Γιὰ νὰ ὑπεισέλθῃ μία μόλυνσις σὲ ἕναν ὀργανισμό, ποὺ θὰ τὸν ἀπειλήση σοβαρά, πρέπει νὰ συνυπάρξουν παραλλήλως πολλὲς συμπτώσεις καί, κυρίως, ὁ ἴδιος ὁ ὀργανισμὸς νὰ ἔχῃ ἀπωλέσῃ μεγάλους βαθμοὺς ἐκ τῶν ἀμυντικῶν του μηχανισμῶν.

Γιὰ νὰ ἐπεκταθῇ ἡ μόλυνσις τόσο, ὅσο νὰ σκοτώσῃ κάποιον ὀργανισμό, ἀρκεῖ μόνον ἡ περιορισμένη γραμμὴ ἀμύνης αὐτοῦ τοῦ ὀργανισμοῦ ἢ ἡ ἀναγκαία παρά-πληροφορία, ποὺ δημιουργεῖ στὸν ὀργανισμὸ ψευδαισθήσεις καλῆς λειτουργίας του.

Γιὰ νὰ κινδυνεύσῃ ἕνας ὀργανισμὸς ἀρκεῖ μόνον νὰ καταλυθῇ ἡ ἄμυνά του πλήρως καὶ (συνήθως) ἐκ τῶν ἔσω.

~*~*~*~*~*~

Γιὰ νὰ καταλυθοῦν οἱ ἀμυντικοὶ μηχανισμοὶ ἑνὸς ὀργανισμοῦ, ἀρκεῖ μόνον κάποια ἀπὸ τὰ κύτταρά του νὰ παύσουν νὰ αἰσθάνονται κύτταρά του.

Γιὰ νὰ παύσουν κάποια κύτταρα τοῦ ὀργανισμοῦ νὰ αἰσθάνονται κύτταρά του, ἀρκεῖ μερικὴ ἢ ὁλικὴ  δηλητηρίασίς τους ποὺ τὰ …«ἐπαναπρογραμματίζει»  γιὰ νὰ στραφοῦν ἐναντίον τοῦ ὀργανισμοῦ.

~*~*~*~*~*~

Γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσῃ ἕνας ὀργανισμὸς κάθε κίνδυνο, πρέπει ὅλα τὰ κύτταρά του νὰ σπεύσουν καὶ νὰ ἐνισχύσουν τὴν ἄμυνα τοῦ ὀργανισμοῦ.

Γιὰ νὰ καταργηθῇ ἡ ἀμυντικὴ ἱκανότης ἑνὸς ὀργανισμοῦ ἀρκεῖ μόνον νὰ ὑφίστανται  μερικὰ μεμολυσμένα κύτταρα ἐντός του καὶ αὐτὰ νὰ ἐπιτύχουν νὰ ἐπικρατήσουν τῶν ὑγειῶν.

Γιὰ νὰ ἐπικρατήσουν τῶν ὑγειῶν κυττάρων τὰ μεμολυσμένα κύτταρα θὰ πρέπη πρῶτα καὶ κύρια ὁ ἴδιος ὁ ὀργανισμὸς νὰ ἀποδεχθῇ τὴν ἧττα του, παραιτούμενος τοῦ ἀγῶνος γιὰ ζωή.

~*~*~*~*~*~

Γιὰ νὰ πεθάνῃ ἕνας ὀργανισμὸς ἀπαιτεῖται βαρεία καὶ χρονία μόλυνσίς του, ποὺ θὰ συμβῆ μόνον ὅταν καταλυθοῦν πλήρως, μία πρὸς μία, ὅλες οἱ γραμμὲς ἀμύνης του.

Γιὰ νὰ καταλυθοῦν πλήρως ὅλοι οἱ ἀμυντικοὶ μηχανισμοὶ κάποιου ὀργανισμοῦ σημαίνει πὼς ὁ ἴδιος ὁ ὀργανισμὸς ἔπαυσε νὰ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν ζῳή.

Γιὰ νὰ παύσῃ ἕνας ὀργανισμὸς νὰ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν ζῳή, σημαίνει πὼς ἢ ἔχουν νικηθῆ ὅλες οἱ γραμμὲς ἀμύνης του ἢ δὲν ἐλέγχει τὶς γραμμὲς ἀμύνης του ἢ τοῦ ἀποκρύπτονται (παραπληροφόρησις) οἱ ὅποιες διαθέσιμες γραμμὲς ἀμύνης του. 

~*~*~*~*~*~

Γιὰ νὰ ἀναστραφῇ ἡ πορεία πρὸς τὸν θάνατο κάποιου ὀργανισμοῦ, θὰ πρέπη ὁ κεντρικὸς ἐγκέφαλος τοῦ ὀργανισμοῦ νὰ δόσῃ τὶς κατάλληλες ἐντολὲς καὶ τότε, μὲ …«μαγικό» τρόπο, τὰ ἐναπομείναντα ὑγειῆ κύτταρα, ὅσο κι ἐὰν ὑστεροῦν ἀριθμητικά, μποροῦν νὰ ἀναστρέψουν τὴν καταστροφὴ τοῦ ὀργανισμοῦ. 

Γιὰ νὰ ἀναστραφῇ ὁλοσχερῶς ἡ πορεία πρὸς τὸν θάνατον κάποιου ὀργανισμοῦ ἐπιβάλλεται τὰ ὑγειῆ κύτταρα νὰ ἐπιτεθοῦν καὶ νὰ ἐξολοθρεύσουν ὅλα τὰ μεμολυσμένα (ἢ καὶ τὰ βαρύτατα νοσοῦντα), μὲ ὅλους τοὺς μηχανισμοὺς ποὺ ἡ Φύσις τοὺς ὁρίζει.

Φιλονόη

Σημείωσις

Ἕνας ἐξ αὐτῶν τῶν μηχανισμῶν ποὺ δύναται νὰ χρησιμοποιήσῃ ὁ ὀργανισμός, γιὰ τὴν ὑστάτη μάχη του, λέγεται «διάσπασις τοῦ ἐχθροῦ» καὶ σκοπεύει στὸ νὰ «ἐπανα-προγραμματίσῃ» ὅσο τὸ δυνατὸν μεγαλύτερο τμῆμα τῶν «μετηλλαγμένων», δηλητηριασμένων καὶ «ἐχθρικὰ προγραμματισμένων» πρὸς τὸν ὀργανισμὸ κυττάρων, τὰ ὁποία καὶ τὸν ἀπειλοῦν. Γιὰ νὰ παύσουν νὰ ἀπειλοῦν τὸν ὀργανισμὸ αὐτὰ τὰ κύτταρα «προγραμματίζονται» μὲ τέτοιον τρόπο, πρὸ κειμένου νὰ ἀλληλο-καταστραφοῦν μεταξύ τους. 

εἰκόνα