Τὸ ῥίσκο.

Πότε ἀναλαμβάνουμε τό ῥίσκο τῶν ἐπιπτώσεων πού θά κληθοῦμε νά πληρώσουμε, ἐάν οἱ ἐπιλογές μας δέν ἀποδειχθοῦν οἱ καλλίτερες δυνατές;
Σπανίως τὸ ἀναλαμβάνουμε… Ἔως …καθόλου, σὲ κάποιες περιπτώσεις…
Κι ὅμως…
Τίποτα στὸν πλανήτη δὲν θὰ εἶχε συμβεῖ ἐὰν κάποιοι ἄνθρωποι, ἐλάχιστοι, δὲν εἶχαν τολμήσει, στὸ κομμάτι ποὺ τοὺς ἀναλογεῖ, νὰ ἀναλάβουν κάποιο ῥίσκο.
Τὸ ῥίσκο νὰ ἐκτεθοῦν, νὰ χάσουν τὴν περιουσία τους, νὰ χάσουν τὸ δικαίωμα στεγάσεως τῶν παιδιῶν τους, νὰ χάσουν τὴν ἀξιοπρέπειά τους, νὰ χάσουν τὸ δικαίωμα στὴν κοινωνικὴ διαβίωσιν, νὰ χάσουν τὸ δικαίωμα στὴν ζωή…
Ναί, ἰδίως τὸ τελευταῖο…
Διότι κάποιοι, δυστυχῶς ἀρκετοὶ τώρα πιά, δὲν ἄνθεξαν καὶ δὲν ἀντέχουν τὶς ἐπιπτώσεις ἀπὸ τοὺς κραδασμοὺς ποὺ ἐπιφέρει μία ἀποτυχία καὶ τελικῶς ἀποχωροῦν.

Ὅμως ὅλοι μας, καθημερινῶς, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, ἀναλαμβάνουμε μικρὰ ἤ μεγάλα ῥίσκα.
Ῥίσκο εἶναι νὰ ἀναπνέῃς, ὅταν παντοῦ στὴν ἀτμόσφαιρα κυκλοφοροῦν δηλητήρια.
Ῥίσκο εἶναι νὰ περπατᾷς, ὅταν παντοῦ στὸν περιβάλλοντα χῶρο, πολλοί, ὅλο καὶ περισσότεροι, κυκλοφοροῦν καὶ σκοτώνουν.
Ῥίσκο εἶναι νὰ σκέπτεσαι, ὅταν τὰ πάντα σοῦ ἐπιβάλλουν ἀφωνία, συμμόρφωσιν καὶ δουλοποίησιν…

Τὰ ῥίσκα μας, ἄλλοτε μεγαλύτερα κι ἄλλοτε μικρότερα, εἶναι ὑπαρκτά… Τὰ ἀναλαμβάνουμε, εἶτε συνειδητῶς εἶτε ἀσυνειδήτως. Εἶτε μὲ τὴν θέλησίν μας εἶτε δίχως της. Καὶ μόνον ποὺ ὑπάρχουμε εἶναι ῥίσκο…
…Κι ὁ σκοπός, ὅταν ὅλα πράγματι πηγαίνουν στραβά, εἶναι νὰ μπορέσουμε νὰ μειώσουμε τὸν βαθμὸ τοῦ ῥίσκου, πρὸ κειμένου νὰ ἀπολαύσουμε περισσότερα ἀποτελέσματα ἀπὸ τὶς ἐπιλογές μας…
Ἤ, γιὰ νὰ λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, νὰ ἀναλάβουμε τὰ μικρότερα δυνατὰ ῥίσκα ἀλλὰ μὲ τὶς μεγαλύτερες δυνατὲς ἀπολαβές…
Κάτι ποὺ δὲν γίνεται ὅμως νὰ συμβαίνῃ… Ἀπολαβὴ σημαίνει προΰπαρξις ἀναλήψεως ῥίσκου…
Ἀνάληψις ῥίσκου σημαίνει ἀνάληψις εὐθύνης…
Ἀνάληψις εὐθύνης σημαίνει πὼς εἴμεθα ἕτοιμοι νὰ ἀπολαύσουμε ἀλλὰ καὶ νὰ πληρώσουμε, ἐὰν χρειασθῇ.
Νὰ πληρώσουμε ὅμως… Ὄχι νὰ παραιτηθοῦμε…
Ἄλλως τέ, τὰ πάντα γύρω μας εἶναι ἕνα παιχνίδι… Τὰ παιχνίδια ἔχουν καὶ καλὲς καὶ κακὲς στιγμές…

Μείωσις ῥίσκου σημαίνει παραίτησις… Σημαίνει ἄρνησις δικαιωμάτων. Σημαίνει ἀπουσία ἀπὸ τὴν ζωή.
Δὲν γίνεται νὰ θέλω νὰ εἶμαι ὅσο τὸ δυνατὸν ἀσφαλὴς καὶ ταὐτοχρόνως νὰ χαίρομαι ὑψηλοὺς βαθμοὺς ἐλευθερίας.
Οὔτε γίνεται νὰ ἐπιβουλεύομαι τὶς ἀπολαβὲς τοῦ ἄλλου, ποὺ ἐτόλμησε ὅμως νὰ ἐκτεθῆ.
Ἄλλως τέ, διδασκόμενοι πάντα ἀπὸ τὴν Φύσιν, τὸ ἠλεκτρόνιον ποὺ «τολμᾶ» νὰ ἐκτεθῇ στὸν κίνδυνο τῶν μεγάλων τροχιακῶν, ἀπολαμβάνει καὶ μεγάλους βαθμοὺς ἐλευθερίας ἀλλὰ ἀνᾲ πάσᾳ στιγμῇ κινδυνεύει νὰ εὑρεθῇ ἐκτὸς τῆς κοινωνίας τοῦ ἀτόμου.

Ἡ μὴ ἀνάληψις ῥίσκου σημαίνει θάνατο. Σημαίνει μὴ ἱκανότητα ἀναγνωρίσεως τοῦ δικαιώματος στὴν ζωή. Σημαίνει πὼς ἔχουμε πεθάνει ἀλλὰ περιμένουμε τὴν ἀνακοίνωσιν τοῦ θανάτου μας.
Ὁ μὴ ἀναλαμβάνων ῥίσκα, σὲ καθημερινὴν βάσιν, δὲν ἀναγνωρίζει στὸν ἑαυτόν του δικαιώματα.
Διότι τὰ δικαιώματα κερδίζονται, δὲν χαρίζονται.

Ἡ ἀποτυχία, ὡς ἀποτέλεσμα κάποιου ῥίσκου εἶναι μέσα στὰ πιθανὰ ἀποτελέσματα.
Ἡ ἄρνησις τῆς ἀντιμετωπίσεῶς της ὅμως δηλώνει πὼς τὸ ἄτομο δὲν εἶχε δικαίωμα στὴν ἀνάληψιν τοῦ ῥίσκου, ἐφ΄ ὅσον δὲν εἶχε συνυπολογίσει, μέσα στὶς πιθανὲς ἐκδοχές, τὴν περίπτωσιν τῆς ἀποτυχίας.
Κι ἐκεῖ κλείνει τὴν ὑπόθεσιν κάποια αὐτοκτονία, στὴν χειροτέρα τῶν περιπτώσεων, ἤ, ἡ ὁλοκληρωτικὴ παραίτησις συνειδησιακῶς.
Γιὰ νὰ συμβῇ ὅμως κάτι τέτοιο, θὰ σημαίνῃ αὐτομάτως πὼς ἔχουμε παραιτηθεῖ ἀπὸ πολλά…
Διότι ποιό τό νόημα τῆς ψεῦδο-ὑπάρξεως ὅταν τό δικαίωμα στήν χαρά ἔχει ἀποπεμφθεῖ;
Ὅταν ἡ συμμετοχή στό παιχνίδι ἔχει διακοπεῖ;
Ὅταν ὅλα στόν ὀργανισμό συμβαίνουν μηχανικά, ὡς κανών αὐτοσυντηρήσεως κι ὄχι μέ βάσιν τήν καθαρότητα πνεύματος, σκέψεως καί κρίσεως;  Τί δικαίωμα στήν ζωή ἔχουν αὐτά τά ἄτομα;
Ἡ ἀποτυχία, ὅπως καὶ ἡ ἐπιτυχία, εἶναι μέσα στὶς πιθανότητες.
Ὅσο περισσότερα ἔχω νὰ ῥισκάρω, σὲ τόσο μεγαλύτερες ἀπολαβὲς στοχεύω.
Ἀλλὰ ὀφείλω πάντα νὰ ἔχω ἐπίγνωσιν καὶ τῶν ἀπολαβῶν μὰ καὶ τῶν ἀπωλειῶν.
Διότι μόνον ὅταν ἔχῃ κάποιος νὰ χάσῃ πολλά, ἀντιλαμβάνεται καὶ τὴν βαρύτητα τῶν πράξεών του, σὲ κάθε περίπτωσιν καὶ τελικῶς ἀπολαμβάνει περισσότερο τὴν ὁποίαν ἐπιτυχία, ὅταν ἔρχεται, μικρᾶ ἤ μεγάλη.

Αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουμε εἶναι πὼς ὅλο τὸ παιχνίδι, σὲ ὅσα ἀφοροῦν στὶς ἐπιλογές μας, ἀπὸ ἀρχῆς ἔως τέλους, εἶναι ἀποκλειστικῶς δικό μας. Εἶναι ὡραῖο νὰ ἀπολαμβάνουμε τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἐπιλογῶν μας ἀλλὰ εἶναι ἄσκημο νὰ πληρώνουμε γιὰ αὐτές, ἐὰν ἀποδειχθοῦν λανθασμένες…
Κι ὅμως…
Τώρα πιὰ πιστεύω πὼς ἡ μεγαλυτέρα ἐπιτυχία, ποὺ καλούμεθα καθημερινῶς νὰ ἀπολαύσουμε, εἶναι τὸ νὰ μπορέσουμε νὰ ἐπιβιώσουμε ὅταν ὅλα πηγαίνουν ἀπὸ στραβὰ ἔως …καταστροφικά.
Διότι τὸ νὰ καταφέρνῃς νὰ ἐπιβιώνῃς σὲ συνθῆκες νηνεμίας δὲν σημαίνει πολλά…
Τὸ νὰ καταφέρνῃς ὅμως νὰ ἐπιβιώνῃς σὲ συνθῆκες καταιγίδος εἶναι ποὺ μετρᾶ…
Κι ἐμεῖς σήμερα διαβιοῦμε ἐντὸς καταιγίδος, ποὺ οὐδεὶς γνωρίζει τὸ πόσο θὰ κρατήσῃ καὶ πόσο περισσότερο θὰ μεγαλώσουν οἱ ἐντάσεις της καὶ τὰ ξεσπάσματά της.

Εἶναι κάθε ἡμέρα καὶ πιὸ δύσκολος ἡ ἐπιβίωσις.
Εἶναι κάθε ἡμέρα μεγαλύτερα τὰ ῥίσκα ποὺ καλούμεθα νὰ ἀναλάβουμε…
Καὶ εἶναι πολὺ μεγάλα, ὅλο καὶ μεγαλύτερα, αὐτὰ ποὺ θὰ ῥισκάρουμε, στὸν βωμὸ τῆς κάθε μικρᾶς ἤ μεγάλης ἀπολαβῆς.
Καὶ πίσω ἀπὸ ὅλα αὐτά, μέσα ἀπὸ ὅλα αὐτά, ἐπάνω ἀπὸ ὅλα αὐτά, αὐτὸ ποὺ καλούμεθα νὰ ἀποφασίσουμε εἶναι τὸ ἐὰν θέλουμε, ἤ ὄχι, νὰ διαβιοῦμε ἐλευθέρως.

Φιλονόη

Στὴν φωτογραφία ὁ Ἴκαρος. Πέταξε, ἀλλά…
Ὅμως ὁ Δαίδαλος ἐπέταξε ἀσφαλῶς… Τί ἦταν αὐτό πού τόν ἐβοήθησε; Μήπως ἤξερε κάτι περισσότερο; Μήπως ἁπλῶς ἐσεβάσθη τούς κανόνες καί τούς νόμους;

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

One thought on “Τὸ ῥίσκο.

Leave a Reply