Down memory lane ἀπόψε.

Ὁ πατέρας μου καθὼς ἐμεγάλωνα ἔλεγε κάποιες μαγικὲς λέξεις, ποὺ μὲ ἐγοήτευαν.

Ἔτσι τὸν ἄκουγα νὰ λέῃ, «καϋμένε ἤμασταν τυχεροὶ τὸ ’44 καὶ εὑρέθημεν στὸν «ἐλεύθερο κόσμο», οἱ ΕΑΜίτες μᾶς πήγαιναν γιὰ λαϊκὴ δημοκρατία, δὲν θὰ εἶχε μείνει οὔτε ῥουθούνι ἀπὸ ἐμᾶς ἐὰν ἐπικρατοῦσαν, θὰ μᾶς πήγαιναν γιὰ μαχαίρι οἱ δημοκρατικοὶ πολῖτες». Συνέχεια →