Κυκλοφορεῖ μία πληροφορία ἐδῶ καὶ ὧρες, ὅτι μετὰ τὶς ἀντιδράσεις ποὺ συναντοῦν ἀπὸ τὸν ἑλληνόφωνο πληθυσμὸ γιὰ τὴν μετεγκατάσταση τῶν εἰσβολέων στὴν ἐνδοχώρα σκέπτονται νὰ μεταφέρουν πολλοὺς στὴν ἑλληνοβουλγαρικὴ μεθόριο κοντὰ σὲ χωριὰ ποὺ κατοικεῖ ἡ ἑλληνικὴ μουσουλμανικὴ μειονότης.

Εἶναι φανερό, ὅτι ἔχουμε μπλέξη μὲ ἀτόλμους, ἀνιδέους καὶ τὸ χειρότερο μὲ ἰδεοληπτικούς.

Ἡ μετεγκατάστασις τῶν χιλιάδων εἰσβολέων ἀπὸ τὰ νησιὰ τοῦ ἀνατολικοῦ Αἰγαίου (πρὸς τὴν ἠπειρωτικὴ χώρα), οὐδὲ μίαν ἀμφιβολία ἀφήνει (σὲ ὅσους δὲν θέλουμε νὰ κάνουμε τυφλὴ ἀντιπολίτευση), ὅτι εἶναι κίνησις πανικοῦ καὶ φόβου ἀπὸ τὴν κυβέρνηση, ἡ ὁποία εἶναι φανερὸ ὅτι φοβᾶται ἀνεξέλεγκτες ἐθνικὲς περιπέτειες, σὲ αὐτὸ τὸ εὐαίσθητο κομμάτι τοῦ Αἰγαίου.

Οὐδὲ μία ἀμφιβολία ἐπίσης ὐπάρχει, ὅτι ὁ ὑπόλοιπος ἑλληνικὸς πληθυσμὸς δὲν διατίθεται γιὰ ὁποιουδήποτε εἴδους ἀλληλεγγύη, τόσο πρὸς τοὺς κατοίκους τῶν νησιῶν, ὅσο καὶ γιὰ τὸ ἐπαπειλούμενο ἐθνικὸ θέμα, τὸ ὁποῖο βέβαια κουτοπόνηρα δὲν ἐπικοινωνεῖ καὶ ἡ κυβέρνησις.
Διότι ἐὰν ἐπικοινωνήσῃ αὐτὴ τὴν σκληρὴ πραγματικότητα τότε θὰ ἀναγκασθῇ (ἡ κυβέρνησις) νὰ εὑρεθῇ στὴν ἀνάγκη νὰ πάρῃ σκληρὰ καὶ «ἀντιευρωπαϊκὰ» μέτρα.

Αὐτὸ εἶναι τὸ δράμα τῶν ὀρθὸ ἐμμονικῶν παραισθήσεων τοῦ κυρίου πρωθυπουργοῦ.

Ἐὰν μὲ ἐῤῥωτήσετε γιὰ τὸ ποιὰ εἶναι ἡ λύσις, θὰ σᾶς ἀπαντήσω εὐθαρσῶς πὼς δὲν γνωρίζω.
Ἂν ὁμοίως μὲ ἐῤῥωτήσετε γιὰ τί θὰ ἔκανα ἐὰν ἤμουν πρωθυπουργὸς γιὰ μίαν ἡμέρα, ὁμοίως θὰ σᾶς ἀπαντήσω ὅτι παραλογίζεσθε.
Δὲν ἤμουν στοὺς δρόμους γιὰ περισσότερα ἀπὸ τέσσερα (4) χρόνια προσπαθῶντας νὰ σᾶς πείσω γιὰ τὸ ποσὸ ἱκανὸς καὶ Ἀρίστος εἶμαι.
Αὐτοὶ ποὺ ἦσαν ἂς τὸ λύσουν, γιατί ἐὰν δὲν τὸ λύσουν ἄμεσα θὰ φᾶν πολλὲς κλωτσιὲς καὶ ἂς εἶναι ἄριστοι καὶ ὅσιοι καὶ ἅγιοι.

«Ἕνας»