Ὥρα νὰ σταθοῦμε (μόνοι μας) στὰ πόδια μας

Εἶναι ἀρκετὲς ἡμέρες τώρα ποὺ ἀπασχολοῦμαι μὲ διάφορα σοβαρὰ ζητήματα, ποὺ ποὺ ἀποῤῥοφοῦν ὅλον τὸν χρόνο καὶ μὲ κρατοῦν μακρυὰ ἀπὸ τὴν σελίδα Φιλονόη καὶ Φίλοι. Σήμερα, κατ’ ἐξαίρεσιν, ἀπεφάσισα νὰ γράψω λίγες σκέψεις μου ὅμως, πρὸ κειμένου νὰ ἐνημερώσω ἀφ΄ ἑνὸς γιὰ τὴν ἀπουσία μου καί, ἀφ΄ ἑτέρου νὰ μᾶς ὑπενθυμήσω πὼς ὅλα μας τὰ προβλήματα, ὅσο σοβαρὰ κι ἐὰν εἶναι, ἀπαιτοῦν ἀπὸ ἐμᾶς ψυχραιμία καὶ καθαρότητα σκέψεως, πρὸ κειμένου νὰ ἐπανεξετασθοῦν καὶ τελικῶς νὰ ἐπιλυθοῦν.

Αὐτὲς λοιπὸν τὶς ἡμέρες τῆς ἀπουσίας μου συνέβησαν, κυριολεκτικῶς, τρομερὰ καὶ τρομακτικὰ γεγονότα. Παρ’ ὅλα αὐτά, ἀκριβῶς γιατὶ ἡ (ὅσο τὸ δυνατὸν) διατήρησις τῆς ψυχραιμίας μας ἦταν ὑπαρκτή, ἐπιτύχαμε νὰ τὰ ἀντιμετωπίσουμε (τοὐλάχιστον) προσωρινῶς μά, ἰδίως, νὰ ἀποφασίσουμε, συνειδητῶς, γιὰ νὰ πολεμήσουμε μὲ ἀκόμη πιὸ ἰσχυρὰ ὅπλα. Ὅπλα ποὺ ἐμεῖς τώρα ἀρχίζουμε νὰ ἀνακαλύπτουμε καὶ νὰ ἐνεργοποιοῦμε μά, κυρίως, ὅπλα ποὺ πρὸ μερικῶν ἡμερῶν θὰ ἦταν ἀδιανόητο γιὰ ἐμᾶς νὰ τὰ ἐντοπίσουμε.
Κοινῶς, ὄχι μόνον δὲν μᾶς ἀποδυνάμωσε ἡ …«σύμπτωσις» τῶν γεγονότων καὶ τῶν ἐπιθέσεων, ἀλλὰ ἐπὶ πλέον ἐξερχόμεθα τῆς κρίσεως ἀκόμη πιὸ δυνατοὶ καὶ σοφοὶ καὶ ἀποφασισμένοι.

Δὲν γνωρίζω τὸ πῶς θὰ καταλήξουν ὅλα αὐτὰ ἀλλὰ οὔτε καὶ μὲ ἐνδιαφέρει. Αὐτὸ ποὺ γνωρίζω εἶναι πὼς εἴμαστε ἀκόμη ὅλοι μας ζωντανοί, εἴμαστε περισσότερο δεμένοι ἀπὸ ποτὲ ἄλλοτε καὶ κυρίως εἴμαστε περισσότερο ἀποφασισμένοι ἀπὸ κάθε ἄλλην φορὰ τῆς ζωῆς μας. Οἱ δὲ φίλοι μας καὶ οἱ σύμμαχοί μας ἐμφανίζονται ἀπὸ τὸ …πουθενά, γιὰ νὰ μᾶς στηρίξουν μὲ τὶς δικές τους γνώσεις, τὶς δικές τους ἐμπειρίες καὶ μὲ ὅλες τους τὶς δυνάμεις, διότι κι αὐτοὶ μὲ τὴν σειρά τους ἀντιλαμβάνονται πὼς τώρα πιὰ δὲν ὑπάρχουν περιθώρια ὀλιγωριῶν καὶ ἀναβολῶν. Ὅση λοιπὸν κι ἐὰν εἶναι ἡ κόπωσις ὅλων αὐτῶν, ἀπὸ προηγούμενες δικές τους περιπέτειες καὶ ἀπὸ παραλλήλους δικούς τους ἀγῶνες, ὅσα κι ἐὰν εἶναι τὰ ἀτομικά τους βάρη, ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ εἶναι φίλοι καὶ νοιώθουν, παράτησαν τὶς ζωές τους καὶ ἔσπευσαν νὰ ἑνώσουν τὶς γροθιές τους μὲ τὶς δικές μας, μὲ ἀποτέλεσμα στὸ τέλος νὰ αἰσθανόμεθα ὅλοι μας ἕνα καὶ τὸ αὐτό. Δὲν νομίζω πὼς ὑπάρχει στὸν κόσμο μας μεγαλύτερο δῶρο ἀπὸ τὸ νὰ αἰσθάνεσαι πὼς δὲν εἶσαι μόνος σου καὶ πὼς δίπλα σου στέκονται ἐξ ἴσου ἀποφασισμενοι μὲ ἐσένα ἄνθρωποι.

Δὲν θὰ ἀναφερθῶ σὲ ἐπὶ μέρους λεπτομέρειες γιὰ τὰ γεγονότα, διότι ἀκόμη δὲν εἶναι ἀναγκαῖον, ἀλλὰ καὶ διότι αἰσθάνομαι ἀκόμη ἀρκετὰ κουρασμένη. Θὰ τὸ πράξω ὅταν θὰ χρειάζεται, ἐφ΄ ὅσον πρωτίστως βέβαια θὰ ἔχουν «σφραγισθῆ» ὅλα τὰ «στεγανά». Γιὰ τὴν ὥρα ἐπέστρεψα καὶ σᾶς δηλώνω δημοσίως πὼς ἡ στιγμὴ ἐκείνη ποὺ ἀποφασίζει κάποιος νὰ σταθῇ στὰ πόδια του, ἀκόμη κι ὅταν συντονισμένα ὅλες οἱ δυνάμεις τῶν ὑβριδικῶν αὐτῶν σαπροφύτων τὸν κτυποῦν, εἶναι ἡ ἱεροτέρα στιγμὴ τῆς ζωῆς του, διότι ἡ ἀπόφασίς του νὰ πολεμήσῃ εἶναι τόσο ἰσχυρά, ποὺ δὲν κάμπτεται. Σὲ στιγμὲς κρίσεως, ποὺ ὁ ἄνθρωπος κινδυνεύει νὰ λυγίσῃ, ἐὰν ὅλη ἡ στάσις ζωῆς του δὲν ἀναθεωρηθῇ, δὲν ὑπάρχει καὶ πιθανότης νὰ ἐξέλθῇ τῶν τελμάτων του. Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ ὅλοι μας ἔχουμε αὐτὲς τὶς καμπὲς κάπου στὶς «ἀποσκευὲς» τῶν ἐμπειριῶν μας, ἂς ξεκινήσουμε ἀπὸ τὸ νὰ τὶς ἐπαναφέρουμε στὴν μνήμη μας καὶ νὰ τὶς ἐπεξεργασθοῦμε τόσο, ὅσο χρειάζεται, πρὸ κειμένου νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ἐὰν κάθε στιγμὴ δὲν στεκόμεθα ἀποφασισμένοι στὰ πόδια μας μόνοι μας, οὐδεὶς θὰ εὑρεθῆ γιὰ νὰ μᾶς στηρίξῃ. Μόνον ὅταν ἐμεῖς θὰ εἴμαστε ἀρκούντως δυνατοὶ καὶ συνειδητοποιημένοι, θὰ ἐπιτύχουμε, προσωρινῶς στὴν ἀρχὴ ἀλλὰ ἐν συνεχείᾳ ὅλο καὶ πιὸ σταθερῶς, ὄχι μόνον νὰ ἀντιμετωπίσουμε μὲ ἐπιτυχία τὶς ἐπιθέσεις ἀλλὰ κυρίως νὰ ἀναστρέψουμε τὰ δεδομένα ὑπέρ μας.

Φιλονόη

Σημείωσις ἐπὶ τῆς οὐσίας

Κάτι ποὺ ἀνεκάλυψα, πρὸ ἐτῶν, σχετικῶς μὲ τὸ πότε θὰ εὑρεθοῦν οἱ κατάλληλοι καὶ σημαντικοὶ ἐκεῖνοι σύντροφοι, ποὺ θὰ μᾶς στηρίξουν. Τὸ …«παλαβὸ» τῆς ὑποθέσεως εἶναι πὼς ὅταν ἐμεῖς εἴμαστε ἀποφασισμένοι νὰ φθάσουμε κάπου καὶ ἔχουμε σαφῶς προσδιορίση τὸν σκοπό μας, τότε καὶ μόνον τότε οἱ κατάλληλοι ἄνθρωποι ἐμφανίζονται τὴν κατάλληλο στιγμὴ γιὰ νὰ «προσθέσουν» τὸ δικό τους «λιθαράκι» γνώσεως, πληροφορίας καὶ στηρίξεως. Τὸ …«γαϊτανάκι» αὐτὸ  εἶναι, κατὰ κάποιον τρόπο, «μαγικό», διότι πάντα συμβαίνει μόνον ὅταν χρειάζεται καὶ  χρησιμεύει ὡς «ὁδηγός». Οὐδέποτε θὰ μείνουμε, βάσει τῶν δικῶν μου ἀπόψεων, μόνοι μας, ὅταν αὐτὸ γιὰ τὸ ὁποῖον ἀγωνιζόμεθα εἶναι ὁ ἀγὼν ὁ καλός.

εἰκόνα

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

One thought on “Ὥρα νὰ σταθοῦμε (μόνοι μας) στὰ πόδια μας

Leave a Reply