Διέξοδος ἀπὸ τὴν διαπλοκὴ μόνον ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς οἰκονομίας

Τὰ ἐπαγγελματικὰ ἀθλήματα (σπόρ) εἶναι μία κλασσικὴ ἀγγλοσαξωνικὴ ἐπινόησις καὶ ξεκίνησαν οὐσιαστικὰ στὴν Ἀγγλία καὶ στὴν Ἀμερικὴ στὰ τέλη τοῦ 19ου αἰῶνος.

Εἶναι ἔνα μεγάλο θέαμα καὶ ὡς ἐκ τούτου ἔχει τοὺς ἥρωές του, τὶς κάστες του, ἀπασχολεῖ δὲ χιλιάδες ἐργαζομένους, ἀπὸ τὴν διαφήμιση καὶ τοὺς χορηγούς, ἔως τοὺς πρωταγωνιστές του.

Ἔχει γραφῆ, ὅτι στὴν οὐσία ἀναπαράγει τοὺς κανόνες τοῦ πολέμου καὶ γι’ αὐτὸ εἶναι τόσο δημοφιλὲς (τὸ θέαμα) στὶς μάζες.

Δὲ ὅλη αὐτὴ τὴν τεραστία βιομηχανία ὑπάρχει ἔνας ἀπαράβατος ὅρος: «nobody is bigger than the game». Ὅτι δηλαδὴ οὐδεὶς εἶναι πιὸ σπουδαῖος (οὔτε οἱ φίλαθλοι, οὔτε οἱ ὁμάδες, οὔτε οἱ πρωταγωνιστές, οὔτε βέβαια οἱ ἐπιχειρηματίες) ἀπὸ τὸ παιχνίδι.

Παρενθετικὰ εἶμαι φίλαθλος, ἀγαπῶ τὰ σπὸρ καὶ ἀκολουθῶ τὸν Παναθηναϊκὸ στὸ ποδόσφαιρο, ἐνῶ ἔχω καὶ συμπάθειες καὶ σὲ ἄλλα ἀθλήματα καὶ ὁμάδες πέραν τοῦ Ἀτλαντικοῦ.

Γιὰ νὰ εἶναι καλὸ τὸ θέαμα, πρέπει νὰ εἶναι κατ΄ ἀρχὴν ἀπρόβλεπτο, κατὰ δεύτερον λόγο δίκαιον. Τόσο δίκαιο ὥστε νὰ δίδῃ τὴν δυνατότητα στὸν Δαυΐδ νὰ «σκοτώσῃ», σὲ πολλὲς περιπτώσεις, τὸν Γολιάθ. Τέλος καὶ πολὺ σημαντικὸ νὰ εἶναι κερδοφόρο γιὰ τοὺς ἐπιχειρηματίες, ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὸ θέαμα αὐτό.
Αὐτὸ τὸ τελευταῖο ἴσως νὰ εἶναι καὶ τὸ πιὸ σημαντικὸ γιὰ τὴν ἀξιοπιστία του.
Ἐννοῶ ὅτι ὁ ἐπιχειρηματίας θὰ θεωρῆ πιὸ σημαντικὸ τὸ fair play ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν ὁμάδα γιατὶ τὸ fair play προφυλάσσει τὸ προϊὸν ποὺ διαθέτει καὶ ὡς ἐκ τούτου τὰ κέρδη του.

Στὴν Ἑλλάδα κατὰ τὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 80 τὸ ποδόσφαιρο ἔγινε ἐπαγγελματικό.
Τὴν ἰδίαν ἐποχὴ ἡ Ἑλλὰς προχωροῦσε μὲ ταχεῖς ῥυθμοὺς στὴν κρατικοποίηση τῶν πάντων καὶ τήν, οὕτως ἤ ἄλλως, κρατικοδίαιτη οἰκονομία της τὴν ἔκανε ἀπολύτως κρατικὴ (μὲ τὶς ἀνάλογες συνέπειες τὶς ὁποῖες γευόμαστε σήμερα). Ἀποτέλεσμα αὐτοῦ ἦταν τὸ ποδόσφαιρ νὰ τὸ ἐλέγξουν (ὅπως καὶ τὸν τύπο καὶ τὴν τηλεόραση ) ἐπιχειρηματίες ὄχι μὲ σκοπὸ τὸ κέρδος, ἀλλὰ μὲ μοναδικὸ σκοπὸ τὴν πολιτικὴ πίεση.

Τὸ φαινόμενο αὐτὸ ἔλαβε ἀνεξέλεγκτες διαστάσεις τὴν ἐποχὴ Σημίτου, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν σημερινὴ πλήρη ἀπαξίωση τοῦ προϊόντος.

Ἀκούω σήμερα γιὰ grexit ἀπὸ τὶς εὐρωπαϊκὲς διοργανώσεις.
Εἶναι μία καλή, μεσοπρόθεσμος, λύσις.
Δὲν εἶναι ὅμως ἡ λύσις ἐκείνη ποὺ θὰ δώση αἴγλη καὶ οὐσία σὲ αὐτὸ τὸ ὑπέροχο ἄθλημα.

Ἡ λύσις εἶναι ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ κρατισμοῦ καὶ τῶν κρατικὼν προμηθειῶν, εἴτε ἀφορᾶ στὰ τηλεφωνικὰ κέντρα τοῦ ΟΤΕ, εἴτε ἀφορᾶ στὸ φάρμακο, ἤ, στὴν προκειμένη περίπτωση, τὸ πρόστιμο στὴν ΣΕΚΑΠ.

«Ἕνας»

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply