Γιατὶ ψηφίζω «ΔΗΜΑΡ»…

Τὴν «Δημὰρ» τὴν  ψηφίζω «ἐξυπηρετῶντας» τὸ βασικό μου ἔνστικτο.
Ἔνστικτο ποὺ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν ἐπαγγελματικὴ καταγωγὴ τῆς οἰκογενείας μου, (ὁ παπποῦς ἦταν βοϊδέμπορος καὶ ὁ μπαμπὰς ἐπίσης, ἀλλὰ ἔκανε ἐμπόριο καὶ μὲ ἄλλα …ζῷα…) προσφέροντάς μας μίαν ἄνετο καὶ χωρὶς προβλήματα ζωή.

Τὴν «Δημὰρ» τὴν γνωρίσαμε γιατί ὁ μπαμπᾶς ἔκανε πολλὴ παρέα μὲ τὸν Φώτη τὸν Κουβέλη… Ὁ «μπαρμπαφώτης», ἔτσι τὸν φωνάζαμε, ἦταν ἕνας πολὺ καλὸς κύριος, γιατί ὁ μπαμπᾶς θυμᾶμαι τὸν ἔλεγε πολλὲς φορὲς μαλάκα… ἰδιαίτερα θυμᾶμαι μίαν φράσι του, τότε ποὺ τὸν ἔχωσαν στὴν διακυβέρνησι μὲ Νέα Δημοκρατία καὶ Πασόκ, «πάλι τὸν ἔπιασαν μαλάκα τὸν «μπαρμπαφώτη»…»

Ὁ μπαμπᾶς θυμᾶμαι μᾶς ἔλεγε… «παιδιά μου θέλω νὰ στηρίζεται πάντα τὴν «Δημὰρ» γιατί εἶναι μία ἀριστεροῦ τύπου ὀργάνωσις μὲ δεξιὸ προσανατολισμό… ἔτσι καὶ προοδευτικοὺς θὰ σᾶς λὲν καὶ τὴν δεξιά σας καταβολὴ δὲν θὰ προδώσετε… ἄλλως τὲ εἶναι τὸ μόνον κόμμα ποὺ κάποτε θὰ σᾶς κάνῃ βουλευτὲς καὶ μὲ Ferrari!»… ἔλεγε ὁ μπαμπάς.
Ἐγὼ προσωπικῶς ἄκουγα τὸν μπαμπά μου καὶ πάντα ἐστήριζα τὴν «Δημάρ», ἀλλὰ οὐδέποτε ἀπέκτησα Ferrari… Κι ὅταν κάποτε ἐρώτησα τὸν «μπαρμπαφώτη» «ἐγὼ γιατί δέν ἔχω Ferrari;…», μοῦ ἀπήντησε ὅλος νεῦρα… «γιατί τὴν δώσαμε στὸν Ψαριανὸ ῥὲ τσόγλανε… μίαν εἴχαμε…»

Αὐτὴ ἦταν ἡ πρώτη πίκρα μου μὲ τὴν «Δημάρ»…
Ἀλλά, δυστυχῶς γιὰ ἐμέναν, ἦταν μόνον ἡ ἀρχή!…
Ὅταν τὸ 2012 προσεχώρησαν στὸ κόμμα οἱ ἀνεξάρτητοι βουλευτὲς Γιάννης Ἀμοιρίδης, Γιάννης Μιχελογιαννάκης, Ἠλίας Θεοδωρίδης, Γιῶργος Παπαμανώλης καὶ Ὀδυσσέας Βουδούρης, τοῦ εἶχα πεῖ τοῦ «μπαρμπαφώτη»… «Αὑτοὶ εἶναι νούμερα… θὰ μᾶς πάρουν μὲ τὶς πέτρες ἆσε ποὺ εἶναι καὶ δεξιοί!…»

Καὶ τρώω τὴν ἀπάντησι ἀπὸ τὸν «μπαρμπαφώτη»… καὶ μένω παγωτό…
«γιατί ῥέ… ἐμεῖς τί εἴμστε… κομμουνιστές;…»

Καί, πρὶν προλάβω νὰ συνέλθω μοῦ φέρνει στὸ κόμμα ποιόν λέτε;;
Τὸν πρώην Ὑπουργὸ Οἰκονομικῶν Νῖκο Χριστοδουλάκη, ποὺ τὸν ἔκανε μεταγραφὴ ἀπὸ τὴν κίνησι τῶν 58… (τότε ἦταν ποὺ διελύθησαν οἱ 58, γιατί ἔμειναν 57 καὶ δὲν ἐταίριαζε τὸ λογότυπο μὲ τὰ μέλη…)
Ἔ… ἐκεῖ κατάλαβα γιατί ἔλεγε ὁ μπαμπᾶς τὸν «μπαρμπαφώτη» μαλάκα…

Ἀλλὰ ἡ μεγάλη πίκρα ἦλθε ὅταν ἦταν ἡ «Δημὰρ» στὴν συγκυβέρνησι καὶ ἐζήτησα ἀπὸ τὸν «μπαρμπαφώτη»  νὰ διορίσῃ τὴν γυναῖκα μου στὸν ΟΑΕΔ, ποὺ εἶχε τότε κολλητὸ τὸν Κικίλια καὶ εἶχε «χώσει» τὴν κουμπάρα του, τὴν κουνιάδα του, τὴν μπατζανάκισσά του, τὴν συννυφάδα του… (εἶχε βλέπεις καὶ μεγάλο σόι ὁ πούστης ὁ μετέπειτα ὑπουργὸς Δημοσίας Τάξεως…) ἀλλὰ τίποτα!
Λὲς κι ἐγὼ ἤμουν ἀπὸ ἄλλο κόμμα…
«ἔχουμε νὰ ἐξυπηρετήσουμε ἄλλων προτεραιότητες πρῶτα…» μοῦ εἶπε τότε ὁ «μπαρμπαφώτης»…

Ἂμ΄ τὸ ἄλλο… ποὺ μπαίνω μίαν ἡμέρα στὸ γραφεῖο τοῦ «μπαρμπαφώτη» καὶ τὸν βλέπω νὰ κλαίῃ μὲ λυγμούς…
«τί συμβαίνει σύντροφε;…» τὸν ἐρωτῶ… (τὸ «σύντροφε» μᾶς εἶχε μείνει ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ ὑπαρκτοῦ «Συνασπισμοῦ»…)
Καὶ μοῦ ἀπαντᾶ μέσα σὲ κλάμα γοερό… «δὲν θὰ γίνω τελικῶς πρόεδρος τῆς δημοκρατίας ποτὲ ἐγώ…»
Τὸ πόσο τὸν ἔνοιωσα ἐκείνη τὴν στιγμὴ δὲν περιγράφεται…
Νὰ βλέπῃς τώρα ἕνα γεράκο καμπουριασμένο, ταλαιπωρημένο, μὲ μίαν ντουζίνα βουλευτὲς νὰ τὸν διαολοστέλνουν καὶ νὰ τὸν ἀποκαλοῦν «βλᾶξ», νὰ κτυπιέται ἐπάνω σὲ ἕνα μαονὶ γραφεῖο …ἔ… δὲν εἶναι καὶ ὅ,τι καλλίτερο…
τὸν ἐλυπήθη ἡ ψυχή μου!

Καὶ σὰν νὰ μὴ ἔφθανε αὐτό, ἔρχεται κι ἐκεῖνο τὸ τσογλανάκι ὁ Ἀλέξης Τσίπρας, τὸν παραμυθιάζει καλά-καλὰ νὰ ψηφίσῃ «ΟΧΙ» γιὰ πρόεδρο δημοκρατίας, τάζοντάς του διάφορα καὶ μετὰ τὴν ψηφοφορία τὸν ἔστειλε στὸν ἀγύριστο…
Ἐν τάξει… εἴπαμε… εἶναι μαλάκας, ἀλλὰ ὄχι ῥὲ καὶ τέτοια ξεφτίλα γέρος ἄνθρωπος…
Γι’ αὐτὸ καὶ ἐγὼ τσατίσθηκα καὶ θὰ ψηφίσω ξανὰ «Δημάρ»…
Μία ψῆφο; Μία!…
Γιὰ νὰ ξέρῃ ὁ «μπαρμπαφώτης» ὅτι δὲν εἶναι μόνος του…
Ἔχει κι ἐμέναν………… δίπλα του!

Χάρης Καφετζόπουλος

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply