Ὄχι, μὴ γελιέσθε… Δὲν ἀναφέρομαι στὰ φουκαριάρικα τὰ παιδάκια… Αὐτὰ ἁπλῶς πληρώνουν τὶς ἐπιλογὲς (;;;) τῶν μεγάλων.
Ποιῶν μεγάλων ὅμως… Διότι μεγάλοι ἀπὸ «μεγάλοι» ἔχουν διαφορά.
Ἄλλοι οἱ γονεῖς-μεγάλοι καὶ ἄλλο αὐτοὶ οἱ «μεγάλοι» (φερόμενοι ὡς) ὑπουργοὶ ἀ-παιδείας, ὡς σύμβουλοι καὶ πρόεδροι τῶν παιδαγωγικῶν ἰνστιτοῦτων (λέει), καθὼς καὶ οἱ παρατρεχάμενοί τους, (φερόμενοι ὡς) ἐκπαιδευτικοὶ (μὰ στὴν πραγματικότητα δεσμοφύλακες…!!!).
Συνέχεια
Καί, μάλιστα, γιὰ νὰ μιλήσῃ στὴν κοσιώνη/μπακογιάννη/μητσοτάκη καὶ στὸν παπαχελᾶ/ΜΠΙΛΝΤΕΜΠΕΡΓΚ/ΕΛΙΑΜΕΠ, σπάζοντας τὸ «ἐμπάργκο» ποὺ εἶχε αὐτὸς καὶ τὸ κόμμα του ἐπιβάλλη στὸ κανάλι τῶν ἀλαφουζέων (καὶ ΣΙΑ!!! Διότι δὲν νομίζω νὰ πιστεύουμε πὼς εἶναι μόνον συμφερόντων καὶ ἰδιοκτησίας τῆς ἐν λόγῳ οἰκογενείας τὸ συγκεκριμένο μαγαζάκι…!!!)
Γιατί δέν ἔκατσε στό σπιτάκι του πρό κειμένου νά μήν δοθῇ λαβή ὁλικοῦ καί ὁριστικοῦ του θαψίματος;
Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα… Τὸ ἀλεξέι ἀφ΄ ἑνὸς ἐπέτυχε νὰ συσπειρώσῃ τοὺς φίλους του, ἀλλὰ ἀφ΄ ἑτέρου καὶ νὰ πεισματώσῃ τοὺς ἐχθρούς του, μὲ αὐτὴν τὴν συμμετοχή του. Συνέχεια
Τί λέγαμε λοιπόν γιά τήν δημοκρατία μας; Ὅλα καλά; Ὅλα ἀνθηρά;
Ναί, βεβαίως κι ὅλα πηγαίνουν καλῶς. Μόνον ποὺ τὸ «καλῶς» ξεκινᾶ καὶ τελειώνει σὲ αὐτοὺς ποὺ τὴν διαχειρίζονται καὶ οὐδέποτε σὲ ἐμᾶς. Ἐμεῖς εἴμαστε τὰ χαχολάκια, οἱ χειροκροτητές, οἱ «yes men» ῥὲ φίλε.
Εἴμαστε αὐτοὶ ποὺ θὰ πεθάνουμε γιὰ νὰ τὴν περιφρουρήσουμε, δίχως ὅμως καὶ νὰ ἐννοοῦμε τὰ ἀληθῆ αἴτια τοῦ θανάτου μας. Διότι, ὡς γνωστόν, γιὰ μίαν δημοκρατία ἀγωνίζονται ἅπαντες στὸν πλανήτη μά, κυρίως, ἐπάνω καὶ πρῶτα ἀπὸ ὅλα, οἱ παγκόσμιοι τοκογλύφοι καὶ τὰ τσιράκια τους.
Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ μία «σκέτο» δημοκρατία δὲν ἐξυπηρετεῖ πλήρως, σιγὰ σιγὰ τὴν «μετουσιώνουν» σὲ κάτι πιὸ χρήσιμο καὶ κάτι πιὸ διαχειρίσιμον. Ἀμέτρητοι «ἐθνοσωτῆρες», σοσιαλιστικοῦ τύπου, κάθε λογῆς «ἰδεολογίας» καὶ κομματικῆς γραμμῆς, υἱοθετοῦν τὴν ἐν λόγῳ σαχλαμπούχλα, ἀποκρύβοντας, ἐντέχνως, βεβαίως βεβαίως, πὼς ὅλοι τους ἀποτελοῦν ἁπλῶς μία ἀπὸ τὶς πολλὲς ἐκδοχὲς τῆς ἰδίας δικτατορίας.
Γράφει ὁ Δημήτριος Μιχαλόπουλος
Ἀδιαλείπτως ἐμμένοντας στὸ πατρογονικὸ ἔθος, εἶχα ξυπνήσει λίγο μετὰ τὴν ἀνατολή∙ καὶ ἔτσι, κατὰ τὶς 8:00΄ τὸ πρωὶ εὑρισκόμουν στὸ κατώφλι βιβλιοπωλείου, μὲ τὸν ἰδιοκτήτη τοῦ ὁποίου εἶχα ἤδη συνεννοηθῆ νὰ παραλάβω ὡρισμένους τόμους…
Φεῦ! Οὐαὶ καὶ ἀλλοίμονο! Τὸ ἦθος τῆς πασοκοσυριζαιϊκῆς Ἑλλάδος δὲν ἔχει κάποιαν σχέση μὲ ἐκεῖνο τῆς Πατρίδος μας τῶν μέσων τοῦ Κ΄ αἰώνα. Ὁ φίλος βιβλιοπώλης ἀπουσίαζε βέβαια – καὶ ὅταν προσεπάθησα νὰ ἐκμαιεύσω ἐξήγηση τῆς –θεωρητικῶς ἔστω- ἀνεξήγητης ἀπουσίας του, ἐνεὸς διεπίστωσα ὅτι μόνο οἱ ὁδοκαθαρίστριες ἤσαν πρόσφορες σὲ συζητήσεις ἑρμηνευτικὲς τοῦ φαινομένου. «Τρελλός εἶσαι;», μοῦ εἶπε μία ἀπὸ τὶς συμπαθέστατες βιοπαλαίστριες. «Ἐὰν σοῦ εἶπε στὶς 8:00΄, τυχερὸς θὰ εἶσαι, ἐὰν τηρήσῃ τὸν λόγο του καὶ ἔλθῃ κατὰ τὶς 9:15΄». Συνέχεια
Ὑπάρχει μία κραυγαλέα περίπτωσις στὰ δικαστικὰ δεδομένα, ποὺ ἂν καὶ ὁ ἀδικούμενος δικαστικῶς ἐδικαιώθη, ἐν τούτοις οὐδέποτε ἐφηρμόσθησαν οἱ δικαστικὲς ἀποφάσεις. Πρόκειται γιὰ τὸν καθηγητὴ Ἱστορίας Δημήτριο Μιχαλόπουλο, ποὺ ἐπὶ πλέον μὲ τιμᾶ μὲ τὴν προσωπική του φιλία, ἐδῶ καὶ χρόνια.
Το 1988 προκηρύχθηκε θέση αναπληρωτή καθηγητή στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με γνωστικό αντικείμενο την «Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος». Υποψήφιοι για τη θέση αυτή ήταν οι Δημήτρης Μιχαλόπουλος, επίκουρος καθηγητής τότε στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ο Αντώνης Λιάκος, επίσης επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Τη θέση κατέλαβε ο Αντώνης Λιάκος, αντί για τον Δημήτρη Μιχαλόπουλο. Η εκλογή έγινε παράνομα, δηλαδή βάσει εισηγητικής εκθέσεως που είχε συνταχθεί από διμελή επιτροπή και όχι τριμελή, όπως ρητά ορίζει ο Νόμος. Συνέχεια
Σήμερα ξεκινῶ κάποιες ἀναδημοσιεύσεις, ἀναφορικῶς μὲ κείμενα ποὺ εἶχα γράψει, ὅταν ὁ «πολὺς» Βερέμης, μαζὺ μὲ τὸν Τ(σ)ατσόπουλό του, μᾶς ἄλλαζαν τὰ φῶτα στὴν παραπληροφόρησιν, μέσῳ τῆς «ἱστορικῆς» τους σειρᾶς στὸν ΣΚΑΙ.
Ξέρετε, αὐτῆς τῆς σειρᾶς ποὺ χρηματοδότησε ἡ (πρώην) Ἐθνικὴ τράπεζα τῆς Ἑλλάδος καὶ μᾶς ἄλλαξε τὰ …φῶτα στὶς ἱστορικὲς ἀλλοιώσεις.
Αὐτῆς τῆς ἰδίας σειρᾶς ποὺ ἐπάσχιζε μὲ κάθε δυνατὸν τρόπο νὰ μᾶς καταστρέψῃ τὴν συλλογικὴ μνήμη, ὄχι διότι τοὺς ἔπιασε ὅλους αὐτοὺς κόψιμο μὲ τὴν δική μας ἱστορικὴ ἀντιληπτικότητα, ἀλλὰ γιατὶ ὄφειλαν, κατὰ πῶς ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὰ τεκταινόμενα, νὰ μᾶς ἀποδομήσουν ὅ,τι ἱερὸ καὶ ὅσιο διατηρούσαμε ζωντανὸ μέσα μας. Κι ὡς γνωστὸν ὁ βερέμης τοῦ ΕΛΙΑΜΕΠ (καθὼς καὶ ὅλο τὸ ΕΛΙΑΜΕΠ) οὐδέποτε ἀνησύχησε γιὰ τὶς συνειδήσεις μας, παρὰ μόνον γιὰ νὰ ὁλοκληρωθῇ τὸ πρόγραμμα διαλύσεως τῆς χώρας, κατ’ ἐντολὴν τῶν ὁποίων ἐγκεφάλων τοῦ (κάθε) ΕΛΙΑΜΕΠ καὶ τῆς κάθε Μ.Κ.Ο. ποὺ δρᾶ ἀναλόγως. Συνέχεια
