Μήπως ἔχουν κάποιο ὑπόλειμμα ἀξιοπρεπείας; Μήπως κάποιο ἴχνος εὐσυνειδησίας; Ἤ μήπως κάποιο ψῆγμα ἤθους;
Μήπως φοβοῦνται πώς θά τιμωρηθοῦν; Ἤ μήπως γνωρίζουν πώς θά παραμείνουν διά παντός ἀτιμώρητοι;
Μήπως θά ἐπιστρέψουν τά κλοπιμαία; Ἤ μήπως θά ἀπειληθοῦν μέ δημεύσεις ἤ ἀκόμη καί πτωχεύσεις;
Μήπως δέν ἀπολαμβάνουν διαχρονικῶς ἀσυλίας; Ἤ μήπως δέν ἔφτιαξαν ἔτσι τούς νόμους πού τά δικά τους ἐγκλήματα νά …παραγράφονται μέ κάθε πρόσχημα;

Θυμᾶμαι τὸ παπουτσῆ, πάντα, κάθε φορὰ ποὺ χρειάζομαι νὰ συνειδητοποιήσω τὸ εἶδος τῶν σκουπιδιῶν ποὺ μᾶς κυβερνοῦν. Θυμᾶμαι τὸν παπουτσῆ καὶ τοὺς 81 νεκροὺς τοῦ «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ». Θυμᾶμαι τὸ θράσος χιλίων πιθήκων, μὲ τὸ ὁποίον κουνοῦσε τὸ δάκτυλο πρὸς πάσαν κατεύθυνσιν, ἀλλὰ ὁ ἴδιος παρέμενε ἀκούνητος στὴν καρέκλα τοῦ ὑπουργείου, ἐνᾦ ἀκόμη καὶ σήμερα εἶναι χρήσιμος στοὺς παγκοσμίους τοκογλύφους.

Συνέχεια →