Ὁ λαός τοῦ «Ὄχι» ἔγραψα; 

Μᾶλλον κάτι δὲν ἔχω καταλάβῃ σωστά. 
Μᾶς ψεκάζουν τώρα… Μᾶς ταΐζουν καὶ μετηλλαγμένα… Μᾶς ἔχουν ἀποχαυνώσῃ ἐπὶ πλέον μὲ τὴν ΤουΒοῦ καὶ τὰ λοιπὰ προπαγανδιστικὰ ἐγαλειάκια τους… Πάει λοιπὸν διὰ παντὸς ὁ λαὸς τοῦ «Ὄχι»…
Κοιμήθηκε γιὰ νὰ μὴ ξυπνήσῃ ποτέ…
Ἤ μήπως;

Βρέ μήπως καί μᾶς παραμυθιάζουν γερά;
Βρέ μήπως οὐδέποτε ὑπῆρξε ὁ λαός τοῦ «Ὄχι»;
Βρέ μήπως καί μᾶς τά ἔμαθαν λάθος κι ἐμεῖς βολευθήκαμε, ὅπως συνηθίζουμε, στίς παπαραλογίες καί στίς ἀσυναρτησίες;

Θυμᾶμαι λοιπόν, σὲ ἐκεῖνα τὰ ἀποσπάσματα τῆς ἱστορίας ποὺ διάβαζα, πὼς ὁ Γκράτσι δὲν πῆγε στὶς πλατεῖες γιὰ νὰ ῥωτήσῃ ἕναν ἕναν τὸν κάθε Ἕλληνα γιὰ τὸ ἐὰν δέχεται, ἤ ὄχι, τὸν Ἰταλὸ σὰν ἀφεντικό… Τὴν πόρτα τοῦ Μεταξᾶ κτύπησε ἀξημέρωτα ὁ ἀνόητος… Κι ὄχι μόνον τὸ ἔκανε, ἀλλὰ τὸ καταγράφει καὶ στὸ ἡμερολόγιό του, ἔτσι, γιὰ νὰ μᾶς σπάσῃ τὰ νεῦρα καὶ νὰ μᾶς κάνῃ τὸ νευρικὸ σύστημα πουρέ.

Μήπως τελικῶς δέν ὑπῆρξε ΠΟΤΕ ὅμως αὐτός ὁ λαός τοῦ «Ὄχι»; 
Μήπως βαυκαλιζόμαστε γιά νά ἀνυψώνουμε στά μάτια μας τούς ἑαυτούς μας, πρό κειμένου νά μήν ἐπιβεβαιώσουμε πώς πράγματι κι ἐμεῖς, ὅπως κάθε τί στήν Φύσι, χρειαζόμαστε ἕναν ἡγέτη, γιά νά μᾶς ὁδηγῇ; Πῶς ἄλλως τέ θά μποροῦσε νά γίνῃ ἀλλοιῶς; Μήπως ἁπλῶς κάθε φορά πού πετύχαμε κάτι ἕνας κάποιος ἡγέτης ἔμπαινε μπροστάρης; Μήπως; Λέω τώρα ἐγώ… Μά τί λέω; 

Νά θυμηθῶ μήπως τόν Μιλτιάδη; 
Νά θυμηθῶ μήπως τόν Θεμιστοκλῆ; Τόν Λεωνίδα; Τόν Κολοκοτρώνη; Τόν Καραϊσκάκη; Τόν Ἀνδροῦτσο; Τόν Μεταξᾶ; Ποιόν νά πρωτοθυμηθῶ μωρέ;
Διότι μόνον ὅταν εἴχαμε τέτοιους εἴχαμε ἀφήσῃ καὶ κάποιο στίγμα στὴν ἱστορία…
Μόνον ὅταν κάποιος, σὰν τοὺς παραπάνω, ἐμφανιζόταν, εἴχαμε κάτι νὰ ποῦμε ἤ νὰ κάνουμε…
Ἀλλά τί λέω; Μᾶλλον πάλι ξύπνησα στραβά… 

Γιατί; 
Μὰ διότι ἐὰν ὁ λαὸς δὲν ἔλεγε τὸ «Ὄχι» τότε θὰ γνωρίζαμε τὴν ἱστορία ἀνάποδα.
Δέν εἴδατε πού ὁ λαός προετοίμασε τήν ἄμυνα τοῦ 1940; Δέν διεπιστώσατε πού ὁ λαός ὑπέγραφε τίς παραγγελίες τῶν ὅπλων γιά τήν ὁλοκλήρωσι τῆς προετοιμασίας στούς ἐξοπλισμούς τῶν γραμμῶν ἀμύνης; Δέν βεβαιωθήκατε πού ὁ λαός κάθε τέσσερα χρόνια ἔτρεχε στίς κάλπες κι ἐπέλεγε τόν ἡγέτη πού θά τόν κυβερνᾶ, πρό κειμένου νά ἔχῃ τόν πρῶτο καί τόν τελευταῖο λόγο στίς ἀποφάσεις του;  Δέν εἴδατε πόσες διαδηλώσεις ἔγιναν ἀπό τήν ἀρχή πού ἀνέλαβε ὁ Μεταξᾶς; Δέν μετρήσατε τά «ΒΕΤΟ» πού ἤσκησε ἡ ἀντιπολίτευσις, κατ’  ἐντολήν τοῦ λαοῦ φυσικά, στίς ἀποφάσεις τοῦ Μεταξᾶ;

Ἔ ῥὲ σούργελα ποὺ εἴμαστε, ἤμασταν ἀλλὰ καὶ θὰ παραμείνουμε…
Σέ ποιά δικτατορία βρέ, ἐν Ἑλλάδι τοὐλάχιστον, εἴχαμε διαδηλώσεις; (Μὴν ἀπαντήσετε στοῦ Ἰωαννίδου διότι αὐτὸ δὲν ἦταν δικτατορία ἀλλὰ ἡ γελοιοποίησίς τῆς πραγματικῆς δικτατορίας ἀπὸ τὰ ἀμερικανά…!!!)
Σέ ποιάν δικτατορία ὁ λαός ἐλάμβανε ἀποφάσεις;
Σέ ποιάν δικτατορία βλέπαμε ἐκλογές;

Νά τό δοῦμε κι ἀλλοιῶς;
Ἀκόμη καὶ στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα ΟΥΔΕΠΟΤΕ ἔλαβε ὁ λαὸς ἀποφάσεις σὲ θέματα πολέμου κι ἀμύνης. Νὰ πᾶτε νὰ διαβάσετε τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον ἐπελέγοντο οἱ στρατηγοὶ καὶ μετὰ νὰ μιλᾶτε… Νούμερα, ἔ νούμερα…
Ἐὰν κάποιος στρατηγὸς δὲν ἦταν ΑΡΙΣΤΟΣ στὰ πολεμικά, ἔμενε στὸ σπίτι του. Τόσο ἁπλᾶ. 
Βασικὰ δὲν ἦταν στρατηγὸς ἀλλὰ ἁπλὸς στρατιώτης. Κι ἐὰν ἦταν κι αὐτό…
Διότι γιὰ νὰ εἶσαι ὁπλίτης, πολεμιστής, στρατιώτης ἔπρεπε νὰ εἶσαι ἑτοιμοπόλεμος. Ἐάν ἤσουν κουμπαρᾶς πῶς θά ἔμπαινες στό στράτευμα; (Φαντάζεσθε τό μπενοβούβαλο ὑποψήφιο στρατηγό; Ἤ τό GAPατο; Ἤ μήπως τόν Ἀντωνάκη; Δὲν θὰ πήγαιναν στὸ πόλεμο… Θὰ ἔπιαναν τὸ πλέξιμο…!!!)

Ἄν τὲ λοιπὸν νὰ ἀναζητήσουμε ἐκ νέου τὸν λαὸ τοῦ «Ὄχι».
Δῆλα δὴ κάτι ἀνύπαρκτον.
Διότι ἐὰν ὁ ἡγέτης δὲν ἔδιδε τὸ σύνθημα τοῦ πολέμου, ὅσο κι ἐὰν δὲν ἄρεσε σὲ κάποιους, ὁ λαὸς θὰ ἄκουγε τὸν ἡγέτη του. Ὁ ἡγέτης ὅμως ἔδωσε τὸ σύνθημα… Ἄρα κι ὁ λαός, στὴν συνέχεια, ἔτρεξε καὶ στήριξε…

Καί μετά; 
Τί ἔγινε μετά; 
Μετὰ ἐδολοφονήθῃ ὁ ἡγέτης, διότι δὲν ἦταν προϊὸν δημοκρατίας καὶ κατ’  ἐπέκτασιν θὰ ἔχανε τὴν αἴγλη ὁ ἀνύπαρκτος λαός, οἱ χειραγωγοί του, οἱ ἐγχώριοι καὶ οἱ ξένοι ἀφεντάδες καὶ οἱ τράπεζες. Τώρα ὅμως…
Μὴν μοῦ πεῖτε…
Μία χαρὰ τὰ καταφέραμε…
Ἔχουμε πειστῇ πὼς ἐμεῖς καταφέραμε τὰ τότε, ἄρα καὶ τώρα ἀρκεῖ ἁπλῶς νὰ ξυπνήσουμε τὸ κοιμισμένο θηρίο μέσα μας, γιὰ νὰ ξαναγράψουμε νέες σελίδες δόξης στὴν ἱστορία… 
Λίγη ἀποτοξίνωσις ἀπὸ τοὺς ἀεροψεκασμούς, μαζὺ μὲ λίγα βιολογικὰ προϊόντα, παρέα μὲ ἀποκοπὴ ἀπὸ τὴν Τουβοῦ… Καὶ ἰδοῦ!!! Ἕτοιμος ὁ λαὸς τοῦ «Ὄχι»…

Καλά…
Ἔτσι νὰ πηγαίνουμε καὶ μετὰ νὰ μὴν βαροῦμε τὰ κεφάλια μας στὸ τοῖχο, διότι δὲν θὰ ἔχῃ μείνῃ κεφάλι στὴν θέσι του… Θὰ ἔχουν ἐξαϋλωθῆ ὅλα ἀπὸ τὴν …βλακεία!

Φιλονόη

Υ.Γ. Ὑπ΄ ὄψιν… Καὶ τὸν ἀγαπῶ καὶ τὸν τιμῶ καὶ τὸν θαυμάζω τὸν λαό μας. Ἀντιλαμβάνομαι ὅμως καὶ τὶς ἀλήθειες ποὺ ἀποῤῥέουν ἀπὸ τὴν κοινὴ λογική.

φωτογραφία