Ἐὰν δεκτοῦμε, ἔτσι, ἀδιαπράγμευτα αὐτὴν τὴν φράσιν, δίχως προβληματισμό, τότε δεχόμεθα αὐτομάτως πὼς ὅλες οἱ ἀποφάσεις λαμβάνονται ἀπὸ κάποιο κέντρο …ἔξω ἀπὸ ἐμᾶς, τὸ ὁποῖον ἴσως νὰ λέγεται …θεός, ἴσως καὶ …διάβολος, καὶ φυσικὰ ὁ παράγων «ἐλευθέρα βούλησις» δὲν λαμβάνει χώρα.
Μά εἶναι ἔτσι;

Δὲν εἶναι οὔτε ἡ στιγμὴ οὔτε καὶ ὁ τόπος κατάλληλος γιὰ νὰ πιαστοῦμε στὶς σχετικὲς ἀναλύσεις.
Εἶναι ὅμως μία καλὴ εὐκαιρία νὰ ἐπανατοποθετήσουμε τὶς σκέψεις μας σὲ νέες βάσεις.
Ἀλήθεια, ὑπάρχει κάτι γύρω μας πού νά «ἀκολουθῇ» τούς φυσικούς νόμους καί νά μήν εἶναι γιά τό καλό του αὐτό;
Ἐάν, γιὰ παράδειγμα, μία ὁμάδα ζώων, «ἀποφασίσῃ» νὰ μειώσῃ ἤ νὰ αὐξήσῃ τούς ῥυθμούς ἀναπαραγωγῆς της, δέν θά εἶναι αὐτή ἡ «ἐπιλογή» τμῆμα μίας μεγαλυτέρας ἀνάγκης; Καί τελικῶς δέν θά εἶναι γιά χάριν τοῦ γενικοῦ καλοῦ;

Ἑὰν ἁπλοποιήσουμε τόσο πολὺ τὶς ἐρωταπαντήσεις μας, εἶναι βέβαιον πὼς θὰ μπορέσουμε σιγὰ σιγά, ἀποδομῶντας καὶ ἐπαναδομῶντας μέσα μας τὰ πάντα, νὰ ἐπανατοποθετηθοῦμε συνειδησιακῶς καὶ νὰ ἀντιληφθοῦμε τὸ ἐὰν συμβαίνουν τὰ πάντα γύρω μας, ἀκόμη καὶ ἡ πορεία τῆς σκέψεώς μας, συνειδητῶς ἤ ἀσυνειδήτως, πρὸς τὸ κοινὸν καλό.
Καὶ μόνον αὐτὴ ἡ συνειδητοποίησις μᾶς ὁδηγεῖ αὐτομάτως στὸ συμπέρασμα πὼς δὲν εἴμαστε κάτι ἀπεκομμένο ἀλλὰ τμῆμα ἑνὸς μεγαλυτέρου συνόλου, ποὺ ἁπλῶς ἀναζητᾶ νὰ ἐπαναπροσδιορίσῃ τοὺς συνδετικούς του ἱστούς.
Καὶ θὰ τὸ ἐπιτύχῃ… Χρειαζόμεθα μόνον τὸν ἀπαραίτητον χρόνο.

Φιλονόη

φωτογραφία