Διαρκὴς εὐημερία οὐδέποτε ὑπῆρξε στὴν ἱστορία…

Σὲ μίαν ἄλλη εὐτυχισμένη εὐρωπαϊκὴ χώρα διαδηλωτές, πρὸ μερικῶν ἡμερῶν, παραλίγο νὰ λιντσάρουν τὸν πρόεδρο τῆς ἰσχυροτέρας στρατιωτικῆς δυνάμεως τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης.
Μπατριδοευρωπαῖοι, Στέλιος Ῥάμφος καὶ Ἄρης Πορτοσάλτε ἀποφαίνονται, ὅτι οἱ Γάλλοι δὲν ἐπέρασαν διαφωτιζμὸ ἤ, ἐν πάσῃ περιπτώσει, ἐὰν ἐπέρασαν τὸν ἐλησμόνησαν.

Ἀναφέρομαι στὸ παραπάνω περιστατικὸ (ἀπειλῆς λιντσαρίσματος τοῦ προέδρου τῆς Γαλλικῆς Δημοκρατίας) καὶ τὸ συνδέω μὲ τὴν κατάρρευση τῶν εὐρωπαϊκῶν ἐθνῶν καὶ τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης.
Φίλος μοῦ ἀνέφερε ὅμως (ὀρθῶς), ὅτι πρόκειται γιὰ ὁμάδες οἱ ὁποῖες ἀνθίστανται στὴν ἐκλογίκευση τοῦ συνταξιοδοτικοῦ, χαρακτηρίζοντας δὲ τοὺς ἐν λόγῳ διαδηλωτὲς ὡς «Γάλλους ΠαΣόΚους».

ρχικῶς καὶ σὲ πρώτη μάτια συμφωνῶ.
Ὅμως… 
Ἀδυνατοῦν οἱ φίλοι εὐρωπαϊστὲς νὰ ἀπαντήσουν στὴν πραγματικότητα…
Ὅτι δηλαδή….
Αὐτὸ ποὺ ᾠνομάσθη εὐρωπαϊκὸ μεταπολεμικὸ κεκτημένο ἐβασίσθη σὲ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ μοντέλο, στὸ μοντέλο τῆς σοσιαλδημοκρατίας, τὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ ἀποκρυσταλλωθῇ μὲ μία καὶ μόνο φράση: «Δανεισμὸς καὶ καλοπέραση ἀπὸ τὶς ἑπόμενες γενιές, σὲ σημεῖο ὥστε οἱ ἑπόμενες γενεὲς νὰ μὴ μποροῦν νὰ ἀνταπεξέλθουν κι ὄχι μόνο αὐτό, νὰ κινδυνεύουν μὲ πολιτισμικὴ (καὶ φυλετικὴ) ἐξαφάνιση, διότι γιὰ νὰ ὑπηρετηθῇ αὐτὸ τὸ μοντέλο χρειάζεται εἰσαγωγὴ ἀλλοδόξου καὶ ἀλλοφύλου γενετικοῦ ὑλικοῦ».

Τὰ ἀδιέξοδα αὐτὰ δὲν τὰ ἐκαλλιέργησε τὸ κίνημα τῶν «κιτρίνων γιλέκων», ἀλλὰ σειρὰ πολιτικῶν οἱ ὁποῖοι ἢθελαν νὰ εἶναι εὐχάριστοι, ἀρεστοὶ καὶ δημοφιλεῖς στὶς εὐρωπαϊκὲς μάζες.

Ὅπως εἶπε ὁ σύγχρονος γεωπολιτικὸς ἀναλυτῆς George Friedman, σὲ ἐπανειλημενες ὁμιλίες του, ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσις ἐδομήθη στὴν βάση τῆς συνεχοῦς εὐημερίας καὶ ὡς ἐκ τούτου εἶναι κατεδικασμένη νὰ ἀφανισθῇ, διότι συνεχὴς εὐημερία δὲν ὑπῆρξε (καὶ οὐδέποτε θὰ ὑπάρξη) στὴν ἀνθρώπινο ἱστορία.

Δὲν εἶναι λοιπὸν τὰ «κίτρινα γιλέκα» ἡ αἰτία, ἀλλὰ τὸ ἀποτέλεσμα.
Ἐπιπροσθέτως καὶ σὲ μία κίνηση ἀπιστεύτου ἀμοραλισμοῦ καὶ πίσω ἀπὸ τὴν στρατιωτικὴ ἀδυναμία τῆς Γερμανίας ἐδομήθη ἐπὶ πλέον τὸ ὄνειρο τοῦ εὐρῶ, ἀκόμη ἕνα ἀποτυχημένο πείραμα ποὺ στὰ 20 χρόνια παρουσίας του ἐπέβαλε, μὲ ἐμμέσους τρόπους, τὴν γερμανικὴ κυριαρχία, ἀποτελέσματα τῆς ὁποίας ἀκόμη καὶ ὁρκισμένοι εὐρωπαιστὲς βλέπουν μὲ πόνο νὰ ἐκδηλώνεται στὴν σύσκεψη τοῦ Βερολίνου.

Ἐμπρὸς σὲ αὐτὴν τὴν ζοφερὴ πραγματικότητα τὸ νὰ κηρύσσῃς εὐρωπαϊσμὸ ἐκτὸς ἀπὸ ἠλίθιο εἶναι καὶ ἐπικίνδυνο.

Ἡ ὥρα γιὰ τὰ εὐρωπαϊκὰ ἔθνη ἑνὸς δευτέρου πλάνου ἔχει φθάση καὶ κτυπᾶ τὴν πόρτα, ἑνὸς σχεδίου ποὺ θὰ ταιριάζη στὸν κάθε ἕνα ἀνάλογα μὲ τὶς προτεραιότητές του καὶ τὴν δική τοῦ πορεία στὴν ἱστορία.

Ὁποῖος δὲν τὸ ἀντιλαμβάνεται αὐτὸ εἶναι ἐκτὸς ἀπὸ ὀνειροπόλος καὶ ἀφελής.

«Ἕνας» 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply