Λυπᾶμαι ποὺ δὲν πρόλαβα

ταν τοπρλη κτη,

μρα φωτειν,

ποκουσες τν φων μου

καδγησες τ μτια μου,

ες τν ετυχαν τν χρωμτων.

 

ταν τοπρλη κτη,

μρα ρωτικ,

πο πρες μ χαρ τ χρι μου

κα μδγησες ν γευθ,

τν χων τν κσμο.

 

ταν τοπρλη κτη,

μρα γελαστ,

πο τ στθη σου,

προσφρωντς μου τροφ,

μρωναν τ’ ναφιλητ μου.

 

ταν τοπρλη κτη Μητρα,

ταν τ δκρυ σου μριζε ετυχα,

πιασμνο π τ χρι τν χειλιν σου

κα τς καρδις σου τν λαχτρα,

κλισε  πνω μου,

δνοντς μου ζων.

 

π τν  κτη τοπρλη Μητρα,

περσαν χρνοι πολλο·

φυγες ξημερματα,

χωρς ν προλβω ν σο δεξω τν εγνωμοσνην μου,

τν γπη μου

κα τ σημδι ποφησε τ δκρυ σου πνω μου.

 

Λυπμαι πο δν πρλαβα …

 

Δεσποτκης τς Δαμητρς

λλην

28-8-2011

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply