Δὲν γίνεται νὰ ἐλευθερωθοῦμε ἐὰν δὲν ἀναγνωρίσουμε τοὺς δυνάστες μας…

…ὅσο ἐστιάζουμε στὰ ἐπὶ μέρους στοιχεία, ποὺ αὐτοὶ μᾶς παρουσιάζουν, τόσο θὰ χάνουμε τὸν στόχο μας….
…ὄσο κυττᾶμε τὸ …δάκτυλο ποὺ δείχνει τὴν ἱστορία, τόσο θὰ ἀπέχουμε τῆς ἀναγκαίας, γιὰ τὴν αὐτογνωσία μας, Ἱστορικῆς γνώσεως…
…ὄσο παραμένουμε αὐτοβούλως φυλακισμένοι στὶς …ἀπόψεις μας, τόσο θὰ διαιωνίζουμε τὰ δεσμά μας στὰ βάθη τῶν αἰώνων…

Γιὰ νὰ ἀναγνωρίσουμε τοὺς δυνάστες μας, σὲ ὅλο τους τὸ μεγαλεῖον, ὀφείλουμε, γιὰ ἀρχή, νὰ κυττάξουμε πίσω ἀπὸ τὶς βιτρίνες καί, ἰδίως νὰ παύσουμε νὰ …ἐρμηνεύουμε, κατὰ πῶς μᾶς ἐξυπηρετεῖ (πεποιθησιακῶς, ἠθικῶς, ἢ ἀκόμη καὶ …«λογικῶς») τὰ ὅσα τὰ μάτια μας (δὲν) μαρτυροῦν. Διότι βλέπουμε χωρὶς νὰ …βλέπουμε!!!

Λατρεύοντας τὸν …δήμιό μας ὡς …«Θεό μας»!!!

Ἔνα ἀπλὸ ὀφθαλμοφανὲς ἀποδεικτικὸ ὑλικό, γιὰ τὸ πῶς ἀντιλαμβανόμεθα τὸν κόσμο μας, προέρχεται ἀπὸ τὸ ποίας θρησκείας εἴμαστε πιστοί. Ὄχι διότι κάποια θρησκεία εἶναι καλὴ καὶ κάποια ἄλλη κακή, ἀλλὰ διότι ἡ κάθε θρησκεία ἐμφανίζει μικρὸ μέρος τῆς ἀληθείας, φιλτράροντας τὶς πληροφορίες καὶ καθοδηγώντας τὸ ποίμνιόν της, πάντα κατὰ τὰ συμφέροντά της.

Στὴν πραγματικότητα ὅλα αὐτὰ ἀκριβῶς ποὺ ἔχουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε ὡς ἀνθρωπότης, εἶναι ἐλάχιστα καὶ προβάλλουν ἐμπρός μας, ἐὰν καὶ μόνον ἐάν, γιὰ ἀρχή, δοῦμε πίσω ἀπὸ τὶς (κάθε λογῆς) θρησκεῖες τοῦ κόσμου μας. Ἡ διαφορετικὴ ὁπτικὴ τῶν ἀτόμων ποὺ τὶς ἀσπάζονται, μὰ καὶ ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον ἐλπίζουν σὲ κάποιαν σωτηρία τους, εἶναι τελικῶς καὶ ἡ …αὐτοχειρία μας, ἐφ’ ὅσον ἀν τὶ νὰ μᾶς ἀνοίγῃ τοὺς ὁρίζοντες, μὰ τοὺς περιορίζει στὰ ὅσα δὲν ἐνοχλοῦν τὸ πεποιθησιακό μας οἰκοδόμημα. Ἐμεῖς, οἱ Ἕλληνες γιὰ παράδειγμα δηλώνουμε, στὴν πλειοψηφία μας, χριστιανοί, ἂν καὶ ἤδη ἀνάμεσά μας μουσουλμάνοι (Πομάκοι) καὶ πιστοὶ τῆς πατρώας θρησκείας θεωροῦνται πλέον ὑπολογίσιμες κοινωνικὲς ὁμάδες. Εἶναι πιό σωστός ὅμως ποιός; Αὐτός πού λατρεύει τόν Χριστό; Αὐτός πού θεωρεῖ τόν Χριστό ὡς προφήτη; Ἤ αὐτός πού τιμᾶ τό Δωδεκάθεον; Καί γιά ποιόν λόγο εἶναι σωστός ὁ μέν καί δέν εἶναι ὀ δέ;
(Ὅποιος θὰ ἀπαντήση ἐπὶ τοῦ πρὸ κειμένου νὰ τὸ κάνῃ μὲ στοιχεία κι ὄχι μὲ τὸ εἶδος τοῦ χαρακτῆρος τοῦ θεοῦ του ἢ τῆς θρησκείας του…)

Ὡς ἄτομα, καταληκτικῶς, ἑστιάζουμε, συνήθως, στὸ ἐὰν ἡ μία θρησκεία εἶναι χειρίστη καὶ ἡ ἄλλη ἰδανική, ἐνᾦ ἀδυνατοῦμε νὰ ἐντοπίσουμε τὶς κοινὲς ἀρχὲς ὑπάρξεως (ὅλων) τῶν θρησκειῶν, καθὼς φυσικὰ καὶ στὸ εἶδος τοῦ θεοῦ πού, ὑποτίθεται, ὑπηρετοῦν.

Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα… Καὶ οἱ θρησκεῖες, ὄπως ἀκριβῶς καὶ οἱ αὐτοκρατορίες, δὲν ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν «διάσωσιν τοῦ φυσιολογικοῦ*», παρὰ μόνον γιὰ τὴν ἐπικράτησιν τῆς (δικῆς τους) ἀπόψεως κι ἐκδοχὴς περὶ τῶν κοσμικῶν (πολιτικῶν καὶ κοινωνικῶν στὴν πραγματικότητα). Ἐπὶ τῆς οὐσίας δροῦν μόνον γιὰ νὰ ἐπικρατήσῃ ἡ δική τους Ὕβρις ἔναντι τῶν λοιπῶν …Ὕβρεων.
Οὐδὲν ἐξ αὐτῶν τῶν συστημάτων διακυβερνήσεως ἐστιάζει στὸ ἄτομον καὶ στὸν ἄνθρωπον, παρὰ μόνον στὸ πῶς καὶ κατὰ πόσον περισσότερο θὰ ἐξομοιώση τοὺς ὑπηκόους (ποίμνια),  ὁμογενοποιώντας τους σὲ μάζες, πρὸ κειμένου νὰ τοὺς χειραγωγῇ εὐκολότερα καὶ ἀμεσότερα.
Ἐάν, ἔστὦ καὶ γιὰ μίαν στιγμή, ἐπιτυγχάναμε νὰ δοῦμε ἐξ ἀποστάσεως καὶ ἐν τᾦ συνόλῳ της τὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος, θὰ διαπιστώναμε πὼς τὰ μέγιστα ἐγκλήματα τῆς ἀνθρωπότητος συνέβησαν στὸ ὄνομα κάποιου θεοῦ. Αὐτὸ βέβαια δὲν κάνει καλὲς οἱ κακὲς τὶς θρησκείες, μὰ μόνον ἀποδεικνύει πὼς ἡ κάθε θρησκεία, συνδυαστικὰ μὲ τὶς θέσεις της ἔναντι τῶν ἄλλων θρησκειῶν, μετατρέπει τὴν ἀνθρωπότητα σὲ μαζα-ἀνθρωπότητα. 

Γιὰ νὰ γίνω ἀκόμη περισσότερο σαφής, ἂς ἀνατρέξουμε στὰ τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας (μας!!! Ναί, μας!!!ἤ, ὅπως ἀπαξιωτικῶς ἰσχυρίζονται οἱ κάθε λογῆς παπαγαλο-γενίτσαροι) τῆς Ἑλληνικῆς μυθολογίας

Σὲ αὐτὴν λοιπὸν τὴν Ἑλληνική μας Ἰστορία, ποὺ οὐδόλως εἶναι μῦθοι καὶ παραμυθολογίες τὰ ὄσα ἀναφέρονται (ἐφ΄ ὅσον διαρκῶς ἀποκαλύπτονται μνημεία ποὺ τὴν ἐπιβεβαιώνουν), ἀνακαλύπτουμε μίαν πολὺ σημαντικὴ πληροφορία, διὰ χειρὸς Ἡσιόδου, ἀναφορικῶς μὲ τὴν περίοδο βασιλείας τοῦ Κρόνου, κατὰ τὴν ὁποίαν οἱ ἄνθρωποι ἦσαν εὐτυχεῖς, γιὰ πρώτη καὶ τελευταία φορὰ στὴν Ἱστορία τους.

Χρύσεον μὲν πρώτιστα γένος μερόπων ἀνθρώπων
ἀθάνατοι ποίησαν Ὀλύμπια δώματ’ ἔχοντες.           110
οἳ μὲν ἐπὶ Κρόνου ἦσαν, ὅτ’ οὐρανῷ ἐμϐασίλευε·
ὥστε θεοὶ δ’ ἔζωον ἀκηδέα θυμὸν ἔχοντες
νόσφιν ἄτερ τε πόνων καὶ ὀϊζύος· οὐδέ τι δειλὸν
γῆρας ἐπῆν, αἰεὶ δὲ πόδας καὶ χεῖρας ὁμοῖοι
τέρποντ’ ἐν θαλίῃσι κακῶν ἔκτοσθεν ἁπάντων·      115
θνῇσκον δ’ ὥσθ’ ὕπνῳ δεδμημένοι· ἐσθλὰ δὲ πάντα
τοῖσιν ἔην· καρπὸν δ’ ἔφερε ζείδωρος ἄρουρα
αὐτομάτη πολλόν τε καὶ ἄφθονον· οἳ δ’ ἐθελημοὶ
ἥσυχοι ἔργ’ ἐνέμοντο σὺν ἐσθλοῖσιν πολέεσσι.
[ἀφνειοὶ μήλοισι, φίλοι μακάρεσσι θεοῖσι.]              120

τὸ ὁποῖον σημαίνει:
(ἀπόδοσις Π.Ε. Γιαννακοπούλου, ἐκδόσεις ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΝ, σελ. 7 παραρτήματος):

τὸ Χρυσόν μὲν πρῶτα γένος τῶν θνητῶν ἀνθρώπων ἐδημιούργησαν οἱ ἀθάνατοι οἱ κατέχοντες τὰ δώματα τοῦ Ὀλύμπου. 110
Αὐτοί μὲν ὑπῆρχαν εἰς τὴν ἐποχήν τοῦ Κρόνου, ὃταν ἐβα-
σίλευαν εἰς τὸν οὐρανόν καὶ ὡσὰν θεοί δὲ ἐζοῦσαν ἀμέριμνον
νοῦν ἒχοντες μακρὰν ἒξω ἀπό πόνους καὶ θλίψιν΄ οὖτε δὲ ἢρχετο
εἰς αὐτούς τὸ τρομερόν γῆρας, συνεχῶς δὲ ὃμοιοι κατὰ τὰ πόδια
καὶ τὰ χέρια διεσκέδαζον εἰς συμπόσια μακρὰν ἀπό ὃλας τὰς
συμφορὰς.                                                                                               115
Ἀπέθνησκον δε ὡσὰν νὰ εἶχαν καταληφθῇ ἀπὸ τὸν ὓπνον
λαμπρά δὲ ὃλα εἰς αὐτούς ἦσαν΄ καρπόν δὲ παρήγαγε ἡ εὒφορος
γῆ πολύν καὶ ἂφθονον΄ αὐτοί δὲ εὐχαριστημένοι μὲ ἡσυχίαν ἐκαρ-
ποῦντο τὰ κτήματα των ἐν μέσῳ πολλῶν ἀγαθῶν [πλούσιοι σὲ
κοπάδια, ἀγαπητοί εἰς τοὺς μακαρίους θεούς].             

Ὁ Κρόνος καὶ οἱ ἂνθρωποι.

Αὐτὰ ὅμως εἶναι ἐπουσιώδη…
Τὰ οὐσιώδη εἶναι ἀλλοῦ καὶ ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὸ ποιοὶ εἴμαστε, ἐφ΄ ὅσον καὶ ἀπὸ τὸν παπποῦ Ἡσίοδο λοιπὸν (ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸν Πρόκλο καὶ ἀπὸ τὸν Ἀπολλόδωρο), μαθαίνουμε ἐπίσης πὼς προπάτωρ τῶν Ἑλλήνων ἦταν ὁ Προμηθεύς, υἱὸς Ἰαπετοῦ… Κι αὐτὸ ἐμεῖς τὸ λησμονοῦμε συστηματικῶς…

Κάποτε λοιπὸν οἱ Τιτάνες, μαζὺ μὲ τὰ παιδιά τους καί, φυσικά, μαζὺ μὲ τὰ παιδιὰ τῶν παιδιῶν τους, ποὺ ἦσαν οἱ Ἕλληνες (ποὺ οὐδέποτε ἦσαν παιδιὰ Διόςπαρὰ τὶς διάφορες δοξασίες ποὺ κυκλοφοροῦν, ἰδίως ἀπὸ συγχρόνους «δωδεκαθεϊστὲς παπάδες») ἐπολέμησαν, μὲ ὄλες τους τὶς δυνάμεις, δίπλα στὸν Τιτάνα Προμηθέα, γιὰ νὰ μὴν ἐπιτραπῇ στοὺς διογενεῖς νὰ καταλάβουν τὴν Ἀρχὴ τοῦ κόσμου μας. Ἐντούτοις ὄμως ἡττήθησαν καὶ κατέληξαν οἱ μὲν Τιτάνες στὰ μαῦρα Τάρταρα οἱ δὲ Ἕλληνες, ἐκτὸς ἀπὸ αἰώνιοι σκλάβοι, ἐπὶ πλέον ἔφθασαν στὸ σημεῖον νὰ λατρεύουν ὡς θεό τους (ἢ ἀκόμη καὶ ὡς …προπάτορά τους), τὸν ἕναν καὶ σημαντικότερο (καὶ ἐπὶ τῆς οὐσίας μοναδικό) τους γενοκτόνο, ἐχθρὸ μὰ καὶ αἰτία τῶν συμφορῶν τους, τὸν Δία.
Κι ἔτσι σήμερα, ἄλλοτε μέσα ἀπὸ τὴν ἐπιστροφὴ κάποιων στὴν …«πατρώα θρησκεία», ἀλλὰ ὄχι μόνον φυσικὰ (διότι καὶ οἱ μασονικὲς στοὲς τὰ ἴδια ἀκριβῶς εὐαγγελίζονται!!!), καταλήγουν ἀρκετοὶ ἀπὸ ἐμᾶς νὰ θεωροῦν ὡς ἀκόμη καὶ μελλοντικό τους σωτῆρα τὸν γενοκτόνο τους.
Ὁποία πλάνη…
Μὰ ὅλα αὐτά, εἴπαμε, εἶναι …μῦθοι!!!
Ὅπως φυσικὰ …μῦθοι εἶναι καὶ τὰ διαχρονικὰ σύμβολὰ τοῦ Διός, πού, λέει, καπηλεύονται ἀκόμη καὶ σήμερα διάφοροι. Λέει…
Τυχαίως φυσικά… Ἤ ὄχι;

Διότι οὐδέποτε μᾶς ἀπησχόλησε τὸ ἐὰν πράγματι τὰ καπηλεύονται ἢ σκέτο τὰ προβάλλουν, αἰσθανόμενοι ἁπλῶς …φυσικοὶ διάδοχοι μίας σαπροφυτικῆς καὶ ὑβριστικῆς καὶ ἰδίως παρὰ φύσιν ὑποκλαπείσης ἀρχῆς…

Τί συμβαίνει μέ τά σύμβολα; (α)

Τί συμβαίνει μέ τά σύμβολα; (β)

Τί συμβαίνει μέ τά σύμβολα; (γ)

Σύμβολα καὶ οἰκόσημα… (δ)

Σύμβολα καὶ οἰκόσημα… (ε)

Σύμβολα καὶ οἰκόσημα… (στ)

Τί συμβαίνει μέ τά σύμβολα; (ζ)

Στὴν πραγματικότητα βλέπουμε ἀλλὰ …δὲν βλέπουμε τὰ ὀφθαλμοφανῆ.

Τὸ «Σύνδρομον τῆς Στοκχόλμης».

Κι ἔτσι δίδουμε ὀνόματα ποὺ μᾶς ἐξυπηρετοῦν καὶ μᾶς καθησυχάζουν, σὲ πράγματα πού, οὔτως ἢ ἄλλως, ἄλλως ἔχουν.

Διός ἐπικράτησις στήν …Γαλλία;

 

~*~~*~~*~~*~

Τὸ τὶ θεὸ πιστεύουμε τελικῶς πόση σημασία ἔχει;

Ἐπὶ προσθέτως, βεβαίως βεβαίως, ὅλοι οἱ σύγχρονοι (θεωρητικῶς ἔντιμοι μὲ τοὺς ἑαυτούς τους καὶ τοὺς ἀναγνῶστες τους) ἱστορικοὶ κι ἐρευνητὲς θρησκειῶν, καταλήγουν αὐτονοήτως στὸ …αὐτονόητον: ἅπασες οἱ θρησκεῖες προέρχονται ἀπὸ ἀρχαιώτερές τους, ποὺ κι αὐτές, μὲ τὴν σειρά τους, ἀποδεικνύεται πανεύκολα πὼς προέρχονται ἀπὸ παρεμφερεῖς μυθολογικὲς δοξασίες καὶ ἐκδοχές, ποὺ ναὶ μὲν ἀλλάζουν κατὰ περιοχή, ἀλλὰ ἐπὶ τῆς οὐσίας παραμένουν πανομοιότυπες. Ὡς συγκοινωνούντα δοχεῖα λοιπὸν κι αὐτές, οἱ ἀρχαιώτερες θρησκειολογικὲς ἐκδοχές, ἀναφέρονται σὲ κάποιαν Τιτανομαχία (μὲ ὁποιανδήποτε ὁνοματολογία), ποὺ ἐξετόπισε τοὺς πραγματικοὺς καὶ ἐντίμους Ἄρχοντες τοῦ κόσμου μας, γιὰ νὰ περάσῃ ἡ Ἀρχὴ στὰ χέρια (δὲν τὸ λέν, ἀλλὰ ἰσχύει) σαπροφύτων. Σαπροφύτων ποὺ ὅπως καὶ τότε, ἔτσι καὶ τώρα, αὐτό-ἐπιβεβαιώνονται καί, φυσικά, διαρκῶς ἐπαναλαμβάνονται.

~*~~*~~*~~*~

Μία λατρεμένη τακτικὴ δέ, ὅλων αὐτῶν τῶν «θεῶν» (τῆς συγχρόνου Βίβλου, μὰ καὶ τῶν ἀρχαιωτέρων) εἶναι ἡ «ἀντικατάστασις τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους ἀπὸ κάποιο ἄλλο», πιὸ …βολικό. Κι ἔτσι, βάσει ὅλων αὐτῶν τῶν ἐκδοχῶν, οἱ κατακλυσμοὶ ἐχρησίμευσαν (σὲ κάθε ἐκδοχὴ «θεοῦ») πρὸς ὄφελος τοῦ «θεοῦ», μὰ κυρίως πρὸς ὄφελος τῶν νέων πιστῶν του ὑπηκόων, ποὺ δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ ἀντιδράσουν στὶς ἐπιταγὲς τοῦ …ἀφεντικοῦ, διότι τὸ ἀφεντικὸ εἶχε προβλέψη νὰ …λοβοτομήσῃ ἀρκούντως τὸ κατόπιν τοῦ κατακλυσμοῦ του ποίμνιόν του. 

 εἰκόνα

  • Βλέπε, γιὰ παράδειγμα, τὸν «Πύργο τῆς Βαβέλ», ποὺ «δικαιολογεῖ» στὰ δικά μας (μὴ λογικά) μυαλὰ μία μεγάλη καταστροφή, συνοδευομένη κι ἀπὸ μίαν γενοκτονία, ἡ ὀποία ἐπραγματοποιήθη γιὰ νὰ …συνετισθῇ τὸ ἀνθρώπινον εἶδος. Κι ἐνᾦ θὰ ἔπρεπε ὀ θεὸς νὰ ἐμποδίσῃ αὐτὸν τὸν «πύργο τῆς Βαβέλ» νὰ συμβῇ, ἐν τούτοις ὄχι μόνον τὸν ἐπέτρεψε, ἀλλὰ ἀνέμενε νὰ …ὁλοκληρωθῇ, γιὰ νὰ ἔχῃ τὶς ἀπαραίτητες «δικαιολογίες», ποὺ θὰ τοῦ …ἐπέτρεπαν νὰ ἐπέμβῃ καὶ νὰ …μεταλλάξῃ τὸ ἀνθρώπινον εἶδος, σὲ κάτι πιὸ ὑπάκουον.
  • Κατὰ τὴν αὐτὴν λογικὴ φυσικὰ ἔχουμε σὲ κάθε θρησκεία, ἀρχαία ἢ σύγχρονο, ἀπὸ ἕναν τοὐλάχιστον κατακλυσμό-συνετισμοῦ, ἐφ΄ ὅσον ὁ (κάθε) θεὸς (μὲ κάθε λογῆς δικαιολογίες καὶ προφάσεις) ἀπεφάσιζε νὰ ἐξοντώσῃ τὸ ἀνυπάκουον ἀνθρώπινον εἶδος, ἀντικαθιστώντας το μὲ ἔνα νεώτερον καὶ περισσότερο διαχειρίσιμον. 
  • Βλέπε ἐπίσης καὶ τοὺς ἀντιστοίχους τρεῖς …«συνετισμούς» ποὺ ἐπέφεραν οἱ ἀντίστοιχοι κατακλυσμοὶ στοὺς Ἕλληνες, κατ’ ἐντολήν, λέει, Διός. Καὶ τότε πάλι ὁ Δίας ἀπεφάσισε νὰ ἀντικαταστήσῃ τὸ ἀνθρώπινον εἶδος. Μάλιστα, στὴν δική μας ἐκδοχὴ τῆς ἐν λόγῳ πληροφορίας, μαθαίνουμε πὼς οἱ λαοὶ προέκυψαν ἀπὸ …λίθους, ἐφ΄ ὄσον παρεκάλεσε, λέει, ὀ Δευκαλίων (υἱὸς Προμηθέως, ἐγγονὸς Ἰαπετοῦ καὶ πρόγονος Ἕλληνος) τὸν Δία νὰ φροντίσῃ γιὰ τὴν …παρέα του.

Διακρίνουμε δὲ τρεῖς κατακλυσμοὺς στὴν Ἑλληνικὴ Ἱστορία (κατὰ τοὺς τυχαρπάστους γενιτσάρους παραμυθολογία), στὴν ἐβραϊκὴ ἕναν, στὴν χριστιανικὴ ἐπίσης ἔναν, ἕναν καὶ στὴν ἰσλαμική, κατὰ μίμησιν φυσικὰ  πάντα τοῦ …πρωτοτύπου. Ἐὰν στραφοῦμε δὲ σὲ παλαιώτερες ἐποχές, ἐπίσης ἀπὸ ἕναν κατακλυσμὸ ἐντοπίζουμε περίπου σὲ ὅλους τοὺς λοιποὺς λαοὺς τοῦ κόσμου μας. Κάθε κατακλυσμὸς ὅμως, κατ’ ἐντολὴν οἱουδήποτε θεοῦ, ἐξυπονοεῖ, ἐκ τῶν πραγμάτων καὶ ἀφανισμὸ τοῦ νῦν ἀνθρωπίνου εἴδους, μὲ ταὐτόχρονο ἀντικατάστασιν αὐτοῦ τοῦ εἴδους, μὲ κάτι πιὸ …διαχειρίσιμον!!!

Στὴν πραγματικότητα βέβαια κάθε κατακλυσμός, κάθε ἄλλης θρησκείας, καταλήγει νὰ εἶναι, γιὰ τοὺς ἐντίμους ἐρευνητές, ἤ κάτι τοπικὸ ἤ σκέτο ἀντιγραφὴ ἐκ τοῦ πρωτοτύπου, ποὺ ἦταν, εἶναι καὶ παραμένει ἡ Ἐλληνικὴ Ἱστορία-Μυθολογία. Μὰ αὐτὰ εἶναι ἀνούσια ἐπὶ τοῦ πρὸ κειμένου.
Σημασία ἔχει πὼς καὶ στὶς βιβλικὲς θρησκείες, μὰ καὶ στὶς παλαιώτερες, ἕνας κατακλυσμὸς παρέμενε (καί, πολὺ πιθανὸν νὰ παραμένῃ) μία θαυμασία εὐκαιρία …ἀλλαγῆς τοῦ εἴδους τῶν πιστῶν ὑπηκόων, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν πράγματι εἶχαν, ἤ ὄχι, ὑποπέση αὐτοὶ οἱ ὑπήκοοι σὲ σφάλματα καὶ σὲ λάθη.
Ἀλλά, πρὸς δόξαν θεοῦ, τὸ ποίμνιον ἐτύγχανε πάντα ἀντικαταστάσεως…
Διότι, ὡς γνωστὸν δὲν γίνεται νὰ ὑπάρχῃ θεὸς δίχως ποίμνιον. Τὸ ποίμνιον δύναται νὰ ὑπάρξῃ δίχως θεό, ἐνᾦ ὀ θεὸς οὐδέποτε δίχως του.

~*~~*~~*~~*~

Ναί, ἀλλὰ κάποιοι διασώζονται ἐκ τῶν κατακλυσμῶν, ποὺ πάντα βάσει τῶν μυθολογιῶν (μὰ καὶ τῶν συγχρόνων δοξασιῶν), εἶναι οἱ …καλοί. Κι αὐτοὶ οἱ καλοί, ποὺ εἶδαν τὸ ὅμοιόν τους ἀνθρώπινον γένος νὰ ἐξαφανίζεται, σπεύδουν νὰ προσκυνήσουν αὐτὸν ποὺ προεκάλεσε τὸν κατακλυσμό, ὡς …θεό τους!!!
Τὶ …εὐτυχία! Νὰ εὐγνωμονῇς τὸν γενοκτόνο ὡς …σωτῆρα σου!!!
(Κι ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε γιατί νά μήν τό κάνῃ; Ὅλοι οἱ ἄλλοι ἐπνίγησαν κι ὁ μοναδικὸς διασωθείς, μὲ …μέσον, ἐπέζησε!!!)

εἰκόνα

Ὅμως…
Κακὰ τὰ ψέμματα… Ἡ μοναξιὰ εἶναι ἀφόρητος καί, ἰδίως στὴν περίοδο ἐκείνην, ὄπου μοναχούλια τους ὁ Δευκαλίων μὲ τὴν Πύῤῤα, ἀνεκάλυπταν πὼς ἦσαν οἱ μόνοι ἐπιβιώσαντες μίας καταστροφῆς.
Τότε λοιπὸν ἦταν προτιμητέα ἡ -ἀκόμη καὶ ἄνευ λόγου καὶ οὐσίας- συνύπαρξίς τους μὲ …λίθους!!!

Ἰαπετοῦ δὲ καὶ Ἀσίας Ἄτλας, ὃς ἔχει τοῖς ὤμοις τὸν οὐρανόν, καὶ Προμηθεὺς καὶ Ἐπιμηθεὺς καὶ Μενοίτιος, ὃν κεραυνώσας ἐν τῇ τιτανομαχίᾳ Ζεὺς κατεταρτάρωσεν.

Προμηθεὺς δὲ ἐξ ὕδατος καὶ γῆς ἀνθρώπους πλάσας ἔδωκεν αὐτοῖς καὶ πῦρ, λάθρᾳ Διὸς ἐν νάρθηκι κρύψας. ὡς δὲ ᾔσθετο Ζεύς, ἐπέταξεν Ἡφαίστῳ τῷ Καυκάσῳ ὄρει τὸ σῶμα αὐτοῦ προσηλῶσαι· τοῦτο δὲ Σκυθικὸν ὄρος ἐστίν.
ἐν δὴ τούτῳ προσηλωθεὶς Προμηθεὺς πολλῶν ἐτῶν ἀριθμὸν ἐδέδετο· καθ᾽ ἑκάστην δὲ ἡμέραν ἀετὸς ἐφιπτάμενος αὐτῷ τοὺς λοβοὺς ἐνέμετο τοῦ ἥπατος αὐξανομένου διὰ νυκτός.
καὶ Προμηθεὺς μὲν πυρὸς κλαπέντος δίκην ἔτινε ταύτην, μέχρις Ἡρακλῆς αὐτὸν ὕστερον ἔλυσεν, ὡς ἐν τοῖς καθ᾽ Ἡρακλέα δηλώσομεν.

Προμηθέως δὲ παῖς Δευκαλίων ἐγένετο.
οὗτος βασιλεύων τῶν περὶ τὴν Φθίαν τόπων γαμεῖ Πύῤῥαν τὴν Ἐπιμηθέως καὶ Πανδώρας, ἣν ἔπλασαν θεοὶ πρώτην γυναῖκα.
ἐπεὶ δὲ ἀφανίσαι Ζεὺς τὸ χαλκοῦν ἠθέλησε γένος, ποθεμένου Προμηθέως Δευκαλίων τεκτηνάμενος λάρνακα, καὶ τὰ ἐπιτήδεια ἐνθέμενος, εἰς ταύτην μετὰ Πύῤῥας εἰσέβη.
Ζεὺς δὲ πολὺν ὑετὸν ἀπ᾽ οὐρανοῦ χέας τὰ πλεῖστα μέρη τῆς Ἑλλάδος κατέκλυσεν, ὥστε διαφθαρῆναι πάντας ἀνθρώπους, ὀλίγων χωρὶς οἳ συνέφυγον εἰς τὰ πλησίον ὑψηλὰ ὄρη.
τότε δὲ καὶ τὰ κατὰ Θεσσαλίαν ὄρη διέστη, καὶ τὰ ἐκτὸς Ἰσθμοῦ καὶ Πελοποννήσου συνεχέθη πάντα.
Δευκαλίων δὲ ἐν τῇ λάρνακι διὰ τῆς θαλάσσης φερόμενος <ἐφ᾽> ἡμέρας ἐννέα καὶ νύκτας <τὰς> ἴσας τῷ Παρνασῷ προσίσχει, κἀκεῖ τῶν ὄμβρων παῦλαν λαβόντων ἐκβὰς θύει Διὶ φυξίῳ.
Ζεὺς δὲ πέμψας Ἑρμῆν πρὸς αὐτὸν ἐπέτρεψεν αἱρεῖσθαι ὅ τι βούλεται·
ὁ δὲ αἱρεῖται ἀνθρώπους αὐτῷ γενέσθαι.
καὶ Διὸς εἰπόντος ὑπὲρ κεφαλῆς ἔβαλεν αἴρων λίθους, καὶ οὓς μὲν ἔβαλε Δευκαλίων, ἄνδρες ἐγένοντο, οὓς δὲ Πύῤῥα, γυναῖκες.
ὅθεν καὶ λαοὶ μεταφορικῶς ὠνομάσθησαν ἀπὸ τοῦ λᾶας ὁ λίθος.
γίνονται δὲ ἐκ Πύῤῥας Δευκαλίωνι παῖδες Ἕλλην μὲν πρῶτος, ὃν ἐκ Διὸς γεγεννῆσθαι <ἔνιοι> λέγουσι, <δεύτερος δὲ> Ἀμφικτύων ὁ μετὰ Κραναὸν βασιλεύσας τῆς Ἀττικῆς, θυγάτηρ δὲ Πρωτογένεια, ἐξ ἧς καὶ Διὸς Ἀέθλιος.

βιβλιοθήκη Ἀπολλοδώρου, Α 2,3 καὶ Α 7,1 – 7,2 – 7,3

Κι ἔτσι, κατὰ πῶς μᾶς τὰ λέει ἡ Ἑλληνικὴ Ἱστορία-Μυθολογία, καταλήξαμε νὰ θεωροῦμε ὡς …γενάρχη μας τὸν …γενοκτόνο μας καὶ τοὺς πετρανθρώπους …ἀνθρώπους!!!
Ψιλὰ γράμματα…

Ἐγὼ πάντως παραμένω Τιτανογενίς!!!

Λατρεύοντας τὸν …δήμιό μας ὡς …«Θεό μας»!!!

~*~~*~~*~~*~

Μία ἄλλη λεπτομέρεια, ποὺ ναὶ μὲν συζητᾶται, ἀλλὰ ἅπαντες τὴν προσπερνοῦν δίχως νὰ τῆς δίδουν σημασία, εἶναι τὸ ἐὰν καὶ κατὰ πόσον σχετίζονται ὁ Γιαχβὲ καὶ ὁ Διόνυσος, ποὺ ἐπίσης ἦταν παιδὶ Διός. Σχετίζονται ἤ ὄχι; Κι ἐάν ναί, τότε ἐμεῖς, οἱ Ἕλληνες, ποὺ ἔχουμε ὡς θρησκεία μας κάτι γιαχβικό, ποιόν θεό λατρεύουμε ἀληθῶς; Τόν Δία; Τόν Διόνυσο; Ἤ μήπως τόν Γιαχβέ;

Γιαχβέ ἤ Διόνυσος;

~*~~*~~*~~*~

Αὐτὰ ὅμως εἶναι ἐπίσης δευτερεύοντα.
Αὐτὸ ποὺ προέχει, εἰδικῶς στὶς ἡμέρες μας, δὲν εἶναι τὸ νὰ ξανά-διδαχθοῦμε τόσο τὴν Ἱστορία μας, ἢ νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ πραγματικὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ ποὺ λατρεύουμε, ἀλλὰ τὸ εἶδος ὅλων αὐτῶν ποὺ μᾶς ἐξοντώνουν, τοὺς σκοπούς τους καί, κυρίως, τὸ ποιοὶ πράγματι εἶναι οἱ ἐχθροί μας.
Ποιοί εἶναι λοιπόν οἱ ἐχθροί μας;
Γιατί ὅλοι οἱ φερόμενοι ὡς ἐχθροί μας υἱοθετοῦν ἀκρίτως καί δίχως ἐξαιρέσεις τά πανάρχαια σύμβολα τοῦ Διός;

Πατῆστε ἄφοβα στὴν εἰκόνα…
Μεγαλώνει γιὰ …μελέτη!!!

Ὁ ἀετὸς καὶ οἱ Ἕλληνες. 

Γιατί ὅλοι αὐτοί λοιπόν ἐπιλέγουν ἕνα σύμβολον, κατὰ τὰ δικά μας κριτήρια …ἑλληνικό, πού ὅμως ὅταν τό υἱοθετοῦν τελικῶς ἀποδεικνύονται καί μερικοί ἀπό τούς χειρίστους γενοκτόνους μας; 

Ἔχουμε πόλεμο. Ἀλλά μέ ποιόν πολεμοῦμε; Μέ τόν ἑαυτόν μας; Μέ τήν ἀδαοσύνη μας; Μέ τούς δυνάστες μας; Ποιός εἶναι τελικῶς ὁ ἐχθρός μας; Εἶναι ὁ θεός μας; Εἶναι οἱ ἐπί τῆς γῆς (αὐτοδιοριζόμενοι) …«ἐκπρόσωποί» του;
Ἤ μήπως εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς; 

Φιλονόη

Σημειώσεις 

Τὰ ἴδια ἀκριβῶς ὅμως περιγράφει κι ὁ Αἰσχύλος στὸν «Προμηθέα Δεσμώτη»: 

ὅπως τάχιστα τὸν πατρῷον ἐς θρόνον
καθέζετ᾽, εὐθὺς δαίμοσιν νέμει γέρα
ἄλλοισιν ἄλλα καὶ διεστοιχίζετο   
ἀρχήν· βροτῶν δὲ τῶν ταλαιπώρων λόγον  
οὐκ ἔσχεν οὐδέν᾽, ἀλλ᾽ ἀιστώσας γένος       
τὸ πᾶν ἔχρῃζεν ἄλλο φιτῦσαι νέον. 
καὶ τοῖσιν οὐδεὶς ἀντέβαινε πλὴν ἐμοῦ.

Ποὺ σημαίνει:

Εὐθὺς μόλις ἐκάθισε στὸν πατρικὸ τὸν θρόνο
ἀμέσως στοὺς θεοὺς μοιράζει δῶρα,
ἄλλα στὸν ἕν΄ ἄλλα στὸν ἄλλο, καὶ τὴν ἐξουσία
διεχειρίζετο. Μὰ γιὰ τοὺς δυσμοίρους ἀνθρώπους σκέψη
δὲν ἔκανε καμμιά, ἀλλ’ ἤθελε ἀφοῦ τοὺς 
ἀφανίσει ὅλους, καινούργιο νὰ δημιουργήσῃ γένος.

Ὁ Αἰσχύλος φίλοι μου πού, ἐπίσης ὅλως …«συμπτωματικῶς», κατεδιώχθη ἀπὸ τὴν τότε κρατούσα τάξιν, γιὰ νὰ καταλήξῃ στὴν Σικελία καὶ νὰ πεθάνῃ ἀπὸ ἕναν …ἀετό, τὸ κατ’ ἐξοχὴν σύμβολον τοῦ Διός!!!

Σκοτώθηκε ἤ δολοφονήθηκε ὁ Αἰσχύλος;

Ἀνέφερε λοιπὸν ὁ Αἰσχύλος, διὰ στόματος Προμηθέως, πὼς ἐνᾦ ὁ μόνος ποὺ ἀγαποῦσε κι ἐπροστάτευε τὸ ἀνθρώπινον εἶδος, ἦταν ὁ Προμηθεύς, ὡς δημιουργός του, ὁ Δίας, ποὺ ἔπαιζε τὸν ῥόλο τοῦ θεοῦ, διαρκῶς ἤθελε νὰ ἀφανίσῃ αὐτὸ τὸ ἀνθρώπινον εἶδος.
Κι ὅσα …μυθολογικὰ παράδοξα κι ἐὰν ἀκούγονται τὰ παραπάνω, ὡστόσο θὰ ἤθελα νὰ μοῦ ἀναντησῃ κάποιος, μὲ τὸ χέρι στὴν καρδιά, γιὰ τὸ πῶς ἀκριβῶς δικαιολογῶνται ὅλες αὐτὲς οἱ …ταὐτίσεις ἀπόψεων τῶν διαφόρων θεῶν (Διός, Γιαχβὲ κλπ κλπ κλπ…!!!) εἰδικῶς σήμερα, ποὺ κάποιοι τὸ παίζουν ἀνοικτὰ καὶ ἀπροκάλυπτα θεοί, ἐνᾦ σαφῶς πλέον ἐπιδιώκουν τὸν ἀπόλυτο ἀποπληθυσμό.

Ξεχνᾶμε τοὺς πολέμους ποὺ γνωρίζαμε καὶ τοὺς μαθαίνουμε …ἀλλοιῶς!!!

Στὸν δὲ «Προμηθέα Δεσμώτη», τοῦ Αἰσχύλου, διαβάζουμε ἐπίσης καὶ μερικὲς ἀκόμη πληροφορίες, γιὰ τὸ ποιὸς εἶναι πράγματι αὐτὸς ὁ ἐχθρὸς τοῦ Ἀνθρώπου, καθὼς ἐπίσης καὶ γιὰ τὸ ποιὸς εἶναι ὁ ἀληθὴς φίλος τοῦ Ἀνθρώπου.
Αὐτὸ ποὺ δὲν ἔχουμε προσέξη εἶναι τὰ …«ἐνεργειακὰ πεδία» στὰ ὁποία …«παίζει» ὁ Προμηθεύς.

Ἡ Ὑπερτεχνολογία ἑνὸς παναρχαίου πολιτισμοῦ.

Καὶ στὰ ὁποία κρύβονται ὅλες ἐκεῖνες οἱ ἀπαντήσεις ποὺ ἐμεῖς, οἱ πολλοί, οἱ χαχόλοι, δὲν πρέπει νὰ γνωρίζουμε…

Γιατί λοιπόν μέσα στόν ναό τοῦ Ὀλυμπίου Διός ἡ NASA ἔσπευσε νά στήσῃ ἕνα πανηγυράκι ἐπικαλουμένη τόν Δία; Γιά τό καλό μας; Εἴμαστε βέβαιοι;

This slideshow requires JavaScript.

Πολὺς Δίας μᾶς ἔζωσε….

Ἂς θυμηθοῦμε ὅμως καὶ τὸ τὶ ἀκριβῶς ἰσχυρίζεται ὁ …«περιούσιος» λαὸς τοῦ πλανήτου μας (ἢ ἄλλως, ὁ ἐπίσημος δεσμοφύλαξ τοῦ πλανήτου μας…!!!): 

Καὶ ἐγένετο ἡνίκα ἤρξαντο οἱ ἄνθρωποι πολλοὶ γίνεσθαι ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ θυγατέρες ἐγεννήθησαν αὐτοῖς.
Ἰδόντες δὲ οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ τὰς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων ὅτι καλαί εἰσιν, ἔλαβον ἑαυτοῖς γυναῖκας ἀπὸ πασῶν, ὧν ἐξελέξαντο.
καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεός· οὐ μὴ καταμείνῃ τὸ πνεῦμά μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τὸν αἰῶνα διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας, ἔσονται δὲ αἱ ἡμέραι αὐτῶν ἑκατὸν εἴκοσιν ἔτη.
οἱ δὲ γίγαντες ἦσαν ἐπὶ τῆς γῆς ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις· καὶ μετ᾿ἐκεῖνο, ὡς ἂν εἰσεπορεύοντο οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ πρὸς τὰς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἐγεννῶσαν ἑαυτοῖς· ἐκεῖνοι ἦσαν οἱ γίγαντες οἱ ἀπ᾿ αἰῶνος, οἱ ἄνθρωποι οἱ ὀνομαστοί.

Ἰδὼν δὲ Κύριος ὁ Θεός, ὅτι ἐπληθύνθησαν αἱ κακίαι τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τῆς γῆς καὶ πᾶς τις διανοεῖται ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ἐπιμελῶς ἐπὶ τὰ πονηρὰ πάσας τὰς ἡμέρας,
καὶ ἐνεθυμήθη ὁ Θεὸς ὅτι ἐποίησε τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ διενοήθη.
καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἀπαλείψω τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἐποίησα ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς, ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους καὶ ἀπό ἑρπετῶν ἕως πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι μετεμελήθην ὅτι ἐποίησα αὐτούς.

 Ποὺ σημαίνει::

Ὅταν ἄρχισαν νὰ αὐξάνονται οἱ ἄνθρωποι ἐπὶ τῆς γῆς, ηὐξάνοντο ἀναλόγως καὶ οἱ γυναῖκες τῶν κακῶν ἀνθρώπων, τῶν (κατὰ τὰς γραφὰς) ἀπογόνων τοῦ Κάιν. (Στὶς ἀποδόσεις γράφεται «ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων». Ὅπου ἁμαρτία ἐννοοῦμε λάθος στὴν πραγματικότητα κι ὄχι κακία.).

Οἱ ἄνθρωποι τοῦ θεοῦ βλέποντας πὼς οἱ γυναῖκες τοῦ διεφθαρμένου κόσμου ἦσαν ὡραῖες καὶ σκεπτόμενοι (μὲ τὸ …κάτω κεφάλι), παρεσύρθησαν ἀπὸ τὴν ὡραία ἐμφάνισίν τους, τὶς ἐπέλεξαν ὡς (συντρόφους τους καὶ) συζύγους τους 

(Τότε) εἶπεν (ἀπεφάσισεν δῆλα δή) ὁ κύριος ὁ θεὸς πὼς δὲν θὰ καταμείνη τὸ πνεῦμα του στοὺς ἀνθρώπους (κοινῶς, ἀπεφάσισε νὰ ἐξαφανίσῃ τὸν …σπόρο του!!! καὶ νὰ μὴν ἀφήσῃ κάπου ἴχνος αὐτοῦ), ἐφ’ ὅσον ὅλοι αὐτοὶ πλέον ἐνδιαφέροντο μόνον γιὰ τὴν σάρκα τους (τὸ εἶναι τους)‘ ὑπολοίποντο δὲ μόνον ἑκατὸν εἴκοσι (120) χρόνια (ἔως τοῦ πέρας τοῦ ἀνθρωπίνου βίου).

Ἐκεῖνον τὸν καιρὸ ὑπῆρχαν (ἀκόμη-;;;-!!!) οἱ γίγαντες στὴν γῆ. Ὅταν λοιπὸν τὰ παιδιὰ τοῦ θεοῦ ἐνυμφεύοντο θυγατέρες ἀνθρώπων τοῦ κακοῦ (τότε) ἀνθρωπίνου εἴδους, τὰ παιδιά τους ἦσαν γίγαντες. Ἐπρόκειτο δῆλα δὴ γιὰ τοὺς διαβοήτους ἀνθρώπους ἐπὶ τῆς γῆς.

Βλέποντας λοιπὸν ὁ θεὸς πὼς ἐπληθύνοντο διαρκῶς οἱ κακίες τῶν ἀνθρώπων στὴν γῆ καὶ πὼς ὁ ὁποιοσδήποτε σκέπτεται μόνον πονηρῶς, διαρκῶς, ἐνεθυμήθη ὅτι αὐτὸς ἐδημιούργησε τὸν ἄνρθωπο ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἀπεφάσισε (διενοήθη) καὶ εἶπε πὼς θὰ τὸν ἀπαλείψη τὸν ἄνθρωπο, ἀπὸ προσώπου γῆς, ἀπὸ ἄνθρωπον ἔως καὶ ζῶον καὶ ἑρπετὸ καὶ πετεινὸν τοῦ οὐρανοῦ,  ὅπως ἀκριβῶς τὰ ἐδημιούργησε…
(Συγκλονίσθηκα… Ἐνεθυμήθη… ἄκου ἐνεθυμήθη… ἄκου ἐνεθυμήθη… Μὰ κι αὐτὸ τὸ «ἀπὸ ἀνθρώπου ἔως κτήνους κλπ κλπ κλπ…» ἀπαντᾶ σὲ πολλά…!!!)

Μὲ τὶς ὑγείες μας λοιπόν… Μὲ τὶς ὑγεῖες μας…

Ὥρα εἶναι νὰ μοῦ πῇ κάποιος πὼς καὶ ὁ Γανυμήδης, θῦμα Διός, ἔδειχνε ἀπὸ τότε (κάποτε) τὸ ποῦ θὰ καταλήξουμε… Ἤ ὄχι;. 

* Τὸ βιβλίον «Ἡ διάσωσις τοῦ φυσιολογικοῦ», τοῦ Allen Frances [(ψυχιάτρου – M.D.), ἐκδόσεις «Τραυλός», Ἀθῆναι 2013], εἶναι κι αὐτὸ ἀπὸ τὸ ὁποῖον «δανείζομαι», χάριν τοῦ γραπτοῦ μου λόγου, τὸν τίτλο. Ἂν κι ὁ Allen Frances  προσπαθεῖ νὰ ἐπανατοποθετήσῃ σὲ σαφεῖς βάσεις τὰ «ὅρια τοῦ φυσιολογικοῦ», στὴν πραγματικότητα ἀγωνίζεται νὰ σταματήσῃ ὅλην αὐτὴν τὴν ὑπέρ-ἐξουσία κάποιων, ποὺ διαφαίνεται πὼς δομεῖται, μέσα ἀπὸ δαιδαλώδεις κρατικὲς καὶ ἰατρικὲς δομές, εἰς βάρος τῆς ἀνθρωπότητος. Μέσα ἀπὸ τὶς θέσεις του ὡς ψυχιάτρου ἀφ’ ἑνός, ἀλλὰ καὶ μέσα ἀπὸ τὸ βλέμμα ἐνὸς ἀνθρώπου ποὺ ὑπηρέτησε πιστὰ καὶ σιωπηλά, γιὰ ὄλην του τὴν ζωή, τὸν μηχανισμὸ αὐτόν, ποὺ σταδιακῶς ἔφθασε στὸ νὰ διεκδικῇ ὑπέρ-ἐξουσίες κατὰ τῆς ἐλευθέρας ἐκφράσεως καὶ ὑπὲρ τοῦ περιορισμοῦ τῆς διαφορετικότητος, ἔως κάποιαν στιγμὴ δίχως ἀντιῤῤήσεις, σήμερα ἀγωνίζεται, μὲ ἐλαχίστους συναδέλφους του, νὰ ἐπαναφέρῃ κάποιες ἀπὸ τὶς ἀναγκαῖες ἰσοῤῤοπίες. Κι ἐπεὶ δὴ πάντα «ὅπως Ἀμερική» μᾶς συνέβησαν ὅλα, καλὸ εἶναι νὰ μελετήσουμε, ὅσο μποροῦμε, αὐτὴν τὴν νέα -ὑπόγειο διαδρομὴ – μίας σαφοῦς καὶ διαρκῶς διογκουμένης ὑπέρ-ἐξουσίας τῶν ἑκάστοτε πολιτειῶν, ποὺ σκοπό της ἔχει πλέον, μέσα ἀπὸ ἄλλες δομές, νὰ μᾶς ὁδηγήσῃ ἀκριβῶς ἐκεῖ ποὺ ἤμασταν πρὸ χιλιάδων ἐτῶν: στὴν ἀπόλυτον μαζανθρωποίησιν.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

30 thoughts on “Δὲν γίνεται νὰ ἐλευθερωθοῦμε ἐὰν δὲν ἀναγνωρίσουμε τοὺς δυνάστες μας…

  1. Πολὺ καλὴ καὶ -ἰδίως- γλαφυρὴ ἀνάλυση ἡ ὁποία συμπαρασύρει στὴ φορά της ἀκόμη καὶ ὅποιον δὲν ἔχει πλήρως πειστῆ ὡς πρὸς τὴ λογικὴ τεκμηρίωσή της.
    Φιλονόη, ἕνα ἐρώτημα: Ὁ φοίνικας -ἀπὸ τὶς στάχτες του κ.τ.λ.- ταυτίζεται μὲ τὸν ἀετὸ ἤ, μήπως, συνιστοῦν διαφορετικοὺς συμβολισμούς;
    Ἀναμένω τὴν ἀπάντησή σου ἐναγωνίως.

    • Εἶναι ἕνα ἐρώτημα ποὺ ἀκόμη δὲν ἔχω πλήρως ἀπαντήση, ἐφ΄ ὄσον «παίζει» ἠ ἀπάντησίς του ἀνάμεσα σὲ δύο ἐκδοχές: ἠ μία ἀφορᾶ στὰ σαπρόφυτα τοῦ κόσμου μας, ποὺ κάθε φορὰ ἀποφασίζουν νὰ ἀλλάξουν τὸ ἀνθρώπινον εἶδος μὲ νέον, ἀλλὰ κάτι «στραβώνει», κατρακυλοῦν, βουλιάζουν ἀλλὰ οὐδέποτε ἀφανίζονται ὁλοσχερῶς, γιὰ νὰ ἐπανακάμψουν μετὰ ἀπὸ (ἂς ποῦμε) χίλια χρόνια. (Ὅπως τώρα, καλὴν ὤρα.).
      Ἡ ἄλλη ὅμως ἀφορᾶ στοὺς καταδυναστευομένους, ποὺ ὑποτίθεται ἐξοντώνονται πλήρως ἀλλὰ τελικῶς πάντα παραμένει ἡ ἀναγκαία «μαγιά» τους, πρὸ κειμένου νὰ ἐπανακάμψουν.
      Χρειάζομαι περισσότερα στοιχεία γιὰ νὰ ἀποφασίσω ποιὰ ἐκ τῶν δύο εἶναι πιὸ κοντὰ στὴν ἀλήθεια.

      Υ.Γ. Ὁπωσδήποτε ὅμως ἠ χρῆσις τοῦ Φοίνικος, ὠς συμβόλου, ἀπὸ τὰ σημερινὰ σαπρόφυτα, μᾶλλον μὲ ὀδηγεῖ στὴν πρώτη ἐκδοχή, δίχως ὅμως νὰ τεκμηριώνεται πλήρως.

  2. Φιλονόη, δὲν ξέρω κατὰ πόσο τὰ τωρινὰ σκύβαλα (= σαπρόφυτα) προβάλλουνε τὸν φοίνικα. Προσωπικῶς, ἀναλαμβάνοντας ρόλο οἱονεὶ [παλαιομοδίτη] ἀστυνομικοῦ, διαπιστώνω τρία τινά: α) Τὸν Φοίνικα εἶχε σύμβολο ἡ Φιλικὴ Ἑταιρεία καὶ στὴ συνέχεια ὁ Καποδίστριας. β) Τὸν Φοίνικα εἶχε σύμβολο ἡ ἐξέγερση τῶν ὀπαδῶν τοῦ Κολοκοτρώνη μετὰ τὴν ἔλευση τοῦ Ὄθωνα. (Ὤχ! συγγνώμη, Φιλονοΐδιον: Ὄθωνος!) γ) Τὸν Φοίνικα εἶχε σύμβολο καὶ ἡ 21η Ἀπριλίου – ἕως τοὐλάχιστον τὴ φάση τῶν Ἰωαννίδη-Ἀνδρουτσόπουλου. Ὅθεν, ὅπως λένε καὶ οἱ Μουσουλμάνοι: Τὸ θέμα χρήζει ἐξετάσεως.

    • Δὲν ἀντιλέγω. Ὁ Φοίνιξ ἦταν καὶ τὸ πρῶτο μας νόμισμα.
      Ὁμοίως ὅμως τὸν Φοίνικα ἔχουν ἀμέτρητες μασσωνικὲς στοὲς ὡς σύμβολόν τους, καθὼς φυσικὰ καὶ διάφορα σαπρόφυτα μεμονωμένα.
      Ἀπὸ τὴν ἄλλην ἔχουμε ἐπίσης πολλὲς ἀπορίες, ἀναφορικῶς μὲ τὸ πότε, πράγματι, ξεκίνησε ἡ Φιλικὴ Ἑταιρεία, ἀπὸ ποίους ἐπὶ τῆς οὐσίας καὶ γιὰ ποίους σκοπούς. Καλὰ τὰ πρῶτα καὶ δεύτερα μηνύματα, ἀλλὰ ὑπάρχουν καὶ βαθύτερα.
      Τέλος, ἀνεξαρτήτως τῶν πόθων τοῦ Γέρου μας, εἶναι γεγονὸς πὼς σὲ πολλά, ἰδίως σὲ θέματα συμβόλων, ἀλλὰ καὶ γενικότερα ἱστορικῆς παιδείας καὶ αὐτογνωσίας, ἐφ΄ ὄσον ἦταν ὁ ἴδιος ἀγράμματος, δὲν νομίζω νὰ εἶχε τὸ «ἐπάνω χέρι» σὲ τέτοια ζητήματα.

      Ἐδήλωσα ὅμως πὼς ἀκόμη προβληματίζομαι γιὰ τὸ τὶ ἀκριβῶς σημαίνει. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς σκαλίζοντας πηγαίνω κι ἐγὼ σὰν …μυστικὸς ἀστυνομικός. Σὲ τέτοια σκαλίσματα ἔχεις πολλὲς πιθανότητες εἴτε νὰ χαθῇς εἴτε νὰ πλανηθῇς.

  3. Tὸ μόνο βέβαιο: (Ὡραῖα τὸ λές:) Πολὺς Δίας μᾶς ἔζωσε/μαῦρος σὰν καλιακούδα./Μπροστὰ πηγαίνει ἡ Ἁρπαχτή, πίσω της ὁ Ταπιάνιν/καὶ παραπίσω ἔρχονται κι οἱ ἄλλοι μὲ τὶς κουτάλες.

    • Ἕνα βιβλίον ποὺ ἐνδιαφέρον εἶναι τὸ «Νέρων καὶ Χριστός», τοῦ Βεργίδου (μὲ τὸν …περίεργο θάνατο, κατὰ πῶς κατήγγειλαν μὲ ὅλους τοὺς δυνατοὺς τρόπους, προσωπικοί του φίλοι καὶ σὲ ἐμέναν). Σὲ αὐτὸ τὸ βιβλίον ἀναφέρεται πὼς ὁ κύριος λόγος δημιουργίας τοῦ χριστιανισμοῦ, ἀπὸ τὸν Παῦλο, ἦταν τὸ νὰ ἀντικατασταθῇ στὰ μυαλὰ τῶν πιστῶν ὁ ἔνας καὶ μοναδικὸς ἀνθρώπινος ἄρχων (αὐτοκράτωρ) μὲ ἔναν καὶ μοναδικὸν ἄυλο ἄρχοντα, πρὸ κειμένου νὰ μὴν ἀμφισβητεῖται ἡ ἀρχή του. Ὁ Βεργίδης παραθέτει πολὺ ἐνδιαφέροντα ἐπιχειρήματα γιὰ τὶς ἀπόψεις του, ποὺ ἀξίζει τὸν κόπο νὰ τὰ μελετήσουμε.

  4. Φιλονόη! Αὐτὸ ποὺ προτείνεις ἔχει βάση ἀλήθειας. Τὸ πραγματικὸ αἴτιο τοῦ διωγμοῦ τῶν Χριστιανῶν ἦταν τὸ ὅτι, ὅποτε ἀναφέρονταν στὸν Χριστό, τὸν ἀποκαλοῦσαν “Κύριο” καὶ “Υἱὸ Θεοῦ”, προσωνυμίες ποὺ κατὰ τὸ ρωμαϊκὸ ἔθος μόνο τὸν ἑκάστοτε αὐτοκράτορα ἦταν δυνατὸν νὰ ἀφοροῦν. Ἐπιπλέον, σὲ βιβλίο παλαιοῦ/πρώην φίλου μου καὶ ἤδη καθηγητῆ τοῦ πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, τὸ ὁποῖο ἐκδόθηκε ἀπὸ τὸ Μορφωτικὸ Ἵδρυμα τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης (ἡ Ἀθηνᾶ/Σοφία πού, ὅπως λὲς καὶ σύ, ξεπετάγεται ἀπρόσμενα ἀπὸ μέρος τελείως ἀπροσδόκητο) ὑπάρχει ἡ ἑξῆς καταπληκτικὴ πληροφορία: Ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 2ου μ.Χ. αἰώνα, ἀπὸ τὸν Σεπτίμιο Σεβῆρο καὶ τὸν γυιό του Καρακάλλα δηλαδὴ (ὁ ὁποῖος τὸ 212 μ.Χ. ἔκανε ὅλους τοὺς ἐλεύθερους κατοίκους τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, ἀνεξάρτητα ἀπὸ καταγωγὴ κ.λπ., Ρωμαίους πολίτες), οἱ Ρωμαῖοι αὐτοκράτορες δὲν ἤτανε πιὰ Ρωμαῖοι ἀλλὰ Σημῖτες, ἀπόγονοι μάλιστα τῶν Φοινίκων τῆς Καρχηδόνας. Ὅθεν καὶ ὁ Καρακάλλας (: παρατσούκλι, δεδομένου ὅτι ὁ ἐν λόγῳ αὐτοκράτορας συχαινόταν τὸ ἐπίσημο, λατινικό του ὄνομα καὶ ἤθελε νὰ τὸν ἀποκαλοῦν Καρακάλλα [<caracalla= εἶδος στρατιωτικοῦ μανδύα]) ἔκανε ἄγαλμα στὸν Φοίνικα/Καρχηδόνιο Ἁννίβα, τὸν κατ'ἐξοχὴν ἐχθρὸ τῆς Ρώμης δηλαδή! Γιὰ νὰ ἀποδώσω πλήρως τὴ σημασία τοῦ γεγονότος, εἶναι σὰν νὰ κάνουνε οἱ Ἰσραηλινοὶ ἄγαλμα τοῦ Χίτλερ στὸ Τὲλ-Ἀβὶβ (ἤ καὶ στὰ Ἱεροσόλυμα, γιατί ὄχι;)
    Σὲ παρακαλῶ: Μπορεῖς νὰ μοῦ σχολιάσης -περιληπτικῶς- τὴν ἀνωτέρω πληροφορία ποὺ περιέχεται στὸ ἔργο τοῦ -καθεστωτικοῦ- πρώην φίλου μου;

    • Νά προσθέσω κι ἐγώ κάτι στήν κουβέντα μας; Πῶς ἐρμηνεύεις τό γεγονός τοῦ ὅτι ἅπαντες οἱ σουλτάνοι ἦσαν καί ὀσμανλῆδες; Δέν σέ ξενίζει κάτι τέτοιο;
      Στὴν παραπάνω εἰκόνα, ὅπου ἐμφανίζονται ἀετοί, σημαῖες καὶ λοιπὰ τρομακτικά, ἔχω κι ἕνα νόμισμα. Δέν σέ προβληματίζει τό γιατί;
      Ἡ δική μου ἄποψις πάντως, ἀναφορικῶς μὲ τὸ ποιὸς κυβερνοῦσε καὶ τὴν Ῥώμη (ἀλλὰ ὄχι μόνον, ἐφ΄ ὅσον ἔχουμε πολλὲς μεταγενέστερες ἐκδοχές της) εἶναι δεδηλωμένη: οὐδέποτε ἦσαν Ἕλληνες ὅλοι αὐτοί, οὔτε κἂν Ῥωμαῖοι, μὰ κυρίως μισέλληνες (ἴσως πλὴν τοῦ Νέρωνος καὶ τοῦ Ἀδριανοῦ ἢ καὶ καὶ κάποιων ἀκόμη, προγενεστέρων ὅμως…!!!).
      Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα ὁ καθεὶς ἀντιλαμβάνεται…

  5. Φιλονόη, μπορεῖς νὰ μοῦ κάνης replay αὐτὸ ποὺ δήλωσες γιὰ τὴν οἰκογένεια τῶν Ὀθωμανῶν σουλτάνων; Κατάλαβα τί λές, ἀλλὰ δὲν ἔπιασα τὸ ἐσώτερο νόημά του.

  6. Τώρα νὰ σοῦ γνωστοποιήσω πρόσφατο εὕρημα, φαινομενικῶς ἄσχετο μὲ ὅσα λέμε ἐδῶ καὶ τώρα μὰ στὴν πραγματικότητα πολὺ σχετικό. Θυμᾶσαι ὅτι εἴχαμε γράψει ὅτι ὁ ἰουδαϊκῆς καταγωγῆς Μεταξᾶς ἤξερε ἤδη ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 1940 τὸ πῶς θὰ κατέληγε ὁ Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος, ὅτι ἡ Ἑλλάδα θὰ ἔπαιρνε μόνο τὰ Δωδεκάνησα κ.λπ., κ.λπ. Λοιπόν, σὲ πηγὴ κατ’ἐξοχὴν ἔγκυρη ἀποκαλύπτεται κάτι ἄλλο: Τὸ 1920 (ὁ Μεταξᾶς), ἐνῶ ἀκόμα ἤτανε ἐξορία στὴν Ἰταλία, εἰδοποιήθηκε (ἡ πηγὴ δὲν λέει ἀπὸ ποιὸν) ὅτι ἡ ἑλληνοτουρκικὴ σύγκρουση στὴ Μικρὰ Ἀσία θὰ κατέληγε σὲ ἑλληνικὴ καταστροφή. Ἐκεῖ κυρίως ὀφείλεται ἡ πεισματώδης ἄρνησή του νὰ ἀναλάβη, τὸ 1921, τὴν ἀρχιστρατηγία τῶν Ἑλληνικῶν Δυνάμεων. Φυσικὰ ἤτανε ἔξυπνος καὶ ἱκανός, μὰ εἶχε καὶ -σὲ ἐπίπεδο προρρήσεων- συστηματικὴ πληροφόρηση. Αὐτὸ ἐγὼ τὸ ἀποδίδω στὸ ὅτι “ἤτανε στὸ κόλπο” – λόγω τῆς ἰουδαϊκῆς καταγωγῆς του προφανῶς.

    • Βλέπεις κι ἐσὺ ἐκεῖ ἐπάνω, στὰ ὑψηλά, ἔναν ἀστερίσκο ἀλλὰ δὲν μιλᾶς. Μοῦ διέφυγε τὸ νὰ διευκρινίσω περὶ τίνος ἐπρόκειτο.

  7. Φιλονόη, παρὰ τὶς συγκινητικῶς ἐπίπονες προσπάθειές μου, δὲν τὸ ἔπιασα τὸ ὑπονοούμενο μὲ τὸν ἀστερίσκο. Μπορεῖς νὰ μοῦ τὸ κάνης λιανά;

  8. Βρὲ Φιλονόη! Ἡ συστηματικὴ προσπάθειά μου νὰ παρακολουθῶ τὰ δημοσιεύματα τοῦ ἱστοχώρου σου/μας ἔχει ἐπιφέρει ἐξασθένηση τῆς νοητικῆς μου ἱκανότητας. (Ὤχ! φάουλ! Ἱκανότητος ἤθελα νὰ πῶ.) Κάνε μού το λιανά, σὲ παρακαλῶ. Μὴ κρατᾶς πεισματωδῶς στὰ πελάγη τῆς ἀβεβαιότητας ἕνα πτωχὸ καὶ ξυλάρμενο Νεοέλληνα ἱστορικό.

    • Γράφω:
      «* Τὸ βιβλίον «Ἡ διάσωσις τοῦ φυσιολογικοῦ», τοῦ Allen Frances [(ψυχιάτρου – M.D.), ἐκδόσεις «Τραυλός», Ἀθῆναι 2013], εἶναι κι αὐτὸ ἀπὸ τὸ ὁποῖον «δανείζομαι», χάριν τοῦ γραπτοῦ μου λόγου, τὸν τίτλο. Ἂν κι ὁ Allen Frances προσπαθεῖ νὰ ἐπανατοποθετήσῃ σὲ σαφεῖς βάσεις τὰ «ὅρια τοῦ φυσιολογικοῦ», στὴν πραγματικότητα ἀγωνίζεται νὰ σταματήσῃ ὅλην αὐτὴν τὴν ὑπέρ-ἐξουσία κάποιων, ποὺ διαφαίνεται πὼς δομεῖται, μέσα ἀπὸ δαιδαλώδεις κρατικὲς καὶ ἰατρικὲς δομές, εἰς βάρος τῆς ἀνθρωπότητος. Μέσα ἀπὸ τὶς θέσεις του ὡς ψυχιάτρου ἀφ’ ἑνός, ἀλλὰ καὶ μέσα ἀπὸ τὸ βλέμμα ἐνὸς ἀνθρώπου ποὺ ὑπηρέτησε πιστὰ καὶ σιωπηλά, γιὰ ὄλην του τὴν ζωή, τὸν μηχανισμὸ αὐτόν, ποὺ σταδιακῶς ἔφθασε στὸ νὰ διεκδικῇ ὑπέρ-ἐξουσίες κατὰ τῆς ἐλευθέρας ἐκφράσεως καὶ ὑπὲρ τοῦ περιορισμοῦ τῆς διαφορετικότητος, ἔως κάποιαν στιγμὴ δίχως ἀντιῤῤήσεις, σήμερα ἀγωνίζεται, μὲ ἐλαχίστους συναδέλφους του, νὰ ἐπαναφέρῃ κάποιες ἀπὸ τὶς ἀναγκαῖες ἰσοῤῤοπίες. Κι ἐπεὶ δὴ πάντα «ὅπως Ἀμερική» μᾶς συνέβησαν ὅλα, καλὸ εἶναι νὰ μελετήσουμε, ὅσο μποροῦμε, αὐτὴν τὴν νέα -ὑπόγειο διαδρομὴ – μίας σαφοῦς καὶ διαρκῶς διογκουμένης ὑπέρ-ἐξουσίας τῶν ἑκάστοτε πολιτειῶν, ποὺ σκοπό της ἔχει πλέον, μέσα ἀπὸ ἄλλες δομές, νὰ μᾶς ὁδηγήσῃ ἀκριβῶς ἐκεῖ ποὺ ἤμασταν πρὸ χιλιάδων ἐτῶν: στὴν ἀπόλυτον μαζανθρωποίησιν. »

  9. Ὁ Κίσσινγκερ λέγεται : Ἐλεάζαρ κάτι… Δὲν μπορῶ τώρα νὰ βρῶ τὸ ἐπίθετό του, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἔχει σημασία, δεδομένου ὅτι στὴν ἑβραϊκὴ γλῶσσα καὶ τὰ ἰουδαϊκὰ ἤθη τὰ ἐπώνυμα δὲν ἔχουν σημασία. Ἐξ οὗ καί: ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ! Ὅποτε βλέπετε ἀστεῖα/γελοῖα/φαιδρὰ ἐπίθετα, πρόκειται γιὰ Ἰουδαίους. Παραδείγματα: Χατζηντομάτας (π.χ), Μηλοπορτοκαλίδης (π.χ.), Παπαφαταούλας (π.χ.), Featherstone (= βράχος ἀπὸ φτερά, π.χ.), Τρύπας (π.χ.) καὶ οὕτω καθ’ἑξῆς.

  10. Σειρά μου, ἀγαπητὲ Μελετητή, νὰ σᾶς εὐχαριστήσω γιὰ τὴν πληροφορία ποὺ μοῦ δώσατε. Τὸ ὅτι ψάξατε καὶ τὸ βρήκατε σᾶς τιμᾶ ἰδιαιτέρως.

    • ευχαριστώ κύριε καθηγητά ιδιαίτερα τιμητικό το παραπάνω σχόλιο από εσάς!!!
      Μια ακόμα απορία ( γενικού τύπου ) που μου έχει δημιουργηθεί και δεν έχω καταφέρει να βρω μια ικανοποιητική απάντηση και είναι η ακόλουθη:
      το ’55 ο «εθνάρχης » για πρώτη φορά γίνεται πρωθυπουργός μετά από υποστήριξη των ατλαντιστών και του στέμματος για να κάνει τί ? να ανακόψει την κάθοδο των σλάβων (??) όντας μακεδόνας (??) , για να τακτοποιήσει το Ζήτημα της Κύπρου εδραιώνοντας μια και καλή την παρουσία των Τ. και των όσων διαμεσολαβούν για την ειρήνη (sic) ? επίσης υπάρχει ένα τεράστιο ερωτηματικό για τον ρόλο που έπαιξε στο ζήτημα της Ανατολική Θράκης και (της ενισχύσεως ) των εκεί διεκδικήσεων της γείτονος (με την ανοχή πάντα των συμμάχων μας), που τους Πομάκους και μη χριστιανούς κατοίκους της οποίας αποκαλούσε ως Τούρκους σε συνομιλίες που είχε με τους αξιωματούχους της γείτονος (σύμφωνα με τα αρχεία του ιδρύματός του)
      Έπειτα ο ίδιος ως «δεξιός» φέρνει τον Ανδρέα το ΄61 που του δίνει μάλιστα και μια εξαιρετική θέση εργασίας στην ΤτΕ.
      Μετά από τον συμβάν της Θεσσαλονίκης με τον Λαμπράκη (που σύμφωνα με μαρτυρίες σε βίντεο ήταν μια μορφή inside job σύμφωνα με τα βίντεο στον σύνδεσμο https://olympia.gr/2010/05/22/gregory-lambrakis/ ) και με αφορμή την άρνηση του να προικίσει την πριγκίπισσα παρατά ή τον παρατούν (?) από την πολιτική και…… αυτοεξορίζεται στο Παρίσι.
      Μέχρι το ΄74 ζει εκεί και ένας θεός ξέρει πως καλύπτει τα έξοδά του και μετά έρχεται και αναλαμβάνει την εξουσία άνευ εκλογών όπου νομιμοποιεί το ΚΚΕ και φαίνεται πως προαλείφεται ο δρόμος προς τα του σήμερα. Ακόμα ιδιαίτερη μνοία πρέπει να γίνει για την θέση του στο σκοπιανό όπου σύμφωνα με τον Μητσοτάκη ήταν υπέρ της σύνθετης ονομασίας παρόλο που προπαγανδίζεται η αντίθετη άποψη με το δάκρυ του και τα λοιπά….Ακόμα επί της περιόδου των 6 + 1 ετών ο ανιψιός του αποφοιτά από την νομική (όχι επί δημοκρατάς …..) και πάει πέραν του ατλαντικού όπου και κάνει και το διδακτορικό του το οποίο περιέχει έντονες ιδέες περί ελληνοτουρκικής συνομοσπονδίας(https://www.tovima.gr/2008/11/25/politics/o-kwstas-karamanlis-kai-to-biblio-istorias/ ) που μοιάζουν με τις ιδέες του καθηγητού Κιτσίκη ο οποίος ήταν και σύμβουλος εξ απορρήτων του «εθνάρχη» . Παράλληλα την περίοδο που ο πρεσβύτερος βρίσκεται στα ξένα η όλη στάση του φαίνεται να «μαλακώνει » και να γίνεται politically correct και δεν ξέρουμε αν η εισβολή στην Κ. έγινε σαν φάση μια δεύτερη φάση ενώ η πρώτη ήταν η συνθήκη ζυρίχης – λονδ. και σε ποιό βαθμό έπεξε ρόλο η στάση του Κίσσινγκερ και του raymond aron στην όλη μετέπειτα πορεία του…… ενώ ακόμα και η προσωπική του ζωή εγείρει ερωτηματικά (φιλίες(?) με Ιόλα και Ευταξία κ.ο.κ) καθώς και η υπόθεση Μέρτενς……..
      Κλείνοντας τελικά αυτός ο άνθρωπος με τα τόσα ερωτηματικά που γίνονται ακόμα περισσότερα αν αναλογισθούμε το πως κατάφερε να μπει στην πολιτική ….. ΤΙ ΡΟΛΟ ΒΑΡΑΕΙ???????

Leave a Reply to Δημήτρης ΜιχαλόπουλοςCancel reply