Ἐχθρός εἶναι ὁ Λαός;
Συνεργός εἶναι ὁ Λαός;
Τί ἰσχύει; Πότε καί Ποῦ;
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἐλεγχόμενες κουδουνίστρες (βουλευτές)
Θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ἠθοποιός…
…ἀλλὰ δὲν εἶναι, ἐφ΄ ὅσον δὲν ποιεῖ ἦθος. Πρὸς τοῦτον καὶ παραμένει, κατὰ ἕνα μέρος, σκέτος ὑποκριτής…
Καί τί εἶναι;
Μακάρι καὶ νὰ ἤξερε…
Ὑποτακτικὸς εἶναι… Πραιτωριανὸς εἶναι… Ἀμόρφωτος εἶναι… Παπαγάλος εἶναι… Μιμητισμοὺς κάνει… Ἀπαίδευτος παραμένει…
…ἀλλὰ τυγχάνει νὰ διαθέτῃ κάποιαν ἀξιοπρεπὴ (ἢ καὶ ὡραία) ἐμφάνισιν, ἐκ παραλλήλου μὲ κάποιο ὑποκριτικὸ τάλαντον. Ἔως ἐκεῖ… Συνέχεια
Ξεχασμένες …ἐξυπηρετήσεις ποὺ τώρα «πληρώνονται»!
Επειδή, κατά πως φαίνεται, έχουν αργία οι …επετειολόγοι!
Στις 11 Σεπτεβρίου του 2001 έτρωγα, ως συνήθως, μόνος μου, στο εστιατόριο «Κεντρικόν», του φίλου μου Δημήτρη Κουτουζή.
Απελάμβανα το αγαπημένο μου αρνάκι φρικασέ, όταν ήλθε τρέχοντας στο τραπέζι μου ο Δημήτρης και μ’ ένα χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά, μου είπε:
«Σήκω να δείς τι έκαναν στοὺς κωλοαμερικανούς».
Συνέχεια
Θυσία ὁ Φλῶρος καί σέ τί;
Ἐδῶ καὶ κάποιες ἡμέρες διαβάζουμε τόσα πολλὰ γιὰ τὸ θέμα τῆς ἀποφυλακίσεως τοῦ Ἀριστείδου Φλώρου, ποὺ καταλήγουμε νὰ πιστεύουμε, ὡς φυσικὸν ἐπόμενον τῶν ἐξελίξεων, πὼς τὸ ἄτομον ἐπέτυχε ἀτυχῶς (καί, καταληκτικῶς εἰς βάρος του), νὰ «κινήσῃ» (προσωρινῶς) τὸν γνωστὸ μηχανισμὸ τῆς διαπλοκῆς, τῆς ἀποσιωπήσεως καὶ τῆς παραδικαστικῆς μαφίας. Μάλιστα, ἐντὸς μόλις ἐλαχίστων εἰκοσιτετραώρων ὄχι μόνον ἐπέτυχε τὴν ἀποφυλάκισίν του, ἀλλὰ ἐπὶ πλέον, κατόπιν τοῦ σάλου καὶ τῆς ἀναστατώσεως, ἐμπλεκόμενος ἰατρὸς παρεδέχθη πὼς ναὶ μὲν ἔκανε πλαστογραφία, ἀλλὰ τὸ ἔπραξε γιὰ …συναισθηματικοὺς λόγους καὶ ὄχι γιὰ οἰκονομικούς!!! Συνέχεια
Δημόσιον συμφέρον καί δικαιοσύνη ταὐτίζονται;
Οὐδόλως φυσικά, ὑπὸ τῶν τωρινῶν (καὶ ὄχι μόνον) συνθηκῶν…
Στὴν πραγματικότητα ταὐτίζονται τὸ «νόμιμον», τὸ ὁποῖον ὅμως μᾶς ἐπιβάλλουν («νομοθετοῦ» λέει) τὰ ἑκάστοτε κουδουνισμένα σαπρόφυτα, ποὺ ἐνίοτε τὸ παίζουν καὶ κυβέρνησις.
Στὴν πραγματικότητα ὅμως καθημερινῶς ἐπιβεβαιώνεται ἡ ἄποψις Κίσινγκερ, ποὺ ἰσχύει καθολικῶς σὲ ἐσωτερικὲς καὶ ἐξωτερικὲς ὑποθέσεις κρατῶν, σὲ διεθνῆ δικαστήρια καὶ σὲ κάθε μορφῆς συνθήκη: Συνέχεια
Ἱστορικὴ πραγματιστικὴ προσέγγισις τῆς ἐνάρξεως τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου
Τὴν 1η Σεπτεμβρίου 1939 ξεκινᾶ αὐτὸ ποὺ ἡ ἐπίσημος φιλελεύθερος ἰστοριογραφία ἀποκαλεῖ «γερμανικὴ εἰσβολὴ στην Πολωνία» καὶ ἀπαρχὴ τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ἡ ἰστοριογραφία τῶν νικητῶν ἐμφανίζει καὶ σήμερα, 79 χρόνια μετά, τὴν σύνθετη γερμανοπολωνικὴ διαμάχη ὡς μία μανιχαϊκὴ σύγκρουσηῃ τοῦ Καλοῦ μὲ τὸ Κακό, ὅπου ἡ Πολωνία εἶναι ὁ ἄμωμος ἀποδέκτης τῆς χιτλερικῆς ἐπιθετικότητος, ὁ ἀμνὸς ἐπὶ σφαγῇ. Στὴν πραγματικότητα δὲν ἦταν ἀκριβῶς ἔτσι καὶ ὁ πίναξ ἔχει πολλὲς ἀποχρώσεις. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἀποφεύγουν νὰ μελετοῦν τὴν ἱστορία. Τοὺς χαλᾶ τὴν ἁπλουστευμένη εἰκόνα ποὺ ἔχουν γιὰ τὸν κόσμο. Μᾶς διδάσκει περισσότερα ἀπὸ ὅσα θὰ θέλαμε νὰ γνωρίζουμε. Ὁ Noam Chomsky τὸ θέτει ἔτσι: «There’s a good reason why nobody studies history. It just teaches you too much.» Συνέχεια