Οἱ πόλεις ποὺ ἐστέρευσαν

Στην παλαιά αυτή γκραβούρα εικονίζεται ένα τμήμα του Ιλισσού, στην περιοχή της Καλιρρόης.
Όλη αυτή η ομορφιά, παραχώθηκε και τσιμεντώθηκε κάτω από τόνους ψευδαισθήσεων 
περί “ανάπτυξης” και “προόδου”
Μας παραδόθηκε ένας παράδεισος και φτιάξαμε μια κόλαση…

Κακό, πολὺ κακό, τὸ νὰ διαβιῇ κάποιος στὴν Ἀθήνα, τὸ πάλαι ποτὲ πανέμορφον Ἄστυ τῆς θεᾶς Ἀθηνᾶς. Κακὸ καὶ δύσκολο. Καὶ εἶναι δύσκολο διότι πῶς νά ἐπιβιώσῃς μέσα στήν τόση ἀσκήμια πού τήν ἐκφράζει πλέον; Τὸ πράσινο εἶναι ἀνύπαρκτον καί, γιὰ νὰ τὸ δῇ κάποιος, πρέεπι νὰ …«συμβιβασθῇ» ἢ μὲ τὴν …τσιμεντένια του περίφραξιν ἤ, ἀκόμη χειρότερα, νὰ διανύσῃ πολλὰ χιλιόμετρα. Καὶ στὶς δύο περιπτώσεις εἶναι ὀδυνηρό.

Ἀφιέρωμα σήμερα. Στὴν πάλαι ποτὲ ὡραία Ἀθήνα (κι ὄχι μόνον), γιὰ νὰ θυμηθοῦμε τὸ πόσην βία ἀνεχόμεθα. Πέραν τῶν ὁρίων ἀντοχῆς μας. Συνέχεια

Ὅταν τὸ Ἑλληνικὸ κράτος ὑπερασπίζεται τὸν Μπόμπολα εἰς βάρος τοῦ …κράτους.

Ὅταν το ἑλληνικὸ κράτος ὑπερασπίζεται τὸν Μπόμπολα σὲ βάρος τοῦ …Ἑλληνικοῦ κράτους…!!!

Κατεδικάσθη ἡ Ἑλλὰς ἀπὸ τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριον γιὰ τὰ μεταλλεία χρυσοῦ!
Μὲ τὴν σχετικὴ ἀπόφασι ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσις ζητᾶ ἀπὸ τὴν ἐταιρεία «Ἑλληνικὸς Χρυσὸς-συμφερόντων Μπόμπολα καὶ λοιπῶν- νὰ καταβάλῃ 22,3 ἑκατομμύρια εὐρῶ, ἐπεὶ δὴ ἡ μεταβίβασις περιουσιακῶν στοιχείων καὶ γαίας ἔγινε σὲ τιμὴ κατωτέρα τῆς ἀξίας των!

Συνέχεια

Ὅταν τὰ Giorgo ἔκαναν business μὲ πετρέλαια!


Ὅταν λοιπὸν τὸ Giοrgo ἔκανε τὶς συμφωνίες του, μαζὺ μὲ τὸ ἄλλο Giorgo καὶ μὲ σύμβουλο τὸν μεγάλο διδάσκαλό τους Κωστάκη Σημίτη (βᾶλτε καὶ τὸ πατρικό του, δὲν μὲ χαλάει!), μὲ τὴν στήριξι τοῦ ἄλλου Giorgo (αὐτοῦ, τοῦ ΛΑΟπλάνου) καὶ τῆς Ντορίτσας, καθῶς  καὶ μὲ τὴν «ἀνοχὴ» (;;;;;;) τῆς Ἀλέκας, τοῦ Ἀλέκου, τοῦ Ἀλέξη, τοῦ Ἀντωνάκη καὶ λοιπῶν μικρῶν καὶ μεγάλων κεφαλῶν τῆς αὐτῆς συμμορίας, τότε λοιπὸν ἔκαναν big business!!! Very big business!!!

Συνέχεια

Ὁ Ἐθνικός μας πλοῦτος! Μᾶς τὸν κλέβουν;

Σημείωσις (μεταγενεστέρα ἀλλὰ …ἐπὶ τῆς οὐσίας) γιὰ τὰ κάτωθι
Ὁ κος Μάρτης, ποὺ γράφει, ἦταν ἐπίσης ὑπουργὸς αὐτῶν τῶν κυβερνήσεων ἄρα καὶ μετέχων τοῦ ἐν λόγῳ συστήματος, καθὼς φυσικὰ καί, ἐν μέρει (δὲν θὰ πῶ συνολικῶς), συνεργός, τοὐλάχιστον σὲ ὅσα συνέβησαν ἐπὶ δικῆς του περιόδου εὐθύνης, ἐφ΄ ὅσον καὶ τότε, ὅπως καὶ τώρα φυσικά, ἡ διαπλοκὴ ὑφίστατο. Συνεπῶς ὁ κος Μάρτης ἦταν καὶ γνώστης, ἐκ τῶν ἔσω, ὅλων αὐτῶν ποὺ τώρα καταγγέλλει δημοσίως καί, ἐπὶ τέλους, διαπιστώνουμε ἐμεῖς οἱ χαχόλοι πλέον ἀπὸ κοινοῦ. Γιατί δέν ἐμίλησε τότε περί διαπλοκῆς;; Γιατί δέν παρῃτήθη τότε λόγῳ διαπλοκῆς; Γιατί δέν τά ἔγραφε ἀπό τότε τά περί διαπλοκῆς;Ὑπῆρχαν βέβαια καὶ ἐπὶ ἐποχῆς του οἱ «γνωστοὶ-ἄγνωστοι νταβατζῆδες» (κατὰ καραμανλῆ νεωτέρου) στὰ «ἐντός, ἐκτὸς κι ἐπὶ τὰ αὐτά». Ἦσαν δῆλα δὴ αὐτοὶ ποὺ «ἔλυαν κι ἔδεναν» διαρκῶς στὰ τῶν ἀποφάσεων γιὰ ἐπενδύσεις, γιὰ ἐνέργεια καὶ γιὰ ἀνάπτυξιν. Σωστά. Καὶ ἦσαν, εἶναι καί, (κατὰ πῶς φαίνεται), θὰ εἶναι (γιὰ ἀρκετὸν καιρὸ ἀκόμη) καὶ οἱ μόνοι ποὺ ἤλεγχαν, ἐλέγχουν καὶ θὰ ἐλέγχουν «θέσεις-κλειδιὰ» τέτοιες, ποὺ νὰ καθορίζουν τὸ ἐὰν ἡ χώρα θὰ ἀναπτυχθῇ ἢ θὰ μείνῃ ὑπό-ἀνάπτυκτος καὶ θὰ τὴν λεηλατοῦν, ἐφ΄ ὅσον  θὰ τοὺς συμφέρη ἢ ὄχι. Ἀληθῆ ὅλα τοῦτα… Ἰσχύει ὅμως καὶ τὸ δικαίωμα, καθὼς καὶ ἡ ὑποχρέωσις, τῆς ἀνοχῆς ἢ τῆς μή.
Τὸ ἐὰν (ἤ ὄχι) ἐπὶ ἐποχῆς του ἡ διαπλοκὴ δροῦσε στὸ παρασκήνιον καὶ σήμερα (ἐπισήμως) διαφεντεύει τὴν χώρα, εἶναι μία συνθήκη ποὺ δὲν ἀλλάζει.
Συνέχεια

Ἐνέργεια καὶ ἀναπτυξιακοὶ τομεῖς.

Σημείωσις (μεταγενεστέρα ἀλλὰ …ἐπὶ τῆς οὐσίας) γιὰ τὰ κάτωθι
Ὁ κος Μάρτης, ποὺ γράφει, ἦταν ἐπίσης ὑπουργὸς αὐτῶν τῶν κυβερνήσεων ἄρα καὶ μετέχων τοῦ ἐν λόγῳ συστήματος, καθὼς φυσικὰ καί, ἐν μέρει (δὲν θὰ πῶ συνολικῶς), συνεργός, τοὐλάχιστον σὲ ὅσα συνέβησαν ἐπὶ δικῆς του περιόδου εὐθύνης, ἐφ΄ ὅσον καὶ τότε, ὅπως καὶ τώρα φυσικά, ἡ διαπλοκὴ ὑφίστατο. Συνεπῶς ὁ κος Μάρτης ἦταν καὶ γνώστης, ἐκ τῶν ἔσω, ὅλων αὐτῶν ποὺ τώρα καταγγέλλει δημοσίως καί, ἐπὶ τέλους, διαπιστώνουμε ἐμεῖς οἱ χαχόλοι πλέον ἀπὸ κοινοῦ. Γιατί δέν ἐμίλησε τότε περί διαπλοκῆς;; Γιατί δέν παρῃτήθη τότε λόγῳ διαπλοκῆς; Γιατί δέν τά ἔγραφε ἀπό τότε τά περί διαπλοκῆς;Ὑπῆρχαν βέβαια καὶ ἐπὶ ἐποχῆς του οἱ «γνωστοὶ-ἄγνωστοι νταβατζῆδες» (κατὰ καραμανλῆ νεωτέρου) στὰ «ἐντός, ἐκτὸς κι ἐπὶ τὰ αὐτά». Ἦσαν δῆλα δὴ αὐτοὶ ποὺ «ἔλυαν κι ἔδεναν» διαρκῶς στὰ τῶν ἀποφάσεων γιὰ ἐπενδύσεις, γιὰ ἐνέργεια καὶ γιὰ ἀνάπτυξιν. Σωστά. Καὶ ἦσαν, εἶναι καί, (κατὰ πῶς φαίνεται), θὰ εἶναι (γιὰ ἀρκετὸν καιρὸ ἀκόμη) καὶ οἱ μόνοι ποὺ ἤλεγχαν, ἐλέγχουν καὶ θὰ ἐλέγχουν «θέσεις-κλειδιὰ» τέτοιες, ποὺ νὰ καθορίζουν τὸ ἐὰν ἡ χώρα θὰ ἀναπτυχθῇ ἢ θὰ μείνῃ ὑπό-ἀνάπτυκτος καὶ θὰ τὴν λεηλατοῦν, ἐφ΄ ὅσον  θὰ τοὺς συμφέρη ἢ ὄχι. Ἀληθῆ ὅλα τοῦτα… Ἰσχύει ὅμως καὶ τὸ δικαίωμα, καθὼς καὶ ἡ ὑποχρέωσις, τῆς ἀνοχῆς ἢ τῆς μή.
Τὸ ἐὰν (ἤ ὄχι) ἐπὶ ἐποχῆς του ἡ διαπλοκὴ δροῦσε στὸ παρασκήνιον καὶ σήμερα (ἐπισήμως) διαφεντεύει τὴν χώρα, εἶναι μία συνθήκη ποὺ δὲν ἀλλάζει.
Συνέχεια