Ἡ οἰκογένεια.

 

γαπ τος γονες μου, τὰ ἀδέλφια μου, τος συγγενες μου. Τος νοιάζομαι κα πολ συχν τρέχω σὲ ὅσα χρειάζονται ἢ παιτῶνται.
λλὰ ἐδ κα χρόνια γιὰ ἐμέναν οκογένεια εναι κάτι λλο.
Κάτι πολ
σημαντικότερον κα οσιαστικότερον.  

Οκογένεια εναι ατο ο λιγοστοὶ ἄνθρωποι, τος ποίους συναντομε σπανίως κα μαζύ τους ασθανόμεθα ς  ὁ ἕνας κομμάτι τοῦ ἄλλου.
Ε
ναι ατ τ πρόσωπα πο, ἐὰν εναι κάποιος τυχερός, θ μοιρασθ τν ζωή του μαζύ τους. 
Ε
ναι, δύσκολον, λλὰ ὄχι πίθανον σύντροφός μας νὰ ἀνήκ σ ατν τν οκογένεια. 

Βέβαια, ο περισσότερες σχέσεις συμβαίνουν γι ν συμβαίνουν. ξακολουθον νὰ ὑφίστανται διότι κάποτε, κάποια χημικὴ ἀντίδρασις ᾡδήγησε δύο νθρώπους ν θεωρον πς ἀνεκάλυψαν τ ταίρι τους. 
Ε
ναι μως τρόπος νά διαβι κάποιος ατός;

πραγματικὴ ἐπικοινωνία, ατ πο καταφέρνουμε ν δομήσουμε λίγες φορς στν ζωή μας, λλ τόσες σες χρειάζεται, εναι κάτι ποὺ ἀπαιτε κότσια.
παιτε συνείδησι κα καθαρ καρδιά.
παιτεῖ ἐντιμότητα, δίως μ τν αυτόν μας κα μετ μ τος γύρω μας.

Τί νά τό κάνω άν χω μίαν στρατιά «φίλους» λλά κανέναν φίλο τς καρδις μου; Τς σκέψεώς μου; Τς ζως μου;

Οκογένεια γιὰ ἐμένα εναι τ πάντα. λλὰ ἡ δική μου οκογένεια εναι πρόσωπα μ τὰ ὁποα δν ἐγεννήθημεν κάτω π τν δια στέγη κα δν ἐμεγάλωσα κοντά τους. 
Ε
ναι νθρωποι πο μαζ δοκιμασθήκαμε σ πολλ κα καταφέραμε ν ξεπεράσουμε κόμη περισσότερα.
Ε
ναι κενοι πο μαζύ τους κάποιες φορς δν χρειάζεται ν μιλς… ντιλαμβάνεσαι…

τσι κι σύντροφος. Ατς εναι πραγματικ οκογένεια. τσι πρέπει ν εναι. 
Διότι
άν δέν εναι, ποιός λόγος νά εναι σύντροφος;

Γύρω μας τόσοι κα τόσοι σκορπον τν ζωή τους σὲ ἐπιδερμικς συνήθειες. Σ καταστάσεις πο δν τος χρειάζονται κα οδόλως τος κάνουν ετυχισμένους. μως ξακολουθον καὶ ἁπλς ναλώνονται.
τσι μαθαν. 
τσι μεγαλώνουν τ παιδιά τους. 
τσι θ φύγουν, μόνοι.
Κι
τσι ξακολουθον  ν δομῶνται κοινωνίες, ποὺ ὅμως καμμία χρησιμότητα δν χουν.  

λοι μόνοι μας ρχόμεθα σ ατν τν πλανήτη. 
Μπορο
με μως ν κάνουμε τ ταξείδι καλλίτερο καὶ ἀπολαυστικότερο. 
Α
τ δύναται νὰ ἐπιτευχθ μόνον ταν μες ξέρουμε τ θέλουμε, ποιο εμαστε κα πο θέλουμε ν φθάσουμε.
ταν δν διατηρομε τ προσχήματα πρς χάριν τν …προσχημάτων.
ταν χαιρόμεθα μ ατ ποὺ ἔχουμε κα τ μοιραζόμεθα μ ατος πο τὰ ἀντιλαμβάνοται, τὰ σέβονται καὶ τὰ κατανοοῦν.

Ζντας τσι μπορομε ν φύγουμε μ χαμόγελο. 
Ζ
ντας λλοις δν θ καταλάβουμε τίποτα π ατ πο μς λαχε κα λέγεται ζωή.

Εναι πέροχο νὰ ἔχουμε μίαν οκογένεια, λλ ατὴ ἡ οκογένεια θ πρέπ ν εναι ατ πο μς ξίζει κι χι κάτι πο μς …ἐκληρώθη. 
οκογένεια εμαστε μες οἱ ἴδιοι. Μία  μικρογραφία της.
δέλφια, γονες, παιδιά εμαστε μες, ταν μπορομε  ν μοιρασθομε κα ν μοιράσουμε. 
σως ν μν εναι ξ αματος συγγένεια λλά τί σημασία χει;
άν μες δέν μπορομε νά γαπήσουμε τόν αυτόν μας γιά σα εναι, πς θά μπορούσαμε νά γαπήσουμε τούς γύρω μας; 
άν μες δέν εμεθα γιά τόν αυτόν μας μάννα, πατέρας, παιδί, σύντροφος, τότε πς θά μπορέσουμε νά βάλουμε ατά τά πρόσωπα στήν ζωή μας καί νά δομήσουμε ντιμες σχέσεις μαζύ τους;

 Εναι σπουδαο νὰ ἔχ κάποιος μία οκογένεια μ τν ποίαν πικοινωνε σ βάθος. Κι κόμη σπουδαιότερον ν μεγαλών κα νὰ ἐμπλουτίζεται μὲ ἐμπειρίες κοινή τους διαβίωσις. λλ σπουδαιότερον λων εναι ν παραμένουμε μες ατόνομοι καὶ ἱκανο, πρ κειμένου ν πάσ στιγμ νά ντιληφθομε τό δρο τς παρουσίας τν λλων. 

Δν μς λαχε τίποτα! σα χουμε, σα εχαμε κι σα θὰ ἀποκτήσουμε εναι ποτέλεσμα το δικο μας ατοπροσδιορισμο. Ἐὰν μες δνἤμεθα, τίποτα δν εναι. 

Φιλονόη.

φωτογραφία

πρώτη δημοσίευσις 23 Ἰανουαρίου 2012

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply