βαβυλώνα καὶ τὰ Βάκτρα καὶ τὰ Σοῦσα δικά σας, καὶ ὁ πλοῦτος τῶν Λυδῶν καὶ οἱ θησαυροὶ τῶν Περσῶν καὶ τὰ ἀγαθὰ τῶν Ἰνδῶν καὶ ἡ ἔξω θάλασσα δική σας, ἐσεῖς εἶστε σατράπες, ἐσεῖς στρατηγοί, ἐσεῖς ταξίαρχοι.
Γιατί γιὰ μένα τί ὑπάρχει παραπάνω ὕστερα ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς κόπους πέρα ἀπὸ αὐτὴ τὴν πορφύρα καὶ τὸ διάδημα αὐτό;
Προσωπικὰ δὲν ἔχω τίποτε ἄλλο καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ μιλήσει γιὰ δικούς μου θησαυροὺς παρὰ μόνο γι’ αὐτά, δικά σας ἀποκτήματα ἡ ὅσα φυλάγονται γιὰ ἐσᾶς.
Γιατί δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ φυλάξω τοὺς θησαυροὺς προσωπικὰ γιὰ μένα, ποὺ σιτίζομαι τὸ ἴδιο μὲ ἐσὰς καὶ προτιμῶ τὸν ἴδιο μὲ ἐσᾶς ὕπνο, καὶ μάλιστα νομίζω ὅτι οὔτε κὰν τρώω τὰ ἴδια φαγητὰ μὲ ὅσους ἀπὸ ἐσᾶς ἔχουν κοιλιόδουλες προτιμήσεις, καὶ ξέρω ὅτι γιὰ σᾶς, γιὰ νὰ μπορεῖτε ἐσεῖς νὰ κοιμάστε ἥσυχοι.
Ἀλλὰ μήπως ἀπόχτησα αὐτὰ διοικώντας ὁ ἴδιος ἄκοπα καὶ χωρὶς ταλαιπωρίες, ἐνῶ ἐσεῖς κοπιάζατε καὶ ταλαιπωρούσασταν; Καὶ ποιὸς ἀπὸ ἐσᾶς ἀναγνωρίζει ὅτι κουράστηκε περισσότερο γιὰ μένα, ἀπὸ ὅτι ἐγὼ γιὰ ἐκεῖνον;
Ἐμπρὸς λοιπόν, καὶ ὁποῖος ἀπὸ ἐσᾶς ἔχει τραύματα, ἃς βγάλει τὰ ροῦχα του καὶ ἂς τὰ δείξει, καὶ ἐγὼ θὰ δείξω τὰ δικά μου σχετικά, γιατί, ἀπὸ ἔμενα κανένα μέρος τοῦ σώματος μετωπικὰ καὶ ἀπόμεινε χωρὶς τραύματα, οὔτε ὑπάρχει ὅπλο ἡ ἀπὸ τὰ χειριζόμενα μὲ τὸ χέρι ἡ ἀπὸ αὐτὰ ἀπὸ ἐκτοξεύονται, ποὺ νὰ μὴ φέρω πάνω μου τὰ ἴχνη του, ἀλλὰ καὶ μὲ ξίφος ἀπὸ χέρι ἔχω πληγωθεῖ καὶ τόξα ἔχω δεχτεῖ ἤδη καὶ μὲ βλήματα μηχανῶν χτυπήθηκα καὶ μὲ πέτρες πολλὲς φορὲς καὶ μὲ καδρόνια βαλλόμενος γιὰ ἐσᾶς καὶ γιὰ δική σας δόξα καὶ γιὰ δικό σας πλοῦτο σας ὁδηγῶ νικητὲς ἀνάμεσα ἀπὸ κάθε στεριὰ καὶ θάλασσα καὶ ἀπὸ ὅλους τους ποταμοὺς καὶ τὰ ὄρη καὶ ὅλες τὶς πεδιάδες, καὶ τέλεσα τοὺς ἰδίους γάμους μέ σας καὶ τὰ παιδιά μου. Καὶ ἀπέναντι σὲ ὁποῖον ὑπῆρχαν χρέη, χωρὶς νὰ πολυεξετάσω γιὰ ποιὸν λόγο δημιουργήθηκαν, ἐνῶ τόσα πολλὰ εἰσπράττατε ὡς μισθὸ καὶ τόσα πολλὰ ἰδιοποιούσουνταν ὅταν γινόταν λεηλασία μετὰ ἀπὸ πολιορκία, ὅλα τὰ ἐξόφλησα.
Καὶ ὑπάρχουν χρυσὰ στεφάνια γιὰ τοὺς περισσοτέρους ἀπό σας, ἀθάνατα ἐνθύμια καὶ τῆς δικῆς σας ἀνδρείας καὶ τῆς ἀπὸ μένα ἐπιβράβευσή σας. Καὶ ὁποῖος σκοτώθηκε, ἔπεσε ἔνδοξα, καὶ ἔγινε μεγαλοπρεπὴς ἡ ταφή του, καὶ χάλκινοι ἀνδριάντες ἔχουν τιμηθεῖ, ἀπαλλαγμένοι ἀπὸ ἐκτάκτους φόρους καὶ κάθε οἰκονομικὴ ὑποχρέωση, γιατί, πράγματι, κανεὶς ἀπὸ ἐσᾶς δὲν σκοτώθηκε ὑποχωρώντας, ὅταν ἐγὼ πρωτοστατοῦσα στὶς μάχες.
Καὶ τώρα ἐγὼ σκόπευα νὰ στείλω πίσω τοὺς ἀπόμαχους ἀπό σας ἀξιοζήλευτους ἀπὸ τοὺς συμπατριῶτες σας, ἀλλὰ ἀφοῦ θέλετε νὰ ἐπιστρέψετε ὅλοι σας, φύγετε ὅλοι καὶ στὴν ἐπιστροφὴ ἀνακοινῶστε ὅτι τὸ βασιλιά σας Ἀλέξανδρο, ποὺ κατανίκησε τοὺς Πέρσας καὶ τοὺς Μήδους καὶ τοὺς Βάκτριους καὶ τοὺς Σάκες, ποὺ κυρίευσε τοὺς Οὐξίους καὶ Ἀραχώτους καὶ Δράγγες, ποὺ ὑπόταξε τοὺς Παρθυαίους καὶ τοὺς Χορασμίους καὶ τοὺς Ὑρκανίους μέχρι τὴν Κασπία θάλασσα, ποὺ πέρασε τὸν Καύκασο πέρα ἀπὸ τὶς Κασπίες πύλες, ποὺ διάβηκε τὸν Ὄξο ποταμὸ καὶ τὸν Ταναί, ἀκόμη καὶ τὸν Ἰνδὸ ποταμὸ ποὺ δὲν πέρασε κανένας ἄλλος ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Διόνυσο καὶ τὸν Ὑδάσπη καὶ τὸν Ἀκεσίνη καὶ τὸν Ὑδραώτη, καὶ ποὺ θὰ περνοῦσε καὶ τὸν Ρφαση, ἂν ἐσεῖς δὲν ἀντιδρούσατε, καὶ ποὺ προχώρησε στὴ μεγάλη θάλασσα καὶ ἀπὸ τὰ δυὸ στόμια τοῦ Ἰνδοῦ, καὶ ποὺ διέσχισε τὴν ἔρημό της Γαδρωσίας, ἀπ’ ὅπου κανεὶς ποτὲ νωρίτερα δὲν πέρασε μὲ στρατό, καὶ ποὺ στὸ πέρασμα τοῦ κατέκτησε τὴν Καρμανία καὶ τὴ χώρα τῶν Ὠρειτῶ, καὶ ποὺ τὸ ἐγκαταλείψατε καὶ φύγατε, παραδίδοντας τὸν στοὺς κατανικημένους βαρβάρους νὰ τὸν φυλάγουν.
Ἴσως αὐτὰ θὰ εἶναι γιὰ ἐσᾶς δόξα ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων καὶ (θεωρηθοῦν) ὅσια βέβαια, ὅταν θὰ τὰ ἀναγγείλετε. Φύγετε…»

Με λίγα λόγια ο Μ. Ἀλέξανδρος ἀναφέρει ὅτι αὐτὸς παρέλαβε μία δυνατὴ στρατιωτικὴ χώρα ἀλλὰ χρεωμένη.
Παρ’ ὅλα αὐτὰ τοὺς ὁδήγησε μόνο σὲ νίκες ποὺ πλούτισαν τὴν Μακεδονία. Ἀπ’ ὅλους τους τεράστιους θησαυροὺς ποὺ βρῆκαν, αὐτὸς δὲν κράτησε τίποτα γιὰ τὸν ἑαυτὸ τοῦ ἀλλὰ ἔδωσε ὅλα τὰ χρήματα στοὺς Μακεδόνες. Μετὰ εἶπε πὼς τοὺς ὁδήγησε σὲ ἀνεπανάληπτες στρατιωτικὲς νίκες καὶ πὼς δὲν ξεχωρίζει σὲ τίποτα ἀπ’ αὐτούς.
Τὰ λόγια του χαρακτηριστικὰ ἦταν ὅτι τρώει τὰ ἴδια φαγητὰ μὲ τοὺς στρατιῶτες του, ὅτι ἔχει τὸ ἴδιο ὕπνο ποὺ ἔχουν κι αὐτοὶ καὶ ὅτι γενικὰ ζεῖ ὅπως αὐτοί. Ἔπειτα τοὺς ρώτησε ἂν αὐτὰ τὰ κατόρθωσε χωρὶς κόπο. Τοὺς ἔδειξε τὰ τραύματά του ποὺ ἦταν ὅλα ἀπὸ μπροστὰ καὶ μετὰ τοὺς ρώτησε ἂν εἶχε ἄλλος κανεὶς περισσότερα ἀπ’ αὐτόν. Τελικά τους ἔφερε στὸ φιλότιμο καὶ οἱ Μακεδόνες συμφιλιώθηκαν μὲ τὸν βασιλιά τους. Ὑπενθυμίζω, ὅτι ἡ διαμάχη εἶχε ξεκινήσει ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι στὴν Ἰόππη ὁ Μ. Ἀλέξανδρος εἶχε ἀνακοινώσει στοὺς Μακεδόνες ὅτι θὰ ἐπέστρεφαν πίσω στὴν πατρίδα μὲ τιμές. Αὐτὸ οἱ στρατιῶτες τὸ παρεξήγησαν, γιατί νόμιζαν ὅτι τοὺς παρατοῦσε γὶ αὐτὸ καὶ κάποιοι τοῦ φώναξαν εἰρωνικά, ὅτι δὲν τοὺς εἶχε ἀνάγκη ἐπειδὴ θὰ συνέχιζε μὲ τὸν πατέρα τοῦ τὸν Ἄμμωνα

Ὅπως γίνεται ἀντιληπτὸ καμία σχέση δὲν ἔχουν οἱ στίχοι μὲ τὸν «ὅρκο»…
Φυσικὰ ὁ κ. Ράπτης δὲν εἶναι ὁ μόνος ποὺ ἀναφέρει σὰν πηγὴ τὸν Ἀρριανό, ἀλλὰ σχεδὸν ὅλοι οἱ ὑποστηρικτὲς τοῦ ανύπαρκτου «ὅρκου».

Περὶ Ἐρατοσθένη…

Μιὰ δεύτερη ἐφεύρεση ποὺ ἔχει κάνει ὁ κ. Ράπτης καὶ κάποιοι «ἱστορικοί», εἶναι ἡ ἀναφορὰ τοῦ «ὅρκου» στὰ ἔργα τοῦ Ἐρατοσθένους(!!) Μαθηματικοῦ, Φυσικοῦ, Ἀστρονόμου τοῦ 276 π.Χ, ποὺ σχεδὸν κανένα χειρόγραφό του δὲν ἔχει σωθεῖ, ἐκτὸς ἀπὸ κάποια ἀποσπάσματα καὶ fragmenta. Τὸ μοναδικὸ σωσμένο κείμενο ποὺ ἔχουμε αυτούσιο στὰ χέρια μας εἶναι «Οἱ καταστερισμοὶ τοῦ Ἐρατοσθένους»  καὶ μερικὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ ἔργο «Ἀκροθεσία» ποὺ καμμιὰ σχέση δὲν ἔχουν μὲ «ὅρκους», ἀλλὰ εἶναι καθαρὰ ἀστρονομικὰ βιβλία – ἐγχειρίδια.
Παράλληλα μὲ τὶς θετικὲς ἐπιστῆμες ὁ Ἐρατοσθένης ἀσχολήθηκε καὶ μὲ τὴ φιλοσοφία καὶ τὴν ἱστορία. Ἔγραψε στίχους ὁ ἴδιος καὶ ἑρμήνευσε τὸν Ὅμηρο.
Ἔγραψε ἀκόμα τὸ ἔργο Χρονογραφίες, τὸ ὁποῖο εἶναι μία ἐξιστόρηση τῶν πιὸ σημαντικῶν γεγονότων, ἀπὸ τὴν ἅλωση τῆς Τροίας μέχρι τὴν ἐποχὴ τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου.
Σὲ αὐτὸ τοῦ τὸ ἔργο ἔχουν προσάψει τὸ γεγονὸς τοῦ «ὅρκου» ἀλλὰ δυστυχῶς, δὲν ἔχει διασωθεῖ….
Ἀπὸ ποῦ λοιπὸν ἔγινε γνωστὴ ἡ ἀναφορὰ τοῦ «ὅρκου»;;
Ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ στὰ ἔργα τοὺς ἔχουν ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴν ζωὴ καὶ τὸ ἔργο τοῦ Κυρηνέου Ἐπιστήμονα;;;
Θὰ δοῦμε……..
Φυσικὰ ἡ ἀναζήτηση αὐτὴ ἔγινε στὸ tlg (musaios), γιὰ νὰ βρῶ ποιὸς καὶ σὲ ποιὸ κείμενο, ἔχει ἀναφέρει τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Ἐρατοσθένης τὸν ἄκουσε καὶ τὸν διέσωσε ἢ ὅτι τὸν ἄκουσε ἀπὸ πολλοὺς γέροντες…ποῦ συνηθίζουν νὰ λένε αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ φορτώσουν αὐτὸ τὸ ψέμμα στὸν μεγάλο Ἀστρονόμο τῆς ἐποχῆς.
Τὸ ὄνομα Ἐρατοσθένης – Ἐρατοσθένην καὶ Ἐρατοσθένους, τὸ συναντᾶμε 746 (!) φορὲς σὲ ἀρχαία κείμενα καὶ δοκίμια, ἀπὸ διαφόρους Ἱστορικούς, Φιλοσόφους, καὶ Χριστιανοὺς συγγραφεῖς, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἱστορικοῦ Πολύβιου, μέχρι τὸν Φώτιο.

Ἀποτελέσματα ἔρευνας…….;;

Ἀπὸ κανέναν δὲν ὑπάρχει ἀναφορὰ γιὰ τὸν «ὅρκο» τῆς Ἰόππης!!!
Οὔτε ἀπὸ Ἕλληνα οὔτε ἀπὸ Χριστιανό..
Ποῦ λοιπὸν βρίσκεται αὐτὴ ἡ ἀναφορά;
Ποῦ τὴν διάβασαν;
Ποῦ τὴν ἄκουσαν;

Δική τους ἐφεύρεση;;

Εἶναι πάγια τακτικὴ κάποιων, πλέον, αὐτὰ ποὺ θέλουν νὰ περάσουν νὰ τὰ ἀποδίδουν σὲ χαμένα κείμενα..

Ἃς πᾶμε παρακάτω καὶ στὸ τέλος θὰ βγάλουμε τὰ συμπεράσματά μας.

Ἕνας ἄλλος ὑποστηρικτὴς τοῦ «ὅρκου» εἶναι ὁ κ. Κωνσταντινίδης Ὑποστράτηγος ἔ.ἃ ποὺ ἀναφέρει…

«…Ἐπειδὴ ὁ Ὅρκος αὐτὸς ἀμφισβητεῖται ἀπὸ πολλοὺς ἀναφέρω τὶς ἀρχαῖες πηγὲς
ἅ/ Ἀλεξανδρινὸς φιλόσοφος Ἐρατοσθένης(375-194 π. Χ) τρίτος διευθυντὴς Βιβλιοθήκης Ἀλεξανδρείας. Τὸν ἄκουσε ἀπὸ πολλοὺς γέροντες, αὐτήκοους ἀκροατές,
β/ Καλλισθένης βιβλίο Γ’…»

Καλλισθένης, ἀνεψιὸς τοῦ μεγάλου φιλόσοφου Ἀριστοτέλη, ἀκολούθησε μετὰ ἀπὸ προτροπὴ τοῦ θείου του, τὸν Ἀλέξανδρο στὴν Περσία, γιὰ νὰ καταγράψει τὰ γεγονότα σὰν ἱστορικὸς ποὺ ἦταν.
Μὲ αὐτὸ τὸ ὄνομα φέρεται στὴν γραμματολογία ὡς ὁ συγγραφέας τῆς περὶ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου φανταστικῆς ἱστορίας, ἡ ὁποία ἀποδίδεται στὸν στρατηγὸ τοῦ Ἀλεξάνδρου Καλλισθένη, κατὰ ἄλλη λατινικὴ μετάφραση σὲ κάποιον ἱστορικὸ Αἴσωπο.
Ὁ πρῶτος πυρήνας τῆς ἱστορίας αὐτῆς γράφτηκε πιθανότατα κατὰ τοὺς χρόνους τῶν Πτολεμαίων στὴν Ἀλεξάνδρεια, ἔπειτα ἀναπτύχθηκε, διαμορφώθηκε καὶ διασκευάστηκε κατὰ τὸν 3ο αἰώνα καὶ πῆρε μεγάλη διάδοση μέσω τῶν μεταφράσεων σὲ πολλοὺς ἄλλους λαούς.
Ἐκτὸς τῆς λατινικῆς μεταφράσεως ποὺ ἀναφέρθηκε παραπάνω, εἶναι γνωστὲς ἡ συριακή, ἡ ἀρμενικὴ καὶ ἄλλες διάφορες Ἑλληνικὲς παραλλαγές.
Στὰ χέρια μας ἔχουμε τὰ γραπτά του, ποὺ πίσω ἀπὸ αὐτὰ ὑπάρχει πάντα ἕνας μύθος, γιὰ τὸ ἂν ἦταν ἀληθινὰ ἡ ὄχι, ἀλλὰ ὅπως καὶ νὰ ἔχει τὸ πράγμα, μέσα στὸ βιβλίο τῶν ἐκδόσεων Κάκτου «Καλλισθένης» καὶ στὸ tlg musaio, δὲν γίνεται κανένας λόγος γιὰ τὸν «ὅρκο».

Ὁ μοναδικὸς ποὺ ἔχει μείνει πλέον καὶ ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει τὸν «ὅρκο» ἢ τὴν ἀναφορά του, σὲ κάποιο κείμενο, εἶναι ὁ Μέγας Μύστης καὶ φιλόσοφος ποὺ ἔχει καταγράψει ἱστορικὰ στοιχεῖα ἀπὸ τὴν ζωὴ τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου, ὁ Παμμέγιστος Ἕλλην, Πλούταρχος στὰ ἔργα…

«Περί Ἀλεξάνδρου τύχης καὶ ἀρετής»
καὶ στοὺς βίους παράλληλους
«Αλέξανδρος – Καίσαρ»

Τὸ θεωρῶ ἄσκοπο νὰ ἀναφέρω ὅτι οὔτε καὶ ἐδῶ ἀναφέρεται πουθενὰ ὁ «ὅρκος» ἀπὸ τὸν Πλούταρχο, γιατί στὰ ἔργα του ἀναφέρει σημαντικότερα πράγματα ἀπὸ ἀνύπαρκτους ὅρκους…
Αὐτοὶ ποὺ μεταξὺ ἄλλων κατὰ κόρον προωθοῦν τὸν ψευδέστατο «ὅρκο», εἶναι κάποιες γνωστὲς στοὲς ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα ὅπως «Προμηθέας», καὶ κάθε μορφὴ παγκοσμιοποιήσεως, καθὼς καὶ ὑποστηρικτὲς τῆς παγκόσμιας εἰρήνης καὶ ἀγάπης….
Ὅταν ἄρχισα νὰ ψάχνω γιὰ τὸν «ὅρκο» στὸ διαδίκτυο, στὴν πρώτη ἀναζήτηση ποὺ ἔκανα μοῦ ἔβγαλε κάποιες σελίδες, καὶ μέσα σὲ αὐτὲς ἦταν καὶ μία ποὺ ἔλεγε στὸ κάτω μέρος τοῦ κειμένου τοῦ «ὅρκου»:

[code][/code]«..Στὸ συμπόσιο, στὴν πόλη Ὤπις τῆς Ἀσσυρίας, τὸ 324 π.Χ. στοὺς προσκεκλημένους ἀξιωματούχους ὅλων τῶν φυλῶν.
Ἐρευνοῦμε γιὰ τὸ ἀρχαῖο κείμενο γιὰ νὰ τὸ συμπεριλάβουμε…»[/quote]

Τουλάχιστον αὐτοὶ λένε τὴν ἀλήθεια.
Δὲν κατάφεραν νὰ βροῦν τὸ ἀρχαῖο κείμενο νὰ τὸ συμπεριλάβουν…

Ὅλο τὸ «ζουμὶ» ὅμως εἶναι στὴν παρακάτω σελίδα:

http://www.droit-humain.gr

http://www.droit-humain.gr/greek/files/alexander_oath.htm

Ἐκεῖ ἄρχισα πλέον νὰ ἀντιλαμβάνομαι τὴν βαθύτερη ἔννοια τοῦ ὅρκου ἀφοῦ μπαίνοντας ἐκεῖ, ἀντίκρυσα αὐτὸ ποὺ δὲν ἤθελα ἢ καλύτερα αὐτὸ ποὺ ἤθελα!!

ΔΙΕΘΝΕΣ ΜΙΚΤΟ ΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΤΑΓΜΑ

«ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΟ»

Ἱδρύθηκε τὴν 4η Ἀπριλίου 1893

LE DROIT HUMAIN

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

Καὶ ἀπὸ κάτω ὁ «ὅρκος» τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου. (φυσικὰ χωρὶς παραπομπή).
Δὲν θὰ πῶ τίποτε παραπάνω γιὰ αὐτὴν τὴν σελίδα, ἐξάλλου συμπεράσματα ἤδη ἔχετε βγάλει, ἀλλὰ τὸ μόνο ποὺ ἤθελα νὰ ὑπενθυμίσω εἶναι ὅτι….
Τὰ Κάστρα ἐκ τὸν ἔσω πέφτουν…!

Ἔθεσα τὸ ἐρώτημα τοῦ «ὅρκου»  σὲ κάποιον γνωστό μου Ἱστορικό, μήπως καὶ λάβω ἀπὸ ἐκεῖ ἀπάντηση, καὶ τὸ πρῶτο πράγμα ποὺ ἔκανε ἦταν νὰ χαμογελάσει πονηρὰ καὶ νὰ μοῦ πεῖ…

«…Αὐτὸ εἶναι γνωστὴ ἱστορία ποὺ κρατάει χρόνια.
Ὁ «ὅρκος» δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο ἀπὸ μία συγγραφικὴ δημιουργία ποὺ τὴν ἔγραψε ὁ Ζαλόκωστας, βάση λογοτεχνικῆς ἀδείας, πολὺ ἀργότερα, τὸ 1951. Πῆρε ἀφορμὴ ἀπὸ μία πρόταση τοῦ Πλούταρχου κι ἔγραψε αὐτὸν τὸν «ὅρκο» ποὺ τὸν ἀπέδωσε στὸν Μ’ Ἀλέξανδρο. . Ψάξε νὰ βρεῖς τὸ ἔργο τοῦ Ζαλοκώστα ποὺ τὸν ἀναφέρει, καὶ θὰ καταλάβεις τί σου λέω…»

Φυσικὰ ἔψαξα καὶ βρῆκα σὲ ποιὸ ἔργο τοῦ ὁ Χρῆστος Ζαλόκωστας ἀναφέρει τὸν ὅρκο, καὶ εἶναι στὸ
«ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ».
Ἐκεῖ μέσα πῆρε σάρκα καὶ ὀστὰ ὁ γιὰ πρώτη φορᾶ ὁ «ὅρκος», ποὺ δὲν εἶναι κείμενο τοῦ 324 πχ, ἀλλὰ πολὺ μεταγενέστερο, τοῦ 1950 μ.Χ!!!
Εἶναι κουραστικὸ ποὺ ἀναφέρω ἀκόμα μιὰ φορᾶ πὼς ὁ «ὅρκος» ἔχει ἀκριβῶς τὴν ἴδια μετάφραση μὲ αὐτὲς ποὺ ΜΟΝΟ στὸ Διαδίκτυο βρίσκουμε, καὶ σὲ μερικὰ σημερινὰ ἀποκόμματα – ἄρθρα, διαφόρων….«Ταγῶν» καὶ «Ὕπατών» του Ἑλληνισμοῦ….

Παραθέτω ἕνα μικρὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ διαδύκτιο καὶ τὴν σελίδα http://www.tetraktys.org/subchoises/istorika/orkos_opi.htm, ποὺ νομίζω τὰ λέει ὅλα…

«…«Ὀφείλουμε νὰ θεωροῦμε ἐθνικὸν ὅτι εἶναι ἀληθές», εἶχε πεῖ ὁ Διονύσιος Σολωμός. Λυποῦμαι διὰ τὸ ὅτι ὁ περίφημος αὐτὸς ὅρκος δὲν εἶναι παρὰ ἕνα χάλκευμα καὶ ἔτσι τὸ «διεθνιστικὸ image» τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου πρέπει νὰ ἀλλάξει. Πρέπει οἱ νεόκοποι διεθνιστὲς νὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι ἄλλο οἰκουμενικὸ πνεῦμα ὅπως τὸ ἐννοοῦσαν οἱ Ἕλληνες καὶ ὁ Ἀλέξανδρος καὶ ἄλλο ὁ στεῖρος, ἐξουσιαστικὸς διεθνισμὸς ποὺ ἐπιβάλλει ὁ διεθνιστικὸς ἐξουσιασμός. Δὲν νομιμοποιοῦνται οἱ δημοκόποι νὰ ἀναφέρονται στὸ λογοτεχνικὸ αὐτὸ κατασκεύασμα τοῦ Ζαλοκώστα, ὁ ὁποῖος ἤθελε τὸν Ἀλέξανδρο προπομπό του …Ἰησοῦ.
Αὐτὸ πολὺ θὰ διασκέδαζε τὸν Ἀλέξανδρο, ὅπως διασκεδάζουν καὶ ἐμᾶς οἱ διάφοροι γνῶστες καὶ ἱστορικοὶ μὲ βαρύγδουπα ὀνόματα, προϊόντα της νέο-ἑλλαδικῆς, χρεωκοπημένης πρὸ πολλοῦ ψευδό-διανοήσεως, οἱ ὁποῖοι ἀναφέρονται σ’ αὐτὸν τὸν Ὅρκο σὰν σὲ πραγματικὸ γεγονός..»

Αἰδὼς Ἀργεῖοι, μελετῆστε ἱστορία……

Κάτι ἄλλο πού μου ἔκανε ἐντύπωση στὸν «ὅρκο», εἶναι ἡ «φράση» τοῦ «Ἀλέξανδρου» «..δὲν χωρίζω τοὺς ἀνθρώπους ὅπως κάνουνε οἱ στενόμυαλοι σὲ Ἕλληνες καὶ βάρβαρους…»

Αὐτὴ ἡ φράση εἶναι σὲ πλήρη ἀντίθεση μὲ τὰ λεγόμενα τοῦ δασκάλου καὶ μύστη του, Ἀριστοτέλη, καὶ εἶναι ἀρκετὰ δύσκολο ἕως ἀπίθανο νὰ εἶπε κάτι τέτοιο ὁ Ἀλέξανδρος.
Μὴν ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Μ. Ἀλέξανδρος ἔλεγε ὅτι στὸν Φίλιππο χρωστάει τὸ «ζῆν» ἀλλὰ στὸν Ἀριστοτέλη τὸ «εὖ ζῆν».

Ὁ Πλούταρχος στὸ «Περὶ τῆς Ἀλεξάνδρου τύχης καὶ ἀρετής»  329,β, 7 μᾶς λέει ξεκάθαρα τὶς διδασκαλίες τοῦ Σταγειρίτη Φιλόσοφου πρὸς τὸν Ἀλέξανδρο γιὰ τὸ θέμα τῶν βαρβάρων…

«..ὡς Ἀριστοτέλης συνεβούλεβεν αὐτῶ (τῷ Ἀλέξανδρο) τολις μὲν Ἑλλήνιση ἠγεμονικῶς, τοὶς δὲ βαρβάροις δεσποτικῶς χρώμενος καὶ τῶν μὲν ὡς φίλων καὶ οἰκείων ἐπιμελούμενος, τοὶς δὲ ὡς ζώις ἡ φυτοὶς προσφερόμενος, πολεμοποιῶν φυγῶν ἐνέπλησε καὶ στάσεων ὑπούλων τὴν ἠγεγεμονίαν, ἀλλὰ κοινός…»

Ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Ἀλέξανδρος εἶπε σὲ ἕναν λόγο του στοὺς Ἕλληνες…

«…Ὅταν τὰ ἄκουσε αὐτὰ ὁ Ἀλέξανδρος, συγκάλεσε συνέλευση καὶ ἀφοῦ ἔβαλε τὸ περσικὸ στράτευμα χωριστὰ καὶ τὸ Μακεδονικὸ μαζὶ μὲ τοὺς ὑπολοίπους Ἕλληνες εἶπε..
ἂν μὲ διατάζατε νὰ βαδίσω μόνος ἐναντίον τῶν βαρβάρων, τοῦτο σας ὑπενθυμίζω, ὅτι καὶ ἐκείνους τοὺς πολέμους μόνος μου τοὺς κέρδισα καὶ ὅσους θέλω καὶ πάλι νὰ ἀναλάβω κατὰ τῶν βαρβάρων μόνος μου θὰ τοὺς κερδίσω. Γιατί μόνο ἡ σοφὴ ἀποφασιστικότητά μου γιὰ τὴν μάχη ἔδωσε θάρρος στὶς ψυχὲς ὅλων σας ποὺ ἤδη δείλιαζαν μπροστὰ στὰ πλήθη τοῦ Δαρείου. Ἐγὼ πρῶτος δὲν ὑπερασπιζόμουν τὸ στράτευμα στὶς μάχες; Δὲν πῆγα ἀπεσταλμένος τοῦ ἐαυτοῦ μου στὸν Δαρεῖο; Δὲν διακινδύνευσα στὶς ἐπικίνδυνες περιστάσεις; Πηγαίνετε τώρα μόνοι σας στὴ Μακεδονία νὰ σώσετε τοὺς ἐαυτοῦ σας, χωρὶς νὰ διαφωνεῖτε μεταξύ σας, γιὰ νὰ μάθετε ὅτι ὁ στρατὸς δὲν μπορεῖ τίποτα χωρὶς τὴ φρόνηση τοῦ Βασιλιά…»

Καλλισθένης Γ,5 Κάκτος σελίδα 383

«..Ἔτσι διάβασε δημόσια ὁ Ἀλέξανδρος καὶ εἶπε…«Ἄντρες συστρατιῶτες, μήπως πάλι σας τρομάζει τὸ γράμμα τοῦ Πώρου ποῦ διάβασα; Θυμηθεῖτε λοιπὸν καὶ ὅσα ἔγραφε ὁ Δαρεῖος πραγματικά, κοινὸ χαρακτηριστικὸ τῶν βαρβάρων εἶναι ἡ ἀναισθησία. Γιατί, ὅπως τὰ ζῶα τους, οἱ τίγρεις καὶ οἱ λεοπαρδάλεις, τὰ λιοντάρια καὶ οἱ ἐλέφαντες, ὑπερηφανεύονται γιὰ τὴ γενναιότητα καὶ τὴν ὀμορφιὰ τοῦ σώματός τους καὶ συλλαμβάνονται εὔκολα ἀπὸ τὴν ἐξυπνάδα τοῦ ἀνθρώπου, ἔτσι καὶ οἱ βασιλιάδες τῶν βαρβάρων ὑπερηφανεύονται γιὰ τὸ πλῆθος τῆς στρατιᾶς τους καὶ ὑποτάσσονται εὔκολα ἀπὸ τὴν ἐξυπνάδα τῶν Ἑλλήνων…»…»

Καλλισθένης Γ,2,6 Κάκτος σελίδα 385

Σὲ πολλοὺς λόγους τοῦ ὁ Ἀλέξανδρος διεχώριζε τοῦ Ἕλληνες ἀπὸ τοὺς βαρβάρους, καὶ ἀκριβῶς αὐτὸ ἔκανε καὶ ἡ μητέρα τοῦ Ὀλυμπιάδα στὶς ἐπιστολὲς τὶς πρὸς τὸν γιό της.

Ἐξάλλου σὲ κάθε πόλη ποὺ κατελάμβανε, καὶ πρὶν ἀναχωρήσει γιὰ τὴν ἑπομένη, διόριζε κάποιους στρατηγούς του, ἡ ἀλλοιῶς σατράπες ἀπὸ τὴν ἐκεῖ ὁρολογία, σὰν βασιλιάδες καὶ ἀρχηγοὺς τῆς κατακτημένης πόλης, ποὺ φυσικὰ ἦταν μόνο Μακεδόνες καὶ κανένας τοὺς βάρβαρος.
Ἐκτὸς καὶ ἂν αὐτοὶ οἱ «ἱστορικοί» θέλουν νὰ ποῦν μὲ τὴν φράση ὅτι ὁ Ἀλέξανδρος δὲν διαχωρίζει Ἕλληνες ἀπὸ βάρβαρους, τὴν προσπάθεια τοῦ Ἀλέξανδρου νὰ κάνει τοὺς βάρβαρους, Ἕλληνες.

«…Εἶναι πράγματι ἀξιοθαύμαστη ἡ φιλοσοφία, μὲ τὴν ὁποία οἱ Ἰνδοὶ προσκυνοῦν θεοὺς Ἑλληνικούς, οἱ Σκύθες θάβουν καὶ δὲν τρῶνε τοὺς νεκρούς τους. Θαυμάζουμε τὴ δύναμη τοῦ Καρνεάδη, ποὺ ἐξελλήνισε τὸν Κλειτόμαχο, ὁ ὁποῖος νωρίτερα ὀνομαζόταν Ἀσδρούβας καὶ ἦταν Καρχιδόνιος στὴν καταγωγή, θαυμάζουμε τὴν ἱκανότητα τοῦ Ζήνωνα, ποὺ ἔπεισε τὸ Διογένη τὸ Βαβυλώνιο νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὴν φιλοσοφία. Ἀλλὰ μὲ τὴν ἐξημέρωση τῆς Ἀσίας ἀπὸ τὸν Ἀλέξανδρο, ὁ Ὅμηρος ἦταν τὸ ἀναγνωστικό της, καὶ τὰ παιδιὰ τῶν Περσῶν καὶ τῶν Σουσιανῶν καὶ τῶν Γεδρωσίων ἔπαιζαν τὶς τραγωδίες τοῦ Εὐριπίδη καὶ τοῦ Σοφοκλῆ, καὶ ὁ Καύκασος προσκύνησε τοὺς θεοὺς τῶν Ἑλλήνων. Ἔκτισε πάνω ἀπὸ ἑβδομήντα πόλεις μέσα σὲ βαρβαρικὰ ἔθνη καὶ γέμισε τὴν Ἀσία μὲ Ἑλληνικὰ ἤθη καὶ ἐπιβλήθηκε στὸ ἄγριο καὶ θηριώδη τρόπο ζωῆς τους…»

«Περὶ τῆς Ἀλεξάνδρου τύχης καὶ ἀρετῆς» 5, 2 ἐκδόσεις Ζῆτρος

Τελικὰ ναί…
Ἔχει δίκιο ὁ «ὅρκος»…
Δὲν τοὺς διεχώριζε, γιατί οἱ βάρβαροι εἶχαν γίνει Ἕλληνες…ἡ τουλάχιστον ἤθελαν νὰ γίνουν Ἕλληνες !!!!
Ἀκόμη καὶ σήμερα στὰ βάθη τῆς ἀνατολῆς, ἐκεῖ ποὺ δὲν πατᾶνε τὸ πόδι τους τουρίστες καὶ ξένοι, οἱ κάτοικοι μόλις ἀκοῦν τὸ ὄνομα τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου δακρύζουν καὶ λένε πὼς εἶναι ἀπόγονοί του…

Ἴσως οἱ βάρβαροι νὰ τὸν ἀγαποῦν περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἐδῶ Έλληνες.
Ἔτσι καὶ ἀλλοιῶς δὲν μᾶς ἀξίζει ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος

«…Θεὲ τῶν Θεῶν καὶ κυρίαρχε ὁλόκληρής της κτίσης, ἐσὺ ποὺ δημιούργησες μὲ τὸν Λόγο σου τὸ σύμπαν, τὸν οὐρανὸ καὶ τὴν γῆ. Τίποτα δὲν εἶναι ἀδύνατο γιὰ ἐσένα, ἀφοῦ ὅλα ὑποτάσσονται δουλικὰ στὸν λόγο τοῦ προστάγματός σου, γιατί μίλησες καὶ δημιουργήθηκαν, ἔδωσες ἐντολὴ καὶ γεννήθηκαν, ἐσὺ μόνο εἶσαι αἰώνιος, ἄναρχος, ἀόρατος, μοναδικὸς Θεὸς καὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλος ἐκτὸς ἀπὸ ἐσένα, γιατί μὲ τὸ ὄνομα καὶ τὸ θέλημά σου ἔκανα καὶ ἐγὼ ὅσα θέλησες, καὶ ἔδωσες στὸ χέρι μου ὁλόκληρο τὸν κόσμο, παρακαλῶ λοιπὸν τὸ πολυύμνητο ὄνομά σου καὶ τούτη τὴν δέησή μου ἐκπλήρωσε καὶ ἂς θελήσεις νὰ κατέβω σύντομα γιὰ δεύτερη φορᾶ στὴν χθόνα, καὶ νὰ βοηθήσω ξανὰ τὴν Ελλάδα γιατί σίγουρα μὲ ἔχει ἀνάγκη, καὶ μὴν παραβλέψεις ἔμενα τὸν ἄθλιο ποὺ ἔχω τολμήσει νὰ ξεστομίσω τέτοια λόγια, γιατί γνωρίζω τὴν φροντίδα σου γιὰ μένα καὶ τὴν τέλεια ἀγαθότητά σου…»

«Καλλισθένης 26, 29, 41 Κάκτος σέλ. 463»

Φυσικὰ τὰ μαυρισμένα λόγια του Ἀλεξάνδρου εἶναι ἐμβόλιμα καὶ δικά μου, ἀλλὰ αὐτὴ εἶναι ἡ δική μου παράκληση πρὸς τὸν Θεό, γιατί μὲ τὴν εἰρήνη καὶ τὴν ἀγάπη ποὺ πρεσβεύει ὁ «ὅρκος», θὰ τὴν πατήσουμε γιὰ ἀκόμη μιὰ φορᾶ…

Στὴν Ἑλληνίδα Φωνὴ δὲν ὑπάρχει ρῆμα ἀγαπῶ – ἀγάπη.
Τὸ ἀγαπᾶτε ἀλλήλους εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πρωτόγονα μηνύματα τῆς πρωτόγονης Παγκοσμιοποιήσεως καὶ ὅμογεννοποιησεως…
Στὴν Ἑλληνίδα Φωνὴ ὑπάρχη μόνο ἡ λέξη Φιλότητα.

«…Χαῖρε Ἀλέξανδρε Βασιλιὰ τῶν Ἑλλήνων, οἱ Γραικοὶ σὲ χαιρετοῦν καὶ ἀεὶ ἀπὸ σὲ προσμένουν, τὸ βάπτισμα εἰς τὰ νερὰ τῆς Στυγός, διὰ νὰ μπορέσουμε νὰ γίνουμε γιὰ μία ἀκόμη φορᾶ Ἕλληνες…»

Ἐρρῶσθαι!!!!

«…οἱ χῶρες ποὺ δὲν γνώρισαν τὸν Ἀλέξανδρον, εἶναι σὰν νὰ μὴν εἶδαν τὸ φῶς τοῦ ἡλίου…»

«Περὶ Ἀλεξάνδρου τύχης καὶ ἀρετῆς»
Πλούταρχος

θὰ ἀναφερθεῖ ἡ βιβλιογραφία ὅλων τῶν κειμένων καὶ βοηθημάτων ποὺ ἀναγνώστηκαν – μελετήθηκαν γιὰ τὴν ἀναζήτηση τοῦ περίφημου «ὅρκου» τῆς Ἰόππης.

Ἑλληνικὴ γραμματεία

Ἀρριανού, Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασης, ἐκδόσεις Πάπυρος
Καλλισθένης, ἐκδόσεις Κάκτος
Πλουτάρχου,
«Περὶ Ἀλεξάνδρου τύχης καὶ ἀρετῆς»
«Ἀλέξανδρος – Καίσαρ»
«Βασιλέων ἀποφθέγματα Βασιλέων καὶ Στρατηγῶν»
«Συμποσιακῶν»
«Ἐρωτικός»
«Βίοι τῶν δέκα ρητόρων»
Παυσανίας
«Μεσηννιακά»
«Βοιωτικά»
(Ἐκδοτικὴ Ἀθηνῶν)
Πλάτων, Πρωταγόρας, Εὐθῆφρον
Πολύβιου ἱστορία βιβλία 1,3,6
Μανέθων, «Αἰγυπτιακά»
Δίωνος Χρυσοστόμου «Διάλογος Ἀλεξάνδρου καὶ Διογένη»
Διόδωρος Σικελιώτης, βιβλία 13,14, 15, 16
Διογένης Λαέερτιος «Βίοι καὶ ἔργα τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ εὐδοκιμησάντων»
Ἐρατοσθένης, «Καταστερισμοί», fragmenta
Ἀριστοτέλης
«Ρητορικὴ πρὸς Ἀλέξανδρον»
«Ρητορικὴ Α’»
«Ἠθικὰ Νικομάχια»
«Πολιτικά»
(Fragmenta)
Στράβωνος Γεωγραφικά, βιβλία 12, 7, Κριτικὴ στὸν Ἐρατοσθένη
Στοβαίου Ἀνθολόγιο, ἐκδώσεις Γεωργιάδη
Διογένης ὁ Κυνικός, ἐκδώσεις Ἑξάντας
Λουκιανός, Ρητόρων Διδάσκαλος

Λεξικὰ – Ἐγκυκλοπαίδειες

Ἐγκυκλοπαίδεια Πυρσὸς
Νεότερη ἐγκυκλοπαίδεια Ἡλίου
Ἐγκυκλοπαίδεια Ἐλευθερουδάκη
Πάπυρος larousee Britannica
Ὠγυγία, Ἀθανασίου Σταγειρίτου
Λεξικὸ τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, Δημητράκου
Λεξικὸ τῆς Μυθολογίας, Ἀλέξανδρου Ραγκαβῆ
Λεξικὸ Ἰστορικομυθικό, Δημητρίου Μάγνητος
Λεξικὸ Λάμψα
Λεξικὸ Σούδα

Νεότεροι συγγραφεῖς – Ἱστορικοὶ

Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, Παπαρηγόπουλου,
Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, ἐκδοτικὴ Ἀθηνῶν
Φουράκη Ἰωάννη, «Μεῖξις Ἀνακλυκλησις»
Νέστορα Μάτσα «Τὰ ἀπομνημονεύματα τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου»
Γαρδελὰ Δ.Π «Ἱστορία τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου κατὰ τοὺς ἀνατολίτες συγγραφεῖς μὲ σχόλια γεωγραφικὰ καὶ ἱστορικὰ»
«Μέγας Ἀλέξανδρος ὁ μέγιστος τῶν Ἑλλήνων» τοῦ Κυριάκου Βελόπουλου
Ζαλόκωστας Χρῆστος, «Μέγας Ἀλέξανδρος ὁ προπομπὸς τοῦ Ἰησοῦ» Ἐκδόσεις Ἑστιά.

Brunt P.A «History of Alexander and Indica»
J.G.Droysen «Ἱστορία τοῦ μακεδονικοῦ Ἑλληνισμοῦ» 1897-1903
Weigall Arthur «Μέγας Ἀλέξανδρος» (Γιάννης Λάμψας μέτ.)
Γκαφοῦροφ «Ἀλέξανδρος ὁ Μακεδών» (Παπαδήμας 1982)

Χριστιανικὰ κείμενα

Φλάβιος Ἰώσηπος
Ὀριγένης
Θεόγνωστος
Κύρριλος
Εὐσέβιος
Ἰωάννης Χρυσόστομος
Ἱστορία Ἀλεξάνρου, Μάγνητος
Ἀριστόβουλος

Προγράμματα, Διαδυκτιακοὶ τόποι

TLG MOUSAIOS (αρχαία κείμενα)
TLG MOUSAIOS (fragmenta)
Τlg 32 (αρχαία κείμενα)
http://www.tlg.uci.edu/
http://www.droit-humain.gr
http://www.phys.uoa.gr
http://www.rwf.gr
http://www.e-greek.gr
http://www.dimos-meg-alexandrou.gr/greek/alex_gr.htm
http://users.otenet.gr/~ncro/
http://geocities.com/greektexts/
http://www.ekivolos.gr/
http://www.sarantakos.com/arxaioi.html
http://philoctetes.free.fr/
http://www.tetraktys.org
http://www.gnosinet.gr
http://egnatia.ee.auth.gr/~sthat/kids/alexander.html
http://www.aegean.gr/gympeir/M_ALEXANDROS.htm
http://www.krassanakis.gr/macedonia.htm
http://www.apodimos.com/arthra….dex.htm
http://culture.ana-mpa.gr
http://dlib.libh.uoc.gr/index1.html
http://dlib.libh.uoc.gr/index1.html
http://www.antibaro.gr/national/hliadh_alexandros.php

Βλάσης Χαβουτσας
2/3/2007

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply