Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Αὐστρία

Ἡ Ἑλλάδα στὰ χρόνια τῆς χολέρας

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

του Παντελη Καρύκα

Το 1853 ξέσπασε, με αφορμή, υποτίθεται, την προστασία των Ορθοδόξων στους Αγίους Τόπους, ένας νέος Ρωσσοτουρκικός Πόλεμος, ο οποίος εξελίχθηκε στον λεγόμενο Κριμαϊκό Πόλεμο.

ΟΙ Ρώσσοι σύντριψαν τον τουρκικό στόλο στη Σινώπη, τον Σεπτέμβριο του 1853, προκαλώντας την έντονη αντίδραση Βρεταννών και Γάλλων, οι οποίοι για κανένα λόγο δεν επιθυμούσαν ήττα των Οθωμανών, η οποία θα συνεπαγόταν ισχυροποίηση της Ρωσσίας και ίσως κυριαρχία της στα Στενά των Δαρδανελλίων.

Έτσι προειδοποίησαν αρχικά τη Ρωσσία να σταματήσει τον πόλεμο με τους Τούρκους. Όταν ο τσάρος αρνήθηκε του κήρυξαν τον πόλεμο, συμμαχώντας με τους Τούρκους και τους Ιταλούς του Βασιλείου του Πεδεμοντίου. Συνέχεια →

Τί τρύπα εἶναι αὐτή; (β)

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ὁ Δημήτρης, ὅταν ἐδιάβασε τὸ ἄρθρον:

Τί τρύπα εἶναι αὐτή;

ἐπικοινώνησε μαζύ μου γιὰ νὰ μοῦ  παρουσιάσῃ μίαν ἀνακάλυψίν του.
Ἀνάλογη τρύπα, μὲ τὴν παραπάνω, ὄχι πιὰ στὴν Νορβηγία, ἀλλὰ στὸ Περοῦ.
Στὴν χώρα τῶν Ἴνκας. Συνέχεια →

Ἀνύπαρκτος ἡ γονιδιακή σχέσις Ἀλβανῶν Ἰλλυριῶν;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἡ ἱστορία καταγράφει πὼς στὴν συγκεκριμένη περιοχὴ τῆς χερσονήσου τοῦ Αἵμου διέμεναν οἱ Ἰλλυριοί. Οἱ Ἰλλυριοὶ ὅμως ἦσαν συγγενεῖς τῶν Ἑλλήνων. Τὸ ἐὰν ὅμως οἱ Ἰλλυριοὶ εἶναι καὶ οἱ σημερινοὶ Ἀλβανοί, εἶναι ἄλλο ζήτημα. Ὅπως ἐπίσης εἶναι ἄλλο ζήτημα τὸ ὅτι ὅλοι οἱ λαοὶ τῆς χερσονήσου πασχίζουν μὲ κάθε τρόπο νὰ συνδέσουν τὴν ἱστορία τους μὲ τὴν Ἑλλάδα.
Φυσικά, πάντα βάσει ἱστορικῶν δεδομένων, τὸ ὄνομα τῆς Ἀλβανίας, τῶν Ἀλβανῶν καὶ τῶν Ἀρβανιτῶν ἐπίσης ἔχουν τὶς ἑλληνικές τους ῥίζες κάπου στὰ βάθη τῶν αἰώνων… Συνέχεια →

3η Σεπτεμβρίου 1843. Ἡ μετάβασις στήν συνταγματική μοναρχία

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Η απολυταρχική διακυβέρνηση του Όθωνα, η πτώχευση του ελληνικού Δημοσίου το 1843 και η εκβιαστική τακτική των ξένων δανειστών, συνέτειναν στην επιδείνωση της κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης  στη χώρα.

Η στρατιωτική εξέγερση υπό τον συνταγματάρχη Καλλέργη με την προτροπή του Μακρυγιάννη, την ενθάρρυνση των ξένων πρεσβειών και τη συμπόρευση των πολιτικών ηγετών, ανάγκασαν τον Όθωνα να δεχτεί τη συγκρότηση συντακτικής εθνοσυνέλευσης η οποία ψήφισε το Σύνταγμα του 1844.  Συνέχεια →

Μά ποῦ …ἐχάθη ἡ Γερμανία καλέ;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Τί νά σᾶς πῶ;
Ἐδῶ καὶ λίγες ἡμέρες μὲ τὴν εἰδησεογραφία δὲν τὰ πάω πάρα πολὺ καλά. Προσπαθῶ νὰ τὴν …ἀποφύγω, ἀλλὰ ὅλο …πέφτω ἐπάνω της.
Ἐχθὲς τὸ βράδυ λοιπόν, μοῦ τηλεφώνησε φίλος γιὰ νὰ μὲ ἐνημερώσῃ γιὰ τὴν Γερμανία καὶ τὰ νέα καλούδια ποὺ τῆς …ἔτυχαν.
Πάει ἡ Γερμανία, λέει ὁ φίλος. Πνίγηκε. Χάθηκε κάτω ἀπὸ τὰ νερὰ καὶ τὰ νερὰ καὶ τὰ νερά…

Ἄσχετὴ ἐγώ, διότι εἴπαμε, μὲ τὴν εἰδησεογραφία …μαλώσαμε, τώρα τελευταῖα, κάνω τὴν μικρή μου ἔρευνα καὶ  μένω ἄναυδη!!!
Πῶς; Ποῦ; Γιατί;
Συνέχεια →

Σπύρος Καγιαλές-Καγιαλεδάκης …Ὅταν οἱ Ἕλληνες γεννιοῦνταν ἥρωες..

ἀπὸ τὸν/τὴν

2


Ξημέρωμα του 1897 η Κρήτη «βράζει» από τις θηριωδίες των Τούρκων. Οι Κρητικοί αποφασίζουν να κηρύξουν την Ένωση με την μητέρα Ελλάδα. Στον Προφήτη Ηλία του Ακρωτηρίου Χανίων Κρήτης οχυρώνονται οι επαναστάτες και υψώνουν την ελληνική σημαία, που τους παρέδωσε ο ύπαρχος του θωρηκτού «Ύδρα» Κωνσταντίνος Κανάρης, εγγονός του ναύαρχου Κανάρη.
Συνέχεια →