Ἡ Μέση Ἀνατολή τῆς Ἀσίας ἤ τῆς Εὐρώπης;

Πρὸ μερικῶν μηνῶν ἐνεφανίσθησαν φωτογραφίες ποὺ ἔδειχναν τὴν Μέση Ἀνατολὴ πρὸ 50 ἐτῶν καὶ σὲ (ἀναγκαστική) σύγκρισι  μὲ τὸ σήμερα ἀντιλαμβανόμεθα πόσο πολὺ ἔχουν ἀλλάξει, πρὸς τὸ χειρότερο, οἱ συνθῆκες διαβιώσεως, ἰδίως τῶν γυναικῶν. Ἀλλά μέ ποιό κριτήριο; Τό δικό μας ἤ τό δικό τους;

Ἡ κατ’ ἐξακολούθησιν παρέμβασις ξένων δυνάμεων στὶς χῶρες τῆς Μέσου Ἀνατολῆς εἶναι αὐτὴ ποὺ ἐλειτούργησε ὥς μοχλὸς ἀσκήσεως πιέσεως, πρὸ κειμένου νὰ ἐπιστρέψουν οἱ πολῖτες αὐτῶν τῶν χωρῶν σὲ σκληροπηρυνικὰ καθεστῶτα.
Σκηνὲς σὰν κι αὐτήν,

ἤ αὐτήν, ποὺ τὸ 1960 ἦταν φυσικὸ ἐπόμενον νὰ ἐμφανίζονται ὁπουδήποτε, σήμερα ὄχι μόνον εἶναι ἀπηγορευμένες, ἀλλὰ μᾶλλον οἱ περισσότεροι κάτοικοι τοῦ Ἰρᾶν, ἀπὸ ὅπου καὶ προέρχονται, δὲν θὰ ἤθελαν νὰ θυμοῦνται.
Καί γιατί νά θυμοῦνται; Ἔχει νά κάνῃ μέ τά δικά τους πρότυπα καί τίς δικές τους ἀνάγκες ἤ εἶναι ὁ δυτικοευρωπαϊκός προσανατολισμός, ἀπολύτως ξένος μέ τά ἐκεῖ δεδομένα;

Ἄλλως τε, σὲ αὐτὴν τὴν φωτογραφία, διακρίνεται πανεύκολα ὁ στρατιωτικὸς παράγων.
Ποιός νά εὑρεθῇ γιά νά ἀναπωλῇ τήν κατοχή ἀπό ξένες δυνάμεις; Ἔ;
Ποιός;

Πάντα ἐπίστευα στὴν ἀνάγκη διατηρήσεως τοῦ σεβασμοῦ, ἀκόμη καὶ σὲ περιπτώσεις ποὺ δὲν κατανοοῦμε κάποια πράγματα. Δὲν μοῦ ἀρέσει τὸ ἰσλὰμ ἀλλὰ θεωρῶ δικαίωμα τοῦ κάθε ἑνός, ποὺ τὸ ἀσπάζεται, νὰ θρησκεύεται κατὰ πῶς ἐκεῖνος κρίνει καλλίτερα. Δὲν μοῦ ἀρέσει ποὺ οἱ γυναῖκες κυκλοφοροῦν κουκουλωμένες ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι θέμα τῶν γυναικῶν τῆς κάθε χώρας κι ὄχι δικό μου. Ἄλλως τε κι ἐδῶ, ὅταν ἔρχονται, τὰ ὅμοια πράττουν, καθῶς ἐπίσης καὶ σὲ ὅλην τὴν Εὐρώπη, ἀποδεικνύοντας πὼς τὸ πρόβλημα εἶναι δικό μας κι ὄχι δικό τους, ἐφ΄ ὅσον ξεκινᾶμε ἀπὸ διαφορετικὲς ἀφετηρίες.
Δὲν μοῦ ἀρέσει ποὺ ὁ ἄνδρας ἔχει ῥόλο ἀφέντου, δυνάστου, σφαγέως, τιμωροῦ, δικαστοῦ, θεοῦ. Ἀλλὰ ἡ κοινὴ λογική μου, εἶναι ἀποτέλεσμα τοῦ χώρου ἐντὸς τοῦ ὁποίου ἐγὼ μεγάλωσα. Δὲν θὰ μποροῦσε ποτὲ νὰ γίνῃ δική τους κοινὴ λογική. Ἡ δική τους κοινὴ λογικὴ δὲν μὲ ἀγγίζει, καὶ σαφῶς φαντάζει παράλογος στὰ δικά μου μάτια. Ὁμοίως ὅμως ἡ δική μου κοινὴ λογικὴ φαντάζει παράλογος στὰ δικά τους μάτια.
Τί θά κάνουμε τώρα; Θά βάλουμε τίς κοινές λογικές μας σέ ζυγαριά, γιά τό ποιά εἶναι βελτίστη ἤ θά ἀποδεκτοῦμε ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου στό δικαίωμα ἐκφράσεως τῆς λογικῆς του, τῶν συνηθειῶν του καί τῶν πιστεύω του;

Ὁ δικός μου φυσικὸς χῶρος εἶναι τέτοιος ποὺ ἐπιβάλλει στὴν γυναίκα νὰ συμμετέχῃ στὰ κοινά. Ὁ δικός τους φυσικὸς χῶρος εἶναι τέτοιος ποὺ ἐπιβάλλει στὴν γυναίκα νὰ μὴν ὑπάρχῃ στὰ κοινά.
Ὁ δικός μου φυσικὸς χῶρες εἶναι τέτοιος ποὺ μὲ ὑποχρεώνει νὰ ἐρευνῶ καὶ νὰ θαυμάζω τὴν Φύσι.
Ὁ δικός τους φυσικὸς χῶρος εἶναι τέτοιος ποὺ τοὺς ὑποχρεώνει νὰ λειτουργοῦν παρὰ Φύσει.
Ὁ δικός μου φυσικὸς χῶρος εἶναι τέτοιος ποὺ μοῦ ἐπιτρέπει νὰ σταθῶ ἰσάξια καὶ ἰσόνομα ἀπέναντι σὲ κάθε πολίτη αὐτῆς τῆς χώρας.
Ὁ δικός τους φυσικὸς χῶρος ἀναγνωρίζει ὥς ἰσονόμους πολῖτες μόνον τοὺς ἄρενες.

Οἱ διαφορὲς πολλές. Καὶ οἱ φυσικοὶ χῶροι πολλοί. Τὸ ποῦ ἀναπτύσσομαι, μεγαλώνω, καλλιεργοῦμαι εἶναι αὐτὸ ποὺ θὰ καθορίσῃ τὴν κοινωνία μου. Κι ὅταν λέω φυσικὸ χῶρος, δὲν ἐννοῶ γεωγραφικὸς φυσικὸς χῶρος ἀπαραιτήτως, ἄν καὶ ὁπωσδήποτε παίζει ῥόλο.  Φυσικὸς χῶρος εἶναι τὸ περιβάλλον ἐντὸς τοῦ ὁποίου διαβιῶ, ἀκόμη κι ἐὰν εἶναι κλουβί. Ἔχει ἐκεῖνα τὰ στοιχεῖα ποὺ ἀπαιτῶνται γιὰ νὰ μὲ «ἐκπαιδεύσουν» καὶ νὰ συμπεριφερθῶ ἀναλόγως στὶς συνθῆκες ποὺ μοῦ προσφέρονται ἀπὸ γεννήσεώς μου.

Ἐμεῖς λοιπόν, οἱ «πεπολιτισμένοι» ἀποφασίσαμε νὰ ἐκπολιτίσουμε τοὺς «βαρβάρους».
Ἀλήθεια, μέ ποιό κριτήριο ἀποκτήσαμε δικαίωμα ἐπεμβάσεως καί ἐπιβολῆς στόν τρόπο διαβιώσεως τῆς κάθε κοινωνίας;
Καί γιατί θεωροῦμε πώς ὀπισθοδρόμησαν οἱ ἀφγανοί ἤ οἱ ἰρανοί ἤ τέλος πάντων οἱ ὅποιοι, ἐπεί δή ἠρνήθησαν τά δικά μας πρότυπα καί τίς εἰκόνες;

Ξέρετε κάτι;
Πράγματι, γιὰ τὰ δικά μου κριτήρια ἔχουν ὀπισθοδρομήσει. Μά ἔχω ἐγώ δικαίωμα νά τούς κρίνω; Ἐὰν λοιπὸν ἀρνοῦμαι σὲ αὐτοὺς κάθε δυνατότητα κριτικῆς, γιὰ τὸ πῶς ἐγὼ θὰ διαβιῶ, τότε μέ ποιό δικαίωμα ἀποφασίζω πώς κάτι εἶναι καλό ἤ κακό γιά ἐκείνους;

Γιατί λοιπόν ἐνοχλοῦμε ἀπό αὐτήν τήν εἰκόνα:

καὶ ἀπὸ αὐτὴν τὴν εἰκόνα,

ἀλλὰ δέν ἐνοχλοῦμε ἀπό αὐτήν τήν εἰκόνα;

 πού σέ τελική ἀνάλυσι μέ ἀφορᾷ περισσότερο;
Ναί, εἶναι ἡ Μύκονος τοῦ 1960 καὶ ἡ Μύκονος τοῦ 2012.
Ἐγώ τί ἔκανα γιά νά προστατεύσω τίς παραδόσεις μου καί τήν ἱστορία μου; Τί ἔκανα γιά νά περιφρουρήσω τίς ἀρχές μου καί τίς ἀξίες μου; Τί ἔκανα γιά νά θωρακίσω τήν κοινωνία μου;
Δὲν ἔκανα κάτι. Ἤ ὀρθότερα ἔκανα τίποτα.
Γιατί λοιπόν κυττῶ τό ἔξω ἀπό ἐμέναν καί δέν κυττῶ τό μέσα σέ ἐμέναν;
Γιατί κυττῶ τό τί ἔκαναν οἱ Ἀφγανοί, οἱ Ἰρανοί, οἱ Πακιστανοί τό 1960 καί δέν κυττῶ τά δικά μου χάλια, τά ὁποῖα εἶναι σαφῶς χειρότερα ἀπό τά δικά τους;

Μέ ἐπείραξε τό τσαντόρ καί ἡ μπούργκα καί δέν μέ πειράζει πού τόση ἀνωμαλία ἔχει κατακλύσει τήν κοινωνία μας σέ κάθε ἐπίπεδον; Δέν μέ πειράζει πού τά παιδιά μου βγαίνουν ἀπό τά σχολεῖα τοῦβλα καί μέ πειράζει τό ὅ,τι οἱ Ταλιμπάν κάνουν ὅ,τι γουστάρουν; Δέν μέ πειράζει πού μέ κυβερνοῦν τσογλάνια, τά ὁποῖα ἐγώ ψηφίζω, καί μέ πειράζει τό ὅ,τι δέν κάνουν πάρτυ στήν Μέση Ἀνατολή;

Γιὰ νὰ συνέλθουμε λίγο πατριῶτες.
Εἴπαμε. Τὴν δική μας καμπούρα πρῶτα φροντίζουμε νὰ στρώσουμε καὶ μετά, ἐὰν ὑπάρχῃ χρόνος, διάθεσις καὶ καλὴ πρόθεσις, νὰ πᾶμε νὰ στρώσουμε κι ἄλλες καμποῦρες.

Φιλονόη. 

φωτογραφίες ἀπὸ ἐδῶ, ἐδῶ, ἐδῶ, ἐδῶ, ἐδῶ, ἐδῶ κι ἐδῶ.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply