Πράγματι, οἱ τόνοι λάσπης κατὰ τῆς Ῥεπούση δὲν στοχεύουν μόνον ἐκείνην!

Στοχεύουν ὅλα τὰ σκουπίδια ποὺ μᾶς ἔχουν κάτσει στὴν πλάτη καὶ κουνοῦν τὰ πόδια, σὰν ἄλλοι νεοναζί, φασῖστες καὶ χουντοπροϊόντα. 

Γιατί ὁ τίτλος καί τό ἀρχικόν σχόλιον;
Ἔλαβα ἀπὸ τὸν πολὺ καλό μου φίλο Χρῆστο μίαν δημοσίευσιν μὲ τὸν τίτλο:

Οι τόνοι λάσπης προς τη Μαρία Ρεπούση δεν στοχεύουν μόνο εκείνη

Καὶ «ξαφνιάστηκα» ἀπὸ τὸ θράσος τοῦ γράφοντος. (Στὸ τέλος τῆς ἀναρτήσεως θὰ παραθέσω ὅλην τὴν δημοσίευσιν, γιὰ ὅσους ἔχουν τὸ κουράγιο νὰ τὴν μελετήσουν.)

Ἄς ξεκινήσω φυσικὰ ἀπὸ τὸν γράφοντα.
Γεώργιος Στόγιας, ἐκπαιδευτικός, συγγραφέας τοῦ μυθιστορήματος «ἐαρινὸν ἐξάμηνον», ἀρθρογρᾶφος στὴ σελίδα φελέκι (feleki  τὸ γράφουν, ἀλλὰ τόσα ξέρουν….)  καὶ ….αὐτά!
Τίποτα περισσότερον!
Κάτι συνεντεύξεις, μία σελίδα στὸ ΦΕΣΙΜΠΟΥΚ (κατὰ πῶς τὸ ἀποκαλεῖ ὁ φίλος Γιάννης Φραγκούλης) ἐδῶ καὶ ἡ σελίδα τοῦ μυθιστορήματος δ
Ἕνας δῆλα δὴ καθημερινὸς ἄνθρωπος καὶ τίποτα περισσότερον!
Ἀλλά εἶναι ἔτσι;
Διότι ἀπὸ τὸν τίτλον ποῦ χρησιμοποεῖ μὲ κάνει κι ἀμφιβάλλω! 
Γιὰ νὰ δοῦμε… (παλαιά μου τέχνη… κομματάκι κομματάκι θὰ τὸ πιάσω πάλι…)

Γράφει λοιπὸν ὁ Στόγιας:

 Σχετικά με τη χτεσινή κανιβαλική σεξιστική φασιστική διαδικτυακή επίθεση στη βουλευτή της ΔΗΜ.ΑΡ και ιστορικό Μ. Ρεπούση, έχω δυο απορίες και μερικές γενικότερες παρατηρήσεις:

«Ἀγαπητὲ» Γεώργιε, διάβασα πάρα πολλὰ ἀλλὰ σὲ κανένα κείμενον δὲν διάβασα, μεταξὺ αὐτῶν καὶ τῶν δικῶν μου, σεξιστική, φασιστικὴ, καννιβαλικὴ ἐπίθεσιν!
Οὐδὲ ἕνας, ἀπὸ ὅσους γράψαμε, σὲ διαβεβαιῶ, δὲν ἔχει καμμίαν ὄρεξιν καὶ διάθεσιν νὰ φάῃ τὸ εἴδωλόν σου! Δὲν τρώγεται μὲ τίποτα!  Οὔτε φυσικὰ νὰ τῆς ἐπιβληθοῦμε φασιστικῶς! Στοὺς φασῖστες αὐτοῦ τοῦ εἴδους δὲν ἐπιβάλλεσαι! Ἄλλως τε ἐμεῖς δὲν εἴμαστε φασῖστες. Παραθέτουμε ἐπιχειρήματα, θέτουμε ἐρωτήματα κι ἐκφράζουμε ἀπορίες. Τὸ εἴδωλόν σου μᾶς ἀντιμετωπίζει φασιστικότατα, ἀρνούμενον νὰ ἀπαντήσῃ στὰ τόσα ἐρωτήματα ποὺ τῆς ἐτέθησαν. Ἀλλά μπορεῖ; Δὲν μπορεῖ… Καὶ φυσικὰ σὲ καμμίαν τῶν περιπτώσεων δὲν ἔχουμε καμμίαν ὀνειροφαντασίωσιν μὲ τὸ εἴδωλόν σου! Αὐτὸ δὰ μᾶς ἔλειπε! Δὲν θὰ ξεπέσουμε σὲ τέτοια ἐπίπεδα!  
Ἐμεῖς ἁπλῶς τοποθετοῦμε τὰ σκουπίδια στὸν κᾶδο, πρὸ κειμένου νὰ πάρουν τὴν ἄγουσαν πρὸς  τὴν χωματερή! Δέν τό κατάλαβες Γεώργιε; Κακῶς! Ὑπομονή! Κοντοζυγώνει!
 Πάντως γιὰ νὰ χρησιμοποιῇς τέτοιους χαρακτηρισμούς μὲ πονηρεύεις. Μήπως τελικῶς στό δικό σου κεφάλι δημιουργήθηκαν τέτοιου εἴδους κανιβαλικές, φασιστικές καί σεξιστικές τάσεις; Καί γιατί δέν μᾶς τό λές βρέ; Τί θέλεις; Νά σοῦ κάτσουμε κι ἀπό ἐπάνω; 
Δὲν νομίζω… Εἴπαμε… Μὲ ἀνθελληνικὰ κατάλοιπα δὲν ἀσχολούμεθα πλέον!

Δεδομένης της λάσπης που τόσα χρόνια δέχεται η Μ. Ρεπούση αλλά και του πρόσφατου “πλασαρίσματος” της Χρυσής Αυγής στο προσκήνιο της πολιτικής μας ζωής, στην απευκταία περίπτωση βίαιης επίθεσης προς το πρόσωπό της, ο δημοσιογράφος Δημήτρης Κοτταρίδης (από τον οποίο, σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες ξεκίνησε το “κυνήγι της μάγισσας”) είναι υπεύθυνος πρόκλησης μίσους; Συνέλαβε και διέδωσε τον απαραίτητο σχολιασμό, την πλαισίωση η οποία στη συνέχεια έγινε γαϊτανάκι. Η ευθύνη του βρίσκεται, κατά τη γνώμη μου, στο ότι για μιας ημέρας διασημότητα, για μια “πετυχημένη” ατάκα, έσπειρε εθνικιστικό παροξυσμό.

Ἔχεις πρόβλημα Γεώργιε… Δὲν ἐξηγεῖται διαφορετικῶς! Ἔχεις πάρα πολὺ μεγάλο καὶ ἀθεράπευτον πρόβλημα!
Νὰ γίνω σαφής. 
Δέχεται τόνους λάσπης τό εἴδωλον σου; Τί μᾶς λές;
Καί δέν δεχόμαστε τόνους λάσπης ἐμεῖς καί οἱ μνῆμες μας καί οἱ νεκροί μας;

Νά σηκωθῇ τό γύναιον καί νά φύγῃ, τήν στιγμή πού θά σιγοῦσαν γιά ἕνα λεπτό ἅπαντες μέσα στήν βο(υ)λή, πρό κειμένου νά τιμήσουν τούς 353.000 νεκρούς τῆς γενοκτονίας, δέν εἶναι έθνική προσβολή;Δέν εἶναι προσβολή νεκρῶν; Δέν εἶναι ἄρνησις τῆς γενοκτονίας; Ξέρεις τί ἀκριβῶς παθαίνουν στίς Εὐρωπαϊκές αὐλές οἱ ἀρνητές τῶν γενοκτονιῶν; Θά ἤθελες μήπως νά τό μάθῃς, παρέα μέ τό εἴδωλόν σου;
Ξέρεις τί εἶπε τό γύναιον Γεώργιε;

Φαντάζομαι πὼς θὰ συμφωνῇς!
Καί γιατί νά μήν συμφωνῇς; Ἐδῶ τόση κάψα σὲ ἔπιασε γιὰ τὸ ἐὰν τῆς τὴν «πέσαμε» ἤ ὄχι…
Ψίτ, Γιωργάκι, ἡ ζωὴ ἐκεῖ ἔξω, ἰδίως μὲ τοὺς Τούρκους, δὲν εἶναι διόλου εὐχάριστη!
Καὶ μάλιστα κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν διωγμῶν καὶ τῆς γενοκτονίας τὰ πράγματα δὲν ἦταν ἁπλῶς ζόρικα, ἀλλὰ τοὐλάχιστον ἀπάνθρωπα καὶ ὑπάνθρωπα!
Δὲν γνωρίζω ποιὸς σᾶς «ἐκπαιδεύει» πρὸ κειμένου νὰ γίνεστε ὅλοι πανομοιόιτυποι, ἀλλὰ δυστυχῶς γιὰ ἐσᾶς, ἡ κρίσις, ὥς γνώρισμά σας, ἔχει πλεόν χαθεῖ! Ἁπλῶς, σὰν ὑπερφιλότιμοι παπαγᾶλοι, ἀναπαράγετε ὅσα σᾶς εἶπαν… 
Ἀνοῖξτε καὶ κάποιο βιβλίο ἱστορίας…
Μὴν παραμένετε στὰ ὅσα τὸ κόμμα, τὸ ἀπόκομμα καὶ ὁ καθοδηγητὴς ἰσχυρίζονται!
Κατανᾶτε γραφικοί, γιὰ νὰ μὴν πῶ κάτι χειρότερον! 

Τί ἄλλο μᾶς λές βρέ Γιωργάκι;

Τί σχέσιν ἔχουν οἱ ἀσυναρτησίες τοῦ εἰδώλου σου μέ τήν εἴσοδον τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς στήν βο(υ)λή;
Πᾶς καλά;
Δῆλα δή ἐμεῖς ὅλοι οἱ Πόντιοι γίναμε χρυσαυγῖτες; Δῆλα δή ἐμεῖς πού μελετοῦμε ἱστορία, πού θέτουμε ἐρωτήματα καὶ οὐδέποτε λαμβάνουμε ἀπαντήσεις, εἴμαστε χρυσαυγῖτες; Δέν νομίζεις πώς τσουβαλιάζεις πολύ εὔκολα ὅλους αὐτούς, πού δὲν γνωρίζεις φυσικά, ἀλλά πού σοῦ φέρνουν ἀντιρρήσεις; Καί δέν εἶναι ῥατσιστικόν κάτι τέτοιο;
Κι ἄς ὑποθέσουμε πὼς πράγματι, ἔχει σχέσιν ἡ εἴσοδος τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς στὴν βο(υ)λὴ μὲ τὶς φωνὲς διαμαρτυρίας ποὺ ὀρθώθησαν. Ἡ Ῥεπούση γιατί ἔφυγε; Διότι τήν ἴδιαν στιγμή μέσα στήν αἴθουσα ἦταν καί χρυσαυγῖτες; Καί γιατί δέν ἐξαφανίστηκε ἐν τελῶς; Μήπως κι ἐδῶ στραβά κι ἀνάποδα τό ἔπιασες; Ἔ Γιωργάκι;

Δὲν μᾶς ἔχει πιάσει ἐθνικὸς παροξυσμὸς Γιωργάκι… Δὲν πάσχουμε ἀπὸ τέτοιες ὑστερίες! Ἁπλῶς σιχαθήκαμε τὰ ψέμματα, τοὺς ψεῦτες καὶ τοὺς ἠλιθίους ποὺ μᾶς καταδυναστεύουν! Κι ἀπὸ αὐτούς, θέλετε δὲν θέλετε, ἀντιλαμβάνεστε δὲν ἀντιλαμβάνεστε, ἀντέχετε δὲν ἀντέχετε, ναί, μπήκαμε ἐπὶ τέλους σὲ τροχιὰ ἀφανισμοῦ τους!
Δέν σοῦ ἀρέσει; 
Σκασίλα μου Γιωργάκι!
ΚΙ ἐμένα δὲν μοῦ ἀρέσουν οἱ ἀνιστόρητοι, ἀλλὰ τοὺς ἀνέχομαι!
Ἅσε λοιπὸν τὶς κραυγὲς  καὶ φέρε μας ἔνα σοβαρὸ ἐπιχείρημα, πρὸ κειμένου νὰ πάψουμε νὰ ἀσχολοῦμαστε μὲ τὸ γύναιον καὶ τὰ ἔργα του. Διότι ὅσο προσβάλλει αὐτή, τόσο θὰ μᾶς βρίσκει πίσω της, μὲ κατεβατὰ ἀπὸ ἱστορικὲς καταγραφές. Ἐὰν ἀντέχῃ, ποὺ δὲν ἀντέχει, ἄς φέρῃ τὰ δικά της «ἱστορικὰ» στοιχεῖα… Γιὰ νὰ δοῦμε… Θά ἔχουν τήν αὐτήν βαρύτητα μέ τίς δικές μας καταθέσεις ἤ θά εἶναι σάν τίς ἀνακοινώσεις της πού αὐτο-καταρρίπτονται;
Ἀλήθεια, ἐφ’ ὅσον διαφωνῇ, γιατί ἐδέχθῃ νά ἀλλάξῃ τό ἐπίμαχον ἀπόσπασμα; Τόοοοοοοοοοσο προσκυνημένη κι ατή; Νά μήν χάσῃ τήν κουτάλα καί τήν προμήθεια; Σῶπα βρὲ Γιωργάκι… Καί κόπτεσαι τόσο γιά κάποιαν πού νοιάζεται μόνον γιά τήν προμήθεια; Τί νά πῶ;Ξέρεις, ταν κάποιος παύ ν μάχεται γι τς δέες του, ο δέες του δν ξίζουν ατός. Ἐγώ τώρα τί νά σκεφθῶ; Πώς δέν ἀξίζει ἡ Ῥεπούση ἡ οἱ ἰδέες της;

Θα βγει κάποιο πολιτικό κόμμα, είτε “αστικό” είτε “επαναστατικό”, να καταδικάσει το φαινόμενο μιας ολικής στοχοποίησης έξω από κάθε έννοια κριτικής ή σάτιρας; Ή βαραίνει περισσότερο από τις δημοκρατικές αξίες, ο κίνδυνος μερικών χαμένων χιλιάδων ψήφων;

Ποιές δημοκρατικές ἀξίες βρέ…..; Πᾶς καλά; Δημοκρατικές ἀξίες καὶ τοῦ κώλου τὰ ἐννιάμερα!!!!
Ὁ Παπούλιας δέν ἦταν, πού παρέα μέ ὅλους τούς ἀρχηγούς κομμάτων, ἀγνόησε τήν ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ψῆφο 400.000 ψηφοφόρων; Σέ ποιόν μωρέ τά πουλᾶς αὐτά τά περί δημοκρατίας;  Ποιᾶς δημοκρατίας; Αὐτῆς πού ἀναγνωρίζει ὥς νόμιμον καί ἠθικόν μόνον αὐτό πού τήν βολεύε καί πού ἐξυπηρετεῖ τά συμφέροντα τῶν τοκογλύφωνι; Δῆλα δή ὅλα τά κ@λόπαιδα τῆς μεταπολιτεύσεως, μαζύ μέ τά τσιράκια τους; Ἄει ἀπὸ ἐκεῖ… Ἀμόρφωτε, ποὺ θὰ μιλήσῃς καὶ γιὰ δημοκρατία…

Η στάση που θα κρατήσουν τα κόμματα απέναντι στο φαινόμενο έχει ουσιαστική σημασία:  Αν η στάση της κεντροδεξιάς ήταν διαφορετική την εποχή των πρώτων επιθέσεων στη Μ. Ρεπούση και στο βιβλίο, αν είχε δηλαδή δείξει υπευθυνότητα όπως η  κ. Γιαννάκου, αντί να παραδώσει “γη και ύδωρ” στον ΛΑ.Ο.Σ. και στους νεοναζί (που τότε δε διακρίναμε), είμαι σίγουρος ότι τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Δε θα είχε κατασκευαστεί μια εθνική συναίνεση σαν μπετόν αρμέ να παρέχει ηθική και πολιτική νομιμοποίηση σε φασιστικές και σεξιστικές επιθέσεις.

Κοῦνα τὸ κεφάλι σου! Κοῦνα το δυνατά! Πάρα πολὺ δυνατά! Τόσο ὅσο νὰ ἀκούσουμε ἔως ἐδῶ τὸ ντίνκι ντίνκι….
Καλὰ σὲ κατάλαβα ἐγὼ γιὰ φασιστόμουτρον τοῦ κερατᾶ!
Γιατί δέν σοῦ ἀρέσει ὁ ἀντίλογος; Γιατί σοῦ ἀρέσει, καθῶς καί στούς ὁμοίους σου, νά μήν ἔχετε ἀντίδρασιν κι ἀντιρρήσεις;  Μέ τί σᾶς ἔχουν γεμίσει τό κεφάλι τέλος πάντων; 
Καί πῶς καταφέρνεις καί συνδέεις τόν ἀνθελληνισμό τῆς Ῥεπούση μέ τήν εἴσοδον τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς στήν βο(υ)λή; 
Τί ἀπερίγραπτη θαλασσοταραχή ἔχει ταράξει  τήν σκέψιν σου; 
Ἄν τε «καλό μου» νὰ διαβάσῃς περὶ δημοκρατίας καὶ ξανὰ πέρνα τὸν Σεπτέμβιο!
Κόπηκες! 

Στους  «πολέμους της μνήμης», οι οποίοι δεν αποτελούν ελληνική αποκλειστικότητα, μπορούμε να ξεχωρίσουμε δύο διαστάσεις. Την επιστημονική (ιστορία/ διδακτική της ιστορίας) και την πολιτική. Περί της πρώτης, σε σχέση με το αποσυρμένο βιβλίο της Στ’ Δημοτικού, μπορούμε να συζητούμε ατελείωτα για τις επιλογές που έγιναν από τη συγγραφική ομάδα, όπως επίσης και για τους λόγους για τους οποίους τελικά χάθηκε εκείνη η «μάχη». Μπορούμε να εξετάσουμε αν λόγω του ειδικού προορισμού του έργου για τη δημόσια εκπαίδευση υπήρχαν “εξαρτήσεις” που εμπόδιζαν τη συγγραφική ομάδα να πει “τα πράγματα με το όνομά τους”, με αποτέλεσμα να υποπέσει σε συμψηφισμούς. Έτσι, καθώς δε μπορούσε να γράψει για τα λάθη και τις βιαιοπραγίες που διέπραξε ο ελληνικός στρατός κατά την παραμονή του στην περιοχή της Σμύρνης και την επέλαση του στην ενδοχώρα, αποφάσισε να “απαλύνει” την περιγραφή των Τουρκικών “αντιποίνων”.

Τὴν  κουτάλα… Τὴν κουτάλα…
Τσοῦ Γιωργάκι…

Μιλᾶς γιὰ λάθη, γιὰ βιαιοπραγίες… Ὠραῖα… Μέ τήν γενοκτονία τί γίνεται; Συνέβῃ ἤ ὄχι; Ἤ μήπως θά γυρίσῃς τώρα νά μᾶς πῇς πώς καλῶς ἔγινε, διότι ἔπρεπε καί τά μογγόλια νά ἀμυνθοῦν, ἤ ἀκόμη καί νά ἀνταποδώσουν τά ἴσα; 
Σοβαρά;
Γιὰ φέρε μας βρὲ φωστήρα σὲ παρακαλῶ μερικὲς καταγραφές. ..
Θά βάλῃς ἴσα κι ὅμοια μερικές ἀκραῖες περιπτώσεις μέ τόν ἀφανισμό σχεδόν δύο ἐκατομμυρίων Ἑλλήνων, Ἁρμενίων, Ἀσσυρίων καί Περσῶν ἀπό τήν Μικρά Ἀσία; Δῆλα δή θέλεις νά πῇς πώς ἐάν κάποιοι πανηλίθιοι (καλὴν ὤρα), διέπραξαν ἐγκλήματα, διακαιολογοῦνται οἱ γενοκτονίες τόσων πληθυσμῶν καί θεωροῦνται ἐπί πλέον καί δίκαιες; 
Τί λές βρέ ἀνήθικο κατασκεύασμα;
Ἐάν δῆλα δή ἕνας ἠλίθιος βίασε (καλὴν ὤρα), μίαν τουρκοπούλα, ἔπρεπε οἱ Τσέτες νά βιάσουν 1,5 ἐκατομμύρια

 Ἑλληνίδες, Ἁρμένιες καί Ἀσσύριες; Καί τό θεωρεῖς ἐπίσης ὥς μή γενόμενον; Νὰ χαρῶ διαλόγους ποὺ μᾶς τάζει τὸ εἴδωλον σου! (Ναί, γιὰ τέτοιες ἀναλογίες συζητᾶμε «φωστήρα» μου…. Κι ὄχι τὶς πηγὲς τοῦ Βερέμη παρακαλῶ! Ὄχι, αὐτὲς εἶναι ἐν τελῶς ἀλλοιωμένες καὶ καλοπληρωμένες ἀπὸ τὸ ΕΛΙΑΜΕΠ. Πήγαινε νὰ διβάσῃς λίγο ἀπὸ Χόρτον καὶ μετὰ τὰ ξαναλέμε.. Νούμερο, ἔ νούμερο…)

Καὶ γιὰ νὰ καταλάβῃς πόσο ἀλλοῦ γιὰ ἀλλοῦ παραπατᾶς, ψᾶξε βρὲ «φωστήρα» νὰ μάθῃς τὸ πότε ἀπεφασίσθησαν οἱ διωγμοί, πότε ξεκίνησαν οἱ δολοφονίες κατὰ τῶν πληθυσμῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ  πότε ὁλοκληρώθησαν!
Ἀλλὰ εἴπαμε, παπαγαλάκι τοῦ συστήματος τῆς νέας τάξεως εἶσαι κι ἐσύ… Τί ἄλλο θά μποροῦσες νά ἰσχυρίζεσαι ἀπό αὐτά πού σοῦ ἔχωσαν μέσα στό ἄδειο σου κεφάλι; Ἤ μήπως μπορῇς νά ἐρευνήσῃς ἐντίμως, δίχως καθοδήγησιν;

ὐτό βρέ νούμερα τό θεωρεῖται φυσικόν καί δίκαιον;

 Αποτελεί όμως λάθος να κρίνεται ένα ολόκληρο βιβλίο, από μία φράση. Ένα βιβλίο ασύγκριτα καλύτερο από αυτό που χρησιμοποιείται. Ο “συνωστισμός” έγινε η φράση “σημαία” πίσω από την οποία  πραγματοποιήθηκε η κινητοποίηση για την απόσυρση ενός βιβλίου που οι βασικές του διαφοροποιήσεις από τα προηγούμενα (και αυτά που ενοχλούσαν) ήταν άλλα: η απομυθοποίηση, η ιστορικοποίηση των “400 χρόνων σκλαβιάς” σε επίπεδο περιεχομένου, και ο εκσυγχρονισμός της διδακτικής, μέσω της χρήσης των πηγών, σε επίπεδο μεθοδολογίας. Από την άλλη μεριά, έχουν γίνει τεκμηριωμένες κριτικές στο βιβλίο, οι οποίες, μέσα στα πλαίσια ενός επιστημονικού διαλόγου, είναι χρήσιμο να συνεχίζονται.

Οὔτε λίγο οὔτε πολὺ μᾶς λὲς πὼς ἤ δὲν εἴχαμε 400 χρόνια σκλαβιᾶς ἤ πὼς περνούσαμε θαυμάσια!
Μάλιστα! 
Κάτι δῆλα δὴ ἀπὸ τὶς ἀνισορροπίες τοῦ Βερέμη καὶ τοῦ Τ(σ)ατσοπούλου μᾶς ἐπαναλαμβάνεις!!
Ἐν τάξει «καλό μου»… 
Νά σοῦ πῶ τώρα ἐγώ νά διαβάσῃς τά pax ottomanic; Δὲν θὰ τὸ ἀντέξῃς! Ὁ καθοδηγητής σου ἔκανε θαυμασία ἐργασία μὲ τὸν ἐγκέφαλόν σου!

Σοῦ τὸν παρέδοσε ἐν τελῶς ἄδειο κι  ὀκνό! 
Πῶς θά  δουλέψῃ τώρα γιά τά χρειώδη; Γίνεται; Δὲν γίνεται…
Πάντως, καλοῦ κακοῦ, ἐγὼ ἔχω ἀπαντήσει… Μοῦ ἔφαγε βέβαια μερικὲς ὧρες, ἀλλὰ ἦταν πανεύκολον!
Οἱ πηγὲς ἦταν ἐκεῖ… Ἀνάγνωσιν καὶ γραφὴ γνωρίζω… Ἀρκοῦσε μόνον ἡ μελέτη τους, κάτι ποὺ φυσικὰ ἐσεῖς ἀδυνατεῖτε νὰ κάνετε… Δὲν πειράζει!
Δὲν ἔχω οὔτε τὴν διάθεσιν, οὔτε τὸ κουράγιο μὰ οὔτε καὶ κάποιο βίτσιο νὰ σᾶς κάνω ἀνθρώπους! (Ποὺ δὲν γίνεστε… Εἶναι ἡ δική σας Φύσις αὐτή!!!)
Αὐτὸ τὸ χάσατε διὰ παντός! Πᾶμε γιὰ ἄλλα τώρα! Πιὸ σημαντικά!  

Ἄσε δὲ ἐκεῖνες τὶς «τεκμηριωμένες κριτικὲς» στὸ βιβλίο! 
Ποιές κριτικές βρέ ἀνιστόρητοι; Ἐσεῖς τὰ γράφετε κι ἐσεῖς τὰ «κρίνετε»… Γιάννης κερνᾶ καὶ Γιάννης πίνει…
Θές νά σοῦ πιάσω τά ΟΛΑ βιβλία το Δημοτικο, το Γυμνασίου καί το Λυκείου καί νά σο ποδείξω πόσα ψέμματα γράφουν; Καὶ πρόσεξε, δὲν εἶμαι ἱστορικός… Ἁπλῶς ἡ ἱστορία εἶναι μία ἀπὸ τὶς μεγάλες μου ἀγάπες. 
Ἐὰν φέρω καὶ ΙΣΤΟΡΙΚΟ, κι ὄχι παπαγάλους, τότε πολὺ φοβᾶμαι πὼς τρύπα δὲν θὰ βρίσκετε γιὰ νὰ κρυφτεῖτε! Νούμερα! Ἔ νούμερα!

Ἄκου «ἱστοριοποίησιν καὶ ἀπομυθοποίησιν 400 χρόνων σκλαβιᾶς»! Μά ἀπό ποῦ τά κατεβάζει ἡ γκλάβα τους ὅλα αὐτά; Ἤ δέν τά κατεβάζει ἡ γκλάβα τους καί τά διαβάζουν ἀπό λίστα ἀπαντήσεων;

Σε πολιτικό επίπεδο όμως, δεν έχουμε την πολυτέλεια να πατάμε σε δύο βάρκες, σε «ναι μεν αλλά». Το μόνο που πετυχαίνει μια τέτοια αμφιταλάντευση είναι να δίνει πολυφωνική κάλυψη σε ό, τι πιο ακραίο.   Στο  πρόσωπο της Μ. Ρεπούση, τέτοιες πολιτικές δυνάμεις επιθυμούν να χτυπήσουν -να πατήσουν και να αποτελειώσουν για να είμαι ακριβής – κάθε φωνή που αγωνίζεται στην κατεύθυνση ενός αναστοχασμού πάνω  στην κατασκευή της εθνικής ταυτότητας αλλά και προς έναν εξορθολογισμό της εξωτερικής μας πολιτικής).

Πολὺ μοῦ ἄρεσε αὐτὸ τὸ «ὅ,τι  πιὸ ἀκραῖον»!!! !

Κύττα ποιὸς μιλάει, θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπαντήσω!
Ἀλλὰ δὲν τὸ κάνω. 
Εἴπαμε, μία καὶ ἡ Ῥεπούση ἔχει ὄρεξιν νὰ πετᾶ κοτρῶνες, ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ τὶς ἀποδομοῦμε καὶ νὰ μὴν τοὺς ἐπιτρέπουμε νὰ μᾶς βάλλουν. 
Ὅταν οἱ ἀκόλουθοί της καὶ οἰ θαυμαστές της, τρέχουν γιὰ νὰ τὴν στηρίξουν, καλῶς κάνουν, διότι αὐτὸ μᾶς βοηθᾶ στὸ νὰ μπορέσουμε νὰ συνειδητοποιήσουμε βαθύτερα τὴν βλακεία τους καὶ νὰ τοὺς ἀποδομήσουμε ταχύτερα!
Δυστυχῶς, τέτοιου εἴδους ὑστερικὲς καταγραφές, ἀναφορικῶς μὲ τὸ ἐὰν πετᾶ ἤ ὄχι ὁ γάιδαρος, ἄν τὶ νὰ ἀπορρίπτονται φυσικότατα ὤς  ἀπορρίματα, μᾶς ἀπασχολοῦν καὶ ἀναλώνουμε χρόνο πρὸ κειμένου νὰ ἀποδείξουμε τὸ αὐταπόδεικτον.
Εἰλικρινῶς, ἐὰν μὲ ῥωτούσατε πρὸ μερικῶν ἐτῶν γιὰ τὸ εἶδος τοῦ κάθε Στόγια, καθῶς καὶ γιὰ τὸ εἶδος ὅλων αὐτῶν τῶν ‘Ρεπουσολάγνων, θὰ γελοῦσα… 
Σιγὰ μὴν ἀφιέρωνα χρόνο, πρὸ κειμένου νὰ καταπιαστῶ μὲ τὰ φτερὰ τοῦ γαϊδάρου.
Ὅμως, δυστυχῶς, εἶναι ἀρκετοὶ ἐκεῖ ἔξω αὐτοὶ ποὺ ἔχουν πέσει θύματα τῆς ἡμιμαθείας τους!
Μία δήλωσις μὲ ῥεπούσιον στόμφον φαντάζει, στὰ μάτια καὶ στὰ αὐτιὰ κάποιου ποὺ δὲν κατέχει, ὥς θέσφατον!
Καὶ τὰ θέσφατα, ὤς ἄλλες θεϊκὲς ἐντολές, εἶναι ἀδιαπραγμάτευτα!
Ἐ λοιπόν, ἐγὼ κακῶς ἔπρατα τόσα χρόνια, μὲ τὸ νὰ τοὺς ἀγνοῶ…
Δὲν πρέπει στὰ σκουπίδια νὰ βγαίνουν στὴν ἐπιφάνεια!

Προκαλοῦν μολύνσεις κι ἀσθένειες!
Τί μολύνσεις; 
Τέτοιες ποὺ πλέον μόνον ἡ Φύσις θὰ ἀναλάβῃ, γιὰ λόγους διατηρήσεως τῶν εἰδῶν, νὰ πάψῃ διὰ  παντός! 

Πληρώνουμε τον ύπουλο νεοσυντηρητισμό της δεκαετίας του ’90. Του “Μακεδονικού”, της λατρείας του Μιλόσεβιτς, της κατακραυγής για τη σύλληψη του Οτσαλάν, της σταυροφορίας για τις ταυτότητες, του “ταπεινωτικού συμβιβασμού” στα Ίμια, της ανάληψης των Ολυμπιακών. Ότι κάποτε ήταν light, γαλάζιο, σχεδόν ποιητικό, ηρωικό, λαϊκό, ενίοτε αριστεροδέξιο, σήμερα είναι χυδαίο στο διαδίκτυο και κυκλοφορεί με μαχαίρια και σιδηρογροθιές στους δρόμους.

Νεοσυντηρητισμός! Ὕπουλος!Ποῦ στό καλό τίς βρίσκουν βρέ παιδιά αὐτές τίς λέξεις; Τί λεξιπενία μέ δέρνει τελικῶς;
Καί πῶς στά κομμάτια συνδέονται οἰ λατρεῖες  πρός τόν Ὀτσαλᾶν καί τόν Μιλόσεβιτς μέ τά Ἴμια καί τούς Ὀλυμπιακούς ἀγῶνες;
Γιατί κι ἐδῶ ἐγώ ἀνάποδα τά ἔχω μάθει;
Γιατί κι ἐδῶ ἔχω ἀντιληφθεῖ πώς ἁπλῶς  ἔχουμε πέσει θύματα τῆς παλαιᾶς τάξεως, πού δρᾶ ἐδῶ κι αἰῶνες εἰς βάρος τῆς Ἀνθρωπότητος; Γιατί ἠ παράδοσις τοῦ Ὀτσαλᾶν, καθῶς καί ἠ παράδοσις τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας, μαζύ μέ τά Ἴμια, ἦταν τῆς αὐτῆς παραστάσεως σκηνές; Γιατί πιστεύω πώς τό θέμα τῆς χερσονήσου τοῦ Αἵμου ἀκόμη δέν ἔχει κλείσει; Γιατί αὐτό τό Γιωργάκι τά βλέπει μόνον ἀπό τήν πλευρά τοῦ «διανοουμένου» ἀλλά ἀδυνατεῖ νά τά προσεγγίσῃ μέ ἱστορικήν καί λογικήν σκέψιν; Τί στά κομμάτια «τσιτάτα» εἶναι αὐτά;
Καί γιατί αὐτό τό Γιωργάκι, καθῶς καὶ πολλὰ ἄλλα Γιωργάκια, ἔχουν λυσσάξει νά μᾶς ὠθήσουν στήν ἀμορφωσιά; Μήπως γιά νά καλύψουν τήν δική τους; Ἤ μήπως γιά κάτι ἄλλο;  

Τέλος! Σηκώνω τὰ χέρια ψηλά!
Οἱ ἠλίθιοι εἶναι ἀήττητοι! 
Κι ἀποφασίζω νὰ μὴν τοὺς λαμβάνω στὰ σοβαρά, ὄπως ἄλλως τὲ ἔκανα τόσα χρόνια!
Χαλῶ τὴν ἡρεμία μου καὶ τὴν ἡσυχία μου!
Καὶ φυσικὰ αὐτοὶ ἀδυνατοῦν ἀκόμη καὶ ἀνάγνωσιν νὰ κάνουν! Τόσο ἀλλοῦ γιὰ ἀλλοῦ…

Φιλονόη. 

Υ.Γ. 1.Μήπως τό παλληκάρι ἔχει βλέψεις γιά κάποιαν καρέκλα στόν συνδυασμό τοῦ Κουβέλη 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply