Δημόσιος Φορεύς, ὁ καταστολεύς μας

Τὸ παρὸν δημοσίευμα ξεκίνησε νὰ γράφεται τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2013, ἀλλὰ γιὰ κάποιους λόγους ποὺ δὲν ἐνθυμοῦμαι, παρέμεινε ἀτελές. Ἀφορμὴ γιὰ νὰ ξεκινήσῃ νὰ γράφεται ἦσαν τὰ ΚΕΠ καὶ ἡ …παλαβωμάρα ποὺ αὐτὰ καθρεπτίζουν.

Μὲ ἕνα κράτος ἀράχνη, ποὺ ὅμως ἀδυνατεῖ, καὶ τὶς περισσότερες φορὲς δὲν θέλει, νὰ ἐλέγξῃ τὸ ὁ,τιδήποτε…
Μὲ μίαν νοοτροπία δημοσίου ὑπαλλήλου, σχεδὸν στὸ μεγαλύτερον τμῆμα τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων καὶ τῶν κρατικῶν λειτουργῶν…..
Μὲ μίαν κοινωνία ποὺ ἔχει μάθη νὰ ἀντιμετωπίζῃ ὁποιανδήποτε συναλλαγή της μαζύ τους, εἶτε μὲ τρόμο εἶτε μὲ τὸ χέρι στὴν τσέπη…
Μία μόλυνσις εἶναι ὅλο αὐτὸ ποὺ λέγεται σήμερα δημόσιος φορεύς… Κρατικὸς μηχανισμός… Κράτος….
Γιατί; Μήπως ἔτσι μᾶς ἔμαθαν; Μήπως ἀκόμη καί σέ αὐτόν τόν τομέα μᾶς τά ἔμαθαν λάθος;

πηγὴ

Ἔχω πάρα πολλὲς φορὲς ἀναρωτηθῆ γιὰ τὸν λόγο ὑπάρξεως τῶν ΚΕΠ. Τὸ θεωροῦσα καὶ τὸ θεωρῶ παράλογον νὰ πληρώνουμε τόσα «κέντρα ἐξυπηρετήσως πολιτῶν», τὴν στιγμὴ ποὺ ἤδη οἱ δημόσιοι ὑπάλληλοι εἶναι ἑκατοντάδες χιλιάδες γύρω μας καὶ ἀποτελοῦν κανονικὸ στρατό. Καὶ εἶναι ζήτημα κακῆς διαχειρίσεως χρόνου καὶ ποιότητος δυναμικοῦ ἡ ἀδυναμία ἐξυπηρετήσεως τοῦ κοινοῦ, μά, κυρίως, κακῆς ἐπιλογῆς τοῦ εἴδους τῶν ὑπαλλήλων, ἐφ΄ ὅσον τὰ κριτήρια προσλήψεώς τους δὲν βασίζονται στὶς ἱκανότητές τους, ἀλλὰ στὸ …«δόντι» ποὺ διαθέτουν.

Ἐπὶ προσθέτως ὅλη αὐτὴ ἡ μηχανή, ποὺ ἔχει στηθῆ στὶς πλάτες μας, μὲ τὸν ὄγκο της καὶ μόνον, ἀποδεικνύει πὼς δὲν ἀπουσιάζει τὸ δυναμικό, μὰ ἀπουσιάζει τὸ ἦθος, ἡ ἱκανότης καὶ τὸ ὅραμα. Κι αὐτὸ διότι οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων οὐδέποτε θὰ τολμοῦσαν ἢ θὰ μποροῦσαν νὰ ἐπιβιώσουν μόνοι τους, δίχως τὶς πλάτες τοῦ κράτους, στὴν ἐλευθέρα ἀγορά. Ἴσως κι αὐτὸ νὰ εἶναι ὁ βασικὸς λόγος τοῦ …μίσους τους πρὸς τοὺς ἐλευθέρους ἐπαγγελματίες καὶ τὴν ἐπιχειρηματικότητα. Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα, τόσο μένος καὶ τόσο μῖσος κατὰ τῆς ἐπιχειρηματικότητος δὲν ἐκφράζουν οὔτε οἱ ἴδιες οἱ (φερόμενες ὠς) κυβερνήσεις.

Ὅμως, ἐὰν ξεκινήσουμε ἀπὸ τὰ ΚΕΠ, τότε σιγὰ σιγά, λίγο λίγο, θὰ φθάσουμε στὴν κεντρικὴ διοίκησιν.
Κι ἐκεῖ θὰ διαπιστώσουμε πὼς ἡ νοοτροπία τοῦ ψαριοῦ ποὺ σαπίζη δὲν ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν κεφαλὴ ἀλλὰ ἀπὸ τὰ ἐντόσθια!
Φυσικὰ δὲν εἶναι μόνον τὰ ΚΕΠ. Ἁπλῶς τὰ ΚΕΠ ἀποτελοῦν τὸ …κερασάκι μίας δίχως ἀρχῆς καὶ τέλους ἀσυδοσίας.

Πρόκειται στὴν πραγματικότητα γιὰ ἕναν μηχανισμὸ ἀλληλοεξυπηρετήσεως, ποὺ μόνο του μέλημα εἶναι νὰ παραμείνῃ, ὅσο τὸ δυνατόν, περισσότερο τρομακτικὸς καὶ ἀσύδοτος, μὰ διαχρονικῶς ἀπειλητικὸς γιὰ ὅλους τοὺς ἄλλους, τοὺς μὴ ἀνήκοντες στὴν …«σεβαστὴ οἰκογένεια τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων».
Ὁ κάθε δημόσιος ὑπάλληλος, μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες, ἔχει συνειδητῶς ἀποποιηθῆ τὸ δικαίωμα τῶν βαθμῶν ἐλευθερίας του καὶ καταλήγει νὰ ἐκτονώνῃ τὶς δικές του ἐκπτώσεις ἐπάνω στοὺς φουκαράδες συμπολῖτες του, μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες. Τὸ θράσος δὲ μερικῶν ἐξ αὐτῶν, ἰδίως κατὰ τὴν περίοδο τῶν μνημονιακῶν νομομαγειρευμάτων, ἔχει ξεπεράση πρὸ πολλοῦ τὰ ἐσκαμμένα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ διπλο-τριπλοζητοῦν ἀπὸ τοὺς μὴ ἀνήκοντες στὴν κάστα τους, ἀκόμη καὶ πληρωμένα ἢ παραγραφέντα χρέη, ποὺ πρὶν ὅμως τὰ πολλαπλασιάζει μὲ αὐθαιρέτους πολλαπλασιαστές, πρὸ κειμένου νὰ δημιουργήσῃ ἕνα ἀκόμη θῦμα-προσκυνημένο.

Ὁ κάθε δημόσιος ὑπάλληλος, κατὰ μέσον ὅρον, διαθέτει περίπου τρία (3) ἄτομα γύρω του, ποὺ ἐξαρτῶνται ἀπὸ αὐτὸν καί, κατ’ ἐπέκτασιν, ἀπὸ τὸ δημόσιο. Ἐὰν συνυπολογίσουμε τοὺς ἐκτάκτους συμβασιούχους (ΝΠΙΔ καὶ ΟΤΑ), ὅπως βεβαίως καὶ τοὺς συνταξιούχους τοῦ Δημοσίου, τότε συζητᾶμε γιὰ τὸ μεγαλύτερον τμῆμα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας ποὺ ἐξαρτᾶται, ἄμεσα ἢ ἔμμεσα, ἀπὸ τὶς ὀρέξεις τοῦ Δημοσίου, ἐνᾦ εὐκόλως ἀντιλαμβανόμεθα πὼς ὅλοι αὐτοὶ παρὰ εἶναι, κατὰ πλειοψηφίαν, ἀρκούντως …συνεργάσιμοι μὲ τὶς ἑκάστοτε κυβερνήσεις καί, σαφῶς …ἐναντίον μας!!! (Βλέπε καὶ …πάθος ὑπαλλήλων τῆς ἐφορίας γιὰ κατασχέσεις καὶ πρόστιμα!!!)

πηγὴ

Βάσει λοιπὸν τῶν προσφάτων, σχετικῶς, καταμετρήσεων διαθέτουμε ὡς χώρα περισσοτέρους ἀπὸ 700.000 (615.000 μονίμους καὶ 87.000 συμβασιούχους) δημοσίους ὑπαλλήλους, οἱ ὁποίοι, πάντα μαζὺ μὲ τὶς οἰκογένειές τους, συνιστοῦν τὸ «βαρὺ πυροβολικὸ» -κυρίως- τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος στὴν χώρα μας (περίπου 2.000.000-2.100.000 συμπολῖτες μας).

Ἕνα παράδειγμα.
Κατὰ μέσον ὅρον οἱ δημόσιοι (μόνιμοι καὶ μόνον) ὑπάλληλοι στὴν χώρα μας εἶναι περὶ τὶς 600.000. Πολλαπλασιάζοντας ἐπὶ τρία (κατ’ ἐλάχιστον) ξεπερνοῦν, μὲ τὰ ἐξηρτημένα τους μέλη, τοὺς 1.800.000 συμπολῖτες μας, μὲ τάσεις …ἀνόδου. Ἐὰν προσθέσουμε καὶ τοὺς λοιποὺς συγγενεῖς τους, ἀντιλαμβανόμεθα ἀπὸ ποῦ ἀκριβῶς πάσχουμε.

Σὲ αὐτοὺς καλὸ εἶναι νὰ προσθέσουμε καὶ τοὺς περίπου 500.000* (ἐπὶ τοὐλάχιστον 3 ἐπίσης) ἤδη συνταξιούχους τοῦ Δημοσίου, ὅπως φυσικὰ καὶ τοὺς «εἰδικοὺς συμβούλους», τοὺς κυβερνητικοὺς «φίλους», τὰ κομματόσκυλα (πού, ἐνίοτε, δημιουργῶνται …«φωτογραφικὲς» θέσεις γιὰ τὸ εἶδος τους) καί, φυσικά, τοὺς ἐργολάβους κάθε εἴδους κι ἐπιπέδου, ποὺ ἐπίσης κατὰ περίπτωσιν …βολεύονται ἀρκούντως, ἀνεξαρτήτως κυβερνητικοῦ σχήματος…
…γιὰ νὰ φθάσουμε σὲ ἕναν ἀριθμό, ποὺ ἀποτελεῖ τὴν συμπαγῆ μάζα τῶν ἐξηρτημένων καὶ ἐξυπηρετουμένων, ἀλλά, τελικῶς, βασικῶν πυλώνων τῶν ἐκάστοτε κυβερνήσεων, ἐφ΄ ὅσον τὴν σήμερον, ἐὰν δὲν ἔχῃς …δόντι, δὲν βολεύεσαι.
Ἐννοεῖται πὼς θὰ προσθέσουμε στοὺς παραπάνω καὶ τοὺς …ἀπεθάντους συνταξιούχους τῆς «Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως», ποὺ παραμένουν, σταθερῶς, ἐδῶ καὶ ἐβδομῆντα χρόνια, 250.000, καθὼς φυσικὰ καὶ τούς, ὅσους, σὺν αὐτούς, συζύγους, παιδιά, συμπεθέρους, κουμπάρους, γκόμενες, γειτόνους κλπ κλπ κλπ….

Κι ἀκόμη πληρώνουμε σὲ 250.000 ἀπέθαντους …«ἀντιστασιακούς» συντάξεις!!!

Χώρια τοὺς «τυφλούς», τοὺς «κουτσούς», τοὺς «ζαβούς»… (Ὄχι φυσικὰ τοὺς πραγματικοὺς ἀλλὰ τοὺς …γιαλαντζί!!!)…
…μὰ καὶ τὶς ἄγαμες θυγατέρες, τοὺς ψυχο-κάτι τέτοιους πού, βάσει «ποσοστῶν ἀναπηρίας» λαμβάνουν τὸ κάτι τους, ἢ ἀκόμη καὶ τοὺς (κάθε λογῆς καὶ τύπου) παιδεραστές, ποὺ ὁσονούπω ἀγωνιοῦν ἅπαντες νὰ συνταξιοδοτήσουν.

Ἐνῶ, κάπου ἐκεῖ γύρω, ἔχουμε καὶ τὶς Μ.Κ.Ο., τοὺς ἐργολῆπτες φίλους τῆς μὲν ἢ τῆς δὲ παρατάξεως, ποὺ μᾶς βοηθοῦν, νὰ συνειδητοποιήσουμε, αὐτομάτως, πὼς φθάνουμε σὲ δυσθεώρητα νούμερα, ἀναφορικῶς μὲ τὸ σύνολον τῶν ἐργαζομένων-ἐξηρτημένων-σχετιζομένων μὲ τὴν κρατικὴ μηχανή, ποὺ τελικῶς ὅμως ἀποτελοῦν τὴν ἰδίαν τὴν κρατικὴ μηχανὴ καὶ διαλύουν ἐκ τῶν ἔσω τὴν χώρα μας.
Τέλος, γιὰ πᾶν ἐνδεχόμενον, καλὸ εἶναι νὰ προσθέσουμε καὶ ἕνα σημαντικὸ (πόσο ἀλήθεια;) μέρος ἀπὸ τοὺς ἐπιδοματούχους, ποὺ πλὴν ἐκείνων τῶν περιπτώσεων ποὺ πράγματι ἐξαρτῶνται, λόγῳ ἐξαθλιώσεως, ἀπὸ τὰ πενιχρὰ αὐτὰ ἐπιδόματα, εἶναι ἀμέτρητοι ἐκείνοι ποὺ ἁπλῶς ἐπιδοτῶνται, διότι …εἶδαν φῶς καὶ μπῆκαν..

Κι ὅλοι αὐτοὶ ἀποτελοῦν εἴπαμε, ἐπισήμως, τὸν κρατικὸ μηχανισμό, ὁρατὸ καὶ μή.
Ὅλοι αὐτοὶ συνιστοῦν ὅμως καὶ τὸ μεγάλο ποσοστὸ τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος.
Ὅλοι αὐτοί, τέλος πάντων, ἀναλόγως τοῦ …ταξίματος, ἀφ’ ἑνὸς ἀνεβάζουν καὶ κατεβάζουν κυβερνήσεις, διότι, πολὺ ἁπλᾶ, πρέπει νὰ προστατεύσουν τὰ συμφέροντά τους, ποὺ ἐνίοτε ταὐτίζονται μὲ τὰ συμφέροντα τῶν τοκογλύφων…
…ἀφ’ ἑτέρου δὲ λειτουργοῦν ὡς ὁ μπαμπούλας ποὺ θὰ καρασπαράξη ὅ,τι κι ὅποιον θὰ τοῦ ἀντισταθῆ ἢ θὰ ἀποτελέση -ἐν δυνάμει- ἀπειλὴ γιὰ τὴν δυναμική τους.
Δέν ἔχετε δῆ πόσο πολύ ὁμογεοποιῶνται ὅταν κάποιος θά μποροῦσε νά τούς ἀποβάλῃ ἀπό τό Δημόσιο;
Δέν ἔχετε δῆ πόσο πολύ προστατεύονται, ἀκόμη καί γιά ἐγκλήματα τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ δικαίου;
δέν ἔχετε δῆ πόσο ἀμετακίνητοι εἶναι στίς θέσεις τους, πού πληρώνουμε μέ τό αἷμα μας; 

Πολυεπίπεδος ἡ ἀπειλὴ ἐναντίον μας… Πράγματι…
Διότι ἀκριβῶς αὐτὸ εἶναι τὸ κράτος: ὁ προστάτης τοῦ τοκογλύφου, ποὺ μὲ στρατοὺς προθύμων καὶ μὲ νομομαγειρευμένους μανδύες καὶ λογικοφανῆ προσχήματα, μετατρέπει τοὺς λαοὺς σὲ σφάγια, ὑπὲρ τῶν τοκογλύφων.

Τί σημαίνει αὐτό;
Ἐπὶ τῆς οὐσίας πάρα πολλά. Πέραν τοῦ ψηφοθηρικοῦ ἀποτελέσματος, ποὺ σαφῶς ἐλέγχεται, ἐδῶ συζητᾶμε γιὰ ἔναν κανονικὸ στρατὸ ποὺ θὰ ἐξοντώση ὁ,τιδήποτε θὰ ἀπειλήση, ἀληθῶς ἢ φανταστικῶς, τὸ …«δικαίωμά» τους στὸν παρασιτισμό. Κι ἐνᾦ ἅπαντες οἱ ἐκτὸς δημοσίου ἐργαζόμενοι ἀγωνίζονται νὰ ἐπιβιώσουν μὲ ψίχουλα (καί, ἐνίοτε, δίχως αὐτά), ἐτοῦτοι ἐπιτηροῦν καὶ ἐπιβλέπουν τὸν κάθε ἐλεύθερο ἐπαγγελματία, μικρὸ ἢ μεγάλο, μὲ τόση προσοχὴ καὶ μένος, ποὺ εἶναι σὰν νὰ τροφοδοτῶνται, σὲ ἀτομικὸ ἐπίπεδον, ἀπὸ τὸ αἷμα του. Δὲν εἶναι λοιπὸν μία σκέτη ἐθνικὴ αἱμοῤῤαγία ὄλος αὐτὸς ὁ μηχανισμός. Εἶναι τὸ δηλητήριο, τὸ σαράκι, ποὺ κατατρώγει ὅλους μας, μὲ τοὺς πλέον παραδόξους μηχανισμοὺς καὶ τακτικές.
Καί, ἀκόμη πιὸ δυστυχῶς μας, εἶναι σὲ μεγάλον βαθμὸ τῆς κοινωνίας μας, ἀκόμη καὶ σήμερα, τὸ …«ὄνειρο ἀποκαταστάσεως» ἰσχυρότερον τοῦ κάθε ἤθους, τῆς κάθε Ἀνάγκης καὶ τῆς κάθε ἀληθείας.

Ξεκίνησα λοιπὸν μὲ τὰ ΚΕΠ, ποὺ εἶναι ἡ κορύφωσις αὐτοῦ τοῦ παρασιτισμοῦ.
Ἐλᾶτε ἐσεῖς τώρα νὰ συμπληρώσετε τὰ ὑπόλοιπα.
Κι ὅταν θὰ τὰ συμπληρώνετε νὰ κυττᾶτε τὸν εὑρύτερο Δημόσιο Τομέα κι ὄχι μόνον τὰ ὄσα, ἐκ πρώτης ὄψεως, διακρίνονται.

Φιλονόη

Σημειώσεις

Ναί, συζητᾶμε γιὰ μίαν καὶ μόνον συμμορία: τὴν συμμορία τῶν 300!!!

Μισθοί, συντάξεις καὶ …καλοβολεμένοι!!!

Ἡ ἀνάρτησις δὲν εἶναι ἐμφυλιοπολεμική. Εἶναι ἀποσαφηνιστική.

Ἄκουγα τὸ τραγούδι τοῦ Τσακνῆ πρὸ ὁλίγου, καὶ θυμήθηκα τὴν πρώτη φορὰ ποὺ τὸ εἶδα.
Ναί, τότε εἶχα κυριολεκτικῶς ἀναστατωθῆ καὶ τρομοκρατηθῆ.
Σήμερα ἁπλῶς ὑποψιάζομαι μόνον τὸ μέγεθος τῆς ἐκτάσεώς του.

Ὅπου ὁ …λάκης μπαίνει ὁ κάθε …λάκης. Ἴδιοι εἶναι ἐδῶ καὶ δύο αἰῶνες.

*  Προσφάτως, μὲ τὰ τελευταία στοιχεία ποὺ ἦλθαν στὸ φῶς τῆς δημοσιότητος θυμήθηκα τὰ ΚΕΠ καὶ σᾶς παρουσιάζω τὶς σκέψεις μου, παραθέτοντας καὶ ἀντίστοιχα παλαιώτερα τεκμήρια, πρὸ κειμένου νὰ διαπιστώσετε πὼς τελικῶς δὲν εἶναι τὸ πρόβλημα τοῦ ἀριθμοῦ τῶν Δημοσίων ὑπαλλήλων, ἀλλὰ τὸ ποιὸς καὶ γιατὶ τοὺς δημιουργεῖ, πρὸ κειμένου νὰ τοὺς ἐλέγχῃ καί, κατ’ ἐπέκτασιν, νὰ χειραγωγῇ ὅλην τὴν κοινωνία μας.

πηγὴ

πηγὴ

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply