Σημεῖα τοῦ γραπτοῦ λόγου

Ἀπαγορεύεται ἡ ἀναδημοσίευσις τῶν κειμένων τοῦ κυρίου Μιχαὴλ Ἀλεξανδρῆ δίχως ἀναφορὰ τῆς πηγῆς, τοῦ ὀνόματός του καὶ τοῦ ἐπαγγέλματός του ὡς ἔχει!!!
Παρακαλῶ πολὺ σεβασθῆτε το…
Εὐχαριστῶ.

Φιλονόη

Γ. ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΓΡΑΠΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

Ἐκτὸς τῶν πνευμάτων καὶ τῶν τονικῶν σημείων εἰς τὸν γραπτὸν λόγον χρησι-μοποιοῦνται καὶ ἄλλα σημεῖα ἢ ἐπὶ γραμμάτων ἢ εἰς τὸ τέλος λέξεων (περιόδων, ἡμιπεριόδων) ἢ καὶ εἰς τὴν ἀρχὴν ἅμα καὶ τῷ τέλει λέξεων (περιόδων, ἡμιπεριόδων).

Ι). ΣΗΜΕΙΑ ΤΙΘΕΜΕΝΑ ΕΠΙ Ἤ ΠΛΗΣΙΟΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ.
1. Ἡ ἀπόστροφος (’) εἶναι σημεῖον τῆς ἐκθλίψεως καὶ τῆς ἀφαιρέσεως καὶ τίθεται εἰς τὴν θέσιν τοῦ ἐκθλιβομένου ἢ ἀφαιρουμένου φωνήεντος ἢ διφθόγγου: ἀντὶ ἡμῶν> ἀνθ’ ἡμῶν, ἀντὶ ἐκείνου> ἀντ’ ἐκείνου, μὴ ἐγώ> μὴ ̓γώ.
2. Ἡ κορωνίς (’) εἶναι σημεῖον τῆς κράσεως καὶ τίθεται εἰς τὸ κεκραμένον φωνῆεν ἢ τὴν δίφθογγον: καὶ ἐγώ> κἀγώ, καὶ ἔπειτα> κἄπειτα.
3. Τὰ διαλυτικά, δύο τελεῖαι (..), τιθέμεναι μόνον ὑπεράνω τοῦ ι (ϊ, ῒ ΐ ῗ: προϊδρύω, προΐστημι) καὶ τοῦ υ (ϋ, ῢ, ΰ: προϋπάρχω, πραΰνω), ὅταν δὲν ἀποτελοῦν δίφθογγον μετὰ τοῦ ἀμέσως προηγουμένου φωνήεντος. Τὰ διαλυτικὰ παραλείπονται ἀπὸ τὴν θέσιν τοῦ τόνου ἢ τοῦ πνεύματος: ἄυλος, ἀίδιος, ἄυπνος, Λάιος.
4. Ἡ ὑποδιαστολὴ τίθεται μόνον ἐπὶ τοῦ ἀναφορικοῦ ὅ,τι πρὸς διάκρισιν ἀπὸ τοῦ εἰδικοῦ συνδέσμου ὅτι.

ΙΙ). ΛΟΙΠΑ ΣΗΜΕΙΑ: Αὐτὰ καλοῦνται σημεῖα στίξεως:
1. Ἡ τελεία στιγὴ ἢ ἁπλῶς τελεία (.), διὰ τῆς ὁποίας χωρίζονται περίοδοι λόγου.
2. Ἡ ἄνω στιγμὴ ἢ ἄνω τελεία ( ̊), διὰ τῆς ὁποίας χωρίζονται τμήματα περιόδων περιεχόντων αὐτοτελὲς νόημα.
3. Τὸ κόμμα ἢ ὑποστιγμή (,), διὰ τοῦ ὁποίου χωρίζονται προτάσεις διαφορετικοῦ εἴδους, ἡ κλητικὴ πτῶσις, ἡ παράθεσις, ἡ ἐπεξήγησις.
4. Τὸ ἐρωτηματικόν (;), τὸ ὁποῖον τίθεται εἰς τὸ τέλος ἐρωτήσεως.
5. Τὸ θαυμαστικὸν ἢ ἐπιφωνηματικὸν (!), τὸ ὁποῖον τίθεται εἰς τὸ τέλος (ἡμι)περιόδων πρὸς δήλωσιν ψυχικοῦ πάθους.
6. Τὰ ἀποσιωπητικά (…), διὰ τῶν ὁποίων δηλοῦται ἡ παράλειψις λέξεως ἢ λέξεων, τὰς ὁποίας ὁ γράφων ἀποσιωπᾶ διὰ λόγους ψυχικοῦ πάθους.
7. Ἡ παρένθεσις (()), διὰ τῆς ὁποίας περικλείονται λέξις ἢ λέξεις παραμβαλ-λόμεναι πρὸς ἐπεξήγησιν ἢ συμπλήρωσιν γραφομένων.
8. Τὰ εἰσαγωγικά («»), διὰ τῶν ὁποίων περικλείονται λόγοι ἄλλου προσώπου, ἀποδιδόμενοι αὐτολεξεί.

Μιχαὴλ Χρ. Ἀλεξανδρῆς
Φιλόλογος

(ἡ σελίς τοῦ Μιχαῆλ ἐδῶ)

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply