Θὰ ἔλεγα ἐὰν λυπόμουν γιὰ τὶς τύψεις τοῦ Νταράλα*, ποὺ ὅμως μᾶς ἔχουν σπάσει τὰ νεῦρα…
Ὅλο λυπᾶται, ὅλο πονᾶ, ὅλο τύψεις αίσθάνεται…
Κι ὅλα αὐτά γιατί; Μὰ διότι πληρώσαμε ἐμεῖς τὰ κορόιδα γιὰ νὰ περνάῃ σάκχαριν καὶ κανέλλα αὐτός!
Καὶ δωσ΄ του νὰ τὸ λέῃ καὶ νὰ τὸ ξαναλέῃ…
Συνέχεια