Μία μεγάλη ἱστορία ΕΞΟΥΣΙΑΣ!!!

«…Ο Ἀντώνιος Μπενάκης καὶ ἡ Ἀλέξανδρα Μαξίμου γεννοῦν τὸ 1843 τὸν Ἐμμανουὴλ Β’ στὴν Σύρο καὶ τὸν Λουκᾶ, τὴν Μαριέττα, τὴν Μερόπη καὶ τὴν Ἀγρίνη. Ο Ἐμμανουὴλ μετὰ τὶς σπουδές του στὴ Βρεταννία, πῆγε στὴν Αἴγυπτο καὶ ἐργάστηκε στην ἑταιρεία ἐμπορίας βάμβακος Χωρεμῆ στὴν Ἀλεξάνδρεια. Ἀπέκτησε μεγάλη περιουσία καὶ χρημάτισε πρῶτος Πρόεδρος τοῦ Ἐπιμελητηρίου τῆς Ἀλεξανδρείας. Ἦταν στενὸς φίλος τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου, μὲ τὸ κόμμα τοῦ ὁποίου ἐξελέγη, τὸ 1910, βουλευτής. Ἐχρήσθη ὑπουργὸς Ναυτιλίας, Γεωργίας, Οἰκονομικῶν καὶ Βιομηχανίας.
Τὸ 1914 ἐξελέγη δήμαρχος Ἀθηναίων. Μετὰ τὴν ἧττα τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου στὶς ἐκλογὲς κατεδιώχθη καὶ βασανίστηκε.
Τὸ 1920 ἐξορίστηκε στὸ Παρίσι. Ἐπέστρεψε λίγο ἀργότερα καὶ πραγματοποίησε σημαντικὲς δωρεές. (Σχολὴ νοσοκόμων Ἐρυθροῦ Σταυροῦ.) Ἐπίσης ἤταν ἰδρυτικὸ μέλος τοῦ Κολλεγίου Ἀθηνῶν.
Εἰκάζεται ὅτι ἤταν ἠθικὸς αὐτουργὸς τῆς δολοφονίας τοῦ Ἴωνος Δραγούμη.
Καρποὶ τοῦ γάμου του μὲ τὴν θυγατέρα τοῦ Χωρεμῆ, Βιργινία, ἤταν ἡ Ἀλεξάνδρα (1871), ὁ Ἀντώνης (1873), ἡ Πηνελόπη (1874), ὁ Ἀλέξανδρος (1878-πέθανε 44 ἐτῶν) καὶ ἡ Ἀργίνη (1883).
Πέθανε στὶς 20 Ἰουνίου 1929 καὶ κηδεύτηκε δημοσίᾳ δαπάνῃ. Ἡ πολιτεία τὸν ἀνεκήρυξε Ἐθνικὸ Εὐεργέτῃ.

Ὁ γιὸς Ἀντώνιος (τρελλαντώνης ) παντρεύεται τὴν πρώτη ἐξαδέρφη του Ἀλεξάνδρα, κόρη τοῦ θείου του Λουκᾶ, καὶ γεννᾷ τὸν Ἐμμανουὴλ Γ΄ Μπενάκη, καὶ τὴν Εἰρήνη ἡ ὁποία Εἰρήνη Μπενάκη παντρεύεται τὸν Παῦλο Καλλιγᾶ, συνεργάτη τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου καὶ κάνει μιὰ κόρη, τὴν Αἰμιλία Καλλιγᾶ, ἡ ὁποία παντρεύεται τὸν Μαρίνο Γερουλάνο, πατέρα τοῦ ὑπουργοῦ τοῦ ΓΑΠ Παύλου Γερουλάνου…»

Ἀπὸ τὸν Καλλιγᾶ καὶ τοὺς Μαυροκορδάτους στὸν Γερουλᾶνο τοῦ Πολιτισμοῦ, καὶ ἀπὸ τὸν Μπενάκη στὸν Ἀντώνη Σαμαρᾶ, ἢ ἀλλοιῶς: Μιὰ μεγάλη ἱστορία ΕΞΟΥΣΙΑΣ!!!

Ἂν νομίζετε πὼς ἀντέχετε, ὄχι τὸ διάβασμα, αὐτὸ εἶναι τὸ ἁπλούστερο, μᾶλλον ἂν ἀντέχουν τὰ νεῦρα σας ἀπό τις ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ττης ΚΟΡΟΪΔΙΑΣ στὴν ὁποία ὑποβαλόμεθα 200 χρόνια καὶ βᾶλε… ἀπὸ τοὺς Σωτῆρες αὐτοῦ τοῦ τόπου, διαβάστε!!!
Γύρω – γύρω οἱ ἴδιες οἰκογένειες μας πωλοῦν τὸ παραμῦθι τῆς «δημοκρατίας» γιὰ νὰ νέμονται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ τὴν ἐξουσία σὲ κάθε της μορφή!!!
Καὶ ἐμεὶς τὰ ΑΡΧΙΚΟΡΟΪΔΑ, νὰ βαυκαλιζόμαστε πὼς ἐπιλέγουμε μοναχοί μας (χὰ χὰ χὰ χά) τοὺς «ἐκλεκτούς» μας ἐξουσιαστές!!!

Οἱ πηγὲς παρακάτω εἶναι ἀπὸ τὴν βικιπαιδεία, ὁπότε ἂν ἕνας ἐρευνητὴς κάνει καλὴ δουλειά, Κύριος Οἶδε τὶ «ῥάμματα ἔχει ἀκόμη ἡ γούνα τους»..

Ὁ γενάρχης τοῦ κλάδου τῆς οἰκογενείας Μπενάκη (ΕΔΩ ὁλόκληρο τὸ οἰκογενειακὸ δένδρο) εἶναι ὁ Ἐμμανουὴλ Μάξιμος, καὶ ἡ οἰκογένεια μετὰ τὰ Ὀρλωφικὰ ἐγκαταλείπει τὴν Μάνη.
Γεννᾶ τὸν Ἀντώνη  Μπενάκη στὴν Χίο, ὁ ὁποῖος παντρεύεται τὴν Λωξάνδρα ἢ Ἀλεξάνδρα Λόζη – Μαξίμου, κόρη τῆς οἰκογενείας Μαξίμου ἀπὸ τὴν Χίο .
Στὴν οἰκογένεια Μαξίμου ἀνήκει ὁ Ἐπαμεινώνδας Μάξιμος, πατέρας τοῦ Δημητρίου Μαξίμου (1873-1955) τραπεζίτης καὶ πολιτικός, μὲ μητέρα τὴν Ἀσπασία Λόντου, κόρη τοῦ Ἀνδρέα Λόντου, δημάρχου Πατρῶν.

Ο Ἀνδρέας Λόντος γεννήθηκε στὴν Πάτρα καὶ ἦταν γιὸς τοῦ προκρίτου Χριστοδούλου Λόντου, γόνου τῆς ἰσχυρῆς οἰκογενείας τῶν προυχόντων. Σπούδασε νομικὰ στὴν Ἰταλία καὶ ἀρχικὰ ἐργάστηκε ὡς γραμματέας τοῦ πρωτοκλήτου δικαστηρίου Γαστούνης. Διετέλεσε δήμαρχος Πατρέων ἀπὸ τὸ 1841 ἔως τὸ 1843 καὶ ἀμέσως μετὰ ἐξελέγη βουλευτής.
Δήμαρχος διορίστηκε στὴ θέση τοῦ Ἀνδρέα Καλαμογδάρτη, ὁ ὁποῖος εἶχε κατηγορηθῆ γιὰ νοθεία. Ἐπὶ δημαρχίας του ἀνεκηρύχθη Σύνταγμα, ποὺ διαβάστηκε στὴν Πλατεία Γεωργίου Α΄ ἀπὸ τὸν στρατηγὸ Καλαμογδάρτη Ἀντώνη, σὲ συγκέντρωση ποὺ πραγματοποιήθηκε γιὰ αὐτὸν τὸν σκοπό.

Μετὰ τὴν ἐπανάσταση τῆς 3ης Σεπτεμβρίου ἐξελέγη πληρεξούσιος καὶ μέλος τοῦ Α΄ Συνταγματικοῦ Συνεδρίου ὑπὸ τὸν Ἀλέξανδρο Μαυροκορδᾶτο. Τὸ 1844 διορίστηκε ὑπουργὸς Δικαιοσύνης ἐνῶ τὸ 1854 ἔσπευσε νὰ πολεμήσῃ στὴν ἐπανάσταση τῆς Ἠπείρου. Τὸ 1860 χρηματίζει πρόεδρος τῆς Βουλῆς ἐνῶ τρία χρόνια ἀργότερα, τὸ 1863, διατελεῖ πληρεξούσιος τῶν Πατρῶν στὴν ἐθνοσυνέλευση. Τὸ 1864 διορίζεται ὑπουργὸς Ἐκκλησιαστικῶν καὶ ἐκπαιδεύσεως στὴν Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κανάρη τοῦ Ἰουλίου καὶ ἔπειτα ὑπουργὸς δικαιοσύνης τὸ 1865].
Τὸ 1876 ἀποτυγχάνει νὰ ἐκλεγῇ βουλευτὴς καὶ διορίζεται νομάρχης Ζακύνθου καὶ στὴν συνέχεια γενικὸς πρόξενος τῆς Ἑλλάδος στὰ Ἰωάννινα. Πέθανε στὰ Ἰωάννινα στὶς 8 Σεπτεμβρίου τοῦ 1881. Ἐτάφη στὸ Α΄ νεκροταφεῖο Πάτρων καὶ τὸν ἐπικήδειο ἐκφώνησε ὁ Παυσανίας Χοϊδᾶς.
Ἤταν παντρεμένος μὲ τὴν Χαρίκλεια Χαραλάμπη καὶ εἶχε 8 παιδιὰ μεταξὺ αὐτῶν τὴν Βικτωρία, μετέπειτα σύζυγο τοῦ Στεφάνου Στρέϊτ. Ἐγγονός του, γιὸς τῆς κόρης του Ἀσπασίας, ἦταν ὁ μετέπειτα πρωθυπουργὸς Δημήτριος Μάξιμος.

Δημήτριος Μάξιμος γεννήθηκε στὴν Πάτρα τὸ 1873 καὶ ἦταν γιὸς τοῦ Ἐπαμεινώνδα Μαξίμου καὶ τῆς Ἀσπασίας Λόντου, κόρης τοῦ πρῴην δημάρχου Πατρέων Ἀνδρέα Λόντου.
Τελείωσε τὶς γυμνασιακὲς σπουδές του στὸ Β’ Γυμνάσιο Πατρῶν κι ἔπειτα σπούδασε νομικὴ καὶ οἰκονομικὲς ἐπιστῆμες στὴν Ἀθῆνα καὶ τὸ Παρίσι. Ἀπὸ τὸ 1891, σὲ πολὺ νεαρὴ ἡλικία, ξεκίνησε τραπεζικὴ σταδιοδρομία.
Τὸ 1903 ἀνέλαβε τὴ διεύθυνση τοῦ Ὑποκαταστήματος τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης Πατρῶν καὶ κατόπιν προήχθη στὴν θέση τοῦ Διευθυντὴ τοῦ Κεντρικοῦ Καταστήματος Ἀθηνῶν. Τὸ 1914 ἔγινε Ὑποδιοικητὴς τῆς Τραπέζης, ἐνῶ διετέλεσε διοικητής της τὴν περίοδο 1921-1922.
Τὸ 1922 παρητήθη καὶ ἔφυγε μὲ τὴν γυναῖκα τοῦ στὴν Φλωρεντία. Ἐπέστρεψε στὴν Ἑλλάδα τὸ 1927 καὶ ἀνέλαβε οἰκονομικὸς σύμβουλος τοῦ Λαϊκοῦ κόμματος τοῦ Παναγῆ Τσαλδάρη. Τὸ 1933 ἐξελέγη βουλευτὴς τοῦ ἰδίου κόμματος καὶ ἀμέσως μετὰ ἀριστίνδην γερουσιαστής. Διετέλεσε ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τὴν περίοδο 1933 – 1935. Ἐπὶ ὑπουργίας τοῦ ὑπεγράφη τὸ Σύμφωνο τῆς Διαβαλκανικῆς Συμφωνίας μεταξὺ Ἑλλάδας, Τουρκίας, Γιουγκοσλαβίας καὶ Ῥουμανίας.

Κατὰ τὴν δίκη τῶν δοσιλόγων κατέθεσε γιὰ τοὺς κατηγορουμένους:
«Κατ’ ἀρχὰς ἐνόμιζον ὅτι δεν ἔπρεπε νὰ σχηματισθῇ Κυβέρνησις κατοχῆς, ὅταν ὅμως εἶδον ὅτι οἱ Γερμανοὶ ἐπέπεσαν ὡς ὄρνεα εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἐπείσθην ὅτι ἐὰν δὲν ἐσχηματίζετο Κυβέρνησις, θὰ ἀφιέμεθα εἰς οὐχὶ ἰσχυρὰς χεῖρας, διότι ἐπρόκειτο νὰ ἀνατεθῇ ἡ διοίκησις εἰς ὑπαλληλίσκους, καθ’ ὅσον οἱ ἀνώτεροι ὑπάλληλοι δὲν θὰ ἐδέχοντο νὰ ἀναλάβουν τὴν Διοίκησιν καὶ εἶπα τότε εἰς τὸν κ. Ῥάλλην ὅτι καλὸν θὰ ἧτο νὰ δεχθῇ τὸν σχηματισμὸν Κυβερνήσεως. Ὅλοι οἱ ἀποτελοῦντες τῆς Κυβερνήσεως κατέβαλον ἐξαιρετικὰς προσπαθείας νὰ ἐξυπηρετήσουν τὸν Λαὸν καὶ νὰ βοηθήσουν τοὺς συμπολίτας των» καὶ περαιτέρω «ἐπαναλαμβάνω ὅτι ὅλοι ἐπὶ κατοχῆς ἐκυβέρνησαν τὸν τόπο ἀπὸ λόγους πατριωτικούς».

 Το 1947 ἀνέλαβε ὡς ἐξωκοινοβουλευτικὸς πρωθυπουργὸς σὲ κυβέρνηση συνασπισμοῦ, ἀπὸ 24 Ἰανουαρίου ἕως 29 Αὐγούστου. Κατόπιν ἀπεσύρθη καὶ ἔζησε ὡς ἁπλὸς ἰδιώτης.
Τὸ 1952 τὸ Ἑλληνικὸ Δημόσιο ζήτησε νὰ ἀγοράσῃ τὴν κατοικία τοῦ Δημητρίου Μαξίμου, ἡ ὁποία εὑρίσκετο ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Ἡρῴδου Ἀττικοῦ 19. Συνεστήθη ἐπιτροπή, ἡ ὁποία ἐκτίμησε τὴν ἀξία τοῦ «Μεγάρου Μαξίμου» σὲ 11 δισεκατομμύρια δραχμές.
Ὁ ἴδιος δήλωσε ὅτι ἀποδέχεται νὰ πωλήσῃ τὴν οἰκία του στὸ Δημόσιο στὸ μισὸ περίπου τῆς ἐκτιμήσεως τῆς ἐπιτροπῆς, στα 5,75 δισεκατομμύρια δραχμές. Ἐπιπλέον δέ, προσέφερε στὸ Κράτος ὅλην τὴν ἐπίπλωση τῆς κατοικίας του, καθὼς καὶ τοὺς πίνακες ποὺ εὑρίσκοντο σὲ αὐτή, προκειμένου νὰ χρησιμοποιηθῇ ὡς «Κυβερνητικὸν Μέγαρον» καὶ γιὰ τὴ φιλοξενία ξένων ὑψηλῶν προσώπων. Ἀπὸ τὸ 1982 τὸ «Μέγαρο Μαξίμου» χρησιμοποιεῖται ὡς ἐπίσημη κατοικία καὶ γραφεῖο τοῦ ἑκάστοτε πρωθυπουργοῦ.
Ὁ Δημήτριος Μάξιμος πέθανε τὸ 1955.
Ἀνεψιὸς τοῦ ἤταν ὁ μετέπειτα ὑπουργὸς Γεώργιος Οἰκονομόπουλος.

Ἐπίσης ἡ ἀδερφὴ τοῦ Δημητρίου Μαξίμου, Χαρίκλεια Μαξίμου, παντρεύεται τὸν Ἰωάννη Οἰκονομόπουλο καὶ ὁ γιός τους, Γεώργιος Οἰκονομόπουλος, ὑπηρέτησε ὡς ὑπουργὸς δικαιοσύνης στὶς κυβερνήσεις Κανελλοπούλου (1945) καὶ στὴν Κυβέρνηση Ἐθνικῆς Ἑνότητος (1974) καὶ ὡς ὑπουργὸς γενικὸς διοικητὴς Ἠπείρου στὴν κυβέρνηση Βούλγαρη (1945).
Ὑπῆρξε στενὸς φίλος τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ.

Ἡ ἄλλη κόρη τοῦ Ἀνδρέα Λόντου, ἡ Βικτωρία, παντρεύεται τὸν Στέφανο Στρέϊτ.
Στέφανος Στρέιτ (1835 – 1920) ἤταν νομομαθὴς καὶ πολιτικός.
Γεννήθηκε στὴν Πάτρα καὶ ἤταν γιὸς τοῦ γεωμέτρου Γεωργίου Στρέιτ. Σπούδασε νομικὰ στὴν Ἀθήνα καὶ στὴν Γερμανία καὶ ἀκολούθησε τὸν δικαστικὸ κλάδο, ὑπηρετῶντας ὡς ἐφέτης καὶ δικαστής. Παρητήθη τὸ 1865 καὶ δικηγόρησε στὴν Πάτρα, μέχρι τὸ 1872, ὁπότε καὶ διορίστηκε διευθυντὴς τοῦ ὑποκαταστήματος τῆς Ἐθνικῆς τραπέζης στὴν Λαμία.
Τὸ 1889 ἐξελέγη ὑποδιοικητὴς τῆς Ἐθνικῆς τραπέζης καὶ κατόπιν ἀνῆλθε στὴν θέση τοῦ διοικητοῦ, στὴν ὁποία παρέμεινε μέχρι τὸ 1911. Παράλληλα ἀκολούθησε πανεπιστημιακὴ καριέρα.
Τὸ 1875 ἔγινε ὑφηγητὴς τοῦ Διεθνοῦς καὶ Συνταγματικοῦ Δικαίου, τὸ 1876 ἔκτακτος καὶ τὸ 1879 τακτικὸς καθηγητὴς τῆς Νομικῆς σχολῆς. Ἐπίσης εἶχε χρηματίση ὑπουργὸς οἰκονομικῶν τὸ 1897 στὴν κυβέρνηση Ζαΐμη.
Ἀπεβίωσε στην Ἀθῆνα στις 13 Ἀπριλίου τοῦ 1920.
Ἦταν παντρεμένος μὲ τὴν Βικτωρία Λόντου, κόρη τοῦ πρῴην δημάρχου Πατρέων Ἀνδρέα Λόντου, καὶ εἶχε ἔναν γιό, τὸν Γεώργιο.

Γεώργιος Στρέιτ γεννήθηκε στὴν Πάτρα..
Σπούδασε νομικὰ στὴν Ἀθήνα καὶ τὴν Γερμανία καὶ σύντομα ἔγινε διδάκτορας τῆς Νομικῆς στὴν Λειψία μὲ τὴν ἐναίσιμο διατριβὴ «Περὶ ἀντιστάσεως κατὰ τῆς Ἀρχῆς». Τὸ 1893 διορίστηκε ὑφηγητὴς τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου στὴν Νομικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καὶ τὸ 1898 ἔγινε καθηγητής.Μὲ προτάσεις καὶ ὑπομνήματα, ἐπεσήμανε τὴν ἐθνικὴ ἀνάγκη ἱδρύσεως Πανεπιστημίου στὴν πρωτεύουσα τῆς Μακεδονίας, ποὺ θὰ συντελοῦσε στὴν ἐξέλιξή της σὲ ἐθνικὸ καὶ πολιτισμικὸ κέντρο, συμβάλλοντας ἔτσι στὴν ἱδρύση τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Ἐργάστηκε στὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν ὡς σύμβουλος καὶ διευθυντής του καὶ τὸ 1910 διορίστηκε πρεσβευτὴς τῆς Ἑλλάδος στὴν Βιέννη. Τὸ 1914 χρημάτισε ὑπουργὸς ἐξωτερικῶν, ἐνῶ τὸ 1926 ἀνηγορεύθη Ἀκαδημαϊκόός.
Ἀπὸ τὸ 1929 ἦταν μέλος τοῦ διεθνοῦς δικαστηρίου τῆς Χάγης. Ἀπεβίωσε τὸ 1948. Ἤταν παντρεμένος μὲ τὴν Ἰουλία Καραθεοδωρὴ ( δεῖτε ΕΔΩ τὸ οἰκογενειακὸ δένδρο τῆς οἰκογενείας Καραθεοδωρῆ καὶ θὰ καταλάβετε ΠΟΛΛΑ ἢ ἀλλοιῶς ὅπως λένε «εἴμαστε μιᾷ ὡραίᾳ οἰκογένεια ΟΛΟΙ») καὶ εἶχε μιὰ κόρη τὴν Δέσποινα. Η Δέσποινα Στρέϊτ παντρεύεται τὸν Ἰωάννη Γερουλάνο καὶ γεννοῦν τὸν Μαρίνο.


Μαρίνος Γερουλάνος γεννήθηκε στὸ Καλαμάκι Ἀττικῆς καὶ εἶναι γιὸς τοῦ Ἰωάννου Γερουλάνου καὶ τῆς Δέσποινας Στρέιτ. Ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ πατέρα του εἶναι ἐγγονὸς τοῦ Μαρίνου Γερουλάνου ἐνῶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς μητέρας του  ἐγγονὸς τοῦ Γεωργίου Στρέιτ, δισέγγονος τοῦ Στεφάνου Στρέιτ, ἀνεψιὸς τοῦ πρωθυπουργοῦ Δημητρίου Μάξιμου καὶ ἀπόγονος τοῦ Ἀνδρέα Λόντου, μέλους τῆς πατρινῆς οἰκογενείας πολιτικῶν.
Φοίτησε στὸ Κολλέγιο Ἀθηνῶν καὶ σπούδασε στὸ πολυτεχνεῖο τῆς Ζυρίχης. Ἐργάστηκε ὡς μηχανικὸς καὶ τὸ 1981 ἵδρυσε ἐπιχειρήση ἰχθυοτροφείων στὴν Κεφαλλονιά. Ἔχει διδάξει ὡς ἐπισκέπτης καθηγητὴς στὸ πανεπιστήμιο Guelf τοῦ Καναδᾶ.
Τὸ 1961 διορίστηκε ἰδιαίτερος γραμματέας τοῦ Βασιλέως Παύλου, θέση στὴν ὁποία παρέμεινε μέχρι τὸ 1964, ἐνῶ τὴν περίοδο 1964 – 1967 ῆταν τελετάρχης τοῦ ἰδίου.
Τὴν περίοδο 1967 – 1974 διετέλεσε αὐλάρχης τῆς Βασιλίσσης Ἄννας Μαρίας. Κατὰ τὴν μεταπολίτευση διορίστηκε Γενικὸς Διευθυντὴς Περιβάλλοντος καὶ Χωροταξίας τοῦ Ὑπουργείου Συντονισμοῦ (1976 – 1981). Ἔχει τιμηθεὶ μὲ τὴν διάκριση «Global 500» τῶν Ἠνωμένων Ἐθνῶν. Ἐπίσης εἶναι μέλος στο δ.σ. τοῦ Μουσείου Μπενάκη.
Κατοικεῖ στὴν Ἀθῆνα. Εἶναι παντρεμένος μὲ τὴν Αἰμιλία Καλλιγᾶ, πρόεδρο τοῦ Μουσείου Μπενάκη καὶ ἔχει τέσσερα παιδιά, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τὸν Παῦλο Γερουλάνο. (Ὑπουργὸς Πολιτισμοῦ τοῦ ΓΑΠ). Κρατᾶμε τὸ ὄνομα τῆς μητέρας του γιατὶ θὰ μᾶς χρειαστῆ: Αἰμιλία Καλλιγᾶ!

Ξαναγυρνᾶμε στην οἰκογένεια Μπενάκη.
Ο Ἀντώνιος Μπενάκης καὶ ἡ Ἀλέξανδρα Μαξίμου γεννοῦν τὸ 1843 τὸν Ἐμμανουὴλ Β’ στὴν Σύρο καὶ τὸν Λουκᾶ, τὴν Μαριέτα, τὴν Μερόπη καὶ τὴν Ἀγρίνη. Ο Ἐμμανουὴλ μετὰ τὶς σπουδές του στὴ Βρεταννία, πῆγε στὴν Αἴγυπτο καὶ ἐργάστηκε στην ἑταιρεία ἐμπορίας βάμβακος Χωρεμῆ στὴν Ἀλεξάνδρεια. Ἀπέκτησε μεγάλη περιουσία καὶ χρημάτισε πρῶτος Πρόεδρος τοῦ Ἐπιμελητηρίου τῆς Ἀλεξανδρείας. Ἦταν στενὸς φίλος τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου, μὲ τὸ κόμμα τοῦ ὁποίου ἐξελέγη, τὸ 1910, βουλευτής. Ἐχρήσθη ὑπουργὸς Ναυτιλίας, Γεωργίας, Οἰκονομικῶν καὶ Βιομηχανίας.
Τὸ 1914 ἐξελέγη δήμαρχος Ἀθηναίων. Μετὰ τὴν ἧττα τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου στὶς ἐκλογὲς κατεδιώχθη καὶ βασανίστηκε.
Τὸ 1920 ἐξορίστηκε στὸ Παρίσι. Ἐπέστρεψε λίγο ἀργότερα καὶ πραγματοποίησε σημαντικὲς δωρεές. (Σχολὴ νοσοκόμων Ἐρυθροῦ Σταυροῦ.) Ἐπίσης ἤταν ἰδρυτικὸ μέλος τοῦ Κολλεγίου Ἀθηνῶν. Εἰκάζεται ὅτι ἤταν ἠθικὸς αὐτουργὸς τῆς δολοφονίας τοῦ Ἴωνος Δραγούμη.
Καρποὶ τοῦ γάμου του μὲ τὴν θυγατέρα τοῦ Χωρεμῆ, Βιργινία, ἤταν ἡ Ἀλεξάνδρα (1871), ὁ Ἀντώνης (1873), ἡ Πηνελόπη (1874), ὁ Ἀλέξανδρος (1878-πέθανε 44 ἐτῶν) καὶ ἡ Ἀργίνη (1883).
Πέθανε στὶς 20 Ἰουνίου 1929 καὶ κηδεύτηκε δημοσίᾳ δαπάνῃ. Ἡ πολιτεία τὸν ἀνεκήρυξε Ἐθνικὸ Εὐεργέτῃ.

Ὁ γιὸς Ἀντώνιος (τρελλαντώνης ) παντρεύεται τὴν πρώτη ἐξαδέρφη του Ἀλεξάνδρα, κόρη τοῦ θείου του Λουκᾶ, καὶ γεννᾷ τὸν Ἐμμανουὴλ Γ΄ Μπενάκη, καὶ τὴν Εἰρήνη ἡ ὁποία Εἰρήνη Μπενάκη παντρεύεται τὸν Παῦλο Καλλιγᾶ, συνεργάτη τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου καὶ κάνει μιὰ κόρη, τὴν Αἰμιλία Καλλιγᾶ, ἡ ὁποία παντρεύεται τὸν Μαρίνο Γερουλάνο, πατέρα τοῦ ὑπουργοῦ τοῦ ΓΑΠ Παύλου Γερουλάνου.
Ὁ παπποῦς τοῦ συζύγου τῆς Αἰμιλίας, Παύλου εἶναι :


Ο Παῦλος Καλλιγᾶς* (1814 – 1896) ἤταν Ἕλληνας νομικός, ἱστορικός, λογοτέχνης καὶ πολιτικός. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς πολιτικῆς σταδιοδρομίας του διετέλεσε βουλευτής, ὑπουργὸς σὲ ἀρκετὲς κυβερνήσεις, πρόεδρος τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων καὶ διοικητὴς τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης τῆς Ἑλλάδος.
Γεννήθηκε στὴν Σμύρνη καὶ ἦταν γιὸς τοῦ Παναγῆ Ἀννίνου, γόνου ἀρχοντικῆς οἰκογενείας ἀπὸ τὰ Καλλιγάτα τῆς Κεφαλονιᾶς, καὶ τῆς Σοφίας Μαυρογορδάτου ἀπὸ τὴν Σμύρνη. Εἶχε μία ἀδελφή, τὴν Μαρία, σύζυγο τοῦ Νικολάου Κωστῆ, ἡ ὁποία διετήρησε τὸ ἐπώνυμο Ἄννινος, ἐνῶ ὁ Παῦλος προτίμησε τὸ προσωνύμιο Καλλιγᾶς.
Μεγάλωσε στὴν Τεργέστη, ὅπου κατέφυγε ἡ οἰκογένειά του, μετὰ τὸ ξέσπασμα τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821. Φοίτησε στὴν Φλαγγίνειο Σχολὴ τῆς Βενετίας καὶ στὸ Λύκειο Heyer τῆς Γενεύης καὶ τὸ 1834 ἐγκατεστάθη στὸ Μόναχο γιὰ νὰ σπουδάσῃ νομικά, φιλοσοφία καὶ ἱστορία στὸ τοπικὸ πανεπιστήμιο.
Στὴν συνέχεια συμπλήρωσέ τὶς σπουδές του στὸ πανεπιστήμιο τῆς Χαϊδελβέργης, τοῦ ὁποίου ἀνηγορεύθη διδάκτωρ Νομικῶν Ἐπιστημῶν.
Ἀπεβίωσε τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1896 στὸ Νέο Φάληρο καὶ ἐνταφιάστηκε στὸ Πρῶτο Νεκροταφεῖο Ἀθηνῶν. Ἤταν παντρεμένος μὲ τὴν Μαρία Μανούση ἀπὸ τὴν Σιάτιστα, τὴν ὁποία γνώρισε στὴν Τεργέστη, καὶ εἶχαν ἀποκτήση τρεῖς γιούς: τὸν Πέτρο Καλλιγᾶ, πολεοδόμο & πολιτικό, τὸν Γεώργιο Καλλιγᾶ, δικηγόρο, καὶ τὸν Ἀλέξανδρο Καλλιγᾶ, ἀξιωματικὸ τοῦ Ἱππικοῦ.
Ἐγγονοί του ἦταν ὁ βυζαντινολόγος Μαρίνος Καλλιγᾶς καὶ ὁ ζωγράφος Παῦλος Π. Καλλιγᾶς καὶ τρισέγοννός του ὁ Παῦλος Γερουλάνος.

Ἡ ἄλλη κόρη τοῦ Ἐμμανουὴλ Β΄ Μπενάκη, ἡ Πηνελόπη, παντρεύεται τὸν Στέφανο Δέλτα.

Η οἰκογένεια Μπενάκη μετεκόμισε προσωρινὰ στὴν Ἀθήνα τὸ 1882, ὅπου ἡ Πηνελόπη παντρεύτηκε τὸν πλούσιο Φαναριώτη ἔμπορο Στέφανο Δέλτα τὸ 1895. Γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ 1863 καὶ καταγόταν ἀπὸ Φαναριώτικη οἰκογένεια.
Ἡ μητέρα του, Σοφία, κατήγετο ἀπὸ τὴν σπουδαία Οἰκογένεια Καραθεοδωρῆ. Φοίτησε στὴν Μεγάλη τοῦ Γένους σχολὴ καὶ ἠσχολήθη μὲ τὶς ἐμπορικὲς ἐπιχειρήσεις.
Πολέμησε στὸν ἑλληνοτουρκικὸ πόλεμο τοῦ 1897 καὶ μὲ τὴν ἐπιστροφή του ἐγκατεστάθη μαζὺ μὲ τὴν οἰκογένειά του στην Ἀλεξάνδρεια. Τὸ 1916 ἐπέστρεψε στὴν Ἑλλάδα καὶ ἐγκατεστάθη μόνιμα στὴν Κηφισιά. Μαζὶ μὲ τὸν Ἐμμανουὴλ Μπενάκη θεωροῦνται οἱ πατέρες τοῦ Κολλεγίου Ἀθηνῶν, στὸ πρῶτο διοικητικὸ συμβούλιο τοῦ ὁποίου διετέλεσε ταμίας.
Διεδραμάτισε σημαντικὸ ῥόλο στὴν ὀργάνωση τῆς Ἀγροτικῆς Τραπέζης, τῆς ὁποίας διετέλεσε πρῶτος διοικητής.
Ἐπίσης ἦταν μέλος τοῦ συμβουλίου τῆς Ἐπιτροπῆς Ἀποκαταστάσεως Προσφύγων (Ε.Α.Π.), ἑνὸς αὐτονόμου ὀργανισμοῦ, μὲ τεράστια περιουσιακὰ στοιχεῖα, ἀντιπρόεδρος καὶ εὐεργέτης τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ, πρόεδρος καὶ εὐεργέτης τοῦ ΠΙΚΠΑ, μέλος στὸ διοικητικὸ συμβούλιο τοῦ Ἑλληνοαιγυπτιακοῦ Συνδέσμου καθὼς καὶ σύμβουλος τῆς Τραπέζης τῆς Ἑλλάδος.

Τὸ 1895 παντρεύτηκε τὴν λογοτέχνη Πηνελόπη Μπενάκη – Δέλτα.
Ὁ γάμος του μὲ τὴν Πηνελόπη ἦταν στὰ πλαίσια τῶν συμμαχιῶν ποὺ ἐφήρμοζε ὁ πατέρας της Ἐμμανουὴλ Μπενάκης. Γι’ αὐτὸ καὶ πέρασε κρίσεις, εἰδικὰ ὅταν αὐτὴ γνώρισε καὶ σύναψε ἐρωτικὸ δεσμὸ μὲ τὸν Ἴωνα Δραγούμη, δεσμὸ τὸν ὁποῖο καὶ τοῦ ἀπεκάλυψε. Ἀπεβίωσε τὸ 1947 στὴν Ἀθήνα.
Τὸ φέρετρό του ἤταν σκεπασμένο μὲ τὴν σημαία τοῦ Κολλεγίου Ἀθηνῶν.
Δίπλα ἀπὸ τὸ Κολλέγιο Ἀθηνῶν (στὸ Ψυχικό) ὑπάρχει δρόμος ποὺ φέρει τὸ ὄνομά του.
Μαζύ του, ἡ Πηνελόπη, ἀπέκτησε τρεῖς κόρες: τὴν Σοφία (μετέπειτα Μαυροκορδάτου Μιχαήλ**), τὴν Βιργινία (μετέπειτα Ζάννα) καὶ τὴν Ἀλέξανδρα (μετέπειτα Παπαδοπούλου).

Ἐπέστρεψαν στὴν Ἀλεξάνδρεια τὸ 1905, ὅπου ἡ Πηνελόπη γνώρισε τὸν Ἴωνα Δραγούμη, τότε ὑποπρόξενο τῆς Ἑλλάδος στὴν Ἀλεξάνδρεια. Ἀνάμεσά τους ἀνεπτύχθη ἔνας μεγάλος ἔρως, ἡ Πηνελόπη ὅμως δὲν μπορεῖ νὰ ἀντιταχθῇ στὶς κοινωνικὲς ἐπιταγὲς καὶ τὴν ὑποχρέωσή της ἀπέναντι στὸν σύζυγο καὶ τὰ παιδιά της.
Ἡ πλατωνικὴ αὐτὴ σχέση τῆς Πηνελόπης Δέλτα μὲ τὸν Δραγούμη τελειώνει τὸ 1908, ὅταν αὐτὸς συνδέεται μὲ τὴν Μαρίκα Κοτοπούλη. Ἡ Δέλτα μετεκόμισε στὴν Φρανκφούρτη τὸ 1906 καὶ τὸ πρῶτο της μυθιστόρημα, μὲ τίτλο «Γιὰ τὴν Πατρίδα», ἐξεδόθη τὸ 1909. Τὸ μυθιστόρημα ἐκτυλίσσεται κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας καὶ σύντομα ἀκολουθεῖ καὶ τὸ δεύτερο μυθιστόρημά της, «Τὸν Καιρὸ τοῦ Βουλγαροκτόνου».
Τὸ στρατιωτικὸ κίνημα στοῦ Γουδῆ, τὸ 1909, τὴν ἐμπνέει νὰ γράψῃ τὸ «Παραμῦθι χωρὶς ὄνομα» (1911).

Τὸ 1913 ἡ οἰκογένεια Δέλτα ἐπιστρέφει στὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ τὸ 1916 ἐγκατεστάθη μόνιμα στὴν Ἀθήνα, ὅπου ὁ πατέρας τῆς Δέλτα, Ἐμμανουὴλ Μπενάκης, εἶχε ἐκλεγῆ δήμαρχος. Ἀνέπτυξαν στενὴ φιλία μὲ τὸν Ἐλευθέριο Βενιζέλο, τὸν ὁποῖο καὶ προσκαλοῦσαν συχνὰ στὴν ἐξοχική τους οἰκία στὴν Κηφισιά. Τὸ 1941 ὁ Φίλιππος Δραγούμης ἐνεπιστεύθη στὴν Δέλτα τὰ ἡμερολόγια καὶ τὸ ἀρχεῖο τοῦ ἀδερφοῦ του, Ἴωνος Δραγούμη, στὰ ὁποῖα ἡ Δέλτα προσέθεσε περίπου 1000 χειρόγραφες σελίδες μὲ σχόλια για τὸ ἔργο τοῦ Δραγούμη.

Η κόρη τῆς Πηνελόπης Βιργινία Δέλτα, παντρεύεται τὸν Ἀλέξανδρο Ζᾶννα, ὁ ὁποῖος εἶχε γεννηθῆ στὴν Θεσσαλονίκη τὸ 1892. Ὁλοκληρώνοντας τὶς γυμνασιακές του σπουδὲς μετέβη στὴν Γερμανία γιὰ εὐρύτερες σπουδές. Μέσῳ τοῦ γάμου του μὲ τὴν Βιργινία γνωρίστηκε μὲ τὸν Ἐλευθέριο Βενιζέλο, δημιουργῶντας στενὴ φιλία, ὅπου καὶ ἠσχολήθη μὲ τὴν πολιτική.
Ὑπῆρξε ἰδρυτικὸ μέλος τῆς «Ἐπιτροπῆς Ἐθνικῆς Ἀμύνης», ἡ ὁποία καὶ παρεχώρησε τὰ κυριαρχικὰ δικαιώματα τῆς Ἑλλάδος στοὺς πρέσβεις τῆς Ἀντάντ, ποὺ εἶχαν ἤδη ὄχι μόνο παραβιάση τὴν οὐδετερότητα τῆς Ἑλλάδος ἀλλὰ καὶ ἐνεργήσει στρατιωτικὲς σὲ βάρος της ἐπιχειρήσεις, ἀποκλεισμούς, βομβαρδισμούς, ἀποβάσεις κ.λπ.
Ἔντονη φιλία δημιούργησε ἀργότερα καὶ μὲ τὸν Νικόλαο. Πλαστήρα.
Ὁ Ἀλέξανδρος Ζᾶννας ὑπῆρξε ὁ πρῶτος ὑπουργὸς τῆς Ἀεροπορίας. Συγκεκριμένα ὑφυπουργός, μὲ ὑπουργὸ τὸν Βενιζέλο ἀπὸ 28 Δεκεμβρίου 1929 μέχρι 30 Μαρτίου 1930 καὶ στὴν συνέχεια ὑπουργὸς μέχρι τὶς 25 Μαΐου τοῦ 1932.
Παράλληλα ἀπὸ 25 Φεβρουαρίου 1932 μέχρι 25 Μαΐου τοῦ 1932 ἤσκησε καὶ καθήκοντα ὑπουργοῦ Γεωργίας.
Στὴν συνέχεια ἐξελέγη βουλευτὴς Θεσσαλονίκης τὸ 1933, κατὰ τὴν Δ΄ Περίοδο, καθὼς καὶ στὴν Γ΄ Ἀναθεωρητικὴ Βουλὴ τὸ 1936. Ἐνεπλάκη στὸ κίνημα τοῦ 1935, ἀκολουθῶντας τὸν φίλο του Πλαστήρα, καὶ μετὰ ἐδιώχθη.
Στὴν διάρκεια τῆς κατοχῆς ἀνεμίχθη σὲ ἐθνικιστικὲς ὀργανώσεις ἀντιστάσεως μὲ ἀποτέλεσμα νὰ συλληφθῇ ἀπὸ τὶς ἰταλικὲς δυνάμεις κατοχῆς καὶ νὰ φυλακιστῇ για λίγους μῆνες. Μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση ἠσχολήθη καὶ πάλι μὲ τὴν πολιτικὴ καὶ ἐξελέγη βουλευτὴς τὸ 1950. Συμμετεῖχε στὴν διοικοῦσα ἐπιτροπὴ τοῦ Κόμματος τῶν Φιλελευθέρων, τοῦ ὁποίου ὑπῆρξε σημαντικὸ στέλεχος.
Ὁ Ἀλέξανδρος Ζάννας πέθανε τὸ 1963.
Γιὸς τοῦ Ἀλεξάνδρου Ζᾶννα ἤταν ὁ Παῦλος Ζάννας (1928-1989), ὁ ὁποῖος ἠσχολήθη κυρίως στὸν καλλιτεχνικὸ χῶρο, διατηρώντας φιλία μὲ τὸν Γεώργιο Παπανδρέου, ὁ ὁποῖος καὶ τὸν εἶχε διορίση διευθυντὴ τῆς Διεθνοὺς Ἐκθέσεως Θεσσαλονίκης. Κόρη του ἀκόμη, ἦταν ἡ Ἑλένη Ζάννα, ἡ ὁποία παντρεύεται τὸν καρδιολόγο Κωνσταντῖνο Σαμαρᾶ, πατέρα τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ, πρωθυπουργοῦ σήμερα τῆς Ἑλλάδος.

Ἑλλάς, αἰώνιον, ἀθάνατον πνεῦμα

* Ὁ Παῦλος Καλλιγᾶς ὑπῆρξε ἰδρυτικὸ μέλος καὶ πρῶτος πρόεδρος (1875 – 1881) τῆς Ἀθηναϊκῆς Λέσχης. Ξέρετε εἶναι αὐτὴ ἡ λέσχη ποὺ τόσο πολὺ ΠΑΣΧΙΣΕ να γίνει μέλος ὁ Γιῶργος Καρατζαφέρης!!! (διαβᾶστε σχετικά: Ὁ Γιῶργος Καρατζαφέρης μέλος πλέον τῆς «Ἀθηναϊκῆς Λέσχης» τῶν μεγαλοαστῶν)
**Γιὰ τὴν οἰκογένεια Μαυροκορδάτου, καὶ κυρίως τὸ οἰκογενειακὸ δένδρο μὲ τὰ ΤΡΑΝΤΑΧΤΑ, ἀπὸ κάθε ἄποψη ὀνόματα, ἐδῶ.

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply