περπάτησες ποτέ τά στενά τῆς Πατρίδος γ@μημένε βουλευτᾶκο…;
σφίκτηκε ἡ καρδιά σου μπροστά στήν θέα τῶν κατεβασμένων ῥολὼν τσογλᾶνι ὑπουργέ…;
ἔνοιωσες ποτέ τόν κόμπο στόν λαιμό σου ὅταν ἄφησες τήν παρακμή νά τρυπᾷ τό πετσί σου καριόλη πρωθυπουργέ…;
«ἄκουσες» τήν σιωπή στίς γειτονιές…;
«εἶδες» τό σβήσιμο τῶν ὀνείρων ἑνός λαοῦ…;
«μίλησες» τήν γλῶσσα τῶν λυγμῶν…;
κατάλαβές ποτέ τί θά πῆ ξεῤῥιζωμός… ξενιτιά… φευγιό, ξεφτιλισμένε ἐκλέκτορα τῶν δολοφόνων τοῦ παιδιοῦ σου…;
ἀναρωτηθήκατε ποτέ βρέ καριόλια τοῦ Κολωνακιώτικου μπουρδέλου τί θά πῆ ἔρημη αὐλή τῶν παρηκμασμένων προαστίων…;
τί θά πῆ Ἑλλάς ταπεινωμένη…(;)

….περπατοῦσα τὰ στενὰ τῆς Πατρίδος μου σήμερα κι ἔψαχνα νὰ βρῶ τὴν ταὐτότητά της…
τὴν ταὐτότητά μου…
κάτι νὰ μοῦ θυμίζῃ πῶς ἦταν… πῶς ἤμουν…
κάτι νὰ ἔχω νὰ δόσω  στὸ παιδί μου… ἐκτὸς τῆς περίσσιας ντροπῆς μου…

γ@μημένα ἀνδρείκελα ποὺ κάνετε πάρτυ  ἐξουσίας μὲ τὸν πόνο τοῦ Λαοῦ μας…
σκατοπουσταριὰ ποὺ ξεπουλᾶτε ὅσια καὶ ἱερὰ στὰ μ@υνόσκυλα ποὺ σᾶς ἔστειλαν ἐδῶ νὰ ἁλώσετε τὰ κάστρα μας…

μόνον μῖσος καὶ θάνατο σᾶς χρωστᾶ αὐτὸς ὁ Λαὸς καριόλια…

Καφετζόπουλος Χάρης