Ξεκινᾶμε νὰ βιώνουμε τὸν …ἐπίλογο!!!

Πρὸ τριῶν καὶ κάτι ἐτῶν λοιπὸν ἔγραφα γιὰ τὴν ἀχρηστία, τὴν ἀνηθικότητα καὶ τὴν ἀδαοσύνη τῶν σημερινῶν (φερομένων ὡς) δημιουργῶν, διαχειριστῶν καὶ κρατικῶν λειτουργῶν, ποὺ ἐνδιαφέρονται μόνον γιὰ ἁρπακτές, ἀλλὰ οὐδέποτε γιὰ νὰ ἀφήσουν πίσω τους κάτι ἀξιόλογον καὶ ἀσφαλὲς γιὰ τὸν τόπο καὶ τοὺς ἀνθρώπους του. Ἐργολάβοι, μηχανικοί, πανεπιστημιακοί, πολιτικοί, δημόσιοι ὑπάλληλοι, μὰ καὶ δικαστικοί, σὲ ἕναν φαῦλο κύκλο ἐξαπατήσεως, διαπλοκῆς καὶ πάντα διαρκοῦς λεηλασίας τῶν δημοσίων ταμείων καὶ τοῦ δημοσίου πλούτου.

Μοναδικό τους κριτήριον νὰ ἁρπάξουν πάλι καὶ πάλι, ἐνᾦ τὰ ἔργα ποὺ παραδίδουν (ὅταν τὰ παραδίδουν) εἶναι τόσο εὐπαθῆ, ὅσο χρειάζεται, συντόμως νὰ ἐκταμιευθοῦν νέα κονδύλια, γιὰ νὰ ἐπιδιορθωθοῦν ἢ νὰ ἐπεκταθοῦν.

Κάποτε λοιπόν, πολὺ κάποτε, σὲ αὐτὸν τὸν τόπο, ἀλλὰ κι ἀλλοῦ, ὅσα ἐδημιουργοῦσε ὁ ἄνθρωπος, τὰ ἐδημιουργοῦσε γιὰ νὰ ὀφεληθῇ τὸ σύνολον. Γενικῶς.
Κάθε δημόσιον ἔργο ἦταν λίγο, ἔως πολύ, …ἀθάνατον.
Κάποτε αὐτά…
Πολὺ κάποτε..

Μετὰ ἦλθαν τὰ …«πανεπιστήμια» (μὲ μικρὸ λέμε πλέον!!!) ποὺ παρήγαγαν καὶ παράγουν στρατιὲς ἐξειδικευμένων εἰδικῶν ἐπὶ παντὸς ἐπιστητοῦ. 

Ἡ διαφορὰ στὸ τότε καὶ στὸ τώρα εἶναι πὼς τώρα ὁ κάθε ἕνας δουλεύει γιὰ τὴν πάρτη του καὶ μόνον!!!
Δῆλα δή, γιὰ νὰ λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, νὰ τὰ κάνουμε ὅλα, τὸ ταχύτερον δυνατόν, σκόνη καὶ νὰ τὰ ξαναπιάσουμε ἀπὸ τὴν ἀρχή…

Γιὰ τὴν …πάρτη τους!!!

Τὸ παραπάνω ἐδημοσιεύθη στὶς 4 Μαΐου 2015, ἀλλὰ λόγῳ τῶν ἡμερῶν καί, ἐπὶ πλέον λόγῳ τῆς νέας περικοπῆς (στὰ ὅρια τῆς ἀκυρώσεως) τῶν μαθημάτων κλασσικῆς παιδείας, χρήσιμον εἶναι νὰ τὸ ξαναδοῦμε, πρὸ κειμένου νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς δὲν …ἔτυχε κάτι, λόγῳ «ἀριστερᾶς», «δεξιᾶς» ἢ «κέντρου», ἀλλὰ ἐπέτυχε ὅλη αὐτὴ ἡ συστηματικὴ δολιοφθορὰ στὸ σύστημα ἤθους πρωτίστως καὶ (ἀ)παιδείας μας, δευτερευόντως, σὲ μόλις ἐλάχιστες δεκαετίες.
Κι ὅλα αὐτά, διότι συνδυαστικὰ ἡ ἀπουσία τεχνικῶν γνώσεων, εὐθυνῶν (ἐφ΄ ὅσον στὴν δημοκρατία δὲν ὑπάρχουν εὐθῦνες κι ἀδιέξοδα), μαζὺ μὲ τὴν παντελὴ ἀπουσία ἤθους, συνηγοροῦν στὸ νὰ διαβιοῦμε σὲ μίαν χώρα, ὅπου τὰ πάντα συμβαίνουν ὡς …πυροτεχνήματα, μὲ μοναδικὸ σκοπὸ τὸ (ὅσο τὸ δυνατὸν καλλίτερον) βόλεμα καὶ τὴν ὅσο τὸν δυνατὸν πιὸ μεγάλη ἁρπακτή.

Λοιπὸν λοιπόν… Κατὰ πῶς μᾶς τὰ λὲν πάντα, ἡ χώρα δὲν χρειάζεται ἐπιστήμονες. Δὲν χρειάζεται ἠθικοὺς πολῖτες. Δὲν χρειάζεται ἀξίους καὶ ἱκανοὺς ἐπιχειρηματίες. Δὲν χρειάζεται ἀρίστους στὶς τέχνες καὶ στὸ ἦθος πανεπιστημιακοὺς καθηγητές, νομικούς, δασκάλους, δημοσίους ὑπαλλήλους, ἐλευθέρους ἐπαγγελματίες καὶ τεχνικούς. Δὲν χρειάζεται γενικότερα γνῶστες συνειδητοποιημένους καὶ ὑπευθύνους. Χρειάζεται μόνον ἐργολάβους (κατὰ περίπτωσιν «δικούς τους»), γιὰ νὰ μοιράζονται μεταξύ τους «νομοτύπως» τὶς προμήθειες καὶ τὰ …τυχερά, σὲ ἔργα ἄχρηστα, περιττὰ ἔως κι ἐπικίνδυνα. Κι ἔτσι τὰ ἀντυπλυμμηρικά, γιὰ τὰ ὁποία ἔλαβε (γιὰ παράδειγμα) ἡ χώρα μας κάτι (ἀγνώστου ὕψους) κονδύλια, κατέληξαν …κάπου, ἀσαφῶς καὶ ἄνευ ἐπὶ πλέον πληροφοριῶν. Τὰ ἀντιπλημμυρικὰ φυσικὰ οὐδέποτε ἔγιναν (καὶ οὐδέποτε θὰ γίνουν), μὰ κι ἐὰν γίνουν δὲν θὰ εἶναι ὅπως πρέπει γιὰ τὴν ἀσφάλεια τοῦ κόσμου, ἀλλὰ θὰ εἶναι ὅπως πρέπει γιὰ νὰ …δικαιολογηθοῦν ἐπὶ πλέον μελλοντικὲς παρεμβάσεις, διορθώσεις καὶ λοιπὲς εὐκαιρίες πλουτισμοῦ γιὰ τοὺς ἐργολάβους. )

Στὸ μεταξὺ ἠλίθιοι, ἀνεγκέφαλοι, πράκτορες, κλακαδόροι, διαπλεκόμενοι, κομματόσκυλα ἀποφασίζουν καὶ διατάζουν γιὰ τὸ  ποιὸς θὰ …«διδάξη» τί, πότε καὶ ποῦ. Οἱ ἴδιοι ἀποφασίζουν γιὰ τὴν …«ἐπιστημόνικότητα» ἢ τὴν προβολὴ κάποιων, ἀδιαφορώντας πλήρως γιὰ τὴν ἀριστεία, γιὰ τὶς ἱκανότητες καὶ γιὰ τὶς οὐσιαστικὲς ἀνάγκες τῆς χώρας. Πρὸς τοῦτον, ἂν καὶ μετρᾶμε σὲ τριψήφια νούμερα τοὺς νεκροὺς ποὺ προῆλθαν ἀπὸ ἀνικανότητες, ἀδιαφορίες καὶ διαπλοκὴ (πλημμῦρες Θριασίου Πεδίου, πυρκαϊὲς Ἀνατολικῆς Ἀττικῆς), ἐν τούτοις παραμείναμε μὲ τοὺς ἀνευθύνους, μὲ τὶς ὑποσχέσεις τῶν «θά», ἀλλὰ καὶ  μὲ ἐπὶ  πλέον, νεόκτιστες, βιτρίνες ὑφαρπαγῆς δημοσίου πλούτου.
Μ.Κ.Ο. κάθε λογῆς, μὲ κάθε πρόσχημα, μὲ κάθε δικαιολογία καί, κυρίως, μὲ κάθε παράλογο αἴτημα, διαφεντεύουν τὸν τόπο, ὑπαγορεύουν νόμους καὶ ἀπομυζοῦν ὅλα τὰ εὐρωπαϊκὰ κονδύλια.
Κι ἐμεῖς ἀκόμη ἐλπίζουμε.

Τί ἐλπίζουμε; Τί νά σᾶς πῶ; Μᾶλλον ἕναν ἀνώδυνο θάνατο.

Φιλονόη

Σημειώσεις

Ὑπάρχει κάποιος πού πιστεύει πώς ὅταν ἕνα οἰκοδόμημα γκρεμίζεται, ἔχει πιθανότητες διασώσεως;
Ὑπάρχει κάποιος πού ἀκόμη ἐλπίζει νά ἀναστραφοῦν οἱ συνθῆκες διαβιώσεως σέ αὐτόν τόν τόπο;
Ὑπάρχει κάποιος σήμερα που νά διαθέτῃ στοιχειωδῶς λογικά ἐπιχειρήματα, γιά νά τεκμηριώσῃ τό δικαίωμα αὐτῆς τῆς χώρας στήν ἐπιβίωσιν;

Κατ’ ἐμὲ πάντως δὲν ὑπάρχει κάτι ποὺ δικαιοῦνται νὰ σωθῇ σὲ αὐτὸν τὸν τόπο, τοὐλάχιστον σὲ ἐπίπεδον θεσμῶν, νόμων ἢ ἀρχῶν. Εἴτε τὸ θέλουμε, εἴτε ὄχι, περάσαμε ἤδη στὸν …ἐπίλογον τοῦ Ἑλλαδοκαφριστᾶν. Τὸ τέλος πλησιάζει σαφῶς καὶ ταχύτατα πλέον.
Δὲν ξέρω ἐὰν μποροῦμε νὰ τὸ ἀπολαύσουμε (ποὺ δὲν μποροῦμε) ἀλλὰ σίγουρα καλὸ εἶναι νὰ προετοιμαζόμεθα…

Οἱ λιγοστοὶ Ἄνθρωποι (μὲ κεφαλαῖον) ποὺ ἀκόμη ὑπάρχουν ἐδῶ ναί, εἶναι πράγματι ὅ,τι πρέπει νὰ διαφυλάξουμε στὸν τόπο μας σήμερα. Ἀλλὰ αὐτοί, ἀπὸ μόνοι τους, δὲν συνιστοῦν κοινωνία (ἀκόμη) ἱκανὴ γιὰ νὰ διασφαλίσῃ κάτι, ἂν καὶ  σαφῶς παραμένουν ἡ μόνη μας πραγματικὴ ἐλπίς.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

3 thoughts on “Ξεκινᾶμε νὰ βιώνουμε τὸν …ἐπίλογο!!!

  1. Τα γραφόμενα εκφράζουν ένα παρορμητικό λόγο, χωρίς να εστιάζουν στην ουσία του προβλήματος.
    Η αρχή και το τέλος των χρόνιων προβλημάτων της ελληνικής πραγματικότητας είναι η έλλειψη ουσιαστικών ελέγχων. Η επιστημοσύνη , η τέχνη , η ασφάλεια , η ποιότητα σε όλες τις εκφάνσεις της διοίκησης και παραγωγής χωρίς έλεγχο εξαφανίζεται και στην θέση τους κυριαρχεί το παράνομο κέρδος και η απάτη.
    Ο έλεγχος της μελέτης, της παραγωγής και της διοίκησης δεν υπάρχει πουθενά για τι δεν υπάρχει άρτια οργανωμένο και ανεξάρτητο δικαστικό σύστημα τιμωρίας.
    Καμία σοβαρή επιστήμη, πανεπιστήμιο, παραγωγή, εμπόριο, τράπεζες, δημόσια διοίκηση δεν αναπτύσσεται αν δεν υπάρχει έλεγχος ποιότητας και εφαρμογής των κανόνων.
    Στην χώρα μας γι αυτό επιλέχτηκε το μοντέλο υπαγωγής της Τρίτης Εξουσίας σε υποχείριο. Γι αυτό επιλέγονται και προωθούνται οι γονυπετείς και ημιμαθείς νομικοί και δικαστικοί κυρίως στα ανώτατα επίπεδα, γι αυτό παράνομες τροπολογίες και ερμηνείες νόμων προωθούνται και αναγνωρίζονται ως νόμιμες από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους.
    Όλως τυχαίο το παρατσούκλι στους δικηγορικούς κύκλους, για τον Σύνδεσμο των Επικρατούντων σε ότι αυτό μοιάζει με το αρκτικόλεξο των λέξεων;

Leave a Reply