Τὶ μέλλει γενέσθαι μετὰ τὶς εὐρωεκλογές;
Ὅ,τι θὰ ὑπάρξει ἀλλαγὴ καὶ εἴσοδος ἄλλων προσώπων στὴν πολιτικὴ σκηνὴ εἶναι δεδομένο. Αὐτὸ ποὺ δὲν εἶναι βέβαια γνωστὸ ἀκόμη εἶναι ἐὰν ἡ ἐκδίωξη τῶν εὐρωφεντεραλιστικῶν λαμογιῶν καὶ ἡ ἀντικατάστασή τους μὲ ἄλλους πολιτικοὺς ποὺ σήμερα πρεσβεύουν τὴν ἐπιστροφὴ στὸ ἀρχικὸ σχῆμα τῆς συνεργασίας ἰσχυρῶν ἐθνικῶν κρατῶν τῆς Εὐρώπης, θὰ ἔχει ὄντως τὸ ἐπιθυμητὸ ἀποτέλεσμα.

Διότι μπορεῖ ὄντως οἱ εὐρωσκεπτικιστὲς νὰ ἀλλάξουν γνώμη μόλις στρογγυλοκάτσουν στὶς Βρυξέλλες καὶ ἀποφανθοῦν ὅτι οἱ μπίζνες καὶ οἱ μίζες εἶναι πράγματι ἕνα ἐπάγγελμα ποὺ συμφέρει νὰ συνεχίσουν. Ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν πολιτῶν, δὲν χάνουμε κάτι ἀνταλάσσοντας τοὺς τωρινοὺς χάλιες μὲ ἄλλους χάλιες – στὰ ἴδια παραμένουμε.
Ὅμως εἶναι σαφῶς προτιμώτερο νὰ γίνῃ αὐτὴ ἡ ἀλλαγή, καὶ στὴν περίπτωση ποὺ καὶ οἱ εὐρωσκεπτικιστὲς μεταμορφωθοῦν ἐν μία νυκτὶ στοὺς προκατόχους τους θὰ πρέπει καὶ αὐτοὶ νὰ ἀπομακρυνθοῦν μὲ τὸν ἴδιο καὶ ἀκόμη πιὸ ἔντονο τρόπο.
Ἀπὸ ἐδῶ καὶ στὸ ἐξῆς χρειάζεται νὰ γίνῃ ἀντιληπτό, πρακτικά, τὸ ἐξῆς μήνυμα: ὅτι οὐδεῖς θὰ παραμείνει στὴν πολιτική, καὶ καμμία σταθερότητα δὲν θὰ ὑπάρξει μέχρι νὰ μποῦν σὲ αὐτὲς τὶς θέσεις σοβαροὶ καὶ ἰκανοὶ πολιτικοί, ποὺ εἶναι σὲ θέση νὰ διοικήσουν καλῶς.
Ὅλοι οἱ ἄχρηστοι θὰ θερίζονται συνεχῶς καὶ ἡ δυσαρέσκεια καὶ ταραχὲς θὰ αὐξάνουν ταχέως. Ἀντικατάσταση λοιπόν, καὶ κατόπιν ἀντικατάσταση ἐκ νέου καὶ ἐκ νέου καὶ ἐκ νέου, μέχρι τὸν τελικὸ συνετισμό.

Φρούριον

εἰκών