Καὶ τὰ κομματόσκυλα ξύνονται!
Ναί, ξύνονται… Δὲν ἔχουν ἀντιληφθεῖ τίποτα ἀπὸ ὅσα μᾶς συμβαίνουν!
Ὅπως ἦταν πρὸ ἐκατὸ ἐτῶν, ἔτσι εἶναι καί σήμερα…
Γιατί νά ἀλλάξουν ἄλλως τε ἐφ΄  ὅσον τά μηνύματα πού λαμβάνουν εἶναι ἐνθαρρυντικά; Γιατί νά πάψῃ ὁ καμμοτοκεφτές νά εἶναι αὐτός πού εἶναι, ἐάν πίσω του κι ἀπό κάτω του ὑπάρχου ἠλίθιοι πού τόν χειροκροτοῦν;

Βρέθηκα λοιπὸν σὲ ἕνα δημοτικὸ συμβούλιον, ὥς δημότης ποὺ ἐνδιαφέρεται γιὰ προβλήματα ποὺ ἔχουν ἀνακύψει ἀπὸ τὴν σφικτὴ οἰκονομικὴ πολιτικὴ τῶν ἡμερῶν μας. 
Τὰ θέματα πολλά, σοβαρὰ καὶ φλέγοντα.
Στὴν ἀρχὴ ὁμίλησε ὁ δήμαρχος, τοποθετήθηκε, ἀνεγνώσθησαν τὰ ζητήματα ποὺ ἐτίθεντο πρὸς συζήτησιν καὶ ἔδωσαν τὸν λόγο στοὺς παρισταμένους νὰ ἐκφέρουν τὶς θέσεις, τὶς προτάσεις καὶ τὶς ἰδέες τους!
Μεταξὺ τῶν θεμάτων σοβαρότατα ζητήματα ποὺ ἀφῳροῦσαν στοὺς δημότες. Ζητήματα ὑγείας, ἀθλητισμοῦ, ἀκόμη κι ἐπιβιώσεως τοῦ δήμου. 

Γιὰ δύο ὁλόκληρες ὥρες  ἄκουσα τὰ πάντα ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ ἰσχυρισθοῦν …κομματόσκυλα… Καὶ πολλά, πάρα πολλά χειροκροτήματα!!! Μὰ πάρα πολλά!
Τὸ μόνον ποὺ δὲν ἄκουσα ἦταν προτάσεις, λύσεις, ἰδέες…
Ὅλοι εἶχαν κάτι στραβό, κακὸ καὶ ἀνισόῤῥοπο νὰ καταγγείλουν γιὰ ὅλους τοὺς ἄλλους. (Οἱ  ἴδιοι μᾶλλον θὰ ἦταν οἱ τέλειοι!!!)
Οἱ περισσότεροι  εἶχαν ἰδέες τοῦ τύπου «νὰ κλείσουμε δρόμους», «νὰ  ἀποκλείσουμε ὑπουργεῖα», «νὰ μαζευθοῦμε ὅλοι μαζὺ καὶ νὰ δέρνουμε….» (Ὄχι, τὸ «δέρνουμε δὲν τὸ εἶπαν… Ἀλλὰ ἦταν καὶ τὸ μόνον ποὺ δὲν εἶπαν!)
Καταγγελίες, κατηγορίες, ἀρνητικότητες… Ἀλλὰ προτάσεις, θετικὸς τρόπος σκέψεως, ἰδέες ΠΟΥΘΕΝΑ! 
Συνεπῶς, ἐκεῖ μέσα δὲν μαζεύτηκαν γιὰ νὰ εὕρουν λύσεις ἀλλὰ γιὰ νὰ περάσουν τὴν ὥρα τους…..  (Εἶχε καὶ καφεδάκια!!!) Ἴσως καὶ γιὰ νὰ μετρήσουν τὶς δυνάμεις τους….

Ὁ δήμαρχος, κάπου κάπου, ἐλάμβανε τὸν λόγο καὶ ἀπαντοῦσε στὶς ὅποιες καταγγελίες. 
Ἀλλὰ ὅλο  καὶ ξεπηδοῦσαν κάποιοι, ποὺ δὲν εἶχαν προλάβει νὰ ἐκφράσουν τὸ «δημόσιον αἴσθημα», (τὸ ὁποῖον ὅμως  τελικῶς ἦταν τὸ κομματικὸ τους ἔνστικτον!!!) κι ἔτσι διαρκῶς περὶ-ἔτρεχε τὸ γαϊτανάκι… Κλαυσίγελως… Εἰλικρινῶς!
Τελικῶς, ἀπὸ ὅσα κατάλαβα, ἀπὸ ἐτούτην τὴν παρθενική, (ἀπὸ πλευρᾶς θέματος) καὶ μᾶλλον τελευταῖα συμμετοχή μου σὲ τέτοιου εἴδους δράσεις, ἦταν πὼς μόνοι τους τὰ ἔλεγαν, μόνοι τους τὰ ἀντιλαμβάνοντο, μόνοι τους ἀπαντοῦσαν, ἐὰν φυσικὰ ἀπαντοῦσαν, καὶ μόνοι τους χειροκροτοῦσαν!
Οὐδεῖς ἠσχολήθῃ μὲ τὰ πραγματικὰ προβλήματα. 
Οὐδεῖς ἐκ τῶν παρισταμένων, ποὺ ὁμίλησαν, ἐνδιεφέρθη εἰλικρινῶς γιὰ τὴν ἐπίλυσιν τῶν προβλημάτων. Ἐκεῖ παρευρέθησαν μόνον γιὰ νὰ παρευρεθοῦν! Μόνον γιὰ νὰ δηλώσουν τὸ «παρόν» ὥς καλοὶ ὑπάλληλοι τῶν ὅποιων ἀφεντικῶν τους!!!

Καί γιατί νά τό κάνουν ἄλλως τέ; Γιατί νά ἀναρωτηθοῦν γιά τήν δική τους συμμετοχή ἤ συνενοχή; Μήπως τήν ἀντιλαμβάνονται;
Φταίει ἡ κυβέρνησις, φταίει ἡ τρόικα, φταίει ὁ κακός μας ὁ καιρός… Μόνον ἐμεῖς δὲν φταῖμε….
Κι ὄχι μόνον δὲν φταῖμε, ἀλλὰ πρέπει ὅλοι οἱ ἄλλοι γύρω μας νὰ κόψουν τὸν λαιμό τους γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ λύσουμε ἐμεῖς τὰ δικά μας προβλήματα! Ὄχι τοῦ συνόλου! Τὰ δικά μας! 
Οὐδεῖς ἐκ τῶν παρισταμένων ἀντελήφθῃ πὼς δὲν εἶναι πλέον τὰ πράγματα ὅπως τὰ ξέραμε, ἀλλὰ ὅπως …τὰ βρήκαμε!  Ἤ ὀρθότερα, ὅπως μᾶς βρῆκαν!

Κάποιος εἶπε πὼς μᾶς γυρίζουν δέκα χρόνια πίσω, μὴ ἀντιλαμβανόμενος μᾶλλον πὼς ΠΡΟΣΩΡΙΝΩΣ μᾶς ἔχουν γυρίσει πενήντα χρόνια πίσω ἀλλὰ ἔχουμε μέλλον ἐμπρός μας! Εἶναι κάτι σὰν μεσοστάδιον ἡ κατάστασις ποὺ τώρα βιώνουμε! Δὲν θὰ μποροῦσε ποτὲ νὰ συνειδητοποιήσῃ πὼς μᾶς κλωτσοῦν γιὰ νὰ φθάσουμε λίγο παρακάτω ἀπὸ τὸν Μεσαίωνα!
Κάποιος ἄλλος εἶπε πὼς δὲν εἴμαστε ἐκεῖ γιὰ νὰ παρουσιάσουμε ἰδέες καὶ λύσεις καὶ πὼς ἡ δημοτικὴ ἀρχὴ εἶναι ὑπεύθυνη γιὰ αὐτές… Λὲς κι ὁ δῆμος εἶναι ἰδιοκτησία τῆς δημοτικῆς ἀρχῆς, κι αὐτὸς κατέβηκε ὥς ἐπισκέπτης ἀπὸ ἄλλον πλανήτη. Γιατί ὅμως ἦλθε στήν συνάντησιν; Γιά νά ἐξαπολύσῃ ἕνα νέο «κατηγρορῶ»; Γιά νά κρίνῃ ἔργον ἤ ἀεργία; Ἤ μήπως γιά νά βοηθήσῃ στό νά βρεθοῦν κάποιες λύσεις;
Κάποιο παιδί, μόλις δεκαοκτὼ ἐτῶν, ἔλαβε τὸν λόγο γιὰ νὰ πῇ πὼς θέλει νὰ μάθῃ ἐὰν θὰ λειτουργήσουν ἤ ὄχι οἱ ἀθλητικοὶ ὀργανισμοί. Συμπλήρωσε ἐπίσης πὼς χάνει τὸ μέλλον του… (Λόγῳ διακοπῆς τῶν ἀθλητικῶν προγραμμάτων…) Ὅλο τὸ μέλλον αὐτῶν τῶν παιδιῶν χάνεται… Ἀλλά… Καὶ νὰ ἦταν μόνον αὐτό….
Καὶ κάποιοι ἄλλοι,  οἱ περισσότεροι, ὀχλοβοοῦσαν, χειροκροτοῦσαν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ἀκόμη κι ἐὰν εἶχαν πεῖ …τίποτα!

Συνειδητοποίησα πὼς αὐτὸ ἔχουμε καὶ μὲ αὐτὸ πρέπει νὰ πορευθοῦμε! Δῆλα δή, ἐὰν πιστεύουμε πὼς μὲ τὶς ὑπάρχουσες δομὲς θὰ μπορέσουμε νὰ λύσουμε τὰ προβλήματά μας, πλανόμαστε πλάνην οἰκτράν! 
Ἡ ἀποσάθρωσις τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ εἶναι κάτι τὸ ὁποῖον ὀφείλουμε νὰ συνειδητοποιήσουμε ἐπὶ τέλους, ἀκόμη καὶ διὰ τῆς βίας. Κι ὅταν λέω βία, δὲν ἀναφέρομαι στὴν σωματικὴ βία!. Ἀναφέρομαι στὸ ΣΟΚ ποὺ μᾶς συμβαίνει ὅταν ἐρχόμαστε ἀντιμέτωποι μὲ τὴν νέα πραγματικότητα. Καὶ ἡ νέα πραγματικότης, ἄν καὶ δὲν μᾶς ἀρέσει, μᾶς ξεβολεύει, μᾶς κάνει νὰ θέλουμε νὰ ἐκφράσουμε τὸν θυμό μας μὲ κάθε δυνατὸν τρόπο, εἶναι αὐτὴ καὶ δὲν ἀλλάζει! Δὲν γίνεται νὰ ἀλλάξῃ μὲ φωνὲς καὶ εἰρωνίες καὶ  ἀσχετοσύνες σὲ δημοτικὰ συμβούλια, ἤ σὲ κάθε εἴδους συμβούλιον. Χρειάζονται ἄλλα πράγματα, πολὺ σημαντικότερα. Ὅπως γιὰ παράδειγμα, κάτι ποὺ οὐδεῖς ἐκεῖ μέσα τὸ σκέφθηκε: Λύσεις πρακτικές!!! Οὐσιαστικές! Ἄλλοι τρόποι ἐκτονώσεως καὶ ἀθλοπαιδιῶν γιὰ παράδειγμα….
Ἀντιλαμβάνομαι πὼς οὐδέποτε ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα δὲν θὰ καταφέρουμε νὰ ἔχουμε ἀθλητισμό, ἰατρικὴ περίθαλψιν, κοινωνικὲς παροχές…. Αὐτὰ μᾶς τελείωσαν! 
Ὅσα ἔως σήμερα θεωρούσαμε ὥς κεκτημένα καὶ δεδομένα κόπηκαν! Τὰ χάσαμε! Δὲν πρόκειται νὰ μᾶς δοθῇ ἐκ νέου ἡ εὐκαιρία νὰ τὰ ἀπολαύσουμε! Τέλος! Βαρύ ἀλλὰ ἀληθές!

Ναί, τὰ ἔχουμε πληρώσει, τὰ ἔχουμε διπλοπληρώσει καὶ μᾶς τὰ ἔχουν ἁρπάξει!!!
Τὸ ἴδιο ἔχουν κάνει οἱ παπποῦδες μας, οἱ προπαπποῦδες μας καὶ ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ἀγαθοὶ ἄνθρωποι ποὺ ἔως σήμερα δούλευαν καὶ δουλεύουν ἀγόγγυστα, πρὸ κειμένου νὰ πάρουν μερικὲς δεκάρες ὥς σύνταξιν. 
Ἀλλὰ παραλλήλως, ἐτοῦτον τὸ ἀσύστολον κράτος, αὐτὸ τὸ ὑβρίδιον, τὸ σιχαμερὸν Ἐλλαδοκαφριστάν, ἔτρεφε καὶ τρέφει δεκάδες πληγὲς ποὺ μᾶς ὁδήγησαν στὴν ἀποσύνθεσιν! Ὅπως γιὰ παράδειγμα ὅλοι οἱ παριστάμενοι τοῦ δημοτικοῦ συμβουλίου ποὺ περιγράφω. Οὐδεῖς ἐκ τῶν παρισταμένων ἐνδιαφερόταν γιὰ λύσεις, παρὰ μόνον γιὰ ἐπικρίσεις! 
Πῶς λοιπόν θά βρεθοῦν λύσεις ὅταν ὅλοι οἱ παριστάμενοι ἐνδιαφέρονταν μόνον γιά τήν προβολή τῆς παρατάξεώς τους κι ὄχι γιά τίς λύσεις; Αὐτό ἀκριβῶς δέν πληρώνουμε σήμερα; 

Ναί, ἔχουμε προβλήματα. 
Ἀλλὰ τὰ προβλήματα δὲν λύονται οὔτε μὲ κατηγορίες οὔτε μὲ καταγγελίες.
Τὰ προβλήματα λύονται μὲ προσωπικὴ ἐργασία, θέλησιν καὶ διάθεσιν.
Δὲν λύονται μὲ τὸ νὰ ἀναζητοῦμε τρόπους διαλύσεως.

Σήμερα δὲν θέλω νὰ παρουσιάσω προτάσεις. Οὔτε ἰδέες. Οὔτε λύσεις! Δὲν ἔχουν καμμίαν ἀξίαν καὶ σημασίαν. 
Ἄλλως τέ, ὑπὸ τὶς παροῦσες συνθῆκες, ἕνα εἶναι βέβαιον. Ἀκόμη κι ἐὰν καταφέρουμε νὰ βροῦμε λύσεις, θὰ εἶναι ἐπιφανειακὲς καὶ ἐπιδερμικές, ὄχι οὐσιαστικές. Διότι αὐτὴ ἡ εἰκόνα, τῆς χάβρας, δὲν κόβεται ἀπὸ τὴν μίαν ἡμέρα ἔως τὴν ἄλλην! Ἔχει βαθύτατες ῥίζες πίσως της, τέτοιες ποὺ ἔχουν περάσει στὸ …γονίδιόν μας καὶ θεωροῦμε αὐτὲς τὶς εἰκόνες  ὥς κάτι φυσικότατον! Ποὺ ὅμως δὲν εἶναι! 
Τὰ προβλήματα, καὶ μάλιστα αὐτὰ ποὺ ἔχουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε δὲν ἀντιμετωπίζονται δίχως κόπο, πόνο καὶ πολὺ δουλειά! Λύσεις ὑπάρχουν, ἄν καὶ εἶναι πράγματι ἐπώδυνες γιὰ ὅλους μας! Σαφῶς θὰ πρέπῃ νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ὁ τρόπος ποὺ γνωρίζαμε ὥς ὀρθὸν πρέπει νὰ ἀλλάξῃ! Νὰ πάψῃ! Δὲν γίνεται νὰ τοποθετοῦνται πολίτες μὲ τὴν ἐξῇς φράσιν: «δὲν ἤλθαμε νὰ προτείνουμε λύσεις. Αὐτὸ εἶναι δική σας δουλειά!» Μά τότε γιά ποιόν λόγο βρέθηκες βρέ ἀπίστευτε σέ αὐτήν τήν ὀχλοβοή; Καί γιατί δέν ἔκατσες στό σπιτάκι σου νά χαζεύῃς τίς τουρκικές σειρές; Γιατί κλέβεις τόν χρόνο τῶν ὑπολοίπων; Μόνον γιά νά μιλήσῃς; Μά ἔτσι κι ἀλλοιῶς δὲν ἔχεις νὰ πῇς τίποτα! Πᾶψε! 
Δὲν θὰ πάρω τὸ μέρος τοῦ δημάρχου. Θὰ σταθῶ μόνον στὸν πόλεμο ποὺ δέχεται. Ἄλλως τὲ δὲν μὲ ἐνδιαφέρει τὸ ἐὰν εἶναι καλὸς ἤ κακὸς δήμαρχος. Μὲ ἐνδιαφέρει ἡ πρόθεσις τῶν συμβουλίων ποὺ τὸν περιβάλλουν. Καὶ δυστυχῶς οἱ προθέσεις τῶν συμβούλων εἶναι διαλυτικές, ὄχι ἐποικοδομητικές. 

Εἶχα λοιπὸν κι ἐγὼ μίαν ἐμπειρία ἀπὸ τὰ κοινὰ αὐτοῦ τοῦ εἴδους. 
Ἔχω βρεθεῖ καὶ στὸ παρελθὸν σὲ κάποια συμβούλια, ἀλλὰ ὄχι γιὰ θέματα ὅπως τὰ τωρινά. Αὐτο ποὺ εἶδα σήμερα ἦταν ἀπαράδεκτον! Δὲν εἶχε σὰν στόχο τὴν συνεργασία. Μόνον τὴν καταστροφή! Σὰν νὰ συνεργάζονται ὅλοι, μὰ ὅλοι, συνειδητῶς κι ἀσυνειδήτως, γιὰ τὴν ἀποδιάλυσιν τῶν πάντων!
Καὶ δυστυχῶς, κάποιοι ἄνθρωποι ἐκεῖ μέσα παραμένουν ἀπλήρωτοι ἐδῶ καὶ μῆνες. Ἔχουν προβλήματα ἐπιβιώσεως πολὺ σοβαρά, ἀλλὰ ἡ βλακεία βλακεία!
Σηκώθηκαν διακόσιοι νοματαῖοι, παράτησαν τὶς δουλειές τους, γιὰ νὰ κάτσουν κάτω, μήπως καὶ συννενοηθοῦν, πρὸ κειμένου νὰ εὕρουνν λύσεις στὰ προβλήματά τους, κι ἀν τί αὐτοῦ ἀκούγαμε ἀγορεύσεις.
Πόσο μᾶς λυπᾶμαι..
Πόσο, μὰ πόσο πολὺ μᾶς λυπᾶμαι… Ἔχουμε μακρὺ δρόμο γιὰ νὰ φθάσουμε στὸ ἐπόμενον βῆμα. Κι ἔως τότε θὰ δείχνουμε μὲ τὸ δάκτυλο ὄλους τοὺς ἄλλους, ποτὲ τὰ μοῦτρα μας!

Φιλονόη.  

 φωτογραφία

Υ.Γ. Ἡ πόλις, στὴν ὁποίαν κατοικῶ, ἔχει τελειώσει! Εἶναι ζήτημα χρόνου νὰ τὸ δοῦμε καὶ στὴν πράξιν! Σᾶς διαβεβαιῶ πὼς τὸν δρόμο της τὸν ἀκολουθοῦν κι ἄλλες. Ἤδη, ἀπὸ ὅσα ἄκουσα σὲ αὐτὸ τὸ συμβούλιον, ὁ Δῆμος Ἀχαρνῶν ἔκλεισε. Κι ἔπεται συνέχεια… Βαρειὰ κι ἀσήκωτη… Ἀλλὰ τὰ κομματόσκυλα ἀκόμη ἁλωνίζουν. Δυστυχῶς!