Αλβανία – Άγιοι Σαράντα 1997.

Ανέβηκα μια βόλτα να δω τι παίζει με τον εμφύλιό τους.
Ένα απόγευμα βρεθήκαμε σε αυτή την βεράντα που φαίνεται στην φωτογραφία (μαζί με τον Γ. Αυγερόπουλο), και καθίσαμε να πιούμε καφέ με τον ιδιοκτήτη του σπιτιού. Κάθισα στην καρέκλα και αγνάντευα την όμορφη θέα προς την θάλασσα με φόντο την Κέρκυρα. Ο ιδιοκτήτης, ένας 60άρης Αλβανός, που μιλούσε αρκετά καλά ελληνικά, πήρε την καρέκλα και κάθισε μπροστά μου με πλάτη την θάλασσα. Παραξενεύτηκα.
– Βρε άνθρωπε, γύρνα την καρέκλα και κοίτα τη θάλασσα που ήρθες και κάθισες μπροστά μου…
– Έχεις δίκιο φίλε μου αλλά η συνήθεια βλέπεις.
– Ποια συνήθεια;

Και εκεί ο καψερός μάς εξήγησε ότι το καθεστώς της επαναστάσεως, απαγόρευε στους κατοίκους των παράκτιων περιοχών να στρέφουν το βλέμμα τους προς την θάλασσα. Όποιος κατά λάθος γύριζε το κεφάλι, τον συνελάμβανε η αστυνομία του Χότζα.
– Πλάκα κάνεις. Και γιατί αυτό;
– Γιατί απέναντι ήταν η καπιταλιστική Κέρκυρα αδερφέ μου και απαγορευόταν να την κοιτάμε.
Καμμία καρέκλα καφενείου στην προκυμαία δεν ήταν στραμμένη προς την Ελλάδα. «Ελλάδα θέλεις ρε; Καπιταλισμό;»

Αυτά.
υ.γ. Αν θυμάμαι καλά ήταν τότε που το ΚΚΕ (και όχι μόνο) έβγαζε συνεχείς ανακοινώνεις με τα γνωστά «φονιάδες των λαών…» ζητώντας την ελευθερία τους από τους δυνάστες.

(Δεν είναι ανέκδοτο. Φίλους από τους Άγιους Σαράντα έχετε; Ρωτήστε τους)

Δημήτρης Ἀλικᾶκος