Ὅλοι (ἐμεῖς) οἱ Ἑλληνόψυχοι, ἀλλὰ καὶ οἱ «ἄλλοι» -ἔδω ποὺ τὰ λέμε- κάθε καλοκαίρι ἀναβαπτιζόμαστε, στὴν ἁγνότητα τοῦ Ἑλληνικοῦ τοπίου, τῆς Θαλάσσας, τοῦ Βουνοῦ καὶ τοῦ Κάμπου (ποὺ  λέει ὁ λόγος)…
Κάτι, σ’ αὐτές τις ἔρμες κυτταρικὲς μας μνῆμες (χημικὲς κατὰ τὸ μᾶλλον, ψυχικὲς κατὰ τὸ ἦττον) μεταφυσικὲς ἐν γένει, μᾶς ὠθεῖ σχεδόν, βίαια στην ἀπομάκρυνσί μας ἀπὸ τὸ κλιματιζόμενον ἄστυ.

Ἐντάξει…Εἶναι καὶ ἡ ἐκπεμπομένη δυσωδία ἀπὸ τὴν λυματολάσπη στὶς οἰκολογικὲς χωματερὲς τῶν Ἄνω Λιοσίων, ἡ διαφεύγουσα ὀσμὴ τῶν ἀερίων ὑδρογονανθράκων ἀπὸ τὰ (κατά)πράσινα διϋλιστήρια τοῦ Ἀσπροπύργου, τῆς Ἐλευσῖνος καὶ τῆς Κορίνθου, οἱ «γείτονες» ἀπὸ τὸ καφρικιστάν που «πιάνουν» τὸ παλαιὸ πλατύσκαλο ἀπέναντι καὶ ζουζουνίζουν σάν τις σφῆγκες γύρω ἀπ’ τὸ αἷμα τοῦ λαθραία σφαγμένου σκύλου…Τὰ (γαμημένα) κουνούπια… Ὁ ἀριστερὸς βλᾶκας μὲ τὸ μπουζούκι, ἀπέναντι στὸν δεύτερο, ἡ «call me baby» στὸ ῥετιρὲ μὲ τὰ πασούμια νὰ κτυποῦν κάθε φορά ποὺ τραγουδᾶ τὸ κινητὸ της…
Τέλος πάντων εἶναι αὐτὰ κι ἄλλα τόσα ποὺ μᾶς σπρώχνουν- σὰν κλωτσιὰ ἀπὸ κουμμούνι τῶν ΕΚΑΜ- κάθε καλοκαίρι, νὰ πᾶμε Χωριό!

Ἄλλωστε, τὴν περίοδο αὐτή, ἀκόμη καὶ ἡ Ἰουδαϊκὴ «Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων» τὸ γυρίζει σέ …«Summer mode» μέχρι τὸν Σεπτέμβριο, ὅπου ξαναγυρίζει πάλι σὲ …«Parliament my ass mode».

Κάτι λοιπόν, ἀπὸ τὸ βουκολικό μας παρελθόν, τὴν ἀλιευτική μας παράδοσι καὶ τὸ πειρατικό μας πνεῦμα…
Κάτι ποὺ μεταφράζεται σὲ ξενύχτι, πιῶμα καὶ συνεύρεση…
Μᾶς ἕλκει σχεδὸν δεσποτικὰ στὴν ἀσθμαίνουσα, τσιπουρόεσσα, παράλιο, ὀρεινὴ ἤ (καί) πεδινὴ ὕπαιθρο.
Καὶ (μὴ νομίσετε), πρωταγωνιστὲς σὲ αὐτὴ τὴν νομαδικοῦ χαρακτῆρος μετακινήσι τοῦ πληθυσμοῦ εἶναι ἄκομη οἱ 50ντάρηδες/σες συνεπικουρούμενοι ἀπὸ 40ντάρια καὶ 60ντάρια μὲ τσαγανό, φαντασία καὶ τὸ κρυμμένο λῖπος ποὺ ψάχνει ἀπεγνωσμένα νὰ ἁρπάξῃ ὁ γραφικὸς αὐτὸς βλᾶκας, ὁ Γκίκας τῶν οἰκονομικῶν…

Ὄσο για τὰ 20άρια;
Αὐτὰ κουκιὰ τρώγουν καὶ κουκιὰ μαρτυροῦν, τὰ κακόμοιρα…
Προσπαθοῦν σκληρά, μ’ ἕνα τάληρο στὴν παραλία, ἄντε κι ἕνα δεκάρικο, γιὰ τὰ μπουγελώματα καὶ τὸν τεμπέλη D,J, ποὺ φορτώνει καὶ ξεφορτώνει τὰ ψηφιακά του εὐρήματα κάνοντας τέχνη, τρομάρα του…
Καμμιὰ ψιλικοκό, κανένα τρίφυλλο ἀπὸ τὸν Ἅγιο Φλῶρο ῥεφενέ, ἡ βενζίνα ῥεφενέ, ἡ διάθεσις ῥεφενὲ καὶ ἡ ἀγάπη ῥεφενέ…Γιατί (πῶς νά τό κάνουμε) ἅμα ζητᾷς ἄεργα, Peace on earth καὶ γουστάρεις ἀνεπάγγελτα, (ὅταν ὁλόγυρα καίγεται ὁ Ντουνιάς) νὰ τὴν εὑρίσκῃς γιὰ πάρτυ σου σὲ παραλίες καὶ ῥαχοῦλες, κοντὰ σὲ 50ντάρια …Κάτι θὰ πρέπῃ νὰ πληρώσῃς νταβαντζηλίκι στοὺς ἐμπόρους τῶν Ἐθνῶν…
N’est ce pas mon amour?

Τὰ πενηντάρια, βλέπετε, ἐφρόντισαν κι ἔντυσαν τὸ ποίημα τῆς πολιτικῆς τους μὲ μουσικὴ ἀπὸ Δαιάδα…
Ἔστησαν τὴν ἐξουσία στὰ μέτρα τους, ἐπέταξαν τὶς ὁδηγίες στὸ συρτάρι, τὸ κλειδὶ στὴν θάλασσα καὶ ἀφοῦ πῆγαν Παρίσι- Λονδῖνο γιὰ ψώνια,ἐ γύρισαν τσάρτερ στὸ νησὶ καὶ χαβαλεδιάζουν μὲ τὸν πόνο τῶν «ἄλλων» στὴν τηλεόρασι.
Ποιῶν ἄλλων; Μά…τῶν γειτόνων!

Τὶ διάολο…Τόσες ἁρπακτές, τόσες μίζες, τόσα καλούδια μοιρασμένα στοὺς Γερμανοὺς ἀλῆτες…
Δέν θά γυρνοῦσε ἐν μέσῳ (γεωπολιτικῆς) κρίσεως νά γελᾶμε μέ τόν Τοῦρκο, τόν Σύριο, τόν Ἑβραῖο, τόν Παλαιστίνιο, τόν Οὐκρανό πού σφάζονται on line ἐνᾦ τήν πίνουμε καί τήν ἀκοῦμε ἐνίοτε, στήν παραλία;
Παίξαμε τὰ ῥέστα μας σὲ νησιά, πετρέλαια, ἀέρια, χρυσάφια καὶ μέταλλα…
Ἀλλὰ κῦττα…
Καλοκαίρι θανάτου γιὰ τοὺς γείτονες κι ἐμεῖς ξύνουμε νωχελικὰ τὰ παπάρια μας, σὰν μὰ μὴν ὑπάρχῃ αὔριο…
Λὲς καὶ τὰ παπάρια μας εἶναι φτιαγμένα ἀπὸ ἀτσάλι…
Λὲς καὶ τὸ σῦμπαν ὁλόκληρο συνωμοτεῖ, ὥστε νὰ ξύνουμε τ’ ἀχαμνά μας βολεμένοι κι ἀδρανεῖς…

Καὶ δόστου ἡ μουσικὴ ἐπένδυσις τοῦ πολιτικοῦ μας στίχου νὰ παίζῃ ὑπόκωφα στὰ μεθυσμένα μας σπλάχνα…
καὶ δόστου τὰ τηλεοπτικά μας ἀρχέτυπα νὰ μουγκανίζουν μὲ φόντο τις τουρκικὲς μαρίνες καὶ τὰ γερμανικὰ ξενοδοχεῖα, ἐν μέσῳ «οἰκουμενικῶν» μνημείων, ποὺ παραπέμπουν σὲ ἔναν «ῥατσιστικό»- καὶ γιὰ αὐτὸ ἐξορκιζόμενον ἀπὸ βασιλικές, βυζαντινὰ ἐξωκλήσια, μοναστήρια καὶ μετόχια- Ἑλληνισμό.

Εἶναι κι ἡ τέχνη (μὴ τὸ ξεχνᾶμε) ποὺ ἐξωκοίλει κάθε καλοκαίρι στὰ στημένα (μὲ ἐπιχορήγησι) πολιτιστικὰ πανηγυράκια τῆς ὑπαίθρου…
Κι ἐκεῖ ὅπου καθόμασταν καὶ κάναμε τζερτζελὲ μὲ τοὺς αὐγανοὺς ἰσλαμιστὲς σκλάβους, ποὺ μας κυττοῦσαν- γι΄  αὐτό- μὲ ἀπύθμενο μῖσος… Ξαφνικὰ μιὰ ἀριστερὴ φωνὴ καλεῖ ἀπὸ τὴν χιλιοκτυπημένη ντουντούκα ἑνὸς LADA 4X4 νὰ  μαζευθοῦμε ὅλοι στὴν πλατεῖα τοῦ ἀη Γιαννιοὺ γιὰ νὰ ἐκτελέσουν τὴν Μήδεια, σὲ σκηνοθεσία: Ἀσλὰν Γιουσοῦφ Παρτσακλῆ!

…Γαμῶτο…Ἐντάξει…Πόσο πιό χαμηλά νά πέσουμε σάν παραθεριστές; …
…Ἂν ἐξαιρέσῃς τὴν πρωθιέρεια καὶ κάποιες τοῦ χοροῦ, ποὺ τοὺς ἄρεσαν τὰ κλαρίνα καὶ πήγαν μὲ τὰ πιὸ ψαγμένα 50ντάρια τῆς πλατείας στὸ πανήγυρι τοῦ Ἄη Λιᾶ,  ἀπέναντι, (μὲ τὴν Σάσα ντὲ περνουά) στὸ μικρόφωνο…
Οἱ ὑπόλοιποι ἀριστεροὶ ψυχάκηδες καλιτέχνες, ἔκατσαν στὴν πλατεῖα καὶ ἐβάλθησαν νὰ κράζουν τοὺς θεατὲς ὡς ἀδαεῖς καὶ κάφρους.. Δὴ δὲ χρημάτων…
Γάμησέ τα δηλαδή!

Ὄσο για τὸ νησάκι …Συναυλία ἐντοπίων ῥὸκ συγκροτημάτων ὀργανωμένη ἀπὸ ἐπιχειρηματίες μπαμπάδες…
Στὸ τοξωτὸ γεφυράκι…
Μαμάδες ντυμένες ὑπερπαραγωγή, οἱ ἐξαδέρφες στραρλετίτσες νὰ σεργιανοῦν σὰν λαγωνικά…
Τὰ κολλητάρια κολλημένα, μὲ τὸ μάτι κάγκελο νὰ ψελλίζουν χαμόγελα…
Ῥεῦμα ἀπὸ τὸ ἐκκλησάκι…
Οἱ προβολεῖς στὸ δασσύλιο γεμάτοι ἀναστεναγμούς…
Μέχρι τὴν πρώτη ἀσύμμετρο πενιά…
Μετά… γαῖα πυρὶ μιχθήτῳ…
Ἕνα σᾶς λεω:
Ἂν ζοῦσε ὁ συγχωρεμένος ὁ Morrison θ’ αὐτοκτονοῦσε, ὄχι ἀπὸ τὰ φάλτσα, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἀλαζονεία τῶν παιδιῶν ποὺ φαλτσάριζαν ζητῶντας δόξα κάτω ἀπ’ τὴν πανσέληνο, μὲ μόνη δικαιολογία τὸ μπακάλικο τοῦ πατρός τους…

Ναί, λοιπόν, ἀναβαπτιζόμεθα στὴν Ἑλλάδα τὸ καλοκαίρι.
Μὲ τὸν τρόπο του ὁ κάθε ἕνας.
Κι αὐτὸ τὸ γνωρίζουν τὰ τσακάλια τῆς ψυχοτεχνικῆς καὶ τῶν κοινωνιομαθηματικῶν…
Χρόνια τώρα ἔχουν ἀμολήσει τὰ πρακτόρια τους στα χωριά μας καὶ μᾶς μετροῦν…
Πίνοντας…Τρώγωντας…
Πάντοτε χάνουν τὸ μέτρημα καὶ γυρνοῦν στὸ ἀρχηγεῖο μεθυσμένοι, λέγοντας: «Οἱ Ἕλληνες εἶναι πολὺ μαλάκες…»
Ἔτσι πού, καὶ οἱ ὑπολογιστές τους γράφουν στὶς ὀθόνες τῶν ἰσχυρῶν τῆς ἄλλης πλευράς: «Οἱ Ἕλληνες εἶναι πολὺ μαλάκες!» Ὅμως, οὐδεὶς μπορεῖ να ἑρμηνεύσῃ αὐτὴ τὴν φράσι, χρόνια τώρα!

Εἶναι πού ὅταν μελαγχολοῦμε, ἢ ὅταν κλαῖμε, τό κάνουμε μόνοι, ὁλομόναχοι;
Εἶναι πού τήν βαθειά μας ψυχή, τήν κρατᾶμε κλειστή  γιά  τούς Θεοὺς μονάχα;…
Εἶναι πού  ἀκόμη καὶ ὅταν κάνουμε λάθη τά διορθώνουμε σιωπηρά, μ’ ἔνα νεῦμα, ἕνα σήκωμα τῶν ὥμων;…
Εἶναι ποὺ περιμένουμε παντοτεινὰ τὸ  καλοκαίρι…!!!
Δ.Δ.

φωτογραφία