Ἀρχεῖα ἐτικέττας: παλαιὰ καὶ νέα τάξις

Δημόσιος Φορεύς, ὁ καταστολεύς μας

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Τὸ παρὸν δημοσίευμα ξεκίνησε νὰ γράφεται τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2013, ἀλλὰ γιὰ κάποιους λόγους ποὺ δὲν ἐνθυμοῦμαι, παρέμεινε ἀτελές. Ἀφορμὴ γιὰ νὰ ξεκινήσῃ νὰ γράφεται ἦσαν τὰ ΚΕΠ καὶ ἡ …παλαβωμάρα ποὺ αὐτὰ καθρεπτίζουν.

Μὲ ἕνα κράτος ἀράχνη, ποὺ ὅμως ἀδυνατεῖ, καὶ τὶς περισσότερες φορὲς δὲν θέλει, νὰ ἐλέγξῃ τὸ ὁ,τιδήποτε…
Μὲ μίαν νοοτροπία δημοσίου ὑπαλλήλου, σχεδὸν στὸ μεγαλύτερον τμῆμα τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων καὶ τῶν κρατικῶν λειτουργῶν…..
Μὲ μίαν κοινωνία ποὺ ἔχει μάθη νὰ ἀντιμετωπίζῃ ὁποιανδήποτε συναλλαγή της μαζύ τους, εἶτε μὲ τρόμο εἶτε μὲ τὸ χέρι στὴν τσέπη…
Μία μόλυνσις εἶναι ὅλο αὐτὸ ποὺ λέγεται σήμερα δημόσιος φορεύς… Κρατικὸς μηχανισμός… Κράτος….
Γιατί; Μήπως ἔτσι μᾶς ἔμαθαν; Μήπως ἀκόμη καί σέ αὐτόν τόν τομέα μᾶς τά ἔμαθαν λάθος;

Συνέχεια →

Θά ἀλλάξουμε χώρα ἤ θά ἀλλάξουμε τήν χώρα;

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Τὶς προηγούμενες ἡμέρες, συζητῶντας μὲ πολλοὺς καὶ διαφορετικοὺς φίλους, τὸ ἐρώτημα τοῦ τίτλου, καταλήγαμε, ἅπαντες, σὲ ἕνα καὶ μόνον συμπέρασμα: δὲν μποροῦμε νὰ ἀλλάξουμε χώρα, διότι αὐτὸς ἐδῶ εἶναι ὁ τόπος μας καί, κατ’ ἐπέκτασιν, ὅπου κι ἐὰν εὑρεθοῦμε, ἐκτὸς τοῦ ὅτι θὰ τὸν κουβαλᾶμε διαρκῶς μέσα μας, θὰ πονᾶμε σαφῶς πολὺ περισσότερο ἀπὸ τὴν ἀπουσία μας παρὰ ἀπὸ τὴν ὑπομένουσα δυσβάστακτο παραμονή μας, ὑπὸ τὶς ὑπάρχουσες συνθῆκες. Κι ἀκριβῶς αὐτὸς ὁ πόνος ποὺ μᾶς πνίγει εἶναι τόσο βαθύς, ποὺ ἐξ Ἀνάγκης ἀρχίζουμε ὅλοι μας νὰ σκεπτόμεθα, δειλά-δειλά, πὼς ἔφθασε ἡ στιγμὴ νὰ ἀλλάξουμε τὴν ἰδίαν τὴν χώρα, ἐκ βάθρων καὶ διὰ παντός.

Μά πῶς ὅμως ἀλλάζει μία χώρα; Καί, ἐπὶ τῆς οὐσίας, πῶς ἀπαλλασσόμεθα ἀπό τούς γνωστούς ὡς βενιζελικούς ἀπογόνους σήμερα, πού ἁπλῶς εἶναι οἱ ἴδιοι προαιώνιοι δυνάστες μας μέ ἄλλα ὀνοματάκια;

Συνέχεια →

Διαφυλάττουμε, ὡς …«κόρην ὀφθαλμοῦ» τὸν ἔμφυτό μας πατριωτισμό…!!!

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Διότι ἀπειλεῖται σοβαρότατα ἀπὸ νέους «ἐθνοσωτῆρες» κάθε εἴδους, ποὺ ἔχουν ἁρπάξη ντουντοῦκες, μικρόφωνα καί, κυρίως, ἑλληνικὲς σημαῖες, γιὰ νὰ ἐπιτύχουν νὰ χειραγωγήσουν, πρὸς ὄφελός τους, κάτι τὸ ὁποῖον οὔτως ἢ ἄλλως, ἐδῶ καὶ αἰῶνες, χαρακτηρίζει τὴν Ἀνθρωπότητα, ἰδίως σὲ κρίσιμες περιόδους. Καί, φυσικά, ὅλοι αὐτοὶ δὲν χρειάζεται νὰ εἶναι μόνον ὅσοι ἀποδεδειγμένα προέρχονται ἀπὸ τὶς γνωστές μας -μία ἐπὶ τῆς οὐσίας- οἰκογένειες…
Τὰ ὀνόματά τους ἴσως νὰ τὰ ἀλλάζουν, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα τὸ μόνον ποὺ ἀλλάζουν εἶναι αὐτά. Οὐδέποτε τὶς τακτικές τους.

 

Συνέχεια →

Βρωμιά, βρωμιά, βρωμιά…!!!

ἀπὸ τὸν/τὴν

3

Ὁ διαδικτυακὸς φίλος Νῖκος Ῥούσσης συχνὰ πυκνὰ ἀναφωνεῖ: «Βρωμιὰ ῥέ!!!», οὐδόλως γενικῶς καὶ ἀδιακρίτως, ἐφ’ ὅσον μὲ τὴν δημοσιογραφική του ἰδιότητα πολλάκις ἔχει «πέση» μέσα σὲ ἀπερίγραπτες βρωμιὲς τῆς (φερομένης ὡς) κρατούσης τάξεως.
Κι ἐπεὶ δὴ αὐτὴ ἡ βρωμιὰ οὐδόλως θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι …τοπική, ἐφ΄ ὅσον ἐὰν ἦταν μόνον τοπικὴ κάποιαν στιγμὴ θὰ ἔβγαινε στὴν ἐπιφάνεια καὶ θὰ ὑποχρεούμεθα ἅπαντες νὰ ἀσχοληθοῦμε μαζύ της καὶ νὰ τὴν περιορίσουμε…
…εἶναι εὐκόλως ἀντιληπτὸ πὼς αὐτὴ ἡ βρωμιὰ εἶναι τόσο πολὺ καὶ τόσο καθολικῶς ἐξηπλωμένη, ποὺ τελικῶς μόνον ἔνα …μπουρλότο θὰ τὴν καθάριζε…
…κι αὐτὸ ἐάν!!!
 Συνέχεια →

Χάσαμε ὁριστικῶς τήν Μακεδονία διότι τό θέλει ὁ πSoros;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Κατ’ ἀρχάς, ὡς γνωστόν, ἔχουν κυκλοφορήση αὐτά: Συνέχεια →

Θά μᾶς τά πάρουν ὅλα;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ναί, αὐτὸ σχεδιάζεται. Νὰ μᾶς τὰ πάρουν ὅλα. Νὰ μᾶς πάρουν ἐδάφη, περιουσιακὰ στοιχεία, ἱστορία, γλῶσσα, ταύτότητα…. Τὰ πάντα…
Καί, ξεκίνησε ἐπισήμως…

Συνέχεια →