Μπάτσης Δημήτριος
Ἡ Βαρειὰ βιομηχανία στὴν Ἑλλάδα
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: σύμβασις COOPER
Ἐρωτήματα περί συμβάσεως ΚΟΥΠΕΡ.
Σημείωσις (μεταγενεστέρα ἀλλὰ …ἐπὶ τῆς οὐσίας) γιὰ τὰ κάτωθι
Ὁ κος Μάρτης, ποὺ γράφει, ἦταν ἐπίσης ὑπουργὸς αὐτῶν τῶν κυβερνήσεων ἄρα καὶ μετέχων τοῦ ἐν λόγῳ συστήματος, καθὼς φυσικὰ καί, ἐν μέρει (δὲν θὰ πῶ συνολικῶς), συνεργός, τοὐλάχιστον σὲ ὅσα συνέβησαν ἐπὶ δικῆς του περιόδου εὐθύνης, ἐφ΄ ὅσον καὶ τότε, ὅπως καὶ τώρα φυσικά, ἡ διαπλοκὴ ὑφίστατο. Συνεπῶς ὁ κος Μάρτης ἦταν καὶ γνώστης, ἐκ τῶν ἔσω, ὅλων αὐτῶν ποὺ τώρα καταγγέλλει δημοσίως καί, ἐπὶ τέλους, διαπιστώνουμε ἐμεῖς οἱ χαχόλοι πλέον ἀπὸ κοινοῦ. Γιατί δέν ἐμίλησε τότε περί διαπλοκῆς;; Γιατί δέν παρῃτήθη τότε λόγῳ διαπλοκῆς; Γιατί δέν τά ἔγραφε ἀπό τότε τά περί διαπλοκῆς;Ὑπῆρχαν βέβαια καὶ ἐπὶ ἐποχῆς του οἱ «γνωστοὶ-ἄγνωστοι νταβατζῆδες» (κατὰ καραμανλῆ νεωτέρου) στὰ «ἐντός, ἐκτὸς κι ἐπὶ τὰ αὐτά». Ἦσαν δῆλα δὴ αὐτοὶ ποὺ «ἔλυαν κι ἔδεναν» διαρκῶς στὰ τῶν ἀποφάσεων γιὰ ἐπενδύσεις, γιὰ ἐνέργεια καὶ γιὰ ἀνάπτυξιν. Σωστά. Καὶ ἦσαν, εἶναι καί, (κατὰ πῶς φαίνεται), θὰ εἶναι (γιὰ ἀρκετὸν καιρὸ ἀκόμη) καὶ οἱ μόνοι ποὺ ἤλεγχαν, ἐλέγχουν καὶ θὰ ἐλέγχουν «θέσεις-κλειδιὰ» τέτοιες, ποὺ νὰ καθορίζουν τὸ ἐὰν ἡ χώρα θὰ ἀναπτυχθῇ ἢ θὰ μείνῃ ὑπό-ἀνάπτυκτος καὶ θὰ τὴν λεηλατοῦν, ἐφ΄ ὅσον θὰ τοὺς συμφέρη ἢ ὄχι. Ἀληθῆ ὅλα τοῦτα… Ἰσχύει ὅμως καὶ τὸ δικαίωμα, καθὼς καὶ ἡ ὑποχρέωσις, τῆς ἀνοχῆς ἢ τῆς μή.
Τὸ ἐὰν (ἤ ὄχι) ἐπὶ ἐποχῆς του ἡ διαπλοκὴ δροῦσε στὸ παρασκήνιον καὶ σήμερα (ἐπισήμως) διαφεντεύει τὴν χώρα, εἶναι μία συνθήκη ποὺ δὲν ἀλλάζει.
Συνέχεια
Πετρέλαια ὑπάρχουν, ἀλλὰ ποιός θὰ τὰ βγάλῃ;
Πόσα χρόνια γνωρίζουν στὰ κυβερνητικὰ κλιμάκια γιὰ τὴν ὕπαρξιν τῶν πετρελαίων (καὶ γενικότερα τῶν ὑδρογονανθράκων) στὴν χώρα μας; Πολλά! Πάρα πολλά!
Κάπου ἐδιάβαζα γιὰ ἀναγωγή στὰ χρόνια τοῦ Βενιζέλου ἢ τοῦ Τρικούπη!
Κι ἔτσι νὰ μὴν εἶναι, ἔχουμε ἀκούσει δεκάδες κραυγὲς ἐπί κραυγῶν (βλέπε καὶ Πάγκαλο) ἀναφορικῶς μὲ τὴν μὴ ὕπαρξι πετρελαίων στὴν χώρα μας. Τὸ γιατί, λογικὰ ἐὰν τὸ ἔβλεπες, πρὶν καταγράψουν οἱ δορυφόροι (κι ἐπιβεβαιώσουν) τὴν ὕπαρξιν πετρελαίων, εἶναι πασιφανές. Μία λεκάνη! Μία συγκεκριμένη δομή ἐδαφῶν. Μία συγκεκριμένη σεισμογενὴς συμπεριφορά.
Ἐνέργεια καὶ ἀναπτυξιακοὶ τομεῖς.
Σημείωσις (μεταγενεστέρα ἀλλὰ …ἐπὶ τῆς οὐσίας) γιὰ τὰ κάτωθι
Ὁ κος Μάρτης, ποὺ γράφει, ἦταν ἐπίσης ὑπουργὸς αὐτῶν τῶν κυβερνήσεων ἄρα καὶ μετέχων τοῦ ἐν λόγῳ συστήματος, καθὼς φυσικὰ καί, ἐν μέρει (δὲν θὰ πῶ συνολικῶς), συνεργός, τοὐλάχιστον σὲ ὅσα συνέβησαν ἐπὶ δικῆς του περιόδου εὐθύνης, ἐφ΄ ὅσον καὶ τότε, ὅπως καὶ τώρα φυσικά, ἡ διαπλοκὴ ὑφίστατο. Συνεπῶς ὁ κος Μάρτης ἦταν καὶ γνώστης, ἐκ τῶν ἔσω, ὅλων αὐτῶν ποὺ τώρα καταγγέλλει δημοσίως καί, ἐπὶ τέλους, διαπιστώνουμε ἐμεῖς οἱ χαχόλοι πλέον ἀπὸ κοινοῦ. Γιατί δέν ἐμίλησε τότε περί διαπλοκῆς;; Γιατί δέν παρῃτήθη τότε λόγῳ διαπλοκῆς; Γιατί δέν τά ἔγραφε ἀπό τότε τά περί διαπλοκῆς;Ὑπῆρχαν βέβαια καὶ ἐπὶ ἐποχῆς του οἱ «γνωστοὶ-ἄγνωστοι νταβατζῆδες» (κατὰ καραμανλῆ νεωτέρου) στὰ «ἐντός, ἐκτὸς κι ἐπὶ τὰ αὐτά». Ἦσαν δῆλα δὴ αὐτοὶ ποὺ «ἔλυαν κι ἔδεναν» διαρκῶς στὰ τῶν ἀποφάσεων γιὰ ἐπενδύσεις, γιὰ ἐνέργεια καὶ γιὰ ἀνάπτυξιν. Σωστά. Καὶ ἦσαν, εἶναι καί, (κατὰ πῶς φαίνεται), θὰ εἶναι (γιὰ ἀρκετὸν καιρὸ ἀκόμη) καὶ οἱ μόνοι ποὺ ἤλεγχαν, ἐλέγχουν καὶ θὰ ἐλέγχουν «θέσεις-κλειδιὰ» τέτοιες, ποὺ νὰ καθορίζουν τὸ ἐὰν ἡ χώρα θὰ ἀναπτυχθῇ ἢ θὰ μείνῃ ὑπό-ἀνάπτυκτος καὶ θὰ τὴν λεηλατοῦν, ἐφ΄ ὅσον θὰ τοὺς συμφέρη ἢ ὄχι. Ἀληθῆ ὅλα τοῦτα… Ἰσχύει ὅμως καὶ τὸ δικαίωμα, καθὼς καὶ ἡ ὑποχρέωσις, τῆς ἀνοχῆς ἢ τῆς μή.
Τὸ ἐὰν (ἤ ὄχι) ἐπὶ ἐποχῆς του ἡ διαπλοκὴ δροῦσε στὸ παρασκήνιον καὶ σήμερα (ἐπισήμως) διαφεντεύει τὴν χώρα, εἶναι μία συνθήκη ποὺ δὲν ἀλλάζει.
Συνέχεια
Σύμβασις COOPER. Ἡ ἀλήθεια καί τά ψέμματα!
Ἡ σύμβασις COOPER μέ ἀπησχόλησε, ὃπως καί ἀρκετούς ἂλλους φαντάζομαι. Μόλις ὃμως κατάφερα νά τήν μελετήσω καί νά σᾶς μεταφέρω τίς πληροφορίες πού ἀπεκόμισα. Ἐδῶ κι ἀρκετόν καιρό τὴν ἀναζητοῦσα, πρό κειμένου νά καταλάβω τί ἀκριβῶς ἒχει παραχωρήσει (ἢ ἀκόμη κι ἐκχωρήσει) τό Ἑλληνικόν Δημόσιον.
Τά συμπεράσματά μου; Ἡ σύμβασις εἶναι ἒως καί τά ἂρθρα 49, μία ἀξιοπρεπεστάτη συμφωνία.
Ἀπό τό ἂρθρον 50 ξεκινοῦν κάποιες «ἰδιαίτερες» παραχωρήσεις ἀλλά καί αὐτές δέν εἶναι τόσο ἐπιζήμιες γιά τήν Ἐθνική Οἰκονομία, ἐὰν σκεφθοῦμε πώς ὑπεγράφῃ σέ μίαν περίοδο πού ὁ Μεταξᾶς καί ἡ κυβέρνησίς τουἐναγωνίως ἀνεζήτουν χρήματα καί πόρους γιά νά στήθῇ ἡ πολεμική μας μηχανή.
Ἀποσπάσματα ἀπό τὸ βιβλίο τοῦ Δημήτρη Μπάτση.
Ὁ Δημήτριος Μπάτσης ἐκτελέσθηκε τό 1952 (30 Μαρτίου), μαζί μέ τόν Νικόλαο Μπελογιάννη, τόν Νικόλα Καλούμενο καὶ τὸν Ἠλία Ἀργυριάδη. Ἦταν ἓνα πρόσωπο δραστήριο, κινητικό καὶ μέ πολλά ἐνδιαφέροντα. Εἶχε ἀσχοληθεῖ μέ ἒρευνες σέ θέματα ἐνεργειακά καί εἶχε συγγράψει τό βιβλίο “ἡ βαρειά βιομηχανία τῆς Ἑλλάδος”. Συνέχεια