Μά γιατί ζοριζόμεθα μέ τό παιδάκι τῆς Ἀλέκας;

Ἕνα σημεῖον ποὺ ἐλάχιστοι ἔχουμε ἀντιληφθεῖ εἶναι ἡ ὀπτικὴ μὲ τὴν ὁποίαν βλέπουν οἱ κρατοῦντες, καθῶς ἐπίσης καὶ τὰ παρελκόμενά τους, τὴν ἀ-παιδεία στὴν χώρα μας.
Γιὰ παράδειγμα, ἡ χἌννα οὐδέποτε ἐνδιεφέρθη νὰ στείλῃ τὸ βλαστάρι της στὸ ἑλληνικὸ σύστημα πεπαιδεύσεως, διότι ὡς ὑπουργός, στὰ τελευταῖα της, ἀλλὰ κι ὡς μετέχουσα στὰ πολιτικὰ δρώμενα, ἀντελαμβάνετο θαυμάσια πὼς αὐτὸ τὸ σύστημα οὐδέποτε θὰ μποροῦσε νὰ παράξῃ ἀνθρώπους παρὰ μόνον ὑπηκόους.

Συνεπῶς, γιατί καθόμαστε καί μαλώνουμε τήν Ἀλέκα; Γιατί ἐξοργιζόμεθα μαζύ της;
Ἐπεί δή στέλνει τό βλαστάρι της  σέ ἰδιωτικά σχολεῖα; Μά πῶς θά μποροῦσε νά τό σώσῃ διαφορετικά; Πὼς θά μποροῦσε νά τό ἐκπαιδεύσῃ στοιχειωδῶς;
Πῶς θά τό κάνῃ καλλίτερο χειραγωγό πρό κειμένου νά ἐξακολουθήσουν τά τζάκια; Ἔ;

Ἔχει Ἕνα δίκαιον βουνὸ ἡ γυναίκα…
Τέλος…

Φιλονόη

 φωτογραφία

Leave a Reply