Ἀρχεῖα ἐτικέττας: 1955

Γιατί οἱ Τοῦρκοι σημαδεύουν τά σπίτια τῶν Ἑλλήνων στήν Κωνσταντινούπολιν;

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Τι ετοιμάζουν οι τούρκοι  και «σημαδεύουν με κόκκινους σταυρούς» τα σπίτια των Ελλήνων της Πόλεως;

Έρχεται νέο πογκρόμ στην Πόλη;

Μία αττό τις ττιο εφιαλτικές ημέρες για τον Ελληνισμό της Κωνσταντινουπόλεως «ζωντανεύει» σήμερα, με την επέτειο των πενήντα εννέα χρόνων οπό το πογκρόμ της 6ης Σεπτεμβρίου του 1955.
Ήταν τότε που τούρκοι εθνικιστές κατέστρεψαν, λεηλάτησαν και βεβήλωσαν τα σπίτια, τους ναούς, τα σχολεία των Ελλήνων της Πόλεως. Και άφησαν πίσω τους καμένα όνειρα, κατεστραμμένες ελπίδες και 100.000 Έλληνες χριστιανούς να ρωτούν «γιατί τόσο μίσος»; Συνέχεια →

Ὁ ἀπελευθερωτικὸς ἀγώνας τῆς Κύπρου.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ο Γεώργιος Γρίβας με αγωνιστές της ΕΟΚΑ

Την 1η Απριλίου 1955 οι Ελληνοκύπριοι ξεσηκώθηκαν για να αποτινάξουν τον βρετανικό ζυγό, με στόχο την «Ένωσιν» με τη μητέρα-πατρίδα Ελλάδα. Ο αγώνας τους έληξε με τις «Συμφωνίες Λονδίνου – Ζυρίχης» (19 Φεβρουαρίου 1959), με τις οποίες η Κύπρος ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος.

Το αίτημα των Ελληνοκυπρίων για την αποτίναξη της βρετανικής κατοχής στη Μεγαλόνησο και την ένωση με την Ελλάδα ήρθε δυναμικά στο προσκήνιο το 1950, με το δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου (το διοργάνωσε η Εκκλησία της Κύπρου και το 95,7% των ψηφισάντων τάχθηκε υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα) και την εκλογή του Μακαρίου Γ’ ως Αρχιεπισκόπου Κύπρου στις 20 Οκτωβρίου. Ήταν η εποχή που η αποικιοκρατία έπνεε τα λοίσθια και η μία μετά την άλλη οι κατακτημένες χώρες επιζητούσαν δυναμικά την ανεξαρτησία τους.

Συνέχεια →

Ὁ ὕμνος τῆς γενοκτονίας ἀπὸ τοὺς Ἀμερικανούς.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Σχετικὰ πρόσφατα ὁ Obama προσπάθησε νὰ «γλείψῃ»  τοὺς Τούρκους πλέκοντας τὸ ἐγκώμιο τοῦ Τουρκικοῦ λαοῦ, που ἀντιστάθηκε ἡρωικὰ στὴν προσπάθεια ἀναστηλώσεως μιᾶς ἀρχαίας αὐτοκρατορίας (!) ὑπονοῶντας … τὴν Μικρασιατικὴ Ἐκστρατεία! 

Μία ἐκστρατεία ποὺ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ διέταξαν στοὺς ἠγέτες-μαριονέτες τῆς Ἑλλάδος τότε μὲ στόχο τὰ πετρέλαια τῆς Μέσης Ἀνατολῆς πάντα.

Στὸ ἄκουσμα αὐτῆς τῆς συκοφαντίας … οἱ Ἕλληνες πολιτικοὶ … ἔκαναν τὶς ΠΑΠΙΕΣ.
Καμμία ἀντίδρασις, κανένα διάβημα. Συνέχεια →

Στὰ βήματα τῆς ἱστορίας.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Στὰ βήματα τῆς ἱστορίας.1
Με αφορμή την Τριμερή Διάσκεψη του Λονδίνου τον Σεπτέμβριο του 1955 και την επικείμενη δεύτερη προσφυγή της Ελλάδας στο Συμβούλιο του ΟΗΕ για την Αυτοδιάθεση της Κύπρου, οι «αίωνιοι» σύμμαχοι, Εγγλέζοι και Τούρκοι, οργανώνουν «αυθόρμητες» επιθέσεις του τούρκικου αμόρφωτου όχλου κατά των Ελλήνων της Πόλης. Όταν στην Κύπρο στήνονταν από τον Άγγλο δυνάστη οι κρεμάλες για τον απαγχονισμό του Ενωτικού πόθου των Κυπρίων, στην Κωνσταντινούπολη οργανωμένος όχλος κατέστρεφε κάθε τι Ελληνικό, σκότωνε και βίαζε με σύνθημα «Η Κύπρος είναι Τούρκικη». Απέναντι στο ιστορικά δίκαιο αίτημα των Ελλήνων της Κύπρου για Αυτοδιάθεση και Ένωση, οι Εγγλέζοι και οι Τούρκοι αντιτάσσουν βία σε αθώους Ελληνικούς πληθυσμούς. Συνέχεια →

Σεπτεμβριανά 1955

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

 Η 6η Σεπτεμβρίου ήταν ήρεμη και συνηθισμένη μέρα. Ωστόσο η ασάλευτη εκείνη ζωή δε θύμιζε ειρήνη. Ήταν η ακινησία μιας αδυσώπητης δύναμης που κλωσούσε ανε­ξερεύνητες βουλές. Τα χαράματα, όταν οι δείκτες όδευαν προς την 7 Σεπτεμβρίου, ξέσπασε σαν λαίλαπα το κακό. Οι άνθρωποι δεν έμοιαζαν με ανθρώπους. Φόρεσαν μονο­μιάς τη μάσκα του κακού και παίρνοντας εντολές από κυβερνητικές υπηρεσίες άρχισαν να σπάζουν, να ρημάζουν, να λεηλατούν και να κακοποιούν τους Ρωμηούς του χωριού.

Το πρωί, μόλις χάραξε, μαθεύτηκε πως το οργανωμένο αυτό έγκλημα είχε συμβεί σ’ όλες τις κοινότητες, σ όλες τις γειτονιές, σ’ όλα τα καταστήματα, σ’ όλες τις αγορές όπου υπήρχε Ρωμέϊκη ψυχή. Και δεν ήταν λίγες οι ψυχές που υπέστησαν το τραύμα από τον μέχρι χθες συντοπίτη τους. Εκατόν σαράντα χιλιάδες Έλληνες έζησαν τις εφιαλτικές στιγμές της νύκτας αυτής που χαρακτηρίστηκε δεύτερη «νύκτα του Αγίου Βαρθολομαίου». Συνέχεια →

Οἱ δώδεκα χειρότερες γενοκτονίες.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Τὸ ἄρθρον ποὺ ἀκολουθεῖ παρουσιάζει πολλὲς πληροφορίες, ἀναφορικῶς μὲ τὶς γενοκτονίες τοῦ πλανήτου μας, ἀλλὰ δυστυχῶς, δὲν μπορεῖ νὰ ἀναλύσῃ, λόγῳ περιορισμένου χώρου, περισσότερες λεπτομέρειες.
Ἐπεὶ δὴ ἡ κάθε περίπτωσις εἶναι διαφορετική, λόγῳ διαφορετικῶν συνθηκῶν, ἠθῶν, ἐθίμων, ἀντιλήψεων, θὰ περιοριστῶ μόνον στὸ νὰ προσθέσω μία σημαντικὴ λεπτομέρεια, γιὰ τὴν ὁποίαν οὐδὲ ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς ἀσχολεῖται. Ἡ γενοκτονία στοιχειοθετεῖται ἀπὸ ἀπογόνους, κυρίως, αὐτῶν ποὺ δολοφονήθηκαν. Αὐτὸ σημαίνει πὼς μαρτυρίες ἀπὸ τμήματα τῶν πληθυσμῶν ποὺ κυριολεκτικῶς ἔσβησαν, δίχως ἐπιβίωσι μαρτύρων, ἀγνοοῦνται ἤ δὲν συνυπολογίζονται στὴν ἔκτασι ποὺ ἔλαβαν χώρα. Ἄρα, τὸ πιθανότερον εἶναι νὰ συζητᾶμε μόνον γιὰ τμήματα τῶν πληθυσμῶν, σὲ σχέσι μὲ τὰ πραγματικὰ σύνολα, διότι ἀγνοοῦμε πολλὲς παραμέτρους. Συνέχεια →