Σημεία καὶ τέρατα στὸ «Λαϊκό», μὲ τὴν «βούλα» ψυχιάτρου!!!

Μητέρα νοσηλευομένης φοιτήτριας ποὺ ἀρνήθηκε νὰ ὑποβληθῇ σὲ χημειοθεραπεία, ὁδηγήθηκε στὸ Δαφνὶ ἀνήμερα Μεγάλης Παρασκευῆς, ὅπου παρέμεινε ἔγκλειστη γιὰ μίαν ἑβδομάδα σχεδόν!!! Ψυχίατρος εἰσηγήθηκε τὴν ἀπομάκρυνσή της ἀπὸ τὴν ἐνήλικη κόρη της, ἐπειδὴ θεώρησε πὼς ἐπηρεάζει τὴν βούλησή της, ἐνὦ οὐδέποτε τὴν ἐξήτησε ὁ ἴδιος!!!

Ὅταν ἡ μητὲρα σὲ συζήτησή της μὲ τοὺς γιατροὺς τοῦ «Λαϊκοῦ» ἐξέφρασε τὸν προβληματισμό της γιὰ τὰ ὑψηλότατα ποσοστὰ θνησιμότητος τῆς προτεινομένης χημειοθεραπείας (40% σὲ γνωμάτευση τοῦ Ἁγίου Σάββα), ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν βαθμὸ ἀξιοπιστίας τῶν φαρμάκων, κάνοντας ἀναφορὰ στὴν Novartis καὶ στὸ σκάνδαλο ποὺ ξέσπασε πρὸ ἐτῶν στὴν Ἰαπωνία, ποὺ βάσει τῶν ἐκεῖ ἐρευνῶν ἡ Novartis ἀπέκρυψε 2000 θανάτους καθὼς καὶ πολὺ μεγάλο μέρος τῶν παρενεργειῶν ἀπὸ τὴν ἐν λόγῳ ἑταιρεία.

Ἀμέσως ὁ ἐν λόγῳ ψυχίατρος διέγνωσε πὼς ἡ μητέρα πάσχει ἀπὸ παρανοειδὴ ἰδεασμό (!!!!!!) καὶ ἔστειλε ἀναφορὰ στὸν εἰσαγγελέα γιὰ νὰ τὴν ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὴν κλινική, πρὸ κειμένου νὰ μὴν ἐπηρεάζῃ τὸ παιδί της.

Ἐδῶ ἐγείρεται ἕνα τεράστιο ζήτημα, γιὰ τὸ ποῦ σταματᾶ τὸ δικαίωμα τοῦ ἀτόμου νὰ ἐκφράζεται ἐλεύθερα, καὶ ποῦ ἀρχίζει ἡ ἁρμοδιότητα τοῦ ψυχιάτρου.

Τελικῶς πόση ἐξουσία ἔχει ἕνας ψυχίατρος ἐπάνω στήν ζωή μας;

Πόσο εὐδιάκριτα εἶναι τὰ ὅρια ἀνάμεσα στὶς ἰδέες τοῦ ἀτόμου καὶ στὸν ἰδεασμὸ πού μπορεῖ νά γνωματεύσῃ ἕνας ψυχίατρος;

Ὁ νομοθέτης ἔχει προβλέψη ὅτι: ἡ ἀδυναμία ἢ ἡ ἄρνησις προσώπου νὰ προσαρμόζεται στὶς κοινωνικὲς ἢ ἠθικὲς ἢ πολιτικὲς ἀξίες, ποὺ φαίνεται νὰ ἐπικρατοῦν στὴν κοινωνία, δὲν ἀποτελεῖ καθ’ αὐτὴ ψυχικὴ διαταραχὴ (Ἄρθρο 95, Νόμος 2071/1992, παράγρ. 3).
Πόσο τηρεῖται αὐτό στήν πράξη;

Ἀπὸ τὶς ἐκθέσεις τοῦ ψυχιάτρων, εἶναι ἐμφανὲς ὅτι στοχοποιεῖται λίγο πολὺ ὅλος ὁ οἰκογενειακὸς περίγυρος γιὰ ἰδεοληψίες ποὺ ἐπηρεάζουν ἀρνητικὰ τὴν ἴδια τὴν ἀσθενή, ἀκόμη καὶ ἐκεῖνα τὰ πρόσωπα (παππούς, θεῖος, θεία) ποὺ δὲν συγκατοικοῦν μὲ τὴν φοιτήτρια…

Πρὶν καλὰ καλὰ συνέλθη ἡ οἰκογένεια ἀπὸ τὸ σὸκ τοῦ ἐγκλεισμοῦ τῆς μητέρας στὸ Ψ.Ν.Α. στὸ Δαφνί, ἀπὸ τὸ βράδυ τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς ἕως τὴν Πέμπτη μετὰ τὴν Πρωτομαγιά, νέα ἀπειλὴ ἐπικρέμεται ἐπάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι τῆς φοιτήτριας, αὐτὴν τὴν φορά…

Ἡ 18χρονη, ἀφοῦ ξεπέρασε πλήρως τὴν πνευμονία, ζήτησε ἐξιτήριο ἀπὸ τὸ Λαϊκὸ Νοσοκομεῖο, προκειμένου νὰ ξεκινήσῃ τὴν θεραπεία τῆς ἐπιλογῆς της γιὰ τὴν ὑποτροπιάζουσα λευχαιμία. Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ κατέθεσε ἔγγραφο πρὸς τὴν διοίκηση τοῦ νοσοκομείου ὅπου ἐπικαλέσθηκε τὸ δικαίωμα τοῦ ἀσθενοῦς νὰ συναινέσῃ ἢ νὰ ἀρνηθῇ ὁποιανδήποτε προτεινομένη θεραπεία (ἄρθρο 47, Ν. 2071/1992). Δήλωσε πὼς ἀπαλλάσσει τοὺς ἰατροὺς ἀπὸ ὁποιανδήποτε εὐθύνη καί, κατόπιν γνωμοδοτήσεως τοῦ νομικοῦ συμβούλου τοῦ νοσοκομείου, τῆς ἐδόθη ἐξιτήριο στὶς 6/5. Ἐν συνεχείᾳ ὅμως, ἐπανῆλθε τὸ νοσοκομεῖο καὶ ζήτησε ἀπὸ τὸν εἰσαγγελέα νὰ παραγγείλῃ ψυχιατρικὴ ἐξέταση γιὰ τὴν φοιτήτρια!

Νίκος Θ.