Τὸ θέμα: Γιὰ πολλὲς δεκαετίες ἦταν ἄγνωστη στὴν Ἑλλάδα –ὅπως καὶ στὸν γράφοντα – ἠ ἡρωϊκὴ πράξις τοῦ φρουροῦ τῆς Ἑλληνικῆς σημαίας Κώστα Κουκίδη, ὁ ὁποῖος: Ὅταν τὰ γερμανικὰ στρατεύματα κατοχῆς ἀνέβηκαν στὴν Ἀκρόπολη, στὰ τέλη Ἀπριλίου τοῦ 1941 νὰ ἀναρτήσουν τὴν σημαία τοῦ Ῥάϊχ μὲ τὸν ἀγκυλωτὸ σταυρό, διέταξαν τὸν Κουκίδη νὰ κατεβάσῃ τὴν γαλανόλευκη ποὺ κυμάτιζε, ἀπεικονίζοντας τὸ μεγαλεῖο τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ καὶ τὴν ἰδέα τῆς ἐλευθερίας.
Ὁ Ἕλληνας στρατιώτης – ἀκολουθώντας τὸ παράδειγμα τῶν Ἑλλήνων φρουρῶν τῆς Ἀκροπόλεως στὴν ἐποχὴ τοῦ Ξέρξη, ποὺ ἔπεσαν ἀπὸ τὴν Ἀκρόπολη πεθαίνοντας, γιὰ νὰ μὴν πέσουν στὰ χέρια τῶν Περσῶν – κατέβασε τὴν Ἑλληνικὴ σημαία καὶ ἀφοῦ τυλίχθηκε μ’ αὐτὴν ἔκανε τὸ σάλτο μορτάλε καὶ πήδηξε αὐτοκτονώντας.

Τὸ ἰστορικὸ αὐτὸ γεγονὸς –πέραν ὅλων τῶν ἄλλων ποὺ ἔγιναν γνωστὰ – κατέγραψα καὶ ἀνήρτησα στὸ διαδίκτυο στὶς 28-5-2014, μὲ τίτλο: «Μία ἱστορικὴ ἐπιβεβαίωσις τῆς αὐτοκτονίας τοῦ φρουροῦ τῆς Ἀκροπόλεως Κουκίδη, τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1941». Ἐπρόκειτο γιὰ μία φράση, τὴν ὁποία διάβασα στὴν: «Ἱστορία τῆς Ἀρχαίας Ἑλλάδος», τοῦ Παν/μίου τοῦ Κέμπριτζ τοῦ 1988 καὶ ἐπανέκδοση ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα «Τὰ Νέα», 2005.
Στὸν Β’ τόμο, οἱ Βρετανοὶ ἱστορικοί, ἀναφερόμενοι στὴν αὐτοκτονία τῶν Ἑλλήνων στρατιωτῶν στὴν ἐποχὴ τῆς καταλήψεως τῶν Ἀθηνῶν ἀπὸ τὸν Ξέρξη, (Σεπτέμβριο 480 π.Χ.), γράφουν σὲ παρένθεση χωρὶς ν’ ἀναφέρουν τὸν Κουκίδη: «Ὅπως ἔπραξε ὁ Ἕλληνας φρουρὸς τὸ 1941» (σελ. 286).
Μετὰ τὴν ἀνάρτηση αὐτοῦ τοῦ σχολίου μου καὶ ὅλως τυχαίως – γιατὶ δὲν ἀκούω παπαρολογίες – τὴν ἡμέρα τοῦ «Ἁγίου Πνεύματος», τῆς 9ης Ἰουνίου ἄκουσα τὴν σχετικὴ συζήτηση μεταξὺ του Πορτοσάλτε καὶ τοῦ ἀνιστορήτου ἱστορικοῦ κ. Βερέμη. Τὸν ῥωτᾶ ὁ πρῶτος: «Ποιά ἡ γνώμη σας γιά τό λεγόμενο ὅτι ὁ στρατιώτης Κουκίδης, ἔπεσε ἀπό τήν Ἀκρόπολη τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1941, ὅταν οἱ Γερμανοί πῆγαν νά τήν πάρουν;».
Ἀπάντησις τοῦ … ἱστορικοῦ: «Δὲν ὑπάρχουν στοιχεῖα. Πρόκειται γιὰ  κατασκευὴ μυθευμάτων»!
Ἔτσι ἀπεφάνθη ὁ ἱστορικὸς χωρὶς οὔτε νὰ ῥωτήσῃ οὔτε νὰ ἐρευνήσῃ, ὡς ὄφειλε. 

Ὁ γράφων βάζει σ’ ἕναν φάκελλο τὸ ἀνηρτημένο σχόλιό του, μὲ τὰ στοιχεῖα τῆς ἱστορίας  τοῦ Κέμπριτζ ποὺ εἶχε προηγηθῆ –καὶ τὸν στέλνει στὸν κ. Πορτοσάλτε μὲ κάποια ἄλλα κείμενά του.
Ὁ… προοδευτικὸς δημοσιογράφος σιωπᾶ. Ἀπαξιεῖ κάθε ἀπάντηση καὶ κάθε ἐπανόρθσωση.
Αὐτὴ ἡ ἀποστολὴ ἔγινε στὶς 12 Ἰουνίου με ἁπλὸ ταχυδρομεῖο.
Στὶς 17 Ἰουλίου 2014, ἀναρτῶ τὸ σχόλιό μου καὶ καταγγέλλω τὸν δημοσιογράφο γιὰ τὴν ἀπαράδεκτη σιωπή του γράφοντας: «Ὁ κ. Πορτοσάλτε μὲ ἔγραψε κανονικά… Δημοκρατικός… διάλογος».
Στὶς 26 Ἰουλίου ἐνέρχομαι πιὸ ἐπίσημα: τοῦ ξαναστέλνω τὰ σχάλιά μου καὶ τὰ ντοκουμέντα τῶν Βρετανῶν μὲ currier καὶ στοιχεῖα ἀποστολῆς: ACS 5015335533 – 26/07/2014.
Στὸ κείμενο τῆς 17 Ἰουλίου εἶχα μιὰ χειρόγραφη σημείωση ποὺ ἔλεγε: «κ.Πορτοσάλτε: Σᾶς ξαναστέλνω τὸ συμπληρωματικὸ ἰστορικὸ κείμενο μὲ currier – μὲ χρήματα ποὺ δὲν ἔχω – μὲ τὴν αξίωση ὅτι δὲν θὰ ἐπιμείνης στὴν παραχάραξη τῆς ἱστορίας. Πρὶν ἀπὸ χρόνια ἔγραψα ἔνα ἄρθρο μὲ τίτλο: «Ἀρρωστημένη δημοσιογραφία=χυδαία δημοκρατία» (στὰ «Πολιτικὰ Θέματα» τῆς 24-01-2003. Θὰ συνεχίσω. Κρατῶ ἀντίγραφο).
Τὰ χρονικὰ ὅρια ἀναμονῆς ἐξαντλήθηκαν. Πορτοσάλτε καὶ Βερέμης σιωποῦν καὶ ἐπιμένουν νὰ παραχαράσσουν τὴν ἱστορία.
Ὁ γράφων θὰ συνεχίση.
Ἐσὺ πού διαβάζεις τό κείμενο αὐτό θὰ σιωπήσης δεχόμενος τήν ἱστορική παραχάραξη; Κᾶνε τὸ σχόλιό σου καὶ διακίνησε τὸ κείμενο. Ἕνα κουμπὶ εἶναι ὁ κόπος σου. Ἡ Ἑλλάδα ἔφθασε ἐδῶ ποὺ ἔφθασε γιατὶ οἱ πολλοὶ σιωποῦν καὶ γονατίζουν.
Καταλήγοντας καλὼ τὸν πτέραρχο Γ. Τσαλουχίδη ποὺ ἀγωνίσθηκε γιὰ τὴν ὑπόθεση Κουκίδη νὰ παρέμβῃ στὴν συζήτηση αὐτή.

Ἐπιτροπὴ Ἐνημερώσεως ἐπὶ τῶν Ἐθνικῶν Θεμάτων

εἰκόνα

ἡ ἐφημερίδα ἀπὸ τὸν φίλο freeman