Τελικά το ίντερνετ και το φβ έχουν την μαγεία τους…
Διαβάζεις ένα σχόλιο, το ψάχνεις, πέφτεις επάνω σε έναν καταρράκτη πληροφοριών, στα ελληνικά και στα ξένα, αρχίζεις την διασταύρωση αυτών που βρήκες, οι ώρες περνούν και ξεχνιέσαι, χάνεσαι στην πληροφορία…
άχρηστη ίσως για κάποιους…
Για εμένα χρήσιμη, σαν εγκυκλοπαιδική γνώση, για να καταλάβω καλλίτερα τί συμβαίνει γύρω μου, τί συνέβαινε από παλιά, για να ερμηνεύσω την εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας και των κοινωνιών καλλίτερα και με άλλο μάτι….
Οικογένεια Sassoon
Η οικογένεια Sassoon, επίσης γνωστή ως «Ρόθτσαϊλντ της Ανατολής» [1], λόγω του υπερτάτου πλούτου τους στο παρελθόν, είναι μια διάσημη οικογένεια των Ιρακινών, Εβραϊκής καταγωγής (History of the Jews in Iraq) και με διεθνή φήμη.
Είχε την βάση της στην Βαγδάτη, στο Ιράκ, πριν μετακομίσει στην Μουμπάι (Βομβάη κατά την στιγμή της αφίξεώς τους), στην Ινδία και στην συνέχεια εξαπλώνεται στην Κίνα, την Αγγλία και σε άλλες χώρες.
Λέγεται ότι η οικογένεια καταγόταν από την περίφημη Ibn Shoshans [Its first known representative was Solomon, called “Paṭṭish he-Ḥazaḳ” (=”the mighty hammer”). He was nasi in Toledo in the twelfth century (Graetz, “Hist.” iii. 384). Joseph ben Solomon ibn Shoshan (called also Yazid ibn Omar ha-Nasi) jewis hencyclopedia ], μία από τις πλουσιότερες οικογένειες της μεσαιωνικής Al-Andalus (pAl-Andalus), αν και η προέλευση τους είναι διφορούμενη (βλ παρακάτω). Από τον 18ο αιώνα, οι Sassoons ήταν μια από τις πλουσιότερες οικογένειες του κόσμου, με μία εμπορική αυτοκρατορία που καλύπτει την ήπειρο της Ασίας. [2]
Ετυμολογία και προέλευση
Το όνομα της οικογένειας συνεπάγεται έντονα ένα τοπικό, προελύσεως Μεσοποταμίας (Mesopotamia) για την οικογένεια. Το επώνυμο του Sassoon, είναι επίσης κοινό σε πολλές Αρμενικές και Κουρδικές οικογένειες και Φυλές, που όλες προέρχονται από την ορεινή περιοχή της Σεζόν (Sason) (εξ ου και η οικογένεια και τα ονόματα των φυλών), δυτικά της λίμνης Βαν (Lake Van), στην άνω Μεσοποταμία, στην σύγχρονη Τουρκία. Είναι, ωστόσο, πιθανό ότι κάποιo Ισπανικό αίμα Σεφαραδιτών Εβραίων (wikipedia) ανεμίχθηκε με το αρχικό εβραϊκό Sassoons της Μεσοποταμίας.
Ο Sassoon ben Salih (Sassoon ben Saleh ben David ben Jacob ben Saleh ben David, 1750 – 1830 geni) και η οικογένειά του ήταν οι επικεφαλείς Ταμίες στους Πασάδες (Pasha) της Βαγδάτης και στο Νότιο Ιράκ. Ο γιος του Δαβίδ (David Sassoon) (1792 – 1864 David Sassoon) έφυγε από ένα νέο και εχθρικό Βιλαέτι (Vali Wāli), πηγαίνοντας πρώτα στο λιμάνι του Περσικού Κόλπου του Μπουσέρ (British_Malaya) το 1828 και στη συνέχεια στο Μουμπάι (Mumbai), στην Ινδία, το 1832, με την μεγάλη οικογένεια του.
Στο Μουμπάι (Βομβάη), έχτισε τη διεθνή επιχείρηση που ονομάζεται David S. Sassoon, με την πολιτική της στελέχώσεώς της με ανθρώπους που έφερνε από την Βαγδάτη. Γέμισαν τις λειτουργίες των διαφόρων κλάδων της επιχείρησής του στην Ινδία, την Βιρμανία (Burma), την Μαλαισία (British Malaya) και την ανατολική Ασία. Η επιχείρησή του επεκτάθηκε στην Κίνα – όπου το Σπίτι των Sassoon (τώρα η βόρεια πτέρυγα του Peace Hotel, Peace_Hotel, Victor Sassoon) στο Bund (The_Bund) στηn Σαγκάη (Shanghai) έγινε σημείο ορόσημο – και στη συνέχεια στην Αγγλία. Σε κάθε κλάδο, διατήρησε έναν Ραββίνο. Ο πλούτος και η γενναιοδωρία του ήταν παροιμιώδεις, η φιλανθρωπία του σε όλη την Ασία περιελάμβανε την κατασκευή σχολείων, ορφανοτροφείων, νοσοκομείων και μουσείων. Με τον θάνατό του, αφιερώματα σε αυτόν έγιναν από όλη την ήπειρο από μουσουλμάνους, χριστιανούς, Πάρσους, Εβραίους και Ινδουιστές. [2]
Οι γιοί του Sassoon
Οι οκτώ γιοί του Δαυίδ (David) Sasoon, επίσης διακλαδώθηκαν σε πολλές κατευθύνσεις. Η οικογένεια Sassoon συμμετείχε ενεργά στην Ναυτιλία και την Βιομηχανία Παραγωγής Οπίου (Όπιο) στην Κίνα και την Ινδία. Ο Ηλίας Elias David Sassoon (1820 – 1880 Elias David Sassoon), ο γιος του από την πρώτη σύζυγό του, ήταν ο πρώτος από τους γιούς του που πήγε στην Κίνα, το 1844. Αργότερα επέστρεψε στο Μουμπάι (Βομβάη), πριν εγκαταλείψει την επιχείρηση για να ιδρύσει την εταιρεία E. D. Sassoon το 1867, με γραφεία στο Χονγκ Κονγκ και την Σαγκάη.
Ένας άλλος γιος του, ο Αλβέρτος Αμπντουλάχ Δαυίδ (Albert Abdullah David) Sassoon (1818 – 1896 David Sassoon) ανέλαβε την λειτουργία της επιχείρησης μετά τον θάνατο του πατέρα του, και κυρίως κατασκεύασε τις Αποβάθρες (Docks) Sassoon (Sassoon Docks), την πρώτη υγρή αποβάθρα που κτίσθηκε στην δυτική Ινδία. Με δύο από τους αδελφούς του, αργότερα έγινε γνωστός στην Αγγλία και ένας από τους διάσημους φίλους με την οικογένεια του Πρίγκιπα της Ουαλίας, αργότερα Βασιλιά Edward VII.
Από αυτούς που εγκαταστάθηκαν στην Αγγλία, ο Sir Edward Albert Sassoon (1856 – 1912 Sir Edward Sassoon, 2nd Baronet, of Kensington Gore), ο γιος του Albert Abdullah David Sassoon, παντρεύτηκε την Aline Caroline de Rothschild (Aline Caroline de Rothschild), και ήταν μέλος των Συντηρητικών του Κοινοβουλίου από το 1899 μέχρι τον θάνατό του.
Την θέση του, στην συνέχεια, κληρονόμησε ο γιος του Sir Philip Sassoon (1888 – 1939 Sir Philip Sassoon, 3rd Baronet) από το 1912 μέχρι τον θάνατό του.
Ο Sir Philip υπηρέτησε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (Α΄_Παγκόσμιος_Πόλεμος) ως Στρατιωτικός Γραμματέας του Στρατάρχη Σερ Douglas Haig (Douglas Haig, 1st Earl Haig) και, κατά την διάρκεια του 1920 και του 1930, ως υφυπουργός Αεροπορίας της Βρετανίας.
Ο Άγγλος ποιητής του εικοστού αιώνα, ένας από τους πιο γνωστούς ποιητές του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ζίγκφριντ (Siegfried) Sassoon (1886 – 1967 Siegfried Sassoon) ήταν δισέγγονος του Δαβίδ. Ένας άλλος απόγονος του Sassoon Δαβίδ Sassoon (Sassoon_David_Sassoon) είναι ο βρετανός τραπεζίτης και Υπουργός της Κυβερνήσεως Κάμερον, ο Λόρδος James Sassoon (James Sassoon, Baron Sassoon).
Στον 19ο αιώνα, μια κόρη της οικογενείας, η Rachel Sassoon Beer (Rachel_Beer) αγόρασε μια σειρά από εφημερίδες στην Αγγλία, συμπεριλαμβανομένων των The Sunday Times (1893-1904, The Sunday Times) και του The Observer (The Observer), την οποία επίσης εξέδιδε.
Ο απόγονος που μετέφερε την προγονική παράδοση εκπροσωπείτο από τον Ραββίνο Σολομώντα Δαυίδ (Solomon David) Sassoon (1915 – 1985 Solomon David Sassoon και Rabbi Solomon Sassoon ), ο οποίος μετακόμισε από το Letchworth (Letchworth) στο Λονδίνο (London και Λονδίνο) και στην συνέχεια στην Ιερουσαλήμ (Jerusalem και Ιερουσαλήμ) το 1970. Ήταν γιος του Δαβίδ (David) Sassoon (David-Sassoon) που ήταν συλλέκτης εβραϊκών βιβλίων και χειρογράφων και που τα καταχώρησε στις Ohel Ντέιβιντ (oheldavid), σε δύο τόμους. Αυτός ο Δαβίδ ήταν ο γιος της Flora Abraham (Flora Sassoon), η οποία είχε μετακομίσει από την Ινδία στην Αγγλία το 1901 και καθιέρωσε ένα διάσημο κομμωτήριο στο σπίτι της στο Λονδίνο. Ο Σολομώντας (Solomon) Sassoon είχε δύο γιους, τον Isaac S.D. Sassoon (Isaac S.D. Sassoon και Isaac Sassoon) και David Solomon Sassoon, οι οποίοι είναι και οι δύο Ραββίνοι.
Εμπόριο Οπίου
Ο David Sassoon, ταμίας του Πασά της Βαγδάτης, τον δέκατο ένατο αιώνα, άρχισε και εδραίωσε τη δεσπόζουσα θέση της οικογένειας στο Κινέζο-Ινδικό εμπόριο οπίου. Δείτε Πολέμους του Οπίου (First Opium War). Οι επιχειρήσεις της οικογενείας στην Κίνα και το Χονγκ Κονγκ ιδιαίτερα, κτίστηκαν για να επωφεληθούν από το εμπόριο. [1]
ΠΗΓΗ Sassoon family
—————————————————
Όπιο
Ιστορία
Στην Κίνα, η ψυχαγωγική χρήση του ξεκίνησε τον 15ο αιώνα, [παραπομπή που απαιτείται], αλλά περιορίστηκε από την σπανιότητα και το κόστος του. Το Εμπόριο Οπίου έγινε πιο τακτικό από τον 17ο αιώνα, όταν αναμίχθηκε με τον καπνό για κάπνισμα, και ο εθισμός αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά. [Παραπομπή που απαιτείται]. Η απαγόρευση οπίου στην Κίνα ξεκίνησε το 1729, αλλά ακολούθησε σχεδόν δύο αιώνες αυξανόμενη χρήση οπίου.
Η Κίνα είχε θετικό εμπορικό ισοζύγιο με τους Βρετανούς, το οποίο οδήγησε σε μείωση των βρετανικών αποθεμάτων ασημιού. Ως εκ τούτου, οι Βρετανοί προσπάθησαν να ενθαρρύνουν την Κινέζικη χρήση του Οπίου, για να βελτιώσουν το εμπορικό τους ισοζύγιο και το μετέφεραν από τις Ινδικές Επαρχίες υπό Βρετανικό έλεγχο. Στην Ινδία, η καλλιέργειά του, καθώς και η κατασκευή και η κίνηση προς την Κίνα, υπόκειντο στην Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών (EIC East India Company East India Company και Αγγλική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών), ως ένα αυστηρό μονοπώλιο της Βρετανικής κυβερνήσεως. [6]
Υπήρχε ένα εκτεταμένο και περίπλοκο σύστημα των εκπροσώπων της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών (EIC) που εμπλέκοντο στην εποπτεία και την διαχείριση της παραγωγής οπίου και της διανομής στην Ινδία. Μια μαζική καταστροφή (Destruction of opium at Humen) του οπίου με απεσταλμένους του Κινέζου Αυτοκράτορα Daoguang (DaoguangEmperor) σε μια προσπάθεια να σταματήσουν οι εισαγωγές οπίου, οδήγησε στον Πρώτο Πόλεμο του Οπίου (1839-1842 First Opium War), στον οποίο η Βρετανία νίκησε την Κίνα. Μετά το 1860, η χρήση του οπίου συνέχισε να αυξάνεται με εκτεταμένη εγχώρια παραγωγή στην Κίνα. Μέχρι το 1905, εκτιμάται ότι περίπου το 25% του ανδρικού πληθυσμού ήταν τακτικοί καταναλωτές του ναρκωτικού (οπίου). Η ψυχαγωγική χρήση του οπίου σε άλλα μέρη του κόσμου παρέμενε σπάνια στα τέλη του 19ου αιώνα, όπως φαίνεται από αμφίθυμες εκθέσεις της χρήσεως του οπίου. [7]
Η παγκόσμια ρύθμιση του οπίου άρχισε [παραπομπή που απαιτείται] με το στιγματισμό των μεταναστών από την Κίνα και των τεκέδων (Opium den) στο Σαν Φρανσίσκο, στην Καλιφόρνια, που οδηγεί γρήγορα από τα διατάγματα της πόλεως στην δεκαετία του 1870 στον σχηματισμό της Διεθνούς Επιτροπής Οπίου (International Opium Commission) το 1909. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, η εικόνα του οπίου στην λογοτεχνία έγινε άθλια και βίαια [παραπομπή που απαιτείται], το Βρετανικό Εμπόριο Οπίου είχε σε μεγάλο βαθμό αντικατασταθεί από την εγχώρια κινεζική παραγωγή, η καθαρή μορφίνη (Morphine, και Μορφίνη) και η ηρωίνη έγινε ευρέως διαθέσιμη για ένεση, και πατενταρισμένα φαρμακευτικά ιδιοσκευάσματα (Patent medicines, και Γιατροσόφι) που περιέχουν οπιούχα (Opiate και Οπιούχα) έφθασαν στο υψηλότερο σημείο της δημοτικότητας. Το Όπιο απαγορεύθηκε (Drug prohibition) σε πολλές χώρες κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα, που οδήγησε στο σύγχρονο μοτίβο της παραγωγής οπίου ως πρόδρομο (βάση;;;) για τα παράνομα ψυχαγωγικά ναρκωτικά (Recreational drug use) ή τα αυστηρά ελεγχόμενα νόμιμα συνταγογραφούμενα φάρμακα. Η παράνομη παραγωγή οπίου, κυριαρχείται πλέον από το Αφγανιστάν (Opium production in Afghanistan), αποδεκατίστηκε το 2000, όταν η παραγωγή είχε απαγορευτεί από τους Ταλιμπάν (Taliban, και Ταλιμπάν), αλλά έχει αυξηθεί σταθερά από την πτώση των Ταλιμπάν το 2001 και κατά την διάρκεια του πολέμου στο Αφγανιστάν (War in Afghanistan (2001–present)). [8] [9] Η παγκόσμια παραγωγή το 2006 ήταν 6.610 μετρικούς τόνους [10] – περίπου το ένα πέμπτο του επιπέδου παραγωγής το 1906.
ΠΗΓΗ: Opium
(Μετάφραση : Παπανικολάου Σωτήριος)
—————————————————
Η χρήση του ακατέργαστου οπίου συνεχίστηκε έως τον 19ο αιώνα οπότε τη θέση του πήρε η μορφίνη και τα παράγωγα της που μπορούσαν πλέον να χορηγηθούν σε ακριβή δόση. Την ίδια περίοδο (1840-1842) ξεσπά ο πόλεμος του οπίου μεταξύ Κίνας και Αγγλίας. Ο Αυτοκράτορας της Κίνας, ανήσυχος από την αυξανόμενη κατανάλωση οπίου, την οποία υποβοηθούσε το προστατευόμενο λαθρεμπόριο των Άγγλων, απαγόρευσε την εισαγωγή οπίου. Με την απόφαση αυτή 20.000 κιβώτια οπίου ρίχθηκαν στη θάλασσα, ενώ οι Άγγλοι απάντησαν με κήρυξη πολέμου. Μετά την κατάληψη της Σαγκάης οι Άγγλοι πέτυχαν τη συνθήκη του Νανκίν σύμφωνα με την οποία άνοιξαν πολλά λιμάνια για το ευρωπαϊκό εμπόριο, κι έτσι άνοιξαν οι πύλες της Κίνας στους δυτικούς. Εκτός όμως από τον πόλεμο αυτό έγινε και δεύτερος πόλεμος του οπίου στα 1856-1860 μεταξύ Αγγλογάλλων και Κίνας.
ΠΗΓΗ Όπιο
—————————————————
Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών
5.3 Εμπόριο Οπίου
Κύρια Άρθρα: Πρώτος Πόλεμος Οπίου (First Opium War) και Δεύτερος Πόλεμος Οπίου (Second Opium War)
Τον 18ο αιώνα, η Βρετανία είχε ένα τεράστιο εμπορικό έλλειμμα με την Δυναστεία Qing (Qing dynasty και Δυναστεία Τσινγκ) στην Κίνα και έτσι το 1773, η Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών δημιούργησε ένα Βρετανικό μονοπώλιο στην αγορά οπίου στην Βεγγάλη, απαγορεύοντας την χορήγηση αδειών στους αγρότες οπίου και την απαγόρευση ιδιωτικής καλλιέργειάς του. Το μονοπωλιακό σύστημα που ιδρύθηκε το 1799, συνέχισε με ελάχιστες αλλαγές μέχρι το 1947. [30] Καθώς το εμπόριο οπίου (Opium trade) ήταν παράνομο στην Κίνα, τα πλοία της Εταιρείας δεν μπορούσαν να μεταφέρουν το όπιο στην Κίνα. Έτσι, το όπιο που παραγόταν στην Βεγγάλη, πωλείτο στην Καλκούτα με την προϋπόθεση ότι θα πρέπει να αποστέλλεται στην Κίνα. [31]
Παρά την κινεζική απαγόρευση των εισαγωγών οπίου, επιβεβαιώθηκε το 1799 από τον Αυτοκράτορα Jiaqing (Jiaqing Emperor), ότι το ναρκωτικό εισαγόταν λαθραία στην Κίνα από την Βεγγάλη, από τους διακινητές και αντιπροσώπους της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών όπως Jardine – Matheson & Co [Jardine Matheson και William Jardine (merchant) και James Matheson] και Dent & Co. (Dent %26 Co.) σε ποσότητες κατά μέσον όρο 900 τόνους ετησίως. Τα έσοδα από τους λαθρεμπόρους του οπίου, που ξεφόρτωναν τα φορτία τους στο νησί Lintin (Nei Lingding Island), καταβάλλονταν στο εργοστάσιο της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών στο Canton (Guangzhou και Κουανγκτσόου) και από το 1825, τα περισσότερα από τα χρήματα που απαιτούντο για να αγοράσει το τσάι στην Κίνα, αυξήθηκαν από το παράνομο εμπόριο οπίου.
Η Εταιρεία ίδρύσε μια ομάδα οικισμών διαπραγματεύσεως, με επίκεντρο τα Στενά της Μαλάκα, που ονομάζονταν Οικισμοί των Στενών (Straits Settlements), το 1826, για να προστατεύσει τον εμπορικό δρόμο της προς την Κίνα και την καταπολέμηση της τοπικής πειρατείας. Οι οικισμοί χρησιμοποιούντο επίσης για ποινικό εγκλεισμό Ινδών, πολιτών και στρατιωτικών αιχμαλώτων.
Το 1838 με το ποσό του λαθραίου οπίου που εισαγόταν στην Κίνα να πλησιάζει 1.400 τόνους τον χρόνο, οι Κινέζοι επέβαλλαν την ποινή του θανάτου για το λαθρεμπόριο οπίου και έστειλαν ειδικό Αυτοκρατορικό Επίτροπο, τον Lin Zexu (hLin Zexu και Lin Zexu Campaign to suppress opium), για τον περιορισμό του λαθρεμπορίου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τον Πρώτο Πόλεμο του Οπίου (First Opium War) (1839-1842).
Μετά τον πόλεμο, το νησί του Χονγκ Κονγκ (Hong Kong και Χονγκ_Κονγκ), παραχωρήθηκε στην Βρετανία σύμφωνα με την Συνθήκη του Νανκίνγκ (Treaty of Nanking) και η κινεζική αγορά άνοιξε για τους εμπόρους οπίου της Βρετανίας και άλλων χωρών. [30] Η Jardines (Jardine Matheson) και η Apcar and Company (Apcar and Company και Apcar family) κυριάρχησαν στο εμπόριο οπίου, παρόλο που η P & O (Peninsular and Oriental Steam Navigation Company) προσπάθησε επίσης να πάρει ένα μέρος του εμπορίου στο όπιο. [32]
Ένας Δεύτερος Πόλεμος του Οπίου (Second Opium War) έγινε με την Βρετανία και την Γαλλία κατά της Κίνας, διήρκεσε από το 1856 έως το 1860 και οδήγησε στην Συνθήκη της Tientsin (Treaty of Tientsin) που νομιμοποίησε την εισαγωγή του οπίου. Η νομιμοποίηση διήγείρε την εγχώρια κινεζική παραγωγή οπίου και αύξησε την εισαγωγή του οπίου από την Τουρκία και την Περσία. Ο αυξημένος ανταγωνισμός για την κινεζική αγορά οδήγησε την Ινδία στην μείωση της παραγωγής οπίου και την διαφοροποίηση των εξαγωγών της. [30]
ΠΗΓΗ
East India Company, 5.3 Opium Trade
(Μετάφραση : Παπανικολάου Σωτήριος)
—————————————————
Σας θυμίζουν κάτι οι Σημαίες της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών;;
Downman (1685)
National Geographic (1917)
Lens (1700)
Prior to the Acts of Union which created the Kingdom of Great Britain, the flag contained the St George’s Cross in the canton representing the Kingdom of England
—————————————————
Flora Gubbay was born in 1859 in Bombay, India. Her father was Ezekiel Gubbay (1824–1896 Ezekiel Gubbay ), a trader and businessman who had come to India from Baghdad, Iraq, and her mother, Aziza Sassoon (1839–1897 Aziza Sassoon και Template: Sassoon Family tree).
Her maternal grandfather was Albert Abdullah David Sassoon (1818–1896 Albert Abdullah David Sassoon). As a result, her maternal great-grandfather was David Sassoon (1792–1864), a leading trader of cotton and opium who served as the treasurer of Baghdad between 1817 and 1829, and her maternal great-grandmother was his first wife, Hannah Joseph (1792-1826).
An Orthodox Judaism, she was a strong supporter of the Balfour Declaration and a staunch zionist.
The Balfour Declaration (dated 2 November 1917) was a letter from the United Kingdom’s Foreign Secretary Arthur James Balfour to Walter Rothschild, 2nd Baron Rothschild, a leader of the British Jewish community, for transmission to the Zionist Federation of Great Britain and Ireland.
His Majesty’s government view with favour the establishment in Palestine of a national home for the Jewish people, and will use their best endeavours to facilitate the achievement of this object, it being clearly understood that nothing shall be done which may prejudice the civil and religious rights of existing non-Jewish communities in Palestine, or the rights and political status enjoyed by Jews in any other country.[1][2]
The text of the letter was published in the press one week later, on 9 November 1917.[3] The “Balfour Declaration” was later incorporated into both the Sèvres peace treaty with the Ottoman Empire, and the Mandate for Palestine. The original document is kept at the British Library.
Behind the Balfour Declaration
Britain’s Great War Pledge To Lord Rothschild
Arthur Koestler wrote that in the letter “one nation solemnly promised to a second nation the country of a third.” More than that, the country was still part of the Empire of a fourth, namely Turkey.
ΟΛΑ ΤΑ ΛΙΝΚΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΑ, ΟΠΩΣ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΣΕΙΡΑ
Bushehr
The BundShanghaiΣαγκάη
Opium
Sir Edward Sassoon, 2nd_Baronet, of Kensington Gore
The ObserverSolomon David SassoonRabbi Solomon Sassoon LetchworthLondonΛονδίνοJerusalemΙερουσαλήμ
Ohel David Eastern Synagogue
Αγγλική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών
International Opium Commission
Opium production in Afghanistan
War in Afghanistan (2001–present)
Lin Zexu Campaign to suppress opium
Peninsular and Oriental Steam Navigation Company
East India Company 5.3 Opium Trade
Behind the Balfour Declaration- Britain’s Great War Pledge To Lord Rothschild
—————————————————–
ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ
Sassoon familySassoon family tree + Sheikh Sassoon –> David Sassoon + David Sassoon –> Elias David Sassoon, Albert Abdullah David Sassoon, en.wikipedia.org/wiki/Sassoon_David_Sassoon + Elias David Sassoon, Albert Abdullah David Sassoon, Sassoon David Sassoon
Daoguang Emperor
2.2 Opium
Jews and the Opium Wars
China and opium war edited final 6 min
Sassoon baronetsSassoon baronets. 2C of Bombay
Sir Edward Sassoon, 2nd Baronet, of Kensington Gore + Aline Caroline de Rothschild
shanghai india library sassoon
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Αὐτόματη εἰδοποίηση σύνδεσης: Φανερὲς καὶ …ἀόρατες αὐτοκρατορίες!!! (β) | Φιλονόη καὶ Φίλοι...