Οὔκ εἴθισται τοῖς Ἕλλησι προσκυνέειν.

ΔΕΝ ΣΥΝΗΘΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΝ ΟΥΚ ΕΙΘΙΣΤΑΙ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙ ΠΡΟΣΚΥΝΕΕΙΝ

ΔΕΝ ΣΥΝΗΘΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΝ.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΑ ΗΘΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ.
 -«Αν δεν προσκυνήσετε τον μεγάλο βασιλιά θα σας θανατώσουμε».
-«Θανατώστε μας, άλλωστε για αυτό ήρθαμε, αλλά δεν προσκυνάμε!».

«Όταν, στην πρώτη εκστρατεία των Περσών, ο Δαρείος έστειλε κήρυκες στην Σπάρτη, όπως έκανε και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος, για να ζητήσουν «γην και ύδωρ», οι Λακεδαιμόνιοι τους πέταξαν σε ένα πηγάδι και τους καλούσαν να πάρουν από κει «γην και ύδωρ» και να τα παν στον βασιλιά τους. Στους Λακεδαιμονίους, λοιπόν, ξέσπασε θυμός του Ταλθυβίου, του κήρυκα του Αγαμέμνονος. Συνέχεια





Θέλουν ὅλοι νά …«γίνουν Ἕλληνες»;

Κατόπιν τοῦ προσφάτου δημοσιεύματος τοῦ «Πρώτου Θέματος» (μὲ ἀρχική του πηγὴ δημοσίευμα τοῦ Ἰγνατίου), μαθαίνουμε πὼς ὁ Τρᾶμπ, μεταξὺ ἄλλων, ἐδήλωσε πὼς «ὅλοι θέλουν νὰ γίνουν Ἕλληνες» (!!!)… Συνέχεια





Γλυτώσαμε ὅμως ἀπὸ τὴν ποδιά…

Τὸ 1982 κατηργήθη ἀπὸ τὰ σχολεῖα ἡ ποδιά, (καὶ εἶπαν νὰ μᾶς τὸ θυμήσουν τὰ δημοσιοκαφρόπαιδα… Τιμῆς ἔνεκεν…!!!)
Μία ποδιά, ποὺ γιὰ πολλὰ πολλὰ χρόνια, ἔδειχνε τὸν μαθητὴ γιὰ μαθητή. Ἀνδρέας ὅμως ἦταν αὐτός. Ἀπαιτεῖτο ἡ …σοσιαλιστικοποίησίς μας.

Κι ἐπέτυχε τὸ πείραμα… Ἀπολύτως…

Συνέχεια





Ἐὰν δὲν ἐλπίζῃς τὸ ἀνέλπιστον, δὲν θὰ τὸ βρῇς.

«ΑΝ ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΕΙΣ, ΤΟ ΑΝΕΛΠΙΣΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙΣ»

(Ηράκλειτος)

Του Αντωνίου Α. Αντωνάκου

Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου

Ιστορικού – Συγγραφέως

Πριν λίγες ημέρες, ψάχνοντας για κάποιο βιβλίο στην βιβλιοθήκη μου, ανεκάλυψα ένα παλαιότερο, τοποθετημένο σε πίσω σειρά. Θυμήθηκα πως για κάποιο λόγο τότε με είχε εκνευρίσει. Ψάχνοντας θυμήθηκα το γιατί και αποφάσισα πως τώρα είναι η πρέπουσα στιγμή να το σχολιάσω. Το βιβλίο ήταν το «Αλφαβητάρι τού Νεοέλληνα» του Χρ. Γιανναρά. Τι είχε όμως συμβεί; Μέσα του υπήρχαν αποσπάσματα, τα οποία ενώ προβάλλονταν ως ρεαλιστικά κείμενα επίκαιρης ελληνικής αυτοσυνειδησίας σε κάποια από αυτά υπήρχε ένας ρεαλισμός, ο οποίος στην πράξη μεταφράζεται ως υφέρπων ψοφοδεϊσμός, που μας προσγειώνει ανώμαλα, λέγοντας πως ό,τι χάθηκε δεν επανέρχεται.

Συνέχεια





Ποιό «Γουδῆ», ποιοῦ «Γουδοχέρη»;

(Γιὰ  νὰ μαθαίνουν οἱ νέοι δημοσιογράφοι

καὶ νὰ θυμοῦνται οἱ … «προοδευτικοί» παλιοί)

Τοῦ Ἀντωνίου Ἀ. Ἀντωνάκου

Συνέχεια





Νὰ τελειώνουμε τέλος πάντων μὲ τοὺς «γλωσσολόγους».

Τοῦ Ἀντωνίου Α. Ἀντωνάκου

Καθηγητοῦ – Κλασσικοῦ Φιλολόγου

Ἱστορικοῦ – Συγγραφέως

 

Τὸν τελευταῖο μῆνα κατάλαβα ὅτι τὰ πράγματα ποὺ ὁδηγοῦν στὴν καταστροφὴ τῆς Ἑλλάδος εἶχαν προχωρήσει μὲ ἰλιγγιώδεις ρυθμούς! Ἀφορμὴ ἦταν ἡ καινούργια γραμματικὴ τῆς Ε΄ καὶ Στ΄ Δημοτικοῦ ποὺ ἀποβλέπει στὴν φωνητικὴ γραφή, μέσῳ τῆς φωνητικῆς προφορᾶς. Ἡ οὐσία ὅμως ἦταν τὰ πλοκάμια ποὺ ὡδήγησαν σὲ αὐτὴ τὴν διαπίστωση. Καὶ τὰ πλοκάμια ἦσαν πολλά, εἶχαν δέ, ὅσον ἀφορᾷ στὴν γλῶσσα, ἕνα κοινὸ ὄνομα: «Γλωσσολόγοι»!

Πράγματι 140 «εἰδικοί» ἐπιστήμονες κινητοποιήθηκαν ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ γιὰ νὰ «θάψουν» τὴν ἀσήμαντη κατ’ Συνέχεια