Σύνορα…

Σύνορα...Κάποιες φορές, ὅταν διαβάζω τὶς διάφορες κραυγὲς ἀναρχικῶν καὶ ἐθνομηδενιστῶν, κατὰ κύριον λόγον, ἀλλὰ καὶ πρακτόρων κάθε ἐθνικότητος, ἀναρωτιέμαι γιὰ τὸ ποιὰ ἀλήθεια κουβαλοῦν οἱ κραυγές τους. Διότι πλέον ἔχω πεισθεῖ πὼς ναί, δὲν ὑπάρχει θεωρία ἤ ἰδεολόγημα ποὺ νὰ μὴν κρύβῃ κάποιαν ἀλήθεια. Ἄλλως τὲ ὅλες οἱ προπαγάνδες ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, γιὰ νὰ γίνουν πιστευτὲς καὶ ἀποδεκτές, πρέπει νὰ κρύβουν κάποιαν μικρὴ ἤ μεγάλη δόσιν ἀληθείας.
(Γιὰ αὐτὸ διαπιστώνουμε καθημερινῶς κάθε εἴδους ἀπατεῶνες νὰ καταλαμβάνουν χῶρο στὰ μέσα μαζικῆς ἐξαπατήσεως. Ἐὰν τὰ ὅσα ἰσχυρίζοντο ἦσαν ἀπολύτως ψευδῆ θὰ παρέμεναν στὸ περιθώριον. Διατηρώντας ὅμως …λογικοφανεῖς ἀναλογίες ψεμμάτων κι ἀληθείας, καταφέρνουν νὰ διατηροῦν ἀπὸ μικρὸ ἔως μεγάλο κοινό!)

Ἄς ἀναρωτηθοῦμε λοιπὸν γιὰ τὴν ἔννοια τοῦ συνόρου γενικότερα.
Σύνορον εἶναι μία ὁριακὴ γραμμή, κοινῆς ἤ ὄχι ἀποδοχῆς, ποὺ ὁρίζει μία ἰδιοκτησίαν ἤ μίαν κατοχή. Τὰ σύνορα ὁρίζονται, ὅσον ἀφορᾷ στὰ κράτη, ἀπὸ διεθνεῖς συνθῆκες. Στὸ ἀτομικὸ ἐπίπεδον τὰ σύνορα ὁρίζονται ἀπὸ τίτλους ἰδιοκτησίας.
Ἀλλὰ ὅλα αὐτά, τὰ διεθνῆ καὶ τὰ ἐθνικά, εἶναι συμβάσεις ποὺ ἐδῶ καὶ μερικοὺς αἰῶνες, θέλοντας καὶ μή, ἀποδεχόμεθα, καθ’ ὅλην τὴν διάρκεια τῆς γνωστῆς ἱστορίας. Τὰ σύνορα, ἰδίως τῶν τελευταίων αἰώνων, ποὺ φαινομενικῶς κερδήσαμε μὲ ἀγῶνες καὶ θυσίες καὶ ποταμοὺς αἵματος ὡς Ἔθνος, δὲν ἦσαν κάτι ποὺ ἐμεῖς ἀποφασίσαμε ἀλλὰ κάτι ποὺ μᾶς ἐπέβαλαν ἄλλοι. (Ποιοί ἄρα γέ;;)
Ἡ παρουσίασις ὅλων αὐτῶν τῶν ἐπεκτάσεων, διὰ τῆς πολεμικῆς τακτικῆς, ποὺ μάθαμε ὡς «ἀγῶνες τῆς φυλῆς», στὴν πραγματικότητα ἦσαν συμφωνίες, κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, κάποιων καθαρμάτων, ποὺ εὐρέθησαν μὲ ἀμύθητες περιουσίες, ἄν καὶ ξεβράκωτοι, κληροδοτώντας μᾶς ἐπὶ πλέον τὴν …«ὑστεροφημία» τους. Μᾶς κληροδότησαν δῆλα δὴ τὸν μῦθο τῆς Μεγάλης Ἑλλάδος τῶν τριῶν Ἠπείρων καὶ τῶν πέντε θαλασσῶν, ποὺ στὴν πραγματικότητα ἦταν μία πολὺ μεθοδικὴ προσπάθεια καταλύσεως τῶν μεσαιωνικῶν αὐτοκρατοριῶν ἀλλὰ καὶ τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας ,τὴν ὥρα ποὺ οἱ ἴδιοι κατεγράφοντο ἀπὸ τὴν «ἐπίσημο ἱστορία» (τῶν ῥουφιάνων καὶ τῶν πρακτόρων) ὡς …«ἐθνάρχες»!!!
Ὁ «Μεγάλος Ἀσθενής», κατὰ τὴν Αἰκατερίνη τῆς Ῥωσσίας, γιὰ παράδειγμσα, ἔπρεπε νὰ «τελευτήσῃ» καὶ νὰ σπεύσουν, ἀπὸ τὸν 18ον αἰῶνα ἀκόμη, Ῥῶσσοι, Αὐστριακοὶ καὶ Γερμανοὶ νὰ τὸν κατασπαράξουν.
Ἄλλως τὲ ὁ πολὺς Μέτερνιχ, ὅταν δὲν ἦταν πλέον χρήσιμος, κατέληξε …δρομεύς!!! (Ἡ λῆξις τῆς …βασιλείας του ἐπῆλθε μετὰ τὴν λῆξιν τῶν αὐτοκρατορικῶν μύθων καὶ διέφυγε, γιὰ νὰ σωθῇ, ἀπὸ τὸ «μενόμενον πλῆθος» -τί περίεργον;;;- στὴν Ἀγγλία.)

Ἡ λέξις σύνορον ὅμως, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ δηλωτικὸν ὅριον κατοχῆς, ἐμπεριέχει καὶ τὴν ἔννοιαν τῆς φραγῆς, τοῦ περιορισμοῦ. Στὴν πραγματικότητα ἡ κάθε συνοριακὴ γραμμὴ δὲν ἐκφράζει τὴν ἐθνικὴ ταὐτότητα τῶν λαῶν πού, ὑποτίθεται, πὼς ἐμπεριέχει, ἀλλὰ τὶς ὅποιες συμφωνίες ἐκμεταλλεύσεως αὐτῶν τῶν λαῶν. Βαρὺ καὶ δύσκολο νὰ τὸ ἀποδεκτοῦμε, ἀλλὰ δυστυχῶς, καθημερινῶς, διαπιστώνουμε πὼς ἔτσι εἶναι.
(Μία ματιὰ στὴν Σερβία, στὴν Παλαιστίνη, στὴν Συρία, στὴν Λιβύη θὰ μᾶς πείσουν. Ἀλλὰ καὶ στὴν Τουρκία νὰ κυττάξουμε, θὰ διαπιστώσουμε πὼς οἱ Τοῦρκοι εἶναι …ἀνύπαρκτοι, ἀναφορικῶς μὲ τὶς ἄλλες φυλές.)

Τελικῶς, βάσει  πολυετῶν παρατηρήσεών μου, καταλήγω στὸ συμπέρασμα πὼς ἡ ἔννοια τοῦ συνόρου παραπλανεῖ, ἀποκρύβει καὶ τελικῶς ἀλλοιώνει τὶς ἔννοιες τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς φυσικῆς ἐπιλογῆς. Πράγματι, μία ἀρκούδα ἤ ἕνας λύκος, δὲν ἀναγνωρίζουν συνοριακὲς γραμμὲς γιὰ νὰ κινηθοῦν μεταξὺ τῆς φερομένης ὡς Ἀλβανίας ἤ Βαρδάρσκας ἤ Ἑλλάδος, ἐν ἀντιθέσει μὲ τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἂν καὶ πιὸ …ἐξελιγμένοι, ἀναγκάζονται νὰ ἀποδεικνύουν διαρκῶς τὸ δικαίωμά τους στὴν ἐλευθέραν μετακίνησιν. Κι ὅλο αὐτό, ἐὰν προσθέσουμε καὶ τὶς κατὰ τόπους προπαγάνδες, περὶ ἀνοικτῶν συνόρων καὶ λαθροεισβολέων, καθιστᾶ, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὶς ἀτομικὲς κι ἐθνικὲς θεωρήσεις, ἕνα ἐκρηκτικὸ τοπίον ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήση ὅλους στὴν ἀλληλοσφαγή, ἀργὰ ἤ γρήγορα.

Ὄχι, δὲν ἐξετάζω τὸ ἐὰν αὐτὲς οἱ θεωρήσεις περὶ ἀνοικτῶν συνόρων εἶναι δίκαιες καὶ ἀναγκαῖες, ἐφ΄ ὅσον διαβιοῦμε σὲ ἕναν κόσμο ποὺ καθορίζεται ἀπὸ ὅρια καὶ σύνορα. Ἡ θεώρησις τοῦ κόσμου μας εἶναι τέτοια ποὺ ἐὰν δὲν ὑπάρχουν ὅρια καὶ σύνορα δὲν νοεῖται ἀναγνώρισις δικαιώματος ὑπάρξεως.
Κατ’ ἐπέκτασιν τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα ὁρίζονται ἀπὸ «ἀπαγορευτικὲς γραμμές», ἡ (φερομένη ὡς) ἐλευθερία τῶν λαῶν ἀπὸ «διεθνῆ σύνορα» καὶ «διεθνεῖς συμβάσεις» καὶ ἡ (πραγματική) πνευματικὴ ἐλευθερία τῆς ἀνθρωπότητος ἀπὸ «χιτλερικὲς μεθόδους ἐκπαιδεύσεως». Δῆλα δὴ ὅλες οἱ ἔννοιες ἐλευθερίας, ἀνεξαρτησίας, ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ὁρίζονται ἀπὸ ἀπαγορεύσεις, φραγὲς καὶ ὅρια-σύνορα (!!!), ποὺ ἀναλόγως τῶν οἰκονομικῶν συμφερόντων πηγαινοέρχονται, ἀνεβοκατεβαίνουν καὶ κατὰ περίπτωσιν καταργοῦνται!!!
Κατ’ ἐπέκτασιν ἡ ἔννοια τῶν συνόρων καὶ τῶν ὁρίων, μὲ τὸν τρόπο ποὺ τὰ γνωρίζουμε, εἶναι συμβάσεις καὶ μᾶλλον δὲν ἐκφράζουν τὴν πραγματικότητα καὶ τὶς ἀληθεῖς ἀνάγκες τοῦ Ἀνθρώπου, ἐφ’  ὅσον ἰσχύουν ἔως ἐκεῖ ποὺ τὰ συμφέροντα κάποιων δὲν θίγονται, δίχως ὅμως νὰ ἐκφράζουν τὴν πραγματικότητα καὶ νὰ καλύπτουν τὶς ἀνάγκες μας.

Καί τί πρέπει πλέον νά κάνουμε γιά νά ἀλλάξουμε ὅλους αὐτούς τούς μύθους καί νά φέρουμε συνθῆκες πραγματικῆς ἐλευθερίας στίς ζωές μας; Πῶς γίνεται νά ἀποτινάξουμε ὅλες αὐτές τίς ὑποκριτικές γραμμές καί νά περάσουμε σέ ἀληθεῖς ἀπελευθερωτικές πορεῖες;;

Θὰ κρατήσω μόνον τὴν μία λέξιν, ποὺ εἶπε πρὸ ἡμερῶν, ἡ φίλος μου Κώστας: «Διαφωτισμός».
Ἡ μόνη ἀναγκαία καὶ χρήσιμος καὶ μοναδικὴ πορεία πρὸς τὴν Ἐλευθερία τοῦ Ἀνθρώπου εἶναι ὁ Διαφωτισμός. Κάτι ἀνάλογον δῆλα δὴ αὐτοῦ ποὺ συνέβη ἐπὶ Μεσαίωνος καὶ ποὺ βοήθησε τὴν Εὐρώπη νὰ βρῇ μίαν ταὐτότητα, πατώντας στὰ βήματα τῆς Ἑλληνικότητος καὶ τῆς ἐπιστημονικῆς σκέψεως.
Ἕνας διαφωτισμὸς ὅμως ποὺ γρήγορα, μὲ τὴν σειρά του τότε, ἀνεκόπη, διεβρώθη καὶ παρεποιήθη, πρὸ κειμένου νὰ φθάσῃ ἔως ἐκεῖ ποὺ ὁ ἄνθρωπος θὰ ἀντιλαμβάνετο τὸ …ὅριον. Μετὰ ἀπὸ αὐτό, ἐπεὶ δὴ ἀκριβῶς ξεκινᾶ ἡ πραγματικὴ ἐλευθερία, ἀπαγορεύεται!!!

Ἄρα;;; Πῶς;
Δὲν ὑπάρχει «πῶς». Ὑπάρχει δρόμος. Δρόμος γιὰ ὅλους μας. Μία κοινὴ πορεία, γιὰ ὅλους, ἐὰν κι ἐφ΄ ὅσον θέλουμε πραγματικὰ νὰ δοῦμε τὸν πλανήτη μας ἐλεύθερο.
Ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔως σήμερα γνωρίζουμε ὡς ἀναγκαία καὶ ἀληθῆ νὰ ἀναθεωρηθοῦν, στὸν χρόνο τους. (Διότι ἐὰν ἀναθεωρηθοῦν τώρα, ἐφ΄ ὅσον ἰσχύουν οἱ κρατοῦσες συμβάσεις, θὰ ἀναθεωρηθοῦμε κι ἐμεῖς καὶ θὰ …ἐξαφανισθοῦμε!!!)
Κάθε βῆμα μας, ὡς ἀνθρωπότης, μὲ σημαία μας τὸν διαφωτισμό, θὰ ἀφήνη πίσω του σταδιακῶς, ἕνα ἕνα, στεγανὰ αἰώνων, ποὺ θὰ ἀποδεικνύονται περιττά. Κάποτε, στὸ μέλλον, ὅταν θὰ μποροῦμε πλέον νὰ κυττᾶμε πίσω μας μὲ ἱκανοποίησιν γιὰ τὰ βήματά μας, θὰ διαπιστώνουμε σιγὰ σιγά, πὼς ὅλες οἱ σημερινὲς συμβάσεις ἁπλῶς μεγάλωναν σὲ διάρκεια τὸν Μεσαίωνα τῆς δουλείας. Διότι ὁ Ἄνθρωπος γιὰ νὰ εἶναι εὐτυχής, δῆλα δὴ ἐλεύθερος, ἕνα χρειάζεται: νὰ ξαναμάθῃ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τὸν Νόμο τῆς Φύσεως καὶ νὰ τὸν ἐφαρμόσῃ στὴν καθημερινότητά του. Τότε, ἄν καὶ θὰ ὑπάρχουν ὅρια, αὐτὰ θὰ διαμορφώνονται βάσει τῆς Ἀνάγκης ἐπιβιώσεως τῶν εἰδῶν κι ὄχι βάσει τῆς ἐπικτήτου «ἀνάγκης» τοῦ συγκεντρωτισμοῦ καὶ τῆς τοκογλυφίας.

Φιλονόη

εἰκόνα

 

 

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply