Ἔλαβα πρὸ καιροῦ τὸ μήνυμα ποὺ ἀκολουθεῖ καὶ τοῦ ὁποίου ὁ συγγραφέας του ἐπιθυμεῖ νὰ παραμείνῃ ἄγνωστος.
Τὸ παραθέτω μὲ κάθε ἐπιφύλαξι γιὰ τὴν ἐξιστόρησι καὶ τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια.
«Ὁ πιλότος τῆς Panamerican, μᾶς ἐπληροφόρησε ὅτι ἔπρεπε νὰ δέσουμε τὶς ζῶνες μας, καθὼς σὲ λίγα λεπτὰ θὰ προσγειωνόμασταν στὸ aeropuerto internacional de Pudahuel.
Ἔσβησα τὸ τσιγάρο μου, κάπνιζα τότε Marlboro κόκκινα, καὶ κύτταξα τὸ ῥολόι μου: ἦταν 6:00 ἡ ὥρα τὸ ἀπόγευμα τῆς 9ης Σεπτεμβρίου τοῦ 1973.
Ὁ πρώιμος ἀνοιξιάτικος ἥλιος ἔδυε στὸν Εἰρηνικὸ παίζοντας μὲ τὰ ὑπέροχα χρώματα τῆς Χιλῆς, ποὺ τόσο ὀμορφα ἀνεδύοντο τὴν ἄνοιξη.
Συνέχεια
