Κάθε φορὰ ποὺ καταδικάζεις ἤ κανεὶς κριτική, στέλνεις κάτι πρὸς τὰ ἔξω, ποὺ θὰ ἐπιστρέψῃ σὲ ἐσέναν.
Φαντάζεσαι πόσο θαυμάσιο θά ἤταν ἄν μποροῦσες νά ζήσῃς τήν ζωή σου χωρίς νά σέ κριτικάρῃ κάποιος;
Δέν θά ἦταν ὑπέροχο νά αἰσθάνεσαι ἀπόλυτα ἄνετος;
Δέν θά ἤταν ὅλα πιὸ εὔκολα;
Θὰ σηκωνόσουν τὸ πρωὶ καὶ θὰ εἶχες ἐμπρός σου μιὰ θαυμάσια ἡμέρα, ποὺ κανεὶς δὲν προσπαθεῖ νὰ σὲ κρίνῃ καὶ νὰ σὲ ἀλλάξῃ. Θὰ αἰσθανόσουν ἁπλᾶ ἐξαιρετικά!!!
Μήπως εἶναι ἡ ὥρα νά προσφέρῃς στόν ἑαυτό σου, ἀλλά καί στούς ἄλλους γύρω σου, αὐτό τό θαυμάσιο δῶρο;
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Και αν είμαστε 100% σίγουροι πως κάτι κάνει λάθος εκείνος ή εκείνοι που νοιαζόμαστε; Προφανώς θα εννοείς πως η καλοπροαίρετη κριτική πρόσωπο με πρόσωπο είναι θεμιτή φαντάζομαι.
Ἡ κατάθεσις τῶν σκέψεῶν μου, σὲ κάθε περίπτωσιν, ὅταν γίνεται ἐντίμως καὶ μὲ πραγματικὸ ἐνδιαφέρον, ὄχι μόνον δὲν εἶναι κριτικὴ ἀλλὰ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ πρὸ κειμένου νὰ μπορέσουν οἱ σχέσεις νὰ προχωρήσουν.
Ἀλλὰ αὐτὸ ἐγὼ δὲν τὸ λέω κριτική. Τὸ λέω «σκάψιμο» ἤ «ξεφλούδισμα».
Θυμᾶμαι μάλιστα μίαν ἐξαιρετικὴ φράσιν, ποὺ μοῦ ἔμαθαν νὰ χρησιμοποιῷ κάποτε, εἰδικῶς γιὰ τέτοιες περιπτώσεις:
«Ἔχω ἕνα πρόβλημα καὶ μόνον ἐσὺ μπορεῖς νὰ μοῦ τὸ λύσῃς….»
Ἐγὼ ἔχω ἕνα πρόβλημα, ὄχι ὁ ἄλλος. Πρόβλημα μὲ μίαν συμπεριφορά, μὲ μίαν στάσιν ζωῆς, μὲ μίαν ἀντιμετώπισιν.
Σὲ αὐτὴν τὴν περίπτωσιν τὸ πρόβλημα γίνεται δικό μου καὶ ὁ ἀπέναντι, ποὺ πολὺ πιθανὸν νὰ εὐθύνεται γιὰ αὐτό, ἐνδιαφέρεται νὰ βοηθήσῃ ἐμέναν νὰ τὸ λύσῳ καὶ δὲν ἔχει ἐνοχὲς ὁ ἴδιος γιὰ κάτι. Καὶ τότε ξεκινᾶ τὸ «σκάψιμο»…
Το πιστεύω αυτό που λες. Μέσα από μερικά που γράφεις έχεις κερδίσει την εκτιμησή μου αν σημαίνει βέβαια κάτι αυτό. Την ειλικρινή καλημέρα μου.
Νὰ εἶσαι καλά!!! Σὲ εὐχαριστῶ!
Σέ ἐνοχλεῖ πού σέ προσέθεσα στά φιλικά ἱστολόγια:
https://filonoi.gr/f-filika-istologia-kai-selides/
Δε κάνω πλάκα αλλά είναι μεγάλη μου τιμή.
Outsider (χρησιμοποιῶ τὸ ἐπίσημο, διαδικτυακό σου ὄνομα), δὲν εἶναι δική σου τιμή. Εἶναι δική μου.
Εἶναι μεγάλη τιμὴ νὰ συναντῷ καὶ νὰ συναναστρέφομαι, ἀκόμη καὶ μέσα ἀπὸ ἐδῶ, μὲ Ἀνθρώπους ποὺ ΣΕΒΟΝΤΑΙ τὸν συν-Ἄνθρωπό τους, ἀκόμη κι ἐὰν διαφωνοῦν στὰ ΠΑΝΤΑ μαζύ του!!!
Ὁ ΣΕΒΑΣΜΟΣ (βᾶλε καὶ αὐτοσεβασμός ἀλλὰ κι ὅλα τὰ ἄλλα…) εἶναι ποὺ ἔχουμε χάσει.
Συνεπῶς εἶναι πρῶτα δική μου τιμή!!!
Σὲ εὐχαριστῶ!
Έστω και αν η εξέλιξη, όπως την καλούν, μας έριξε στις δικτυακές αυτές γειτονιές είναι το πιο ωραίο δώρο να έχεις τέτοιους γείτονες. (Που πότε-πότε θα σε αφήνουν να κάνεις και κανένα rave-party, χε-χε)
rave party;
Δὲν τὸ εἶχα σκεφθῆ…
Γιὰ τὴν ἀκρίβεια ΟΥΔΕΠΟΤΕ ἔχω βρεθεῖ σὲ κάτι τέτοιο…
Πάντως καλὴ γειτονιὰ φτιάχνουμε…