Καί τί κάνω ἐγώ γιά νά τόν ἀλλάξῳ;
Τόν παρατηρῶ καί θλίβομαι; Τόν καθυβρίζω ἀπό τό πρωΐ ἔως τό βράδυ; Τόν ἀναθεματίζω;
Ἔχω συνειδητοποιήσει πώς αὐτός ὁ κόσμος ἀποτελεῖται ἀπό μικρά «δομικά» ὑλικά πού λέγονται ἄνθρωποι;
Ἔχω συνειδητοποιήσει πώς ἐγώ εἶμαι ἕνα ἀπό αὐτά τά δομικά ὑλικά;
Μήπως τελικῶς δέν μοῦ ἀρέσει κάτι ἄλλο καί ἀρνοῦμαι νά τό συνειδητοποιήσῳ;

Τὸ κάθε κύτταρα ἑνὸς ὀργανισμοῦ συνδέεται ἔμμεσα κι ἄμεσα μὲ ὅλα τὰ κύτταρα τοῦ ὀργανισμοῦ. Ἀκόμη καὶ τὰ πιὸ ἀπομεμακρυσμένα. Ἐὰν λοιπὸν θεωρήσῳ τὸν ἑαυτόν μου ὡς κύτταρον τοῦ ὀργανισμοῦ ποὺ λέγεται κοινωνία, τότε αὐτομάτως συνδέομαι ἐμμέσως ἤ ἀμέσως μὲ κάθε ἄλλο κύτταρον. Μὲ ἐὰν ἐγὼ εἶμαι αὐτὸ ποὺ ὀφείλω νὰ εἶμαι, τότε, δίχως νὰ τὸ ἀντιλαμβάνομαι ἄμεσα ἀπαραιτήτως, ἐπηρεάζω καὶ κάθε ἄλλο μέλος αὐτῆς τῆς κοινωνίας.

Δέν μοῦ ἀρέσει λοιπόν αὐτός ὁ κόσμος;
Ὁ ἑαυτός μου μοῦ ἀρέσει;
Γιατί δέν ξεκινῶ ἀπό ἐκεῖ;

Φιλονόη

φωτογραφία