Οὔκ εἴθισται τοῖς Ἕλλησι προσκυνέειν.

ΔΕΝ ΣΥΝΗΘΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΝ ΟΥΚ ΕΙΘΙΣΤΑΙ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙ ΠΡΟΣΚΥΝΕΕΙΝ

ΔΕΝ ΣΥΝΗΘΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΝ.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΑ ΗΘΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ.
 -«Αν δεν προσκυνήσετε τον μεγάλο βασιλιά θα σας θανατώσουμε».
-«Θανατώστε μας, άλλωστε για αυτό ήρθαμε, αλλά δεν προσκυνάμε!».

«Όταν, στην πρώτη εκστρατεία των Περσών, ο Δαρείος έστειλε κήρυκες στην Σπάρτη, όπως έκανε και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος, για να ζητήσουν «γην και ύδωρ», οι Λακεδαιμόνιοι τους πέταξαν σε ένα πηγάδι και τους καλούσαν να πάρουν από κει «γην και ύδωρ» και να τα παν στον βασιλιά τους. Στους Λακεδαιμονίους, λοιπόν, ξέσπασε θυμός του Ταλθυβίου, του κήρυκα του Αγαμέμνονος. Συνέχεια

Θέλουν ὅλοι νά …«γίνουν Ἕλληνες»;

Κατόπιν τοῦ προσφάτου δημοσιεύματος τοῦ «Πρώτου Θέματος» (μὲ ἀρχική του πηγὴ δημοσίευμα τοῦ Ἰγνατίου), μαθαίνουμε πὼς ὁ Τρᾶμπ, μεταξὺ ἄλλων, ἐδήλωσε πὼς «ὅλοι θέλουν νὰ γίνουν Ἕλληνες» (!!!)… Συνέχεια

Γλυτώσαμε ὅμως ἀπὸ τὴν ποδιά…

Τὸ 1982 κατηργήθη ἀπὸ τὰ σχολεῖα ἡ ποδιά, (καὶ εἶπαν νὰ μᾶς τὸ θυμήσουν τὰ δημοσιοκαφρόπαιδα… Τιμῆς ἔνεκεν…!!!)
Μία ποδιά, ποὺ γιὰ πολλὰ πολλὰ χρόνια, ἔδειχνε τὸν μαθητὴ γιὰ μαθητή. Ἀνδρέας ὅμως ἦταν αὐτός. Ἀπαιτεῖτο ἡ …σοσιαλιστικοποίησίς μας.

Κι ἐπέτυχε τὸ πείραμα… Ἀπολύτως…

Συνέχεια

Ἡ ἀλλαγὴ τῆς θέσεως τοῦ τόνου στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, καὶ ἡ δημιουργία θετικῆς ἤ ἀρνητικῆς ἐννοίας.

Η αλλαγή της θέσης του τόνου στην ελληνική γλώσσα, και η δημιουργία θετικής ή αρνητικής έννοιας.

Tου Αντωνίου Α. Αντωνάκου, Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου, Ιστορικού – Συγγραφέως

Η ελληνική γλώσσα λειτουργούσε ανέκαθεν με αυστηρούς κανόνες. Όταν όμως επεβλήθη αυτή η διαστρεβλωμένη εκτρωματική «δημοτικιά», η οποία ειρήσθω εν παρόδω ουδεμία…
σχέση έχει με την αληθινή γλώσσα του λαού, την πραγματική δημοτική, με τις αρχαιοελληνικές ρίζες, την γ΄ κλίση της, την ορθογραφία της, τις προθέσεις της κ.λπ., αυτό άλλαξε. Καταργήθηκαν γραμματικά μέρη αλλά και τμήματα των μερών τού λόγου, καταστρατηγήθηκαν και άλλαξαν γραμματικοί κανόνες, διαστρεβλώθηκαν ορισμοί και στοιχεία! Και μαζί με όλα αυτά, επεβλήθη και ο τονισμός τής προπαραλήγουσας. Έτσι, αφού βρήκαμε αλάτι, ας ρίξουμε και στα λάχανα, όπως λέει κι ο λαός μας.

Συνέχεια

Ἐὰν δὲν ἐλπίζῃς τὸ ἀνέλπιστον, δὲν θὰ τὸ βρῇς.

«ΑΝ ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΕΙΣ, ΤΟ ΑΝΕΛΠΙΣΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙΣ»

(Ηράκλειτος)

Του Αντωνίου Α. Αντωνάκου

Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου

Ιστορικού – Συγγραφέως

Πριν λίγες ημέρες, ψάχνοντας για κάποιο βιβλίο στην βιβλιοθήκη μου, ανεκάλυψα ένα παλαιότερο, τοποθετημένο σε πίσω σειρά. Θυμήθηκα πως για κάποιο λόγο τότε με είχε εκνευρίσει. Ψάχνοντας θυμήθηκα το γιατί και αποφάσισα πως τώρα είναι η πρέπουσα στιγμή να το σχολιάσω. Το βιβλίο ήταν το «Αλφαβητάρι τού Νεοέλληνα» του Χρ. Γιανναρά. Τι είχε όμως συμβεί; Μέσα του υπήρχαν αποσπάσματα, τα οποία ενώ προβάλλονταν ως ρεαλιστικά κείμενα επίκαιρης ελληνικής αυτοσυνειδησίας σε κάποια από αυτά υπήρχε ένας ρεαλισμός, ο οποίος στην πράξη μεταφράζεται ως υφέρπων ψοφοδεϊσμός, που μας προσγειώνει ανώμαλα, λέγοντας πως ό,τι χάθηκε δεν επανέρχεται.

Συνέχεια

Ποιό «Γουδῆ», ποιοῦ «Γουδοχέρη»;

(Γιὰ  νὰ μαθαίνουν οἱ νέοι δημοσιογράφοι

καὶ νὰ θυμοῦνται οἱ … «προοδευτικοί» παλιοί)

Τοῦ Ἀντωνίου Ἀ. Ἀντωνάκου

Συνέχεια